เห็นที่ทุกคนกำลังเห็นอยู่เดี๋ยวนี้เป็นธัมมะชื่อว่าจิตเห็นมีแค่อายตนะทางตาคือจักขายตนะ
จิตเห็นในภาษาบาลีคือจักขุวิญญาณหรือจักษุวิญญาณไม่ใช่คนทั้งตัวเข้าใจไหมคะไม่มีเรา
เป็นธัมมะที่เกิดผ่านที่ประชุมรวมกันของกายคือมีตาและตาไม่บอดและต้องลืมตาดูโลกตามปกติ
จิตเห็นเกิดแล้วดับทันทีไม่มีใครสักคนเป็นเจ้าของเห็นที่กำลังเห็นมีแต่ความคิดหลากหลายไปตามเห็นผิด
จนกว่าจะเริ่มคิดไตร่ตรองตามคำสอนเข้าใจความจริงที่กำลังปรากฏว่ากำลังมีจริงๆตรงตามที่ตถาคตตรัสรู้
ไม่มีใครเลยสักคนมีแต่ความคิดแต่ละขณะที่หลงคิดไปตามความคิดเห็นของตนเองลืมพึ่งการคิดตามคำสอน

ในพระไตรปิฎก
พระพุทธเจ้าแสดงความจริงไว้ละเอียดยิบๆๆๆ
เพื่อไม่ให้ไปคิดตัดแต่งต่อเติมเสริมอะไรอีก
ทรงตรัสรู้และทรงตรัสแสดงทุกคำ
ตลอด45พรรษาเพื่อให้ฟังเข้าใจ
ตามปัญญาที่เพิ่มขึ้นแต่ละชาติ
ที่ได้สะสมการฟังมาแล้วและ
ปัญญาที่เพิ่มขึ้นทำกิจหน้าที่
ไม่มีตัวตนแปลกออกไปไหน
ตอนที่กำลังฟังตถาคตตรัส
ทุกคนที่กำลังฟังเท่านั้น
จึงคิดเห็นถูกตามได้
คนที่ไม่ฟังจึงไม่รู้ว่าตนเองเห็นผิด
ไม่แน่ใจหรือคะว่าเห็นผิดตถาคตบอกว่าเห็นสีแล้วดับทันทีมืดทันทีไม่มีตัวเรามีแต่อุปาทานว่ามีตัวตน
น้อมมาที่ตาตัวเองดูสิกำลังเห็นอะไรทรงตรัสแสดงความจริงให้คิดถูกตามไม่ใช่ไปทำให้เห็นสีรู้ยัง555

งั้นก็แสดงถึงการทำความรู้ความเข้าใจของท่านกรัซกายใช่ไหมครับ
มันก็ไม่ต่างกับท่านเจสิถ้างั้น
แล้วจะไปกล่าวว่าใครถูกผิดได้ไงนี่

ตอบเรื่องเพ่งดั้ง
ผมเริ่มฝึกจับลมแรก ๆ ก็เจออาการอย่างนี้ เพ่งเอาบริเวณดั้งจน ปวด หน่วง ๆ แล้วก็เริ่มเห็นแสงไหลมา
จะรวมเป็นดวงแก้ว ก็ระลึกคำสอนครูอาจารย์ได้ว่าระวังจะหลงนิมิต แสงนั่นก็สลายไปผมก็ละทิ้งเลยไม่ได้สนใจอีกกลับมารู้ลมหายใจเข้าออกสังเกตุกายใจ ปรากฎว่าได้รู้สิ่งต่าง ๆ มากมายทั้งได้ความตั้งมั่นพอสมควร
.....................
ตอบเรื่องหูแว่ว
หูแว่วผมไม่มีประสปการณ์ เมื่อผมดำริ นึกคิด ก็รู้ว่าอันนี้ดำริ นึกคิด เมื่อไม่ได้ดำริ นึกคิด ก็รู้ว่าไม่ได้ดำริ นึกคิด เสียงที่ไม่มีที่มาที่ไปผมไม่เคยได้ยินครับ
.....................
บริกรรมพุทโธ
เวลาเจริญอานาปานสติแล้วเริ่มง่วง ผมนึกถึงพระพุทธเจ้าศาสดาเอกของโลก ฉลาดที่สุดอย่างไม่มีใครเทียม จริยาอันงดงามหมดจดควรน้อมนำเป็นแบบอย่าง ภาคภูมิใจในองค์ศาสดา แล้วก็ว่าบริกรรมพุทโธ
อย่างนี้ผมทำ แต่ไม่ได้เอาบริกรรมกำกับจิตตั้งแต่ตื่นยันหลับ เพราะมีการงานต้องทำ
.....................
ผมถามบ้าง
ตอนนั้นผมนั่งอยุ่หน้าบ้าน รู้แสงอาทิตย์ที่กระทบเปลือกตาเป็นอารมณ์ นานพอสมควรจนยายนึกว่าหลับเรียกให้ไปนอนในบ้าน ผมก็เข้าห้องมานอนหลับตาปรากฎว่ามองเห็นทีวี ประตู พัดลมอยู่ จึงลองเอามือปิดตาก็ยังเห็นทะลุอยู่ เหมือนผ้าบาง ๆ ทีนี้หันไปที่หน้าต่างที่แสงส่องแต่ปิดม่านอยู่ ที่นี้เห็นทะลุหมด หน้าบ้าน ประตู ต้นไม้ ถนน ป่าตรงข้ามบ้าน แต่ไม่ได้เป็นภาพสี เห็นเหมือนเหรียญเงินที่มีลึกตื้น หนาบาง ให้รู้ว่าอันนี้หน้าต่าง อันนี้ต้นไม้ สิ่งทีผมเห็นคืออะไร

สาธุท่านเจ ดีแล้วครับ สาธุ

เหลือท่านกรัซกายยังตอบผมไม่ได้เลย มีแต่หันเหบ่ายเบี่ยงแล้วบอกให้ลองไปทำดูสิ ไม่รู้กลัวอะไร

ผมอาจเคยเป็นแต่จำไม่ได้แล้ว
พิจารณาอาการ 32 ดูสิครับเผื่อ
กาย จิต จะเบา

ผลสุดท้ายก็ทำสมาธิ เจริญปัญญา คิกๆๆๆ นั่นตัวหนังสือ สมาธิ ปัญญา ท่านยังไม่ได้ทำเบย เพียงแต่อ่านหนังสือแล้วก็มโนไปเท่านั้นเอง บอกไม่เชื่อ

อย่างผมสอบถามท่านกรัซกายกับท่านเจนะครับว่า

ท่านคงเคยได้ยินเรื่องเรื่องสามเณรผู้มีบุญมากที่เป็นหลานท่านพระสารีบุตรเถระ ที่เมื่อได้เดินบิณฑบาตรไปกับท่านพระสารีบุตร ถ้าจำไม่ผิดท่านไปเจอคนเขาขุดดินสร้างเขื่อน จึงถามและสนทนากับท่านพระสารีบุตรเถระประมาณว่า..
- ดิน มีชีวิตไหม / ไม่มี
- เพราะดินไม่มีชีวิต เขาจะจำปั่นแต่งไปยังไงก็ได้ ใช่หรือไม่ / ใช่
เพียงสนทนาประมาณนี้ท่านเข้าเห็นธรรม ฝากบาตรพระสารีบุตรให้เอากลับไปให้ด้วย แล้วตนเองก็ไปเข้ากรรมฐาน จนบรรลุเป็นพระอรหันต์ พร้อมปฏิสัมภิทาญาณ

โดยความนี้ ท่านสำคัญว่าไฉน คิดว่าท่าน(สามเณร)ท่านเห็นธรรมจากแค่เห็นดินแล้วถามพระสารีบุตรนั้นอย่างไร


ไม่ต้องไปไล่เปิดพระไตรนะครับ ตอบตามความเห็นของแต่ละท่านว่าเห็นอย่างไร
- ข้อนี้จะตอบถึงธรรมปฏิรูปที่ท่านกรัซกายว่า
- จะตอบถึงการพิจารณาแบบท่านเจว่า
- จะกล่าวถึงการทำไว้ในใจเพื่อไปในทิศทางใดแบบที่ผมกล่าว

ถามความคิดเห็น นี่ครับ ว่า สถานการณ์นั้นท่านคิดเห็นยังไงจึงรีบไปเข้ากรรมฐาน ท่านกรัซกายนี่อ่านอะไรเข้าใจยากจังครับ ลองย้อนไปอ่านครับ นี่ทำให้เห็นว่าท่านกรัซกายรู้นะ ปต่ขาดการทำความรู้ความเข้าใจจริง ดังนั้นก็ไม่ต่างกัยมโนไปเองว่าเป็นนั่นเป็นนี่ ท่านบ้าธรรมเกินไปอะไรก็จะลงธรรมหมดไหนท่านเคยบอกตำหนิผมว่าบ้าธรรม แต่ผมว่าท่านบ้ากว่าผมนะนี่

ค่อยๆแยกแยะเป็นเรื่องๆไปครับท่าน อย่าเอาทุกเรื่องมารวมกัน

ส่วนเรื่องการปฏิบัติ ผมทำแล้วครับ

- เริ่มจากท่านพิจารณาอย่างไรนะถึงเห็นธรรมได้ ไปถามท่านเอากับสมาธิดีกว่า
- นึกถึงท่านสามเณร แล้วเข้าธาตุกรรมฐาน
- อธิษฐานนิมิต(ทำไว้ในใจถึงกายธาตุ หากสมาธิมั่นคงมีกำลังได้ที่มันพรึบขึ้นให้เห็นทันที(นับแต่อุปจาระฌาณขึ้นไป)) (แบบโลกียะ)
- เจริญจตุธาตุววัตถาน(เอาแค่รู้เข้าใจ) (แบบโลกียะ)
- นั่งดู พิจารณา (แบบโลกียะ)
- เห็นอนัตตาในกายธาตุ (แบบโลกียะ)
- หน่าย คลายกำหนัด (แบบโลกียะ)
- เสื่อม (แบบโลกียะ เพราะจิตยังไม่เดิน)

ถามความคิดเห็น นี่ครับ ว่า สถานการณ์นั้นท่านคิดเห็นยังไงจึงรีบไปเข้ากรรมฐาน ท่านกรัซกายนี่อ่านอะไรเข้าใจยากจังครับ ลองย้อนไปอ่านครับ นี่ทำให้เห็นว่าท่านกรัซกายรู้นะ ปต่ขาดการทำความรู้ความเข้าใจจริง ดังนั้นก็ไม่ต่างกัยมโนไปเองว่าเป็นนั่นเป็นนี่ ท่านบ้าธรรมเกินไปอะไรก็จะลงธรรมหมดไหนท่านเคยบอกตำหนิผมว่าบ้าธรรม แต่ผมว่าท่านบ้ากว่าผมนะนี่

ค่อยๆแยกแยะเป็นเรื่องๆไปครับท่าน อย่าเอาทุกเรื่องมารวมกัน

ไปเอานิทานธรรมบทมา เขาว่ายังงั้น แล้วเราเองก็มาคิดยังงี้ แล้วก็ว่าที่เราคิดนั่นแหละเป็นธรรมะ ครั้นคิดยังงั้นแล้วก็นั่งนอนยิ้ม ธรรมะๆๆๆ

เอาไงก็เอาเถอะขอรับ