ธรรมารมณ์ อารมณ์คือธรรม, สิ่งที่ถูกรับรู้ทางใจ, สิ่งที่รู้ด้วยใจ, สิ่งที่ใจรู้สึกนึกคิด

อารมณ์ เครื่องยึดหน่วงของจิต, สิ่งที่จิตยึดหน่วง, สิ่งที่ถูกรู้หรือถูกรับรู้ ได้แก่ อายตนะภายนอก ๖ คือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ และธรรมารมณ์

มาอีกแระ ถามอย่างตอบอย่าง เขาถามว่า เจตสิก เป็นตนหรือเป็นสังขาร คิกๆๆ

ถ้าเรียกว่าสังขารเป็นคำรวมรวมทั้งสมาธิด้วย ที่คุณว่านั่นแหละคุณไปแยกแล้วว่าเป็นกุศลเจตสิก นี่่แยกแล้ว

เรื่องธรรมารมณ์ดูความหมาย คห.บน

สมาธิเป็นสังขารมันปรุงแต่จิตให้มีสมาธิจิตไง

เขาก็ไปทำไปปฏิบัตินั่นไง ดูดิ ไม่ใช่อยู่ๆจะเป็นยังงั้น แฟนสาวเขาทำตั้งนานสมาธิจิตยังไม่เกิดเบย ทำเหมือนกันแต่ไม่เหมือนกัล

ถามคุณแค่อากาศคุณว่าคุณปฏิบัติมา คุณทำแบบไหนยังไงมา เล่าสู่กันฟังบ้างสิขอรับ

คุณแค่อากาศ มาอีกแล้วขอรับ สังขาร คุณว่าอะไรเจตสิก

ข้างบนไม่ได้กล่างถึงว่าธัมมารมณ์ว่า คืออะไร มีสอ่งใดอะไรที่เป็นธัมมารมณ์บ้าง เป็นแบบไหน แต่แค่แปลคำบาลีเท่านั้น

ก็ตอบผมถูกตรงแล้วครับ สังขารเป็นธัมมารมณ์

สังขารเกิดขึ้นที่ไหน เกิดที่ใจ ใจรู้ก็เป็นธัมมารมณ์ ถ้าเกิดที่ตา ตารู้เห็นก็เป็นรูป เกิดที่หูก็เป็นรูปคือเสียงสิครับ

ลองศึกษาธรรมเพิ่มเติมนะครับที่มากกว่าความหมายจากบาลี แต่เป็นสิ่งที่อยู่ในบัญญัติคำนั้นว่ามีอะไรบ้าง
.. เหมือนคำว่าสังขาร คือ ปรุงแต่งเกอดประกอบจิต แล้วสิ่งที่ชื่อว่าสังขารมีอะไรบ้าง เจตสิกทั้งหมดถูกมั้ยครับ คือ รัก โลภ โกรธ หลง สมาธิ ฌาณ ญาณ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา สุข ทุกข์ ฯลฯ

เชื่อว่าท่านกรัซกายบ้าธรรมโพสท์กระทู้ธรรมเป็นร้อยจึงไม่น่าที่จะไม่รู้นะครับ แต่หากไม่รู้ศึกษาเพิ่มก็ไม่เสียหลสยเป็นความรู้เพิ่มของท่านเองครับ

ขออนุโมนาครับ

สังขาร หมายถึง

ธรรมารมณ์ หมายถึง

ข้างบนไม่ได้กล่างถึงว่าธัมมารมณ์ว่า คืออะไร มีสิ่งใดอะไรที่เป็นธัมมารมณ์บ้าง เป็นแบบไหน แต่แค่แปลคำบาลีเท่านั้น

ก็ตอบผมถูกตรงแล้วครับ สังขารเป็นธัมมารมณ์

สังขารเกิดขึ้นที่ไหน เกิดที่ใจ ใจรู้ก็เป็นธัมมารมณ์ ถ้าเกิดที่ตา ตารู้เห็นก็เป็นรูป เกิดที่หูก็เป็นรูปคือเสียงสิครับ

ลองศึกษาธรรมเพิ่มเติมนะครับที่มากกว่าความหมายจากบาลี แต่เป็นสิ่งที่อยู่ในบัญญัติคำนั้นว่ามีอะไรบ้าง
.. เหมือนคำว่าสังขาร คือ ปรุงแต่งเกอดประกอบจิต แล้วสิ่งที่ชื่อว่าสังขารมีอะไรบ้าง เจตสิกทั้งหมดถูกมั้ยครับ คือ รัก โลภ โกรธ หลง สมาธิ ฌาณ ญาณ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา สุข ทุกข์ ฯลฯ

เชื่อว่าท่านกรัซกายบ้าธรรมโพสท์กระทู้ธรรมเป็นร้อยจึงไม่น่าที่จะไม่รู้นะครับ แต่หากไม่รู้ศึกษาเพิ่มก็ไม่เสียหลายเป็นความรู้เพิ่มของท่านเองครับ

ขออนุโมนาครับ

.............................


คงรอโพสท์กระทู้ทั้งวัน หมกมุ่นนะนี่ท่าน

มีอะไรก็ไปทำสิ คิกๆๆ หมกมุ่นมากๆจะบ้าอย่างที่บอกนะ

สังขาร สภาพที่ปรุงแต่งใจให้ดี หรือชั่ว, ธรรมมีเจตนาเป็นประธานที่ปรุงแต่งความคิด การพูด การกระทำ มีทั้งที่ดีเป็นกุศล ที่ชั่วเป็นอกุศล ที่กลางๆ เป็นอัพยากฤต ได้แก่ เจตสิก ๕๐ อย่าง (คือ เจตสิกทั้งปวง เว้นเวทนา และสัญญา) เป็นนามธรรมอย่างเดียว


สังขาร (Mental Formations หรือ Volitional Activities) ได้แก่ องค์ประกอบ หรือคุณสมบัติต่างๆ ของจิต มีเจตนา เป็นตัวนำ ซึ่งแต่งจิตให้ดี หรือชั่ว หรือเป็นกลางๆ ปรุงแปรการตริตรึกนึกคิดในใจ และการแสดงออกทางกาย วาจา ให้เป็นไปต่างๆ เป็นที่มาของกรรม เช่น
ศรัทธา สติ หิริ โอตตัปปะ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ปัญญา โมหะ โลภะ โทสะ มานะ ทิฏฐิ อิสสา มัจฉริยะ เป็นต้น เรียกรวมอย่างง่ายๆ ว่า เครื่องปรุงของจิต เครื่องปรุงของความคิด หรือ เครื่องปรุงของกรรม

คำว่า "อารมณ์" หมายถึง สิ่งที่จิตรับรู้ หรือสิ่งที่ถูกรับรู้ โดยอาศัยทวารทั้ง ๖ ได้แก่ รูป (รูปารมณ์) เสียง (สัททารมณ์) กลิ่น (คันธารมณ์) รส (รสารมณ์) โผฏฐัพพะ (โผฏฐัพพารมณ์) และธัมมารมณ์ (ธรรมารมณ์) (ความนึกคิดต่างๆ)

สาธุ สาธุ สาธุ สุดยอดเลยครับท่าน

ทีนี้ท่านกรัซกาย..ลองสงบนิ่ง มีสติเป็นเบื้องหน้า แล้วทำความรู้ไว้ในภายใน อาศัยความเพลิดเพลินยินดีในการทำความรู้เจริญปัญญาในธรรม ทำจิตให้ตั้งมั่นขึ้นเป็นอารมณ์เดียวแยก.. จิต สติ ความคิด
สติเกิดขึ้นอย่างไร สติตั้งมั่นแบบไหน ความคิดมาจากไหนเกิดขึ้นมาอย่างไร จรมายังไง

ทั้งสติ ทั้งอะไรๆต่ออะไรที่ว่ามา มันก็เป็นสังขาร ถูกไหม ประเด็นที่หนึ่ง

ประเด็นที่สอง คุณไม่ควรตั้งกฎกติกาว่าความคิดมาจากไหน จิต สติ ความคิด (ความคิดก็จิตนั่นแหละ อิอิ) คุณไปแยกอย่างนั้น มันก็กลายเป็นนั่งเพ้อเจ้อไป กูยังงั้นยังงี้ (นี่แหละตน อัตตา) หรือนี่เป็นวิธีปฏิบัติของคุณตามที่พูดก่อนหน้า

มีอะไรจะให้คุณแค่อากาศดู จขกท. ใช้ชื่อ modran นี่ก็สังขาร




แค่อากาศไล่ๆอ่านดูก่อน ดูทั้งผู้ถามผู้ตอบ แล้วข้าพเจ้าจะกลับมาใหม่

เพราะไม่รู้ ไม่เคย ไม่ทำ ก็คงไม่เข้าใจว่าทุกอย่างมันแค่ธัมมารมณ์ ธรรมชาติใดคิด ธรรมชาตินั้นชื่อว่าจิต จิตตัวนี้เกิดดับตลอดทั้งกลางวันกลางคืน กล่าวตามที่ท่านกรัซกายเข้าใจได้คือ สังขาร ซึ่งทั้งหมดประมวลมาที่ธัมมารมณ์ทั้งหมด

แต่สิ่งที่ผมบอก คือ
- จิต คือ ตัวรู้,
- สติ คือ การรู้,
- คิด คือ ความปรุงแต่งสร้างเรื่องราวสมมติ

หากรู้จุดนี้ไม่ได้ไม่แทงตลอดก็เหมารวมไปว่าจิตที่เป็นตัวรู้ไปด้วยหมดแบบที่ท่านเข้าใจนั่นแหละ

จิต รู้ทั้งหมด ไม่ว่าจะสติ หรือ คิด ทั้งหมดเป็นธัมมารมณ์ จิตเกี่ยวสิ่งใด สิ่งนั้นคือสิ่งที้จิตเข้าร่วม ยึดครอง เสพย์

ส่วนเรื่องที่ท่านกรัซกายเอามา หากเอามาครบแบบนี้ก็ไม่เป็นการกล่าวหาใคร ในเรื่องหูแว่ว จิตเภท ก็เมื่อรู้ ธรรม ๓ อย่างข้างบน จะรู้โดยทันทีว่า จิตตนรู้สมมติทั้งหมด
.. เมื่อจะแก้ ก็แก้โดย อบรมจิตในสัมปัชัญญะการทำความรู้ตัวให้มาก รู้ปัจจุบัน รู้กิจการงานที่ทำ ในปัจจุบัน ละสมมติความคิด จิตรู้สิ่งใดที่ไม่ใช่การรู้ตัวในสัมปะชัญญะนั้นสิ้งนั้นล้วนเป็นสมมติทั้งหมด ลมหายใจนี้ของจริง มีอยู่จริงเป็นวาโยธาตุในกาย เป็นกายสังขาร ไม่มีลมหายใจนี้ตายเลย ดังนั้นเอาจิตมารู้ของจริงคือลมหายใจเป็นพอ การรู้ลมคือรู้ตามพระพุทธเจ้า รึ้ตัว ระลึกได้ แยกแยะได้ ดังนี้แม้แต่ความคิดในตนยังสมมติเลยแล้วจะไปเอาอะไรกับเสียงภายนอกหรือจากโสตประสาทใดมาว่าจริงได้เล่า ทำอย่างนี้ไปจะหายได้ การรักษาทางโลกรักษาคู่ไปก็เป็นสิ่งดี แต่ที่สำคัญคือใจตน ยามันระงับประสาทความคิด ยาบางตัวแรงไปก็ทำให้ผู้ป่วยเบลอเอ๋อ แล้วก็แพ้ ช๊อคได้ ยาอ่อนไปก็ยังเพ้อคิดและเป็นเหมือนเดิมแต่อาจจะทุเลาลงแค่นั้นเอง เพราะผมเห็นมาแล้วในสมัยที่ไปเฝ้าไข้แม่อยู่ในห้องผู้ป่วยรวม ในโรงพยาบาลต่างจังหวัด แล้วก็จะมีคนไข้เตียงข้างๆอาการแบบนี้แหละญาติเขาพามารักษา ตามบ้านนอกผู้ป่วยเขาจะรวมๆกันอยู่ จึงเห็นหมดการรักษาทางโลก จึงเห็นว่าที่สุดคือรักษาด้วยใจนี้ ปฏิบัติถูกตรงก็ไม่บ้า

ซึ่งจนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่เห็นประโยชน์ไรๆจากที่ท่านกรัซกายทำอยู่นี้เลยนอกจากสนองความหมกมุ่นที่จะอ่าน จะโพสท์ธรรม หรือแทคคุยกระทู้ธรรมของตน

คุยมากผมจะบ้าตามมั้ยนี้ อิอิ พอเห็นท่านกรัซกานมาแนวนี้ผมก็เริ่มไม่อยากคุยธรรม ไม่อนากศึกษาปฏิบัติธรรมแล้ว

ขออนุโมทนาที่ศึกษาธรรมของพระพุทธเจ้าครับ

และขอบคุณที่ทำให้เห็นโทษ จนไม่คิดอยากคุยธรรมแล้วครับ

เป็นสะงั้น

นั่นแหละสังขารมันปรุงแต่ง พอสังขารปรุงแต่งจิตให้เป็นนั่นเป็นนี่ คนก็หลงสังขารไง