"หัวใจที่ไม่เคยคุ้มครองตัวเอง หัวใจที่เสาะแสวงหาแต่สิ่งภายนอกทั้งหมด เกิดมา ก้อเรียน เรียนจบก้อทำงานหาแต่เงินทองข้าวของ ทรัพย์สมบัติมาต่างๆ นานา สุดท้ายก้อตายไปไม่ได้อะไรเลย ทำอะไรที่ไม่มีประโยชน์ไร้ค่า เพราะกิเลสมันหลอกล่อ ปกคลุม ปกปิดเอาไว้ หาทางออกให้เจอสิ ใช้ปัญญาหาเอาบ้าง ให้เห็นแสงสว่างในชีวิตบ้าง

วันนึงคืนนึง หาแต่สิ่งนู้นสิ่งนี้ ! หาแต่สิ่งบำรุงบำเรอทางร่างกาย ทางยศฐาบรรดาศักดิ์ ทางวัตถุข้าวของ ก็เอาใจดวงนี้แหละไปหานั่น พอเอาใจดวงนี้ไปทำงานอย่างอื่น มันก็คุ้มครองตัวเองไม่ได้ ! แบ่งเวลาเอา นั่งภาวนาบ้าง ทำทีละเล็กละน้อยสะสมไป ทำไป อย่าให้เสียโอกาส

หลวงพ่อวันชัย วิจิตโต
วัดป่าภูสังโฆ จังหวัดอุดรธานี




#เราเป็นพุทธบุตรของพระพุทธเจ้า
บุตรที่เกิดพระธรรมความดีของพระพุทธเจ้า ท่านเป็นนักปฏิบัติ ท่านปฏิบัติทุกอย่าง ปฏิบัติกาย วาจา ใจ เราปฏิบัติอารมณ์โลกของเรานี่ให้บริสุทธิ์ ให้ใจของเราบริสุทธิ์ เพราะอารมณ์โลกนี่ละมันเจือปนอยู่ในนั้น มันเลยด่างๆพร้อยๆ

...คนเรามาต่างกัน เหมือนกับต้นไม้ในป่าในดงคนละอย่างคนละชนิดมาอยู่ในโลกนี้ พระพุทธเจ้าว่า นานาจิตตัง นานาชนิด คนละชนิด ไม่เหมือนกันผลไม้ที่เกิดบนต้นไม้มันจะแก่ไม่พร้อมกัน แก่ก่อนแก่หลัง ไม่เหมือนกัน เหมือนสังขารร่างกายของเรามันก็เป็นอย่างนั้น เราเอามาพิจารณาเรื่องกายของเรา กายของเราของดีอยู่นี่หมดหลายอย่าง แต่เราไม่ได้คิดไม่ได้นึกมัน ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรไปยึดมัน

...เหมือนแผ่นดินของดีมีเยอะแยะเลย มีธาตุหลายอย่างพระพุทธเจ้าว่าโคตรรูป รูปใหญ่ ไปไปไกล เราจึงเอามาพิจารณาเหมือนกับเขาเอาแร่ธาตุมาใช้นี่ละ เขามีความรู้ความฉลาดเขาก็เอาแร่ธาตุในดินมาใช้เป็นประโยชน์กับเขา เป็นทองคำ เป็นอะไรต่างๆเยอะแยะเลย แต่ต้องรู้จักวิธีใช้นะ นี่ก็เหมือนกันใจของเรา กายของเราทรัพยากรมีหลายอย่างแล้วไม่เอามาใช้กัน

...พระพุทธเจ้าครูอาจารย์ท่านสอนธรรมให้เราทุกวันนี้นะ นานไปก็ลืมไป ก็เสื่อมไปเพราะเราเป็นปุถุชน ผู้หนาด้วยกิเลส ธรรมมันอยู่ไม่ได้ อยู่ยาก เหมือคนดีมันไปอยู่กับคนชั่วมันอยู่ไม่ได้ต้องจากกัน จะมาอยู่ที่สกปรกไม่ได้ ต้องอยู่ในที่สะอาด เราจะเอาบางอย่างมาคิดรักษาใจของเรา เอาความคิดของเราบางอย่าง บริกรรมบางอย่างให้มีคุณภาพขึ้น พุทโธ ธัมโม สังโฆ หรือศีลธรรมอะไรต่างๆที่เราได้ศึกษาเรียนมา เอามาพิจารณาของเหล่านั้นมันมีของดีมาก

โอวาทคำสอนหลวงปู่อุดม ญาณรโต วัดป่าสถิตย์ธรรมวนาราม บ.หนองผักแว่น ต.ศรีชมภู อ. พรเจริญ จ.บึงกาฬ

คัดลอกจากหนังสือประวัติ "ญาณนโต นุสรณ์"






"หัดวางเสียบ้าง หัดวางเสียหน่อย
ก่อนที่สังขาร จะบังคับให้วาง
ก่อนที่ความเฒ่าชรา และความตาย
หรือโรคร้าย จะเป็นผู้บังคับให้วาง
ถ้ายังไม่หัดวาง จะเป็นผู้ที่เหนื่อยจนตาย
แล้วก็ขนอะไรไปด้วยไม่ได้เลย ในที่สุด"

หลวงปู่สิงห์ทอง ธมฺมวโร



"ที่สุดของความรัก คือ รักโดยไม่ครอบครอง
ที่สุดของการให้ คือ ให้โดยไม่หวังผล
ที่สุดของทาน คือ อภัยทาน
ที่สุดของคน คือ การเป็นคนธรรมดาที่มีความสุข"

ท่าน ว วชิรเมธี