อย่างนี้ครับ ... ที่ผมเรียกมันว่าภพเพราะว่ามันมีสิ่ง ๆ หนึ่งที่หลุดไป...อย่างที่ผมบอกว่าเหมือนปล่อยของหนักเหมือนสลัด ... เหมือนหลุดออกมาจากอะไรซักอย่างซึ่งไม่รู้ว่าคืออะไร ... ไม่ได้สลัดความอยากเกิด

ผมพิจารณาภายหลังคิดว่า ... ตอนที่ใจมันสรุปว่าเกิดเป็นทุกข์ความอยากเกิดก็ถูกละไปในขณะนั้น ... พอตัณหาดับอุปาทานก็ดับ ... ภพก็ดับ .... จิตก็เสวยวิมุติ ...ใจรู้ว่าจิตหลุดพ้นอริยมรรคก็เจริญขึ้นในขณะนั้น

อันนี้คือผมพิจารณาทำความเข้าใจภายหลัง ... ในสภาวะนั้นมันไม่มีอะไรเป็นคำพูดแบบนี้ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากรับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น ผมมาลำดับแล้วพิจารณาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายหลังและผมไม่ยึดมั่นถือมั่น

อาจเข้าใจผิดก็ได้ ... แต่ผมก็พอใจที่ได้เข้ามาศึกษาพระธรรมเข้าสอน ... คำสอนอย่างนี้ใครจะปั้นแต่งได้ถ้าไม่รู้ไม่เห็นด้วยตนเอง ... เพราะรู้เห็นได้ด้วยตนเองนั่นแหละจึงเป็นพระพุทธเจ้า

บอกแต่ต้นแล้วว่า ถ้าได้เล่าเป็นฉากๆยังงั้นนะ เดี๋ยวเถอะเป็นโสดาบัน นั่นไงเป็นแล้ว ทำไปทำมาจะเป็นอรหันต์ด้วยซ้ำนะน่า

ตัณหาอุปาทานดับหมด ภพก็ดับ จิตเสวยวิมุตติ รู้ว่าจิตหลุดพ้นแล้ว แต่ตกที่ว่า ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายไป

จิตหลุดพ้นใจก็รู้ว่าจิตหลุดพ้นอริยมรรคก็เจริญขึ้น คือ ความเห็นการกระทำที่โน้มไปสู่พระนิพพาน การทำนิโรธให้แจ้ง

จิตหลุดพ้นใจก็รู้ว่าจิตหลุดพ้นแล้ว ภพชาติสิ้นแล้วกิจอื่นที่ต้องทำเพื่อความหลุดพ้นอย่างนี้มิได้มี อรหัตผล
น่าจะเป็นอย่างนี้

กิเลสท่วมหัวคิดว่าตนเองเป็นพระอรหันต์ก็โง่แล้ว ก็บรมโง่แล้วครับ

ที่เล่ามาไม่ใช่คุณดอกรึ ถ้าเป็นคุณเห็นตามนั้น กิเลสไม่เหลือแล้ว

ตันหาดับเพียงชั่วคราว เห็นความดับก็ไม่กี่ขณะจิต อวิชชายังมีอยู่ วงจรภพชาติยังอยู่นิโรธยังไม่แจ้ง

เอ่?


ว่าได้เจอแร๊ว สุดยอดปัญญา อันมหัศจรรย์

เป็นไปตามวิปัสสนาญาน 16 ตามลำดับขั้น
เรยทำให้เห็น ไตรลักษณ์

กลายเป็นเห็นผึ้งบินขนตุ่มน้ำ ซะเนี่ย

คือเห็น ไตรลักษณ์

ก็ยกให้ฟังแล้ว
ว่าพระเถรี ท่านเห็นแบบนี้

พระเถรีท่านแสดงการเห็นไตรลักษณ์จากการปฎิบัติ แบบนี้ค่ะ


เมื่อกล่าวถึงการปฏิบัติของตน จึงกล่าวคาถาที่สองว่า เอวํ วิหรมานาย เป็นต้น :-
ในคาถาที่สองนั้น บทว่า เอวํ วิหรมานาย ความว่า เมื่อเราตั้งอยู่ในโอวาทที่พระอภัยเถระผู้เป็นบุตรให้แล้วโดยนัยว่า อุทฺธํ ปาทตลา เป็นต้น เห็นกายทุกส่วนว่าไม่งาม มีจิตแน่วแน่กำหนดรูปธรรมชนิดมหาภูตรูปและอุปาทายรูปในกายนั้น และอรูปธรรมมีเวทนาเป็นต้นที่เนื่องด้วยรูปธรรมนั้น ยกขึ้นสู่ไตรลักษณ์พิจารณาด้วยอนิจจานุปัสสนาญาณเป็นต้นในกายนั้น.

โยงไปโยงมามั่วไปหมด สรุปอย่างนี้นะขอรับ อยากเป็นอะไร ไม่อยากเป็นอะไร กิเลสมี กิเลสหมด เอาที่สบายใจเถอะขอรับ

คิดถึงคุณปฤษฎีแห่งบ้านธัมมะ