เพราะคูณยังคิดอยุ่ว่า คุณเอาอารมณ์ สมถะ เข้าไปใช้ในอารมณ์ สติปัฎฐาน และเข้าไปในอารมณ์วิปัสสนา
คุณไม่เคยบอกว่า แยก คนละอารมณ์
และไม่รู้ว่า สติปัฎฐาน เอาเฉพาะอารมณ์ ที่เกิดตรงหน้า ในขณะนั้น ไม่มีพุทโธบุคคลเราเขาสัตว์ใดๆ มาทำอารมณ์

ที่คุณยัง ยังดื้อดัน
ไม่ยอมรับว่า คุณ พลาดแล้วตั้งแต่ต้น

ที่ยกพระธรรม มาให้เพราะจะให้คุณ ได้ใช้ปัญญา ไปเทียบเคียงพระธรรมในพระไตรปิฎกเอาเอง
ว่า
คำสอนที่แต่งขึ้นใหม่ เป็นยังไง
ต่างกับคำสอนของพระพุทธองค์หรือไม่

อาจารย์ตน เหนือกว่าพระธรรมพระตถาคตหรือไม่ ไงค๊ะ

ว่าหาครูที่ถูกหรือเปล่า
ฟังคำสอนมาถูกหรือเปล่า
หมู่สงฆ์ที่แสดงแสดงถูกต้องตรงหรือเปล่า
ปฎิบัติตามถูกหรือเปล่า
และผลจากการหาที่ไม่ถูก ควรจะหาพระพุทธเจ้า ธรรมที่พระองค์ตรัส เป็นศาสดา

ปริยัติเป็นศาสนพรหมจรรย์ เกิดด้วยพระญานของพระพุทธเจ้า
เหนือกว่าคำสอน คณาจารย์ ครูบาอาจารย์
หรือเปล่า ?

หรือปัญญาคุณ มีเพียงแค่ จะมาถามคนในบอร์ดนี้ ?

หรือว่า มีเพียง มาแสดงธรรมล้นใจ ที่ขัดต่อพระปริยัติ หล่ะค๊ะ ?

คนฉลาด ย่อมไปหาพระพุทธเจ้า และธรรม ที่พระพุทธองค์ได้แสดงนั้น คือ ศาสดา
ไม่ใช่ คณาจารย์
พระพุทธองค์ ไม่แต่งตั้งพระอรหันต์เถระ สักองค์ เป็นศาสดา

คุณยังตีใจความพุทโธ พื้นฐาน ที่ถุกต้อง ไม่ออก ว่า ใครคือศาสดา ที่แท้จริงขณะนี้

555
เพราะคุณไม่รู้ว่า
สมถะ เป็นผลของอารัมมณปณิฌาน
แเละ วิปัสสนา เป็นผลของ ลักขณะณูปนิฌาน
อารมณ์ในสมถ และ วิปัสสนา เป้นคนละอารมณ์กัน

และไม่รู้สึกละอาย ที่ไม่ได้เรียนปริยัติ

555

ผมตามแก้มิจฉาวาจาของคุณ แม้แก้ด้วยคำจริง อิงอรรถ อิงธรรม
แต่มากเกินไปผมยังรู้สึกละอายเลย

พอแจงเรื่อง สมถ วิปัสสนา
แถมาเรื่อง อารัมมณปณิฌาน ลักขณูปนิฌาน

คุณโลกสวยเองนั่นแหละที่ไม่ได้มีความเข้าใจใน สมถะ วิปัสสนา
กล่าวผิด ๆ ถูก ๆ อ้างนั่นอ้างนี่ไปเรื่อยเปื่อย

พอถามตอบไม่ได้ บ่ายเบี่ยงกลบเกลื่อน บิดเบือนคำสอน กล่าวปด
พจเท็จ นี่หรือ ธรรมอาสา ?

แบบนี้เนาะค๊ะ

คุณ กล่าวมาอย่างเต็มภาคภูมิ

"เมื่อกำหนดหมายเอาไว้ ทำไว้ในใจเอาไว้อย่างนี้แล้ว หมั่นนึกพุทโธ บริกรรมพุทโธในใจ จิตย่อมผ่องใส เกิดความปราโมทย์ ละเครื่องเศร้าหมองแห่งจิตเสียได้ กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน"

ทบทวนเองน๊ะค๊ะ คำพูดคุณเอง


กำหนด พุทโธ นึกพุทโธ บริกรรมพุทโธ................ จนถึงนิพพาน

แต่

มรรคชื่อว่า ลักขณูปนิฌาน

ผลชื่อว่า ลักขณูปนิฌาน

555 นี่ขนาดแค่ธรรมอาสามือใหม่น๊ะเนี่ย

ยังเห็นเร๊ย ว่า เหวี่ยงแหไป

แล้วคนอื่นเก๋ากึ๊ก อย่างผู้ทรงคุณวุฒิหลายๆท่าน จะไม่เห็น เนาะค๊ะ


บอกไปจนขี้เกียจบอกแล้ว แล้ว ว่าพลาดตั้งแต่ต้น

http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v ... =867&Z=883

คุณยังไม่เข้าใจ แยกแยะไม่ออกเลย ผมกล่าวว่าอาศัยจิตใจที่ตั้งมั่นเป็นสมาธิดีแล้วเจิรญสติพิจารณา
กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต ธรรมในธรรม อย่างไหนเป็นอารัมณปณิฌาน ลักขณูปณิชฌาน
ยังหน้าด้านกล้าหยิบยกมาอ้างชี้ผิดคนอื่นอีก กาฝากจริง ๆ ไปถามผู้ทรงคุณวุฒิที่คุณกล่าวถึงดู

บอกไปจนขี้เกียจบอกแล้ว แล้ว ว่าพลาดตั้งแต่ต้น
ธรรมอาสา โลกสวย นั้นแหละที่พลาดตั้งแต่ต้น จะยกขึ้นมาบอกแล้วเอาไปถามคนอื่นที่เก๋ากึ้กที่คุณว่าดู

1. วิปัสสนาไม่มี กาย เวทนา จิต ธรรม เป็นอารมณ์ มีแต่ไตรลักษณะ มีไตรลักษณ์ของอะไร ?

2. เมื่อกำหนดหมายพุทโธแทนพระพุทธเจ้า ทำไว้ในใจเอาไว้อย่างนี้แล้ว หมั่นนึกพุทโธ บริกรรมพุทโธในใจ จิตย่อมผ่องใส เกิดความปราโมทย์ ละเครื่องเศร้าหมองแห่งจิตเสียได้ กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน" เป็นได้มั้ย ?

ทบทวนเองน๊ะค๊ะ คำพูดคุณเอง
ทบทวนเยอะ ทบทวนมาก ยิ่งทบทวนยิ่งเกิดความเข้าใจ
คุณเองทบทวนบ้าง ก่อนพูดก็พิจารณาบ้าง ให้สมกับเป็นธรรมอาสา
อย่าเป็นกาฝากศาสนา

กั๊กๆๆ
สุดยอดเรยค๊ะ

ยังกะซิมเหมาๆ กล่าว กำหนดพุทโธๆๆ ทำไว้ในใจ หม้่นนึก บริกรรมไป ไปจน......นิพพาน


"เมื่อกำหนดหมายพุทโธ แทนพระพุทธเจ้า ทำไว้ในใจเอาไว้อย่างนี้แล้ว หมั่นนึกพุทโธ บริกรรมพุทโธในใจ จิตย่อมผ่องใส เกิดความปราโมทย์ ละเครื่องเศร้าหมองแห่งจิตเสียได้ กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน"

แถมแสดงความตื้นเขิน เพราะไม่ได้เรียนจริง อ่านตำราไม่แตก เข้าใจผิดๆๆ


เพราะพระอรรถกถา กล่าวแต่ว่า เป็นประโยชน์แก่วิปัสสนา


ในกรรมฐาน ๑๐ เหล่านี้ กรรมฐาน ๓ อย่างนี้ คือ อานาปานสติ มรณสติ กายคตาสติ ย่อมเป็นประโยชน์แก่วิปัสสนาอย่างเดียว กรรมฐานที่เหลือ ๗ อย่างเป็นประโยชน์แก่การทำจิตให้ร่าเริงด้วย เป็นประโยชน์แก่วิปัสสนาด้วย ด้วยประการฉะนี้.

จบอรรถกถาวรรคที่ ๑

กั๊กๆ ยังอีกหลายก้าวนะเธอ

และแสดงความตื้นเขิน ซ้ำซากอีก ไม่รู้ว่า

กายเวทนาจิตธรรม ปรมัตถ์ ไม่ได้มี บัญญัติ อย่างพุทโธๆๆๆ ไม่มี บุคคลเราเขา
แต่มี ร้อนเย็นอ่อนแข็งตึงไหว ในสภาวะปรมัตถ์ จากฐานกาย เวทนา จิต และธรรม พื้นฐาน

และวิปัสสนา ขึ้นจากนั้นอีก เป็นอารมณ์ จาก เป้นนามรูป ปรมัตถ์
และพ้นจากนั้นอีก

แต่ ขี้เกียจบอก บอกไปก็ไม่รู้เรื่อง 555

เพราะพระอภิธรรมเธอก้ไม่ได้เรียน พระสูตรก็อ่านไม่แตก

ได้แต่ จินตนาการ ว่า พุทโธๆๆๆ บริกรรม ไป จน........นิพพาน อย่างเธอว่า

แนะนำน๊ะค๊ะ

แนวนี้เหมาะสำหรับหล่อนน๊ะ ที่จะได้พัฒนาต่อไป เพราะวิปัสสนา เป็นเรื่องปัญญา โดยเฉพาะ

http://mediacenter.mcu.ac.th/data/caipy ... ctive5.php

กายเวทนาจิตธรรม ปรมัตถ์ ไม่ได้มี บัญญัติ อย่างพุทโธๆๆๆ ไม่มี บุคคลเราเขา
แต่มี ร้อนเย็นอ่อนแข็งตึงไหว ในสภาวะปรมัตถ์ จากฐานกาย เวทนา จิต และธรรม พื้นฐาน
ไม่เคยเห็นวิปัสสนาใช่มั้ย ?

เห็นไตรลักษณ์
ย่อมเห็นไตรลักษณ์ ของกายบ้าง
ย่อมเห็นไตรลักษณ์ของเวทนาบ้าง
ย่อมเห็นไตรลักษณ์ของจิตบ้าง
ย่อมเห็นไตรลักษณ์ของธรรมบ้าง

และวิปัสสนา ขึ้นจากนั้นอีก เป็นอารมณ์ จาก เป้นนามรูป ปรมัตถ์
และพ้นจากนั้นอีก
แต่ ขี้เกียจบอก บอกไปก็ไม่รู้เรื่อง 555
พ้นจากไหนไปไหน มโนใช่มั้ย ไม่มีประสบการณ์วิปัสสนาใช่มั้ย ?
ไม่เคยก็บอกไม่เคย ไม่ใช่ไม่เคยแล้วมโนเอง คนรู้จริง เห็นจริงมี มันน่าอาย

กั๊กๆ

รุ้ไปในปรมัตถ์ ด้วยธรรมชาติอย่างอื่น ในอริยะสัจจ ในไตรลักษณ์ คือ รู้ด้วย
สัญญาและรู้ด้วยปัญญา ในสิ่งที่เป็นปรมัตถ์แท้ๆๆ
ที่เรียกว่าปรมัตถ์ ในปรมัตถธรรมทั้ง ๔ คือ จิต เจตสิก รูป และนิพพาน
ตามภูมิของจิต ที่เกิดขึ้นจากอารมณ์ ที่เกิดขึ้น จากบาทฐาน ของสติปัฎฐาน
จาก กายเวทนาจิตธรรม
คือ กามาวจรจิต ๕๔ รูปาวจรจิต ๑๕ อรูปาวจร
จิต ๑๒ และโลกุตตรจิต ๘

เพราะคุณไม่ได้เรียนพระอภิธรรม เรยตื้นเขิน
บอกแล้ว ว่า คุณพลาดไปตั้งแต่ต้น จนถึงนิพพาน
กั๊กๆๆ