ดิ้นกันไป. แก้กันไปไม่จบ. ให้มาแก้แบบจบเลยก็ไม่มีใครมากันเท่าไร่. สาระวรแก้กันไม่จบไม่สิ้นคนหนอคน

บิ๊กทู่ขยายความหน่อยสิ ที่ว่าแก้แบบจบเลย แก้อะไรแก้ยังไง แต่คงไม่ใช่แก้ผ้านะ

ดับกิเลส จบ

พ่ะน่ะ ดับกิเลส พูดเหมือนว่า ดับกิเลสหมดแล้วนอนไม่รู้ไม่ชี้ไม่ทำอะไร ประเด็นที่หนึ่ง ประเด็นที่สอง บิ๊กทู่คิดว่า กิเลสเป็นสะเก็ดไม้หรอ เพียงเอามีดไปถากๆขูดๆแล้วมันจะหลุดล่อนออกมา

ก็ผมทำได้ นะ. สมาธิต้องรับแรงสั่นสะเทือนระดับเวทนาซิ จะได้กำจัดกืเลสได้จริง

ก็ผมทำได้ นะ. สมาธิต้องรับแรงสั่นสะเทือนระดับเวทนาซิ จะได้กำจัดกืเลสได้จริง

จิตเป็นจิตเป็นธัมมะไม่ใช่ตัวตนไม่ใช่ตัวเราเป็นสิ่งที่มีจริงมีชื่อเรียกหลายชื่อ
เจตสิกเป็นเจตสิกเป็นธัมมะก็ไม่ใช่ตัวเราอีกแหละคือกรรมเจตนาในการทำกรรม
เวทนาเป็นเวทนาเป็นเจตสิกคือธัมมะชนิด1ไม่ใช่ตัวปรุงกุศลหรือปรุงอกุศลเข้าใจไหมคะ
ตัวจริงธัมมะที่ปรุงแต่งจิตให้เกิดกุศลหรืออกุศลนั้นอยู่ที่สังขารขันธ์จำไม่ถูกแปลว่าไม่รู้คือมีอวิชชา
หมายเหตุสมาธิคือเจตสิกค่ะคือสังขารขันธ์ค่ะไม่ใช่ตัวเราค่ะแต่เป็นเอกัคตาเจตสิกที่เกิดพร้อมจิตทุกขณะ
ไปเพียรทำอะไรโดยเอาตัวตนไปบังคับบีบคั้นร่างกายคืออกุศลเพราะไม่รู้จักฟังและไม่คิดตรงตามคำสอนอยู่

รูปกายเป็นธาตุ4. เกิดดับ. สะสารเกิดับตลอด.เป็นพลังงานมีแรงสั่นสะเทือน จิตเป็ผู้รู้ถึงการเกิดดับเป็นแรงสั่นสะทือนเป็นล้านๆครั้ง. ตรงนี้ผู้ไม่เคยเข้าถึง. ไม่มีทางรู้รูปนามเกิดดับได้จริงในระดับความรู้สึก. นอกนั่นคิดเอาตรึกเอาตามตำราเท่านั้น เราจึงต่างกันมาก. ออกมาจากความเคยชินเก่าๆ. ความรู้ท่านกับความรู้เรามัรก็อันเดียวกัน. แต่ของเราไม่ได้คิดเอาเท่านั้นเอง. เปลี่ยบดังอาหารจานนี้ท่านก็ก็รู้อาหารว่ามันอร่อยด้วยการบอกเล่า. แต่เรารู้ถึงรวชาติของความอร่อยด้วยการสัมผัส. เราจึงต่างกับท่านทั้งมาก. เราจึงกำจัดกิเลสได้จริง. โชคดีที่เราได้เรียนรู้วิชานี้มาก่อนที่จะได้ยินอาจาร์ป้า. ไม่งั้นเราคงหลงไหลได้ปลื้มไปกับความรู้ที่ดูดูพิศดาร อะไรนั่นแบบไม่ลืมหูลืมตา. คุณไม่ต้องหาวงเราหรอก สิ่งใดไในโลกเราได้เยื่อหน่ายคลายกำหนัดไปเกือบหมดแล้วจริงๆ. เพียงแต่ท่านไม่เคยได้รู้จักการใช้ชีวิตเรา. ความอร่อยของโลกถูกกำจัดไปมาก เราทำไมไม่สนใจในคำสอนที่ท่านพยามนำเสนอให้มาตลอดเพราะเราได้ยินได้ฟังมามากแล้ว ไม่มีอะไรใหม่เลยกับอดีตที่เราได้ฟัง อาจารย์ป้ายังกล่าวธรรมมะไม่ถูกหลายอย่าง.ในอดีตนิ่วกว่านี้ตอนนี้ดีจึ้นมากแล้วเพราะมีผู้รู้ได้ไปโค้แย้งหลายประเด็น. ก็ปรับตัวขึ้นนมาบ้าง. เอาเถอะของแบบนี้มันธาตุใครธาตุมันคงเป็นเพราะได้ทำอะไรร่วมกันมา. ผมเองก้เคยได้เรียนรู้อะไรๆจากอาจราย์ป้ามาไม่น้อยเพียงผมเกิดมาเพื่อการบรนลุทางนี้. ความรู้ที่มีในโลกนี้เราไม่เคยสนใจเลยตั้งแต่เด็กเพราะเข้าใจว่าไม่มีสาระอะไรแก่ขีวิต. จนมาพบพระธรรมคำสอนเราได่ทุ่มเจะมที่ทั้งแรงกายแรงใจอย่างที่สุดยอมสละรสอร่อยของโลกไปเกือบหมดจากใจแล้ว.

สู้นิครนถ์ไม่ได้

นิครณ์จะเาอะไรมาสู้ผม. ผมศิษย์ตถาคต

คตที่บิ๊กทู่อ้าง หมายคดไปคดมา ไม่ตรงทาง

อะไรที่ว่าคตไม่ตรงะรรม. นกม

คคห.ทั้งกล่าวมานั่นแหละ เป็นการปฏิรูป (ธรรมปฏิรูป ปฏิสังขรณ์) เป็นไม้พันธ์ ข้าวพันธ์ผสมปนเปกันไป

อะไรมีจริงเกิดขึ้นจริงคือความจริงที่ยิ่งกว่าจริง. เพราะไม่ใข่ความจริงของคนอื่นเล่าให้ฟัง. เป็นความจริงที่เกิดขึ้นในตนเอง. เปรียบดัง. มีคนบอกว่าอาหารจานนี้อร่อย. แต่ได้เพียงนึกคิดว่าอร่อยอย่างนั้นอย่างนี้. แต่ยังไม่เคยชิม. มันก็เป็นอร่อยของเขาไม่ใช่ของเรา. สพกรับเรามันจึงเป็นแค่จินตนาการ. แล้วเราก็นึกว่าเรารู้เราก็ไปบอกคนอื่นอีกว่ามันอร่อยอย่างนั้นอย่างนี้. รสอร่อยมันก็เลยเพี้ยนไป. คล้ายเกมส์บอกต่อนั่นเอง. แต่ถ้าทุกคนลงมือกินอาหารจานนี้ทุกคน. รู้รสตรงกันก็แค่นั้นเอง. ต่อให้แม่รักลูกเพียงใดแต่ถ้าลูกไม่ยอมกินอาหารที่แม่เตรียมให้อย่างดี. ใส่วิตามินอย่างดี ยอดดี่ครั้งก็ยังไม่เชื่อ. แม่จะทำไงได้ก็คงต้องปล่อยให้ลูกหัวโต พุงโล ก้นปอด ต่อไป