หนูเปลี่ยนศาสนาบาปไหมค่ะหลวงปู่

เมื่อวานมีกระเทยชายนายหนึ่งเดินเข้ามากราบองค์หลวงปู่

โยม: หลวงปู่เจ้าขาถ้าหนูจะเปลี่ยนศาสนาจะบาปไหมค่ะ

หลวงปู่ : ถ้าโยมไตร่ตรองดีแล้ว มันก็เป็นความเห็นโยม โยมคิดว่ามันถูกต้อง จะบาปได้อย่างไรแล้วทำไมจะเปลี่ยนศาสนาหล่ะ

โยม : ก็หนูไปหาพระวัดหนึ่ง ท่านว่ากระเทยอย่างหนูเกิดมาเพราะมีกรรม เป็นคนมีกรรมจากชาติที่แล้วที่หนูไปเล่นชู้กับเมียคนอื่นเป็นคนหลายใจ คบคนไม่เลือก ทำให้หนูต้องเกิดมาเป็น
กระเทย หนูทุกข์ใจมาก เลยอยากเปลี่ยนศาสนาซะ จะได้สบายใจขึ้น

หลวงปู่ : เออ แล้วมันจริงไหมหล่ะ

โยม : ก็ไม่รู้สิเจ้าค่ะ ใครจะไปรู้ชาติที่แล้ว หนูไม่ได้ระลึกชาติได้นี่เจ้าค่ะ

หลวงปู่ : เออ ก็ระลึกไม่ได้ไง หลวงปู่ก็ระลึกไม่ได้ ที่หลวงปู่เป็นอัมพาตทุกวันนี้ หลวงปู่ก็ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วทำอะไรไว้ แต่ที่รู้คือชาตินี้หลวงปู่ไม่เคยทำชั่ว โยมก็เหมือนกัน มีใครที่แก้อดีตได้บ้าง เราทุกคนแก้อดีตไม่ได้ ไม่มีใครรู้ว่าชาติที่แล้วเราทำกรรมอะไรไว้ ให้รู้มันชาตินี้ ทำจากชาตินี้ ทำจากวันนี้ ทำจากเดี๋ยวนี้

ทุกคนมีอดีตแต่อย่าไปทุกข์กับอดีต ทุกข์ไปมันก็แก้ไม่ได้ ของมันผ่านไปแล้ว ไม่มีประโยชน์ อดีตที่ผิดที่พลาด ที่เสียที่หาย มันทำให้เรามีวันนี้ มีเดี๋ยวนี้ จะไปแก้มันทำไม โยมจะเป็นอะไรก็ตาม เราทุกคนล้วนมีกรรมปรุงให้เกิด อย่าไปแก้ตอนที่มันส่งมาให้เกิด ให้แก้จากวันนี้ไป อย่าคิดชั่ว อย่าทำชั่ว อย่าพูดชั่ว อย่าหนีปัญหา

หนีไปศาสนาใหม่ ไปศาสนาไหนหล่ะ ในเมื่อศาสนะธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าเป็นธรรมชาติ เป็นธรรมดาของโลก พระพุทธเจ้าไม่สอนโลกไม่ตั้งศาสนาธรรมะก็ยังมีอยู่ ธรรมชาติก็ยังมีอยู่ ไม่มีพระพุทธเจ้าพระอาทิตย์ก็ขึ้นทางตะวันออกตกทางตะวันตกอยู่ พระพุทธเจ้าท่านเห็นโลก เห็นธรรมของโลก โยมจะหนีไปไหน หนีไปก็ไม่พ้นธรรมชาติ

แก้ที่เหตุมัน เหตุมันคือความคิดแก้มันตรงนี้ เป็นกระเทยมันไม่บาป มันไม่ผิด แต่อย่าไปทำบาป อย่าไปทำผิด จะเป็นอะไรทำผิดมันก็ผิด พ่อชายหรือแม่หญิง ทำชั่วมันก็เป็นคนชั่ว พ่อชายแม่หญิงทำดีมันก็เป็นคนดี

จำไว้เกิดเป็นอะไรก็ได้ก็ดี อย่าไปติว่าตัวเกิดเป็นนั้นเป็นนี่แล้วไม่ดี เราแก้อดีตไม่ได้ ให้แก้ปัจจุบันไปหาอนาคต เข้าใจนะ

โอวาทธรรม หลวงปู่หา สุภโร





“ ท่านอาจารย์ที่ไหนภาวนาดีที่สุด ”
“ ที่ใจโว้ย บ่าง่าวนักหือ ”
“ ก็จะให้เอาใจเอากายนี้ไปไว้ไปอยู่ที่ไหนเล่าครับท่านอาจารย์ ”
“เอาไว้ที่สติ กายสติ รู้กาย
ใจสติ รู้ใจ
ฮูดังสติ รู้ลมหายใจ
สติสติสติ มีสติกำกับผู้รู้ ”

หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม
วัดป่าอรัญวิเวก จังหวัดนครพนม

คัดจากธรรมะประวัติหลวงปู่จาม มหาปุญโญ : เดินทางเสาะหาครู สู่เมืองเหนือล้านนา





ในชีวิตของพวกเราเดินไปทุกวัน ๆ มันเฒ่าแก่ไปทุกวัน เดินไปเรื่อยๆ จนถึงที่สุดก็คือความตาย มันเป็นอย่างนี้

ถ้าเราทั้งหลายมาพินิจพิจารณาเห็นอย่างนี้ ก็เมื่อเราตายไป เราจะพึ่งพาอาศัยอะไร อะไรจะเป็นที่พึ่งของเรา อะไรจะเป็นที่ยึดเหนี่ยวเอาไว้ อยู่ในใจของพวกเรานั้น เราจะเห็น เราสร้างสมอบรมคุณงามความดีอะไรเอาไว้บ้างที่จะติดตามตนเองไป

ทรัพย์สมบัติทั้งหลาย แก้วแหวนเพชรนิลจินดา ช้าง ม้า โค กระบือ หมู หมา เป็ด ไก่ อะไรทั้งหลาย มันไปกับเราไม่ได้ ทรัพย์สมบัติก็ไปไม่ได้ ตึกรามบ้านช่องรถเรืออะไร เงินทองอะไรมันเอาไปด้วยไม่ได้ทั้งนั้น เมื่อเราตายไปแล้วเอาไปด้วยไม่ได้ มันเป็นของที่ใช้ยามยังมีชีวิตอยู่ แม้แต่รูปร่างกายของคนเราเมื่อตายแล้ว เราก็ยังเอาไปด้วยไม่ได้ ไม่ว่าแต่ทรัพย์สมบัติ

เหตุฉะนั้น คนจึงเอามาสร้างกรรม ได้รูปร่างกายมาแล้ว มาด้วยอำนาจของกรรม แล้วนำมาสร้างกรรม โดยใช้กรรมแล้วก็มาสร้างกรรมอีก เพื่อให้มันเป็นผลเป็นประโยชน์ที่มีคุณค่าที่สุด

พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป




เราทุกข์เราวุ่นวายกันมากี่ชาติแล้ว

"ทุกวันนี้ก็ยิ่งวุ่นวายเกิดขึ้น คนตีตัวออกห่างหลักศีลธรรม ก็ยิ่งนำความวุ่นวายความเดือดร้อนเกิดขึ้นแก่โลกนี้

พวกเราท่านทั้งหลาย..ถ้ามาดูแล้ว จิตใจนี้ไม่รู้มันกี่หมื่นกี่แสนกี่ล้านกี่โกฏิชาติแล้ว มันมาเอารูปร่างกายนี้ เกิดแก่เจ็บตายอย่างนี้ หรือเป็นสัตว์เดรัจฉานก็ดี ไปตกนรกอเวจี ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานแล้วมาเกิดเป็นมนุษย์ จนได้ไปสวรรค์ถึงพรหมโลก วนไปเวียนมาเป็นมนุษย์อยู่นี่

เราก็ไม่สามารถที่จะทบทวนหรือรู้ระลึกชาติหนหลังได้ว่าเราเกิดมากี่ชาติแล้ว เราทุกข์เราวุ่นวายมากี่ชาติแล้ว เราไม่สามารถที่จะรู้ได้เพราะเราไม่มีญาณปัญญาที่อันเฉียบแหลม ที่ใสสะอาด ส่องย้อนหลังขึ้นไปได้

ตรงนี้หนา..สัตว์โลกจึงเป็นไปตามอุปนิสัยที่เขาเกิดมา หลายภพหลายชาติ เป็นไปตามธรรมชาติอยู่

หากไม่ศึกษา ไม่พินิจพิจารณา ไม่ปรับปรุง ไม่แก้ไข จิตใจก็จะเสื่อมไปเรื่อยๆ ตกต่ำไปเรื่อยๆ..."

หลวงพ่อพระอาจารย์เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป