"ของดีอยู่ที่คน คนดีอยู่ที่ศีล
มีของดี แล้วไม่รักษาศีล
ครูบาอาจารย์ท่านไหน ก็ช่วยไม่ได้"
หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ





"ครูอาจารย์ดีๆ มีอยู่มากมายก็จริง
แต่สำคัญที่เรา ต้องปฏิบัติให้จริง
สอนตัวเองให้มากนั่นแหละ จึงจะดี"
หลวงปู่ดู่ พฺรหมฺปญฺโญ






“บรรดาสัตว์ทั้งหลายนั้น เมื่อไม่มีทุกข์มาถึงตัว มักจะไม่เห็นคุณของพระศาสนา มัวเมา ประ มาท ปล่อยกายปล่อยใจให้ประพฤติทุจริต ผิดศีลผิดธรรม อยู่เป็นประจำนิสัย เห็นผิดเป็นถูก เห็นกงจักรเป็นดอกบัว ต่อเมื่อได้รับทุกข์แล้ว ที่พึ่งอื่นไม่มี นั่นแหละจึงได้คิดถึงพระ คิดถึงศาสนา แต่เป็นเวลาที่สายไปแล้ว เรื่องความดีนั้นเราต้องทำอยู่เสมอ ให้เป็นที่อยู่ของจิต เป็นอารมณ์ของจิต ให้เป็นมรรค คือทางดำเนินไปของจิต จึงจะเห็นผลของความดี ไม่ใช่เวลาใกล้จะตาย จึงนิมนต์พระไปให้ศีล ให้ไปบอกพุทโธ หรือตายไปแล้ว ญาติจึงเคาะ โลงบอกให้รับศีล เช่นนี้เป็นการกระทำที่ผิดหมด เหตุเพราะว่า คนเจ็บนั้น จิตมัวติดอยู่กับเวทนา ไฉนจะมาสนใจใยดีกับศีลได้ เว้นไว้แต่ผู้ที่รักษาศีลมาเป็นปกติเท่านั้น จึงจะสามารถระลึกถึงศีลของตัวได้ เพราะตนเองเคยทำมาจนเป็นอารมณ์ของจิตแล้วเท่านั้น แต่ส่วนมาก พอใกล้จะตายแล้ว จึงมีผู้เตือนให้รับศีล ยิ่งคนตายแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เพราะคนตายนั้น ร่างกายกับจิตใจ ไม่รับรู้ใดๆ แล้ว...”

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ
วัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว จ.เชียงใหม่






บางบุคคลมีเงินมีทองมีทรัพย์สมบัติมากมายดีแล้ว แต่จะจำแนกแจกทานให้กับคนจนก็ไม่ได้ สงเคราะห์อะไรนิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้ หวงแหนทรัพย์สมบัติ อะไรทุกอย่าง หวงแหนไว้หมดเป็นคนตระหนี่ ชาติต่อไปมันก็จะตกระดับลงไปเรื่อยๆ วัดก็ไม่เข้าพระเจ้าก็ไม่ไหว้ สวดมนต์สวดพรไม่มีเมตตาแก่ใคร

..นั่นแหละเขากำลังหลงสมบัติที่เขามีอยู่ มันก็จะถอยหลัง ถอยหลังไปทุกภพทุกชาติที่ไม่ได้ทำเอาไว้ มันก็จะถอยลงไปเรื่อยๆตามระดับดังที่ได้กล่าวมาแล้วนั้น จนไปถึงเป็นคนจนอีก เป็นคนจนแล้วยังไม่แล้ว ยังไปทำบาปความชั่วไม่มีศีลธรรม ตกไปเป็นเดรัจฉานอีก เป็นหมูหมาเป็ดไก่ช้างม้าวัวควายอีก

..ตกต่ำลงไปเรื่อยๆจนเป็นสัตว์ที่ไม่มีขานั่นแหละ เหมือนงูเหมือนปลิงไส้เดือนอะไรต่างๆ ชีวิตของคนมันเป็นอย่างนี้เรียกว่า เวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสาร ตามอำนาจของกรรมที่ได้สร้างเอาไว้ในอดีตที่ผ่านมา

หลวงปู่เปลี่ยน ปัญญาปทีโป

ธรรมนั้นเราจะต้องคิดจริง พูดจริง ทำจริง จึงจะเห็น
ผลจริง