https://www.khaosod.co.th/special-stories/news_4259584

โรคไม่รู้=มีกิเลส=โรคไม่รู้สึกตัวว่ามีอวิชชา
โรคนี้แก้ได้ที่จิตใจตอนมีความคิดเห็นถูก
ความคิดเห็นผิดว่ามีเรามีตัวตนมาก
โรคไม่รู้ความจริงของเห็นติดข้อง
ในสิ่งที่อยากเห็นสิ่งที่น่าพอใจ
ไม่ให้เห็นสิ่งที่ไม่ชอบก็ไม่ได้
กิเลสตัวเองทำร้ายจิตตัวเอง
ไม่มีใครเลือกให้ธัมมะเกิด
ธัมมะเกิดแล้วโดยอนัตตา
เกิดตามเหตุตามปัจจัย
ไม่มีเราทำสิ่งที่เกิดดับ
มีแต่ความคิดเห็นผิด
คิดว่ามีตัวเราทำคือ
เรามีสักกายทิฏฐิ
และยึดถือทุกสิ่ง
ที่ข้างนอกกาย
เป็นอัตตานุทิฏฐิ
https://youtu.be/xvMi6R1CpOo

เลอะเทอะ

https://mgronline.com/local/detail/9630000059044

คิกๆๆ ไม่ลบแต่ปิดประตูไม่ให้เข้าดู ปิดแล้วจะเข้าไปปรับปรุงยังไงกันล่ะ เปิดประตูตอนรับสาธุชนแล้วก็บอกว่าให้ช่วยกันปรับปรุง ไม่ใช่ปิดประตูแล้วบอกว่าจะปรับปรุง แบบนี้เขาเรียกว่าหนีปัญหา

เป็นระเบียบเรียบร้อย เขาทำได้ยังไง (มองระดับธรรมก็คือความสามัคคี)



นี่เป็นไตรสิกขาข้อต้น คือ ศีล หมายถึงการสำรวมกาย วาจาให้เรียบร้อย
มองกว้างออกไปคือการจัดระบบระเบียบสภาพแวดล้อมภายนอกทั้งหมดให้เอื้อต่อจิตใจระดับสมาธิภายในต่อไป ระดับสมาธินี้ก็แล้วแต่พื้นจิตใจของแต่บุคคลๆ

หลัก
การสำรวมกาย วาจา ให้เรียบร้อย ชื่อว่า ศีล
ความรักษาใจมั่น ชื่อว่า สมาธิ
ความรอบรู้ในกองสังขาร ชื่อว่า ปัญญา

https://www.youtube.com/watch?v=070liEm ... 9irY89kbdg

เป็นกิจกรรมที่ควรอนุโมทนาในความคิดและความเสียสละของพุทธศาสนิกชนร่วมกัน และต้องปลุกชาวพุทธทุกๆจังหวัดให้ตื่นรู้ก่อนที่จะสายไปมากกว่านี้

https://www.facebook.com/search/top/?q= ... SEARCH_BOX

ถ้าทำผิดไปเรื่อยๆแล้วเข้าใจไปเองว่าตัวเองทำถูก
แล้วก็คิดตั้งตนเป็นศาสดาคืออยากแก้คำสอนให้ทำได้
เช่นอยากแก้คำสอนว่าบวชแล้วให้เปลี่ยนมารับเงินได้ใช่หรือไม่
ก็หัดฟังคนอื่นเขาเตือนให้เริ่มต้นฟังสักทีฟังจนกว่าจะเลิกเถียงนะคะ
คลิปน่ะไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรสักนิดแต่คนที่กำลังดูคลิปดูใจตัวเองเถียงคลิปไปสิ555กิเลสตัวเองไม่ยอมรับน๊า
https://youtu.be/8XjKzp1Weqo

นั่งฟังคลิปแม่สุจินพูดๆ เก็บไว้ในหทัย อะไรๆก็เก็บไว้ในหทัย อวิชชาหมดไปหาได้ไม่ อวิชชามันต้องลึกถึงระดับวิปัสสนาปัญญา วิปัสสนาญาณโน่นแน่

ดูแบบ

ศีล กำจัดกิเลสอย่างหยาบที่ล่วงออกมาทางกาย วาจา
สมาธิ กำจัดกิเลสอย่างกลาง คือ นิวรณ์
ปัญญา กำจัดกิเลสอย่างละเอียด คือ อวิชชา

แต่สำนักแม่สุจินต้องให้นั่งฟังแกพูดแล้วก็มโนว่ากำจัดอวิชชาได้ บ้าไปแล้ว คิกๆๆ แบบนี้จะตั้งตัวเองเป็นสาสดีหรือยังไง

แค่ศีลแม่สุจินยังไม่รู้เลย สมาธิก็ไม่เอา แล้วจะเอาปัญญามาจากไหน คิดดูเอ้า

https://www.innnews.co.th/regional-news/news_703695/

เห็นออกแขกมานานแล้ว

คุณโรสว่าไง

https://www.facebook.com/photo.php?fbid ... =3&theater


เขารุกถึงสวรรค์ คือ ยอดดอยปุยดอยอ่างขางแล้วสุดแล้ว

ถึงมาช้าหน่อยยังดีกว่าไม่มา ซึ่งในอดีตชาวพุทธไม่มีประสบการณ์เรื่องแบบนี้มาก่อน แต่ปัจจุบันและอนาคตไม่ใช่แล้ว และควรปลุกชาวพุทธทุกๆจังหวัดให้ทำกิจกรรมอย่างนี้

"ก่อนปรินิพพานพระพุทธองค์ได้ฝากศาสนาไว้กับพุทธบริษัท"

คราเมื่อพระพุทธองค์ทรงปลงพระชนมายุสังขาร พระพุทธองค์เสด็จมาถึงปาวาลเจดีย์ ประทับภายใต้ต้นไม้ซึ่งมีเงาครึ้มต้นหนึ่ง ทรงตรัสกับพระอานนท์ว่า

“อานนท์ เพราะอบรมอิทธิบาทสี่มาอย่างดีแล้วทำจนแจ่มแจ้งแล้ว อย่างเรานี้ถ้าปรารถนาจะมีชีวิตอยู่ถึงหนึ่งกัป (คือหนึ่งร้อยยี่สิบปี) ก็สามารถจะมีชีวิตอยู่ได้” พระโลกนาถตรัสดังนี้ ถึงสามครั้ง แต่พระอานนท์ก็คงเฉยมิได้ทูลอะไรเลย ความวิตกกังวลและความเศร้าของท่านมีมากเกินไป จึงปิดบังดวงปัญญาเสียหมดสิ้น
ความจงรักภักดีอย่างเหลือล้นที่ท่านมีต่อพระศาสดานั้น บางทีก็ทำให้ท่านลืมเฉลียวใจถึงความประสงค์ของผู้ที่ท่านจงรักภักดีนั้น ปล่อยโอกาสทองให้ล่วงไปอย่างน่าเสียดาย

เมื่อเห็นพระอานนท์เฉยอยู่ พระพุทธองค์จึงตรัสว่า “อานนท์ เธอไปพักผ่อนเสียบ้างเถิด เธอเหนื่อยมามากแล้ว แม้ตถาคตก็จะพักผ่อนเหมือนกัน” พระอานนท์จึงหลีกไปพักผ่อน ณ โคนต้นไม้อีกต้นหนึ่ง

ณ บัดนั้น พระตถาคตเจ้าทรงรำพึงถึงอดีตกาลนานไกล ซึ่งล่วงมาแล้วถึงสี่สิบห้าปี สมัยเมื่อพระองค์ตรัสรู้ใหม่ๆ ท้อพระทัยในการที่จะประกาศสัจธรรม เพราะเกรงว่าจะทรงเหนื่อยเปล่า แต่อาศัยพระมหากรุณาต่อสรรพสัตว์ จึงตกลงใจย่ำธรรมเภรี และครานั้นพระองค์ตั้งใจไว้ว่า ถ้าบริษัททั้ง ๔ คือ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ยังไม่เป็นปึกแผ่นมั่นคง ยังไม่สามารถย่ำยีปรูปวาท คือ คำกล่าวจ้วงจาบล่วงเกินจากพาหิรลัทธิที่จะพึงมีต่อพระพุทธธรรมคำสอนของพระองค์ยังไม่แพร่หลายเพียงพอ ตราบใด พระองค์ก็จะยังไม่นิพพานตราบนั้น

ก็แล บัดนี้ พระธรรมคำสอนของพระองค์แพร่หลายเพียงพอแล้ว ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ฉลาดสามารถพอที่จะดำรงพรหมจรรย์ศาสโนวาทของพระองค์แล้ว เป็นการสมควรที่พระองค์จะเข้าสู่มหาปรินิพพาน (อนุปาทิเสสนิพพาน)

ทรงดำริดังนี้แล้ว จึงทรงปลงอายุสังขาร คือ ตั้งใจแน่วแน่ว่า พระองค์จะปรินิพพานในวันวิสาขะปูรณมี คือ วันเพ็ญเดือน ๖

อนุปาทิเสสนิพพาน นิพพานไม่มีอุปาทิเหลือ, ดับกิเลสไม่มีเบญจขันธ์เหลือ คือ สิ้นทั้งกิเลสและชีวิต หมายถึง พระอรหันต์สิ้นชีวิต, นิพพานในแง่ที่เป็นภาวะดับภพ

สอุปาทิเสสนิพพาน นิพพานยังมีอุปาทิเหลือ, ดับกิเลสแต่ยังมีเบญจขันธ์เหลือ คือ นิพพานของพระอรหันต์ผู้ยังมีชีวิตอยู่, นิพพานในแง่ที่เป็นภาวะดับกิเลส คือ โลภะ โทสะ โมหะ

อนุปาทิเสสบุคคล บุคคลผู้ไม่มีเชื้อกิเลสเหลือ, ผู้หมดอุปาทานสิ้นเชิง ได้แก่ พระอเสขะ คือ พระอรหันต์

สอุปาทิเสสบุคคล บุคคลผู้ยังมีเชื้อกิเลสเหลืออยู่, ผู้ยังไม่สิ้นอุปาทาน ได้แก่ พระเสขะ คือ พระอริยบุคคลทั้งหมด ยกเว้นพระอรหันต์

คำถามจากพันทิพ


https://pantip.com/topic/40025963


คคห.3 ว่าๆไปแล้วให้ฟังคลิปนี้ประกอบ



ฟังแล้วได้ความรู้ ได้ปัญญา

https://www.banmuang.co.th/news/region/ ... 7MvVuOurSg

พูดมากเดี๋ยวก็ถูกอุ้มหาย คิกๆๆ เล่นกะใครไม่เล่น