คำว่า นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง เราจะพบในพระไตรปิฎกบ่อยครั้งมาก บางท่านอาจจะหาคำตอบอยู่ ฉะนั้น ในพระไตรปิฎกอธิบายไว้ว่าอย่างไรบ้าง ดังนี้


งข้อความคัดลอกมาจากปปัญจสูทนี อรรถกถามัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์อรรถกถา ภยเภรวสูตร การนั่งที่มีโทษ ๖ อย่าง

บทว่า นิสีทิ แปลว่า เข้าไปนั่งใกล้ เพราะว่าคนที่เป็นบัณฑิตเข้าไปหาบุคคลผู้ตั้งอยู่ในฐานะเป็นครู แล้วย่อมนั่งลง ณ ที่สมควรส่วน

ข้างหนึ่ง เนื่องจากเป็นผู้ฉลาดในที่นั่ง และพราหมณ์นี้ก็เป็นบัณฑิตคนหนึ่งในจำนวนบัณฑิตเหล่านั้น เพราะฉะนั้น จึงนั่งลง ณ ที่สมควรส่วนข้างหนึ่งถามว่า ก็บุคคลนั่งอย่างไร จึงชื่อว่านั่งลง ณ ที่สมควรส่วนข้างหนึ่ง ?ตอบว่า นั่งเว้นโทษของการนั่ง ๖ อย่าง ถามว่า โทษการนั่ง ๖ อย่างมีอะไรบ้าง ?

ตอบว่า มีดังนี้คือ :-

๑. อติทูร? นั่งไกลเกินไป

๒. อจฺจาสนฺน? นั่งใกล้เกินไป

๓. อุปริวาต? นั่งในที่เหนือลม

๔. อุนฺนตฺปฺปเทส? นั่งในที่สูง

๕. อติสมฺมุข? นั่งตรงหน้าเกินไป

๖. อติปจฺฉา นั่งล้ำไปข้างหลังมาก อธิบายว่า

คนที่นั่งในที่ไกลเกินไป ถ้าประสงค์จะพูดกันก็ต้องพูดด้วยเสียงดังนั่งในที่ใกล้เกินไป ก็จะเบียดเสียดท่าน นั่งในที่เหนือลม ก็จะรบกวนท่านด้วยกลิ่นตัว นั่งในที่สูง ก็จะเป็นการแสดงความไม่เคารพ นั่งตรงหน้าเกินไป ถ้าประสงค์จะมองดู (หน้ากัน ) ก็จะต้องจ้องตากัน นั่งล้ำข้างหลังมาก ถ้าประสงค์จะมองดู จะต้องยื่นคอไป (เหลียว)ดูเพราะเหตุนั้น พราหมณ์นี้จึงนั่งเว้นโทษแห่งการนั่ง ๖ อย่างนี้เสีย เพราะ เหตุนั้น ท่านจึงกล่าวว่า พราหมณ์นั่งลง ณ ที่สมควรส่วนข้างหนึ่ง

อนุโมทนา สาธุ ครับ

คนมีมาละญาติ รู้จักเคารพครู และมีปัญญา ถึงจะรู้ฝึกฝนขัดเกาตน
ให้มีกาย วาจา ใจ ที่ดีขึ้น ยากครับบุคคลเช่นนี้หาได้ยาก แม้แต่เดินผ่าน
หน้าผู้หลักผู้ใหญ่ ยังไม่ค่อยจะก้มหัวกันเลย

ลูกผม ๒ คนสอนให้รู้จักกราบ ไหว้ ผู้หลักผู้ใหญ่เมื่อพบเจอ แต่ก้ไม่รู้
วันข้างหน้าจะเป็นยังเหมือนกันครับ ตอนนี้ก็ยังกราบผม ยังว่านอนสอนง่าย
แต่โตมาอาจเป็นคนไม่ดีก็ได้ เพราะสังคมส่วนมากเค้าไม่ทำกัน หาว่าโบราณ
บ้าง หลายครั้งผมนั่งที่ต่ำแต่ลูกขึ้นนั่งที่สูงกว่าผมก็บอกสอนแนะนำให้เค้ารู้และ
เข้าใจครับ