" โลกนี้...
มันก็สม่ำเสมอดีอยู่หรอก
ที่มัน ไม่สม่ำเสมอนั้น
เพราะ...จิตของเราหลง
ไปอุปาทานมั่นหมายมันเสียแล้ว

เช่น ต้นไม้ในป่า นี้แหละ
ต้นนี้มันโตไป ต้นนี้มันเล็กไป
ต้นนี้มันสูงไป ต้นนี้มันเตี้ยไป
นี่เรา ก็พูดแต่เรื่องของเรา
ต้นไม้ มันก็ไม่ว่ามันยาว มันสั้น
มันก็เป็นของมัน อยู่อย่างนั้น

อารมณ์ เกิดมาจาก
ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
มันก็เป็นอยู่ของมัน อยู่อย่างนั้น
ถ้าจิต มันรู้เรื่องแล้ว
ก็ ปล่อย ๆมันไป
ทางตาก็ดี ทางหูก็ดี ทางจมูกก็ดี
ทางลิ้นก็ดี ทางกายก็ดี ทางใจก็ดี
ถ้าเห็นสภาพมัน เป็นอย่างนั้น
มัน...ก็ปล่อย

รับรู้...
แล้วมันก็...ปล่อย
อารมณ์ทั้งหลายนั้น มันก็เสมอกัน
ไม่มี อะไรดี
ไม่มี อะไรชั่ว
มันจะดี หรือ มันจะชั่ว
ก็เพราะเรา ไปมีอุปาทานมั่นหมายมันเท่านั้น

ตัวอารมณ์ มันเป็นอยู่อย่างนั้น ของมัน
ถูกสมมุติขึ้นมาในจิตใจ ของเรา
เรา ก็ไปสำคัญมั่นหมาย
ว่า...มันเป็นที่จิต อย่างนั้น
จากนั้นเรา ไปแบกมัน มันก็หนัก
ความหนักนั้น ก็ทำให้เกิดทุกข์ขึ้นมา
ทีนี้ จะวางก็วาง ไม่ได้
ทำไม ? จึงวางไม่ได้

ก็เพราะนึกว่าของหนักนั้น มันดี
คิดว่า วางแล้ว มันจะไม่ได้ดี
จึงไม่ยอมวางมัน
อย่างบุรุษคนหนึ่ง แบกต้นไม้มา
ถามว่าหนักไหม ?
หนักก็วางมันเสียที่นี่ เขาไม่ยอมวาง
เพราะ...กลัวจะไม่ได้

สิ่งที่ได้จากการวางนั้น มีอยู่
แต่...เขาไม่เห็น
มันก็แบกไป ดันไป
จนกว่าจะตาย นั่นเอง."

(หลวงพ่อชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง)




ผู้พะวง หลงอำนาจ และลาภยศ
ถึงคราวหมด สรรเสริญหาย สุขไม่เหลือ
ใครสร้างคุณ เสริมบุญใหม่ ไว้จุนเจือ
ย่อมอยู่เหนือ โลกธรรมได้ ใจชื่นบาน
.
.
โลกเรานี้ มีสิ้นสุด หยุดหายใจ
เราต้องไป สู่ปรโลก โอฆสงสาร
ใครประมาท อาจพลาดท่า พาเสียการ
สิ้นสังขาร บาปบันดาล ร้าวรานใจ

๑๗ ก.พ.๒๕๖๒
หลวงปู่บุญกู้ อนุวฑฺฒโน




โยม.. ขอบารมีหลวงปู่เมตตาให้ลูกหลานทำมาค้าขายดีๆ เจริญรุ่งเรืองด้วยนะครับผม

หลวงปู่.. บารมีเป็นสิ่งที่ต้องสร้างเอา คือทานบารมี อย่างพระเวสสันดร ท่านทานช้าง ม้า วัว ควาย ข้าวน้ำโภชนอาหาร แก้วแหวนเงินทอง ทานลูกทานเมีย คนมีทานการกุศลในจิตในใจ ย่อมไม่อดอยากขาดแคลน เพราะอานิสงส์ของการให้ ทำมาค้าขาย ก็ให้รู้จักทานด้วย อย่าเอาอย่างเดียว
หลวงปู่แสง จนฺทโชโต





"คนเรามีภูมิจิตภูมิธรรมต่างกัน
ฝึกปฏิบัติมา ไม่เท่ากัน
จะให้ทุกคนรู้เหมือนเรา
เข้าใจเราทุกอย่างไม่ได้
เมื่อเขาทำพลาดไป เราควรให้อภัย
วันหนึ่งเขาจะรู้เอง ทำได้ถูกต้องเอง"

หลวงปู่เปลี่ยน ปัญญาปทีโป

เมื่อเวลามาถึงหรือถึงเวลา บุคคลนั้นย่อมจะเข้า
ใจได้ ปฏิบัติได้เอง หากยังไม่ถึงเวลาจะพูดจนเหนื่อย
ก็มิอาจทำให้เขาเข้าใจหรือปฏิบัติได้

แม้การทำมาหากิน ก็เช่นกัน มีแต่กิน มีแต่ใช้แต่ไม่
หาใหม่กันเลยสักวันก็คงต้องหมดอย่างไม่ต้องสงสัยดั่ง
นั้นเราก็ควรมีการหาใหม่สร้างใหม่เช่นกัน