luna เขียน:
ปฤษฎี เขียน:
luna เขียน:
ปฤษฎี เขียน:
luna เขียน:
onion หลักการนั่งสมาธิที่ถูกต้อง 100% 
หลักการนั่งสมาธิที่ถูกต้อง
หลักการนั่งสมาธิที่ถูกต้องที่สุด ทำตัวสบายๆผ่อนคลายจากความตึงเกร็งของกล้ามเนื้อ ค่อยๆหลับตาเบาๆ วางจิตไว้ตรงฐานของจิตฐานของจิตอยู่ตรงที่เบาสบายที่สุด หายใจเข้าลึกๆ และก็ค่อยผ่อนออกช้าๆ และก็กำหนดคำภาวนา
หายใจเข้าลึกๆว่าพุธ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหายใจออกช้าๆว่าโธๆๆๆๆๆๆๆๆ จะเป็นที่เบาสบายๆไม่ตึงเกร็ง เมื่อลมละเอียดขึ้นก็จะมีแสงสว่างก่อตัวเป็นดวงกสิณ เกิดจากลมหยาบ ที่ละเอียดจนบางครั้งเราคิดเองว่าไม่ได้หายใจ เพราะลมละเอียดจนเกือบดับเสียหมด
ที่นักปฏิบัติ ดึงลมหายใจเข้าหายใจออก ซักฟอกลมจนละเอียด กลายเป็นนิมิตโอภาสรังสี นักปฏิบัติหลายคนเพ่งนิมิตดวงกสิณเจริญเป็นบาทฐานอภิญญา ได้แต่ฤทธิ์ทางใจ ล้วนเดินทางไปพรหมโลก เพราะเข้าใจว่าดับรูปกาย เหลือแต่จิตที่ประภัสสร คืออนัตตาธรรม
ซึ่งทางสายวิปัสสนาจาร ปรามาส สมาธิประเภทนี้เอาไว้รุนแรงมากๆ สมาธิหนักแน่นเหมือนแกนมะละกอ
เพราะเป็นสมาธิที่หลบเวทนา ไม่ฉลาดในอุบายธรรมะ
เวลากระทบ อารมณ์ภายนอก ก็ไม่ต่างอะไรกับนักภาวนาหัดใหม่ ยังปล่อยจิตปล่อยใจ เวลาดีก็ดีใจหาย ดีก็รักชั่วก็ชัง จิตแบบนี้ยังใช้ไม่ได้ อารมณ์ยังขึ้นๆลงๆ ไม่เป็นตัวปกติ
ทางแก้ไข เมื่อนักปฏิบัติธรรมะ เจริญภาวนามาถึง มีอาการจิตลอยๆ เกิดความง่วงเหงาหาวนอน ในขณะเจริญสมณะธรรม ให้ถอนจิตขึ้นมาคิดนึกธรรมะแล้วน้อมเข้ามาในวงกายในกาย ที่ควรทำให้เกิดปัญญาในการถอนสังโยชน์
ถ้ามีอาการสังขารไม่ไหว ก็ให้หลับในฌาน เมื่อพักเต็มที่แล้วก็ออกเดินทางปัญญา โดยกำหนดสิ่งที่เห็น เสียงที่ได้ยิน กลิ่นที่ได้กลิ่น สัมผัสที่ถูกต้อง แล้วน้อมเข้ามาดูในใจ ธรรมะที่เป็นกุศและอกุศลจะเกิดในจิตก็ให้ละที่จิตในจิต
ก็จะเกิดภูมิวิปัสสนา เมื่อนั่งทับทุกข์นานๆเวทนาย่อมเกิด
นักภาวนาที่ต้องการพ้นทุกข์ ห้ามหลบเวทนา ให้เจริญเวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน เป็นเครื่องเล่นเครื่องอยู่อบรมอินทรีย์ ๕ ให้แก่กล้า ก็จะเห็นกระแสปฏิจจสมุปบาท โซ่แห่งการเวียนว่ายตายเกิด เพราะละตัดขาดจากเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงดับ
อุปมาอุปมัยได้กับ สายไฟฟ้าเส้นใหญ่ถูกตัดขาด
ผลก็คือไฟฟ้าดับทั้งเมือง
จิตที่ขาดออกจากรูปแล้ว ก็ไม่มีกระแสปฏิจจสมุปบาท อะไรส่งผ่านถึงดวงจิตดวงนี้ได้อีกต่อไป ก็อาศัยกาลเวลาในการขัดเกลาดวงจิตจน บริสุทธิ์หมดจดไร้รูปลักษณ์
ทรงภูมิพระอรหันต์ขีณาสพ รอสังขารแตกดับ ก็ทิ้งขันธ์ไม่กลับมาเกิดอีกในสามโลก
ข้อคิด สำหรับ ศิษย์
นักปฏิบัติธรรมในขณะที่เวทนาเกิดอย่าอยากให้หาย ยิ่งอยากให้หายมากเท่าไรก็ จะกลับเป็นเวทนาทวีคูณขึ้น
จนนักปฏิบัติธรรม ทนไม่ได้และจะล้มเลิกไปในที่สุด.
หลักการนั่งสมาธิที่ถูกต้อง
หลักการนั่งสมาธิที่ถูกต้องที่สุด ทำตัวสบายๆผ่อนคลายจากความตึงเกร็งของกล้ามเนื้อ ค่อยๆหลับตาเบาๆ วางจิตไว้ตรงฐานของจิตฐานของจิตอยู่ตรงที่เบาสบายที่สุด หายใจเข้าลึกๆ และก็ค่อยผ่อนออกช้าๆ และก็กำหนดคำภาวนา
หายใจเข้าลึกๆว่าพุธ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหายใจออกช้าๆว่าโธๆๆๆๆๆๆๆๆ จะเป็นที่เบาสบายๆไม่ตึงเกร็ง เมื่อลมละเอียดขึ้นก็จะมีแสงสว่างก่อตัวเป็นดวงกสิณ เกิดจากลมหยาบ ที่ละเอียดจนบางครั้งเราคิดเองว่าไม่ได้หายใจ เพราะลมละเอียดจนเกือบดับเสียหมด
ที่นักปฏิบัติ ดึงลมหายใจเข้าหายใจออก ซักฟอกลมจนละเอียด กลายเป็นนิมิตโอภาสรังสี นักปฏิบัติหลายคนเพ่งนิมิตดวงกสิณเจริญเป็นบาทฐานอภิญญา ได้แต่ฤทธิ์ทางใจ ล้วนเดินทางไปพรหมโลก เพราะเข้าใจว่าดับรูปกาย เหลือแต่จิตที่ประภัสสร คืออนัตตาธรรม
ซึ่งทางสายวิปัสสนาจาร ปรามาส สมาธิประเภทนี้เอาไว้รุนแรงมากๆ สมาธิหนักแน่นเหมือนแกนมะละกอ
เพราะเป็นสมาธิที่หลบเวทนา ไม่ฉลาดในอุบายธรรมะ
เวลากระทบ อารมณ์ภายนอก ก็ไม่ต่างอะไรกับนักภาวนาหัดใหม่ ยังปล่อยจิตปล่อยใจ เวลาดีก็ดีใจหาย ดีก็รักชั่วก็ชัง จิตแบบนี้ยังใช้ไม่ได้ อารมณ์ยังขึ้นๆลงๆ ไม่เป็นตัวปกติ
ทางแก้ไข เมื่อนักปฏิบัติธรรมะ เจริญภาวนามาถึง มีอาการจิตลอยๆ เกิดความง่วงเหงาหาวนอน ในขณะเจริญสมณะธรรม ให้ถอนจิตขึ้นมาคิดนึกธรรมะแล้วน้อมเข้ามาในวงกายในกาย ที่ควรทำให้เกิดปัญญาในการถอนสังโยชน์
ถ้ามีอาการสังขารไม่ไหว ก็ให้หลับในฌาน เมื่อพักเต็มที่แล้วก็ออกเดินทางปัญญา โดยกำหนดสิ่งที่เห็น เสียงที่ได้ยิน กลิ่นที่ได้กลิ่น สัมผัสที่ถูกต้อง แล้วน้อมเข้ามาดูในใจ ธรรมะที่เป็นกุศและอกุศลจะเกิดในจิตก็ให้ละที่จิตในจิต
ก็จะเกิดภูมิวิปัสสนา เมื่อนั่งทับทุกข์นานๆเวทนาย่อมเกิด
นักภาวนาที่ต้องการพ้นทุกข์ ห้ามหลบเวทนา ให้เจริญเวทนานุปัสสนาสติปัฏฐาน เป็นเครื่องเล่นเครื่องอยู่อบรมอินทรีย์ ๕ ให้แก่กล้า ก็จะเห็นกระแสปฏิจจสมุปบาท โซ่แห่งการเวียนว่ายตายเกิด เพราะละตัดขาดจากเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงดับ
อุปมาอุปมัยได้กับ สายไฟฟ้าเส้นใหญ่ถูกตัดขาด
ผลก็คือไฟฟ้าดับทั้งเมือง
จิตที่ขาดออกจากรูปแล้ว ก็ไม่มีกระแสปฏิจจสมุปบาท อะไรส่งผ่านถึงดวงจิตดวงนี้ได้อีกต่อไป ก็อาศัยกาลเวลาในการขัดเกลาดวงจิตจน บริสุทธิ์หมดจดไร้รูปลักษณ์
ทรงภูมิพระอรหันต์ขีณาสพ รอสังขารแตกดับ ก็ทิ้งขันธ์ไม่กลับมาเกิดอีกในสามโลก
ข้อคิด สำหรับ ศิษย์
นักปฏิบัติธรรมในขณะที่เวทนาเกิดอย่าอยากให้หาย ยิ่งอยากให้หายมากเท่าไรก็ จะกลับเป็นเวทนาทวีคูณขึ้น
จนนักปฏิบัติธรรม ทนไม่ได้และจะล้มเลิกไปในที่สุด.
อ่านไปก็ดูสับสน วุ่นวาย ยุ่งเหยิง
พระพุทธองค์จึงสอนว่า กัลยาณมิตรเป็นทั้งหมดของพรหมจรรย์
ต้องคบกัลยาณมิตร ซึ่งก็ไม่มีผู้ใดเสมอด้วยพระพุทธองค์
คุณ luna ควรศึกษาพระพุทธพจน์ด้วยความเคารพ ไม่ว่าจะมหายาน หรือ เถรวาทก็ตาม
และควรศึกษาอรรถกถาด้วยเพื่อความแตกฉาน หากจะเน้นเรื่องการภาวนา ก็ควรอ่านหรือเรียนเรื่อง สมถะและวิปัสนาใหม่ให้รอบรู้ เพราะอ่านจากที่คุณเขียน ดูสับสน ไม่เป็นระเบียบ เหมือนนำสิ่งโน้น มาปนสิ่งนี้ ห้ามโน่น ห้ามนี้ ต้องอย่างงั้นอย่างงี้ แต่ไม่ได้เริ่มจากการมีความเห็นที่ถูก คนอ่านจึงไม่ได้รับประโยชน์
บทสรุปแบบย่นย่อ
ไม่ได้ขยาย ให้พิสดาร
มันใช้ได้สำหรับผม
ผมก็ถอดออกมาจากผลปฏิบัติที่ผม
ปฏิบัติแล้วไม่ถดถอยมันก้าวหน้า
ไม่ถอยหลัง ผมก็ทดลองกับตัวเองก่อน ก่อนนำเสนอ
หากไม่เข้าใจ
นั่นเป็นเพราะภาค
ปฏิบัติยังน้อย
นิพพานจึงไม่ใช่ภาษาพูดภาษาเขียน ต้องปฏิบัติด้วยตัวเอง คนอื่นก็ช่วยเราได้แค่ให้คำแนะนำสั่งสอน
ทางมีอยู่แต่ไม่มีคนเดิน เราเป็นแต่ผู้บอกทาง ท่านต้องทำเอาเองท่านต้องเดินเอง .
ปฏิบัติน้อย ปฏิบัติมาก ตามเหตุปัจจัย แต่คุณเขียนมาพิจารณาแล้วนั้นมีความสับสน ไม่เป็นไปตามลำดับ พิจารณาแล้วไม่เกิดปัญญา ไม่น้อมไปสู่การปฏิบัติ ถึงบอกให้เรียนให้ศึกษา จะได้เป็นปัจจัยให้มีความเข้าใจที่ถูกตรงตามพระธรรม
แค่คุณพูดว่านั่งสมาธิ คำแรกก็ผิดแล้ว
คนที่จะตัดสินถูกหรือผิด คือพุทธะ
ไม่ใช่คุณ
ผู้เป็นบัณฑิต ก็ตัดสินได้ ว่าสิ่งใดเป็น ธรรม หรือ อธรรม เป็นคำสอนในพระพุทธศาสนาหรือ เป็นคำสอนนอกพระพุทธศาสนาที่คิดขึ้นเอง อย่างเช่น การหลับในฌาน มีที่ไหนกัน
ฌานจิตมีความรู้ตัวทั่วพร้อม มีสติสัมปชัญญะ ไม่ได้หลับอย่างที่คุณว่ามา
