"ไม่ต้องอาลัยอดีต
ไม่ต้องพะวงอนาคต
ขอแต่ให้ทำหน้าที่ของตน
อย่างถูกต้องในปัจจุบัน
ก็เพียงพอแล้ว ที่จะไม่เป็นทุกข์"

ท่านพุทธทาสภิกขุ






"ถ้าเราทำกรรมไม่ดี ได้รับผลไม่ดี
ผู้ที่รักเรา และผู้ที่เรารัก ก็จะต้องพลอยได้รับ
ความกระทบกระเทือนจิตใจไปด้วย อย่างไม่ยุติธรรม

เพราะมิได้เป็นผู้ทำกรรมไม่ดีด้วย
แต่ต้องพลอยได้รับผลไม่ดี เพราะความผูกพัน

ดังนั้น จะทำความไม่ดีใด ก็น่าจะนึกถึง
บรรดาผู้ที่มีความผูกพันกับเราบ้าง
อาจจะช่วยให้เข้มแข็งยิ่งขึ้น
ในการหลีกเลี่ยงการทำกรรมไม่ดี"

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราชฯ




บทเรียนราคาแพง

โยม : หลวงปู่ครับ ทำไมผมยิ่งทำบุญ ยิ่งปฏิบัติธรรม ยิ่งทำสมาธิก็เหมือน ยิ่งทุกข์เหลือเกินครับ ทั้งปัญหาครอบครัว ปัญหาสุขภาพ ปัญหาการเงิน ไม่รู้อะไรประดังประเดเข้ามาตลอดครับผมหลวงปู่

หลวงปู่ : เวลาคุณทำบุญ เวลาคุณปฏิบัติ มันกระทบกับเงินทองหรือเวลาปกติของคุณหรือเปล่า

โยม : เปล่าครับผม เวลาผมทำบุญผมก็ไม่ได้ลำบาก เงินทองก็เป็นส่วนเหลือจากการเก็บการดูแลครอบครัวแล้ว

การปฏิบัติของผมก็กระทำโดยไม่กระทบกระเทือนใคร พ่อแม่ พี่น้อง
ลูกเมียก็อนุโมทนา แต่มันก็มีปัญหา
เรื่องอื่นๆเข้ามาไม่ขาด

หลวงปู่ : คุณ เวลาคุณปฏิบัติคุณก็ต้องการพระนิพพานใช่หรือเปล่า

นิพพานก็ต้องหนีโลก ต้องเบื่อโลก
ถ้ามันไม่มีปัญหาเข้ามาคุณจะหนีโลกได้อย่างไร

ถ้าคุณยังหวังสุขในโลกนี้ นิพพานของคุณก็เป็นนิพพานหลอกตัวเองหล่ะสิ

โลกเป็นโรงเรียนที่ใหญ่ที่สุดปัญหาที่เข้ามาคือบทเรียน มารทั้งหลายคือครูของเรา

เมื่อคุณปฏิบัติสูงๆ ขึ้นไป ปัญหามันก็จะสูงขึ้นไปด้วย ปัญญาคุณแค่อนุบาลปัญหามันก็อนุบาล บทเรียนก็อนุบาล ครูก็ครูสอนอนุบาล

แต่เมื่อคุณเรียนปริญญา ปัญญาระดับปริญญา ปัญหามันก็ต้องปริญญา บทเรียนก็บทเรียนปริญญา ครูก็ครูสอนปริญญา

คุณเรียนปริญญาจะเอาข้อสอบเด็กน้อยอนุบาลมาสอบคุณมันจะสมกับภูมิปัญญาคุณหรือปฏิบัติเพื่อแสวงหาปัญญา เมื่อปัญญาเราสูงขึ้น ปัญหามันก็สูงขึ้น บทเรียนมันก็ยากขึ้น มารมันก็เก่งขึ้น

คุณสอบตกจะหาว่าครูออกข้อสอบยากหรือ หรือจะโทษว่าตนเองเตรียมตัวสอบไม่ดี

คุณเอ้ยโลกมันสอนเรา บางทีก็สนุกสำราญ บางทีก็เศร้าโศก บางทีก็ทารุณโหดร้าย คุณต้องได้เรียนทุกบท

คุณจะบอกว่าไม่ชอบวิชานี้ไม่เรียนมันไม่ได้ เราชอบสุขเราเกลียดทุกข์

แต่เราก็ต้องเรียนทั้งสองอย่าง เมื่อคุณผ่านการสอบหนึ่งครั้ง คุณก็จะพัฒนาไปอีกขั้นบทเรียนบางบทมันอาจจะแพงไปสักหน่อยต้องแลกมาด้วยเงินทอง อวัยวะหรือแม้แต่ชีวิต

แต่คุณอย่าลืมนะวิชาดีราคามันต้องแพง โลกสอนให้คุณรู้จักโลกในทุกรูปแบบทุกรสชาติ

คุณจะได้เบื่อโลกหน่ายโลกอย่างแท้จริง นิพพานของคุณก็จะเป็นนิพพานจริงๆ

อย่าพึ่งลาออกจากโรงเรียนกลางคันก็แล้วกัน คุณเชื่อเถอะว่าถนนเส้นนี้ผู้ปฏิบัติล้วนผ่านมาแล้วทุกคน

ท่านเหล่านั้นก็เคยทุกข์อย่างคุณ
ท่านยังผ่านไปได้ ให้เชื่อมั่นใน
คุณพระพุทธเจ้า พระธรรมคำสั่งสอนและพระอริยะสงฆ์ ที่ท่านผ่านไปก่อน ให้เชื่อว่าท่านเหล่านั้น

ไม่หลอกเราแน่ เข้าใจนะ

โอวาทธรรม : หลวงปู่หา สุภโร







...มีเทพยดาองค์หนึ่ง แต่ก่อนเป็นผู้หญิง ในสมัยครั้งหนึ่งแกไปวัดไปเห็นมันรกในทางจงกรมของพระ แกก็ไปเขี่ยขี้ฝอยในทางจงกรมนั้น เพื่อให้ความสะดวกในการเดินจงกรมของพระครั้งเดียวเท่านั้น

แต่แกทำด้วยความรัก แกทำด้วยความเชื่อ ทำด้วยความนับถือ ทำด้วยความบริสุทธิ์จิต เพราะของที่รกรุงรังสกปรกนั้น ยังความเศร้าใจให้เกิดขึ้นท่านเห็นเป็นเช่นนี้จึงได้เก็บขี้ฝอยออกจากที่ทาง แล้วก็หาน้ำล้างเท้ามาไว้ในที่นั้น เก็บขี้ฝอยขี้เศษต่างๆ รกรุงรังออกหมด แกก็รู้สึกว่า ใจสบายผ่องแผ้ว กลับไปบ้าน

บังเอิญไปเกิดเป็นลมตาย ตายจากโลกนี้ก็ไปเกิดเป็นเทวดา มีบริษัทบริวาร มีอาหารทิพย์ มีปราสาท มีความอุดมสมบูรณ์อย่างมากมาย เมื่อไปอยู่ที่นั้น ระลึกชาติได้ เมื่อระลึกชาติได้อย่างนี้ ก็นึกในใจว่า ถ้าเราทำบุญมากๆ ก็จะได้ดีมากกว่านี้ จะขอไปทำความดีอีกสักหน่อยเถอะ เพื่อให้มันยิ่งกว่าที่ได้ผลอยู่ขณะนี้ แต่ก่อนไม่ยักรู้ว่ามันจะได้รับผลอย่างนี้

ก็ได้ลงมาจากสวรรค์ ไปเที่ยวหาพระอยู่ตามป่าตามพง พอไปเห็นพระองค์หนึ่งท่านกำลังเข้าสมาธิ ฝ่ายเทวดาก็มายืนจ้อง คอยปฏิบัติอุปัฏฐากพระ ท่านเลยตะเพิดไป “เทวดาทำไมมาแย่งบุญมนุษย์ แต่ก่อนนี้มันประมาท เมื่อไปเสวยผล ได้รับผลดีแล้ว ยังจะอยากโลภมาก ไม่เอา ไม่ให้ท่านให้มนุษย์เขามาทำ คนที่ยังไม่ได้รับความดีอย่างแกนั้นยังมีอยู่อีกมาก ไม่ต้องมาแย่งเขา” เปิดเลย เทวดานั้นขึ้นไปอยู่ในสวรรค์ ก็ได้ผลแค่นั้น บุญใหม่ควรทำต่อ เขาไม่ให้ทำ

นี่เพราะเหตุใด เพราะเหตุว่า คนเราประมาทในบุญเล็กน้อย เมื่อตายไปแล้ว จะมาทำบุญกุศลน่ะ มันยากนัก ยากยังไง กายก็ไม่เหมือนกายมนุษย์ จะมาพูดกับมนุษย์ก็ไม่ได้ จะมาใส่บาตรทำบุญก็ไม่ได้

อย่างดีก็เพียงมายืนคอยอนุโมทนาเท่านั้น ถ้าใครตาดีก็เห็น ใครตาไม่ดีก็ไม่พบพาน ถ้าใครมีภูมิรู้ในทางจิต ก็พอจะแนะนำสั่งสอนกันบ้าง ถ้าไม่มีคนเช่นนั้น เทวดาก็ไม่มีหนทางที่จะบำเพ็ญคุณงามความดีต่อได้เลย นี่มันเป็นอย่างนี้

พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร






เรื่อง "ติเตียนพระที่ผิดพระธรรมวินัย บาปไหม ?"

ถาม : การติเตียนพระภิกษุ จะเป็นการบาปหรือไม่ ในกรณีที่พระทำอะไรที่ผิดพระธรรมวินัย หรือทำอะไรออกนอกลู่นอกทาง ไม่เหมาะสม เรามีสิทธิตักเตือนบอกกล่าวท่านได้หรือไม่ ?

พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล : การติเตียนพระภิกษุ จะบาปหรือไม่ #อยู่ที่เจตนาหรือจิตใจ เช่น ถ้าทำด้วยใจที่มุ่งร้าย หรือแม้แต่ด้วยใจที่เป็นลบ เช่น โกรธ ไม่พอใจ ภาวะจิตใจเช่นนี้เป็นอกุศล จะเรียกว่าเป็นบาป ก็ได้ แต่ไม่ใช่บาป ระดับเดียวกับศีล ๕

การตักเตือนพระ เป็นสิ่งที่ควรทำ #เพราะพระส่วนใหญ่เป็นผู้ที่อยู่ระหว่างการฝึกฝนพัฒนาตน ควรมีผู้แนะนำและทักท้วงเมื่อเห็นท่านประพฤติไม่ถูกต้องตามพระธรรมวินัย ผู้ที่ทำเช่นนั้นถือว่าเป็นทั้งกัลยาณมิตรและผู้รักษาพระธรรมวินัย อันถือว่าเป็นหน้าที่อย่างหนึ่งของอุบาสกอุบาสิกา

ในสมัยพุทธกาล มีพระหลายรูปที่ถูกฆราวาสทักท้วงด้วยความปรารถนาดี เช่น นางวิสาขา เป็นที่มาของสิกขาบทหลายข้อในพระวินัย การกระทำดังกล่าวเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญ ในส่วนของพระ เมื่อมีคนวิจารณ์ทักท้วง ควรมองว่าผู้นั้นคือ “ผู้ชี้ขุมทรัพย์” ดังที่พระพุทธองค์ทรงแนะนำเอาไว้

(วิสัชนาธรรมโดย พระไพศาล วิสาโล)
(วัดป่าสุคะโต อ.แก้งคร้อ จ.ชัยภูมิ)



เรื่อง “การุณยฆาตบาปหรือไม่ ?”

ถาม: การทำการุณยฆาตบาปไหมคะ ?

พระอาจารย์: ก็บาป เมื่อกี้ก็เทศน์แล้วว่า
ทางศาสนาไม่มีข้อยกเว้น

การฆ่านี้บาปทุกชนิด
นอกจากฆ่ากิเลสเท่านั้นไม่บาป

ถ้าอยากการุณยฆาต ขอให้การุณยฆาตที่กิเลส ฆ่าความโลภ ฆ่าความโกรธ ฆ่าความหลง ไอ้พวกนี้ยิ่งฆ่ามากเท่าไหร่ยิ่งได้บุญมากขึ้นเท่านั้น

(วิสัชนาธรรมโดย พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต)
(สนทนาธรรมะบนเขา)
(วันที่ ๒๙ มีนาคม ๒๕๖๒)