Love J. เขียน:
กบนอกกะลา เขียน:
Love J. เขียน:
เ้อที่เห็นความดับนั่นไม่ใช่มโน ไม่ใช่นั่งนึกคิดเอาว่ามันจะเป็นอย่างนั้น ตอนนั้นยังไม่รู้จักวิปัสสนาญาณเลย
ไอสิ่งที่ได้เห็นนั้นมันก็เกินความคาดหมาย ว่ามันจะเป็นอย่างนั้นได้
อีกครั้งนึงเห็นความไม่ใช่เรา เห็นทุกข์ในใจไม่ใช่อันเดียวกับเรา เหตุปัจจัยปรุงแต่ขึ้นแล้วเราไปโอบกอดมันไว้เอง อุปาทานไปเองว่าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเรา พอเห็นอย่างนั้นใจมันก็รู้ทันทีควรละ
เห็นอย่างนั้นแล้วมันสนใจศึกษาปฏิบัติเอง ไม่ต้องตั้งท่าทำตัวเป็นผู้ปฏิบัติ ต้องปฏิบัติอย่างนั้น ต้องปฏิบัติอย่างนี้ ใจมันอยากรู้อยากดูตัวเอง ยิ่งรู้ยิ่งเห็นยิ่งเพลิดเพลิน เห็นนั่นลำไส้มันย่อยอาหารอย่างนี้ ออกมาเป็นตดมั่ง เป็นขี้มั่ง เห็นแล้วมันก็เพลิน
มันมีฉันทะมันเจริญสติรู้กายรู้ใจเป็นกรรมฐานของมันเอง คือ ไปทำงานอื่นจิตมันก็รู้อยู่ที่งาน พอว่างจากงานแล้วจิตก็กลับมารู้กาย รู้ใจของมันเอง เหมือนกลับบ้านอย่างนี้ผมจึงว่ากรรมฐาน คือ การงานพื้นฐาน อันเป็นวิหารของจิต ไม่ได้ไปเกี่ยวอะไรกับหลวงพ่อปราโมทย์เลย ยังว่ารู้ไส้รู้พุง ว่าไปเป็นตุเป็นตะ
ไอสิ่งที่ได้เห็นนั้นมันก็เกินความคาดหมาย ว่ามันจะเป็นอย่างนั้นได้
อีกครั้งนึงเห็นความไม่ใช่เรา เห็นทุกข์ในใจไม่ใช่อันเดียวกับเรา เหตุปัจจัยปรุงแต่ขึ้นแล้วเราไปโอบกอดมันไว้เอง อุปาทานไปเองว่าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเรา พอเห็นอย่างนั้นใจมันก็รู้ทันทีควรละ
เห็นอย่างนั้นแล้วมันสนใจศึกษาปฏิบัติเอง ไม่ต้องตั้งท่าทำตัวเป็นผู้ปฏิบัติ ต้องปฏิบัติอย่างนั้น ต้องปฏิบัติอย่างนี้ ใจมันอยากรู้อยากดูตัวเอง ยิ่งรู้ยิ่งเห็นยิ่งเพลิดเพลิน เห็นนั่นลำไส้มันย่อยอาหารอย่างนี้ ออกมาเป็นตดมั่ง เป็นขี้มั่ง เห็นแล้วมันก็เพลิน
มันมีฉันทะมันเจริญสติรู้กายรู้ใจเป็นกรรมฐานของมันเอง คือ ไปทำงานอื่นจิตมันก็รู้อยู่ที่งาน พอว่างจากงานแล้วจิตก็กลับมารู้กาย รู้ใจของมันเอง เหมือนกลับบ้านอย่างนี้ผมจึงว่ากรรมฐาน คือ การงานพื้นฐาน อันเป็นวิหารของจิต ไม่ได้ไปเกี่ยวอะไรกับหลวงพ่อปราโมทย์เลย ยังว่ารู้ไส้รู้พุง ว่าไปเป็นตุเป็นตะ
ผมเห็นความพยายามของคุณเลิฟ...ที่จะให้กักกายยอมรับในตัวคุณว่าคุณปฏิบัติ...
ผมว่า..คุณเลิฟ..บ้า..นะ..คือ..บ้าอยาก..อยากให้คนยอมรับ
เอ้า..ถ้าอยาก..ให้อีตากักกาย...ยอมรับว่าคุณเลิฟ..ปฏิบัติจริง..ผมแนะนำให้คุณเลิฟ..อย่าใช้คำวิปัสสนาญาณอะไรเลย...กักกายไม่เคย กักกายไม่ชอบ...กักกายไม่เชื่อ..หาทางทำสมาธิจนตาเกลือกกลิ้ง...ตัวหมุนติ้ว..รำท่าแปลกๆ...รึไม่ก็อ้วกแตกอ้วกแตน...นั้นแหละ..กักกายชอบ...กักกายเชื่อ..
ก็มันเห็นจริง ๆ อะครับ ที่เล่าก็เล่าจากที่ทำจริง ๆ สิ่งที่คุณกรัชกายหยิบยกมาเล่า ก็เห็นว่าไม่เป็นสาระจริง ๆ ผมก็เห็นมาเยอะ ภาพแปลก ๆ อาการแปลก ๆ ก็แค่ละกลับมาอยู่กลับอารมณ์กรรมฐาน
ถ้าใส่ใจใคร่ครวญมัน มันก็ไม่เป็นสมาธิ มันก็ไม่เป็นปัญญา เสียงอะไร เห็นอะไร อาการอะไร สมาธิมันฟุ้งซ้านวุ่นวายอย่างนี้เหรอ ปัญญามันลูบคลำอย่างนี้เหรอ แล้วเอามาอวดว่าเค้าปฏิบัติจึงเห็นอย่างนั้น เอาของไร้สาระมาอวด
สอบอารมณ์ผมจะสอบให้ ถ้าอาการอย่างคุณกรัชกายหยิบมาเล่านั้น สอบสมาธิตกสมาธิ สอบก็ปัญญาตกปัญญา .... สมาธิ คือ ตั้งมั่นไม่แส่ส่าย ปัญญา คือ รู้แจ้งแทงตลอด
ถ้าเลิฟ เจ. ปฏิบัติอนุสสสติ สักอย่างนะ ไม่ต้องหมด ๑๐ อย่างหรอก แล้วเห็นอย่างที่เล่าเป็นตุเป็นตะนั่นนะ จบกิจไปแล้ว ไม่ฟุ้งซ่านอย่าง่นี้หรอก
เห็นผึ้งบินไปบินมา
เอ่?
(ตอบคำถาม)