ท่านเจพูดมาก็เป็นส่วนถูกนะ

ข้อนี้สำคัญ ไตรลักษณ์ต้องแยกระหว่าง คนรู้ กับ คนถึง

คนรู้เป็นอย่างไร ก็ปุถุชนโดยปรกติทั่วไป เรียนรู้ท่องจำ แล้วเชื่อตามตำรา เชื่อตามคำสอนตามๆกันมา ว่า เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป บอกว่านี้คือวิปัสสนา คนที่ได้ทำได้แค่รู้ ก็เอาใจเข้ายึดครอง คำว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป การเอาใจเข้ายึดครองนี้เป็นโมหะ ทุ่สุดก็กายเป็นยึดอัตตาไตรลักษณ์ คือ ยึดหลงว่าไม่เที่ยง ยึดหลงว่าไม่มีตัวตน ยึดหลงว่าทุกข์ ก็เมื่อหลงตัวตนยึดถือคำเหล่านี้ โดยอาศัยอนุมานเอาบ้าง คิดตามเอาบ้าง จดจำสำคัญมั่นหมายไว้ในใจบ้าง จึงเกิดตัวตนของความไม่เที่ยง ตัวตนของความไม่ใช่ตัวตน ตัวตนของทุกข์ แทนที่จะเพียงแค่รู้ ผู้นับเนื่องเอาจากการท่องจำเอาไม่ใช่องค์มรรคสัมมาทิฏฐิ เป็นความเห็นที่สะสมเหตุอันเป็นบุญแก่ขันธ์เท่านั้น ไม่ใช่องค์มรรค
- ด้วยเหตุดังนี้คนที่รู้ไตรลักษณ์จึงยังยึดมั่นถือมั่นหลงอยู่กับความคิด คำสอนบอกกล่าวตามๆกันมาจากคนที่เคารพบ้าง คนที่น่าเชื่อถือบ้าง จากตำราบ้าง จากการคิดนึกตามบ้าง โดยที่ไม่เคยเห็นของจริงเลย
- ผลลัพธ์ คือ กิเลสครบพร้อมยังหมกมุ่นไตรลักษณ์ ไม่รู้เห็นธรรม ไม่ถึงธรรมแท้

คนถึงเป็นอย่างไร ก็ปุถุชนผู้มีสันดานพระอริยะขึ้นไป จนถึงพระอริยะสาวกในพระธรรมวินัยนี้ ถึงความไม่ยึด ไม่เอาใจเข้ายึดครอง ไม่หลง ไม่นับตัวตนแม้แต่คำว่าไตรลักษณ์ แต่ท่านพูดถึงไตรลักษณ์เพราะนับเนื่องเอาด้วยจิตที่เข้าถึงของจริง ไปรู้เห็นตามจริง เข้าไปเห็นความเป็นไปของสังขารตามจริง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป รู้เห็นตามจริง การละ การตัด การสละคืนของท่าน เช่นกายไม่มีสิ่งใดเกินกว่ากองธาตุที่รอันจะเสื่อมสูญ ไม่มีตัวตนบุคคลใด ไม่ใช่ใคร ไม่ใช่ขงใคร ด้วยเห็นจากการนับเนื่องเอาจาก ไม่มีใคร ไม่ใช่ใคร ไม่ใช่เรา ไม่มีเราในกองธาตุเหล่านั้น ไม่อาจจะนับเอาได้ว่าเป็นใครในหมู่ธาตุ ในธาตุเป็นของใคร มันเกิดขั้น ตั้งอยู่ ดับไปตามเหตุปัจจัยของมัน ไม่ได้อยู่ได้บังคับบัญชาของผู้ใด มันแค่กอปรขึ้นตามเหตุปัจจัยอันอาศัยให้นามรูปมีจึงมีวิญญาณ และ วิญญาณมีจึงมีนามรูป กายก็สมมติ ความรู้สึกก็สมมติ ธัมารมณ์ก็สมมติ นับเนื่องโดยรอบ ๓ อาการ ๑๒ โดยจะได้มากน้อยตามแต่จิตที่น้อมลงองค์มรรคมากน้อยแค่ไหน ตัด ละ สละคืน อบ่างไร ละสังโยชน์ได้แค่ไหน ดังนั้น..สัมมาทิฏฐิอันเป็นองค์มรรคแท้ๆ..มีแค่ในพระอริยะสาวกเท่านั้น
- ด้วยเหตุดังนี้คนที่เข้าถึงไตรลักษณ์จึงไม่ยึด ถึงความว่าง ความไม่มี ความสละคืน ไม่นับเนื่องเอาด้วยสังขารโลก
- ผลลัพธ์ คือ พระอริยะสาวกของพระพุทธเจ้า อันเป็นคู่แห่งบุรุษ ๔ คู่ นับเรียงตัวบุถรุษได้ ๘ บุรุษดังนี้


----------------------------------------------------

ดังนั้นไตรลักษณ์ที่เรารู้เห็นนั้นมีมากปานได้..

- อัตตาไตรลักษณ์ หรือไม่อัตตาไตรลักษณ์
- ฟุ้งไตรลักษณ์ หรือเห็นไตรลักษณ์
- รู้ธรรม หรือถึงธรรม

----------------------------------------------------

ถวายอะไรได้บุญมากที่สุด?

โยม : หลวงปู่ครับ ถวายอะไรได้บุญมากที่สุด
ผมอยากได้บุญมากๆ เวลาทำบุญ

หลวงปู่ : ถวายความอยากได้ของคุณน่ะ ได้บุญมากที่สุด

หลวงปู่หา สุภโร

งั้นพี่ขอแก้ตัวนะเมที่รักของพี่ ไหนๆก็ลงผิดกระทู้แระ



ที่หลวงปู่หาบอกถวายความอยากน่ะ ท่านหมายถึง จาคะ อาศัยการให้ด้วยใจสละ จนถึงการสละคืนโลภะ ฉันทะราคะ หากเราสละคืนความโลภถวายเป็น พุทธบูชา ธรรมะบูชา สังฆะบูชา นี้อะบุญมากโข

- ดังนั้นเวลาไปวัดเมื่อเราถวายภัตราหาร หรือสังฆทานเสร็จ พระท่านมักจะให้กรวดน้ำอุทิศบุญกุศลให้ บิดา มารดา บุพการี ญาติ มิตร เทพ เทวดา เจ้ากรรมนายเวร ทั้งหลาย คือ..สละความโลภในบุญของเราเพื่อการให้ เพื่อการสละ สุขในการสละให้ เป็นการละโลภในบุญกุศล ละความยึดหลงในบุญกุศล สละคืนโลภะ ความโลภก็ไม่มี มีแต่จิตที่ผ่องใส มีใจเอื้อเฟื้อ อิ่มใจ เว้นจากความเบียดเบียน นี่แหละบุญ มหาบุญ
- ซึ่งจุดนี้คนส่วนมากจะคิดแค่ว่าเราทำบุญให้ได้บุญ ได้แล้วจึงแผ่ไปต่อ แต่โดยนัยยะการอบรมจิต ข้อวัตรปฏิบัตินี้ พระพุทธเจ้า พระอนหันตสาวกผู้ปฏิบัติตรงตามพระศาสดาได้แสดงถึงพุทธวิธีไว้อย่างแยบคายมาก
..ซึ่งผมจะคอยอบรมจิตปฏิบัติให้ได้ประจำๆทุกครั้งที่ถวายสิ่งของให้พระ คือ ปารถนาเพียงสิ่งนี้ให้เป็นประโยชน์เกื้อกูลแก่พระภิกษุในการดำรงชีพ ดำรงขันธ์เพื่อเจริญในพระพุทธศาสนาสืบไป ไม่เอาใจเข้ายึดครองสิ่งที่ตนถวายหมายเอาบุญบารมี แต่ทำด้วยในสละ พอถึงความสละแล้วมันอิ่มใจ สงบเป็นสุข ตอนนี้แหละมีกำลังใจดีมาก มีกำลังแผ่ไป จะแผ่ต่อที่ไหนตลอดทาง ก็ถึงหมดเะพราะบุญสละมันเยอะ

ผลที่ได้จากการทำบุญ เค้าเรียกว่า อานิสงค์

ไม่ใช่ทำบุญมากแล้ว เป็นพ่อบุญมาก พ่อบุญสละเยอะ
เละเทะอีกแร๊ว

เขาพูดถึงบุญก็ต้องใช้ คำว่าบุญสิเม เพราะคำนั้นเขาเข้าใจกันแล้วว่าคืออะไร การให้ทาน ถวายทาน อานิสงส์คือ บุญบารมีแห่งกุศลในการสละนะจ๊ะ บุญกับ บาป คือ ผลเป็นอานาิสงส์จากการกระทำดีหรือชั่วนั่นเอง แต่คนไทยเรียกทับศัพท์กันว่าทำบุญ เมน่าจะเข้าใจอะไรผิดมั้งคะที่รัก

ไปสละบุญ เรยเหลือแต่บาป

เค้าเรียกว่าอานิสงค์ ของการทำบุญคร้า

เข้าใจผิด แล้วหละคุณพี่ ไปเริ่มเรียนพระธรรมซะน๊ะค๊ะ
จาได้ไม่เละเทะ