จากสองประโยคที่เห็นหลายท่านก็คงพอจะเข้าใจความหมายกันดีแล้วนะครับ โลกเราทุกวันนี้ แวดล้อมไปด้วยอันตรายรอบด้าน รอบตัว จนแม้บางครั้งแค่เพียงเผลอแป๊บเดียวก็เป็นเรื่องเป็นราว ต้องได้เจ็บเนื้อเจ็บตัวเสียเงินเสียทองไปชะแล้ว ให้หลีกเลี่ยงการเพิ่มโอกาส เพิ่มความเสี่ยง เพิ่มศัตรูกันดีกว่านะครับ อย่างเช่นเรื่องการข่มขืนที่พบเจอและได้ยินการบ่อยๆนั้น สมัยนี้ไม่ว่าจะเป็นสื่อต่างๆ และแม้กระทั่งในชีวิตประจำวันก็แล้วแต่นับวันสตรีการนุ่งเสื้อผ้าอาพรนั้นโชว์มากเกินไปนี้ก็เป็นจุดหนึ่งที่ทำให้ผู้ชายหลายคนอดไม่ไหว โดยยิ่งผู้อยู่ในอารมณ์ที่เมา อะไรก็แล้วแต่ที่เป็นสิ่งเสพแล้วพาให้มัวเมา เมื่อเกิดอารมณ์ขึ้นมาแล้วก็มักจะยับยั้งใจไม่อยู่ จนเกิดเป็นเรื่องราวข่มขืนบ้าง ฆ่าด้วยบ้างต่างๆนาๆ เรื่องชู้ เรื่องผัว เมียเล่นชู้สู่กันเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน เรื่องครอบครัวแตกแยกหยาร้าง ลูกไร้ที่พึ่ง เด็กกำพร้า ยาวเลย เพราะผู้คนโดยส่วนมากแล้วห่างไกลจากศีล ธรรมประจำใจ ห่างไกลจากความละอาย ความเกรงกลัวต่อบาป ความเมตตา ปราณี ช่วยเหลือแบ่งปันกันนั้นเอง

แม้ตอนนี้ เราไม่ได้ต่อสู้กับบาปบุญคุณโทษอย่างเดียว
เรากำลังต่อสู้กับทิฏฐิมานะจากคนที่นับถือศาสนาอื่น
แม้แค่ความคิดคนเหล่านั้น ชาวพุทธก็คงจะปล่อยเขาไปตามทิฏฐิพวกเขาเหล่านั้น
เราไม่ได้ถูกรุมล้อมด้วยบาปบุญคุณโทษอย่างเดียว ทิฏฐิของคนที่ไม่เชื่อในพระธรรมของพุทธศาสนานั้น
ก็สามารถทำให้โลกมันวุ่นวายได้จนลามไปถึงสงครามเลยทีเดียวครับ

สาธุ ครับ สิ่งใดทำได้ก็ควรทำ สิ่งใดห้ามได้ก็ควรห้าม หากเกินกำลังก็ถือเสียว่าสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ตามกระแสครับ