... คนเราเกิดขึ้นมานี้ จะอยู่ที่ไหนก็ตามเกิดขึ้นมาย่อมเป็นทุกข์เป็นธรรมดาไม่ใช่เกิดขึ้นมามีความสุขสบายอยู่ตลอดความทุกข์นั้นเหยียบย่ำยีบีฑารูปร่างกายของพวกเรา​ โดยโรคภัยไข้เจ็บนานาชนิดต่าง​ ๆ​ ที่จะเกิดขึ้น มีทั้งร้อนทั้งหนาว ทั้งหิวทั้งกระหาย​ ทั้งอิดทั้งเหนื่อย ทั้งความเศร้าโศกเศร้าหมองใจ มันก็มีความทุกข์เป็นธรรมดา ใครจะหลีกเลี่ยงไปหาที่อยู่ที่ไหนในโลกนี้​ เป็นอันว่าไม่มีเสียแล้ว ใครเล่าจะเป็นคนที่ไม่มีความทุกข์ประจําสังขารอยู่ในโลกนี้เป็นอันว่าไม่มี

..... ของที่ที่มีความทุกข์ ของนั้นย่อมเป็นอนัตตา ไม่ใช่ของบุคคลผู้ใดที่จะสามารถปกครองคุ้มครองดูแลรักษาเอาไว้อยู่ในใต้อำนาจของตนเองได้ มีบ้างไหมพวกเราท่านทั้งหลายนั่งอยู่ที่นี่ก็ดี หรืออยู่ที่อื่นก็ดี​ มีใครควบคุมดูแลตนเองได้ในโลกนี้​ หากคนที่ไม่มีสติปัญญาจึงจะหาควบคุมดูแลบุคคลอื่นให้อยู่ใต้อำนาจของตนเอง ด้วยการทุบการตีก็ดี ด้วยการฆ่าฟันรันแทงก็ดี ด้วยผูกจองจำก็ดี มันมีได้ที่ไหนในโลกนี้ แต่เราปรารถนาคิดอย่างนั้น ทำให้ตนเองพากันมีความทุกข์เปล่าประโยชน์​ ควรที่เราท่านทั้งหลายตั้งแต่ตัวของพวกเราแท้​ ๆ​ เราก็ยังควบคุมดูแลไม่ได้​ จะไปควบคุมดูแลบุคคลอื่นได้อย่างไร​ ตรงนี้ควรที่จะไตร่ตรองใคร่ครวญให้ถี่ถ้วน​ ถ้าเราดูอย่างนี้เราจึงจะปล่อยคนอื่นได้ เราถึงจะละถึงจะปล่อยวางได้

... ดังคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ว่าไว้ #รูปร่างกายสังขารรูปธรรมอันนี้ #ไม่มีบุคคลใดที่จะสามารถควบคุมดูแลให้อยู่ใต้อำนาจของตนได้​ #เขาเป็นไปตามธรรมชาติธรรมดาของเขา

พระอาจารย์เปลี่ยน​ ปัญญาปทีโป





ภาวนาแล้วอย่าลืมแผ่บุญกุศลให้บิดามารดา
เพราะว่าขันธ์ 5 ที่เราได้มาได้ใช้ทำบุญสุนทาน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาวนาเอาจิตออกจากความมืด
ได้ชื่อว่าเป็นหนี้บุญคุณมหาศาล
ท่าน.งไม่มีโอกาสมานั่งภาวนาอย่างเรานี้หรอก
เราเป็นผู้มีบุญมากแล้วเราก็แผ่ส่วนกุศลไป
และได้มีโอกาสสนองคุณพ่อแม่ทุกๆวัน
ได้ชื่อว่าเป็นผู้มีความกตัญญูเป็นผู้เจริญ"

หลวงปู่บุญญฤทธิ์ ปัณฑิโต





"ทุกคนต้องการความสุขไม่ต้องการความทุกข์ แต่อะไรเล่า เป็นความสุขที่แท้จริงของตัวเรา

คิดว่ากินนี่แหละ​ ก็พยายามหามาให้มันกิน พอกินมากก็อึดอัด คิดว่านอน ก็นอนจนหลังแข็งไม่สบายอีก คิดว่าเงินทองทรัพย์สมบัติก็ไปหามาใช้จนเต็มที่ ก็ยังไม่สุขอีก

#แล้วอะไรเล่าที่เป็นความสุขที่แท้จริง ?

ความสุขที่แท้จริงนั้นย่อมเกิดจากบุญกุศล คือความสงบที่เกิดขึ้นในจิตใจ พ้นทุกข์โทษความดิ้นรน ไม่มีกระสับกระส่ายเดือดร้อนกระวนกระวาย เพราะฉะนั้น จงพากันตั้งใจประกอบบุญกุศล เพื่อจะเป็นทางที่พ้นไปจากโลกนี้ นั่นแหละจะเป็นหนทางที่ถูกต้อง"

ท่านพ่อลี ธมฺมธโร