"มีสติรู้ตัว ถอนความยึดถือในตัวตนเสีย
มีอะไรบ้างหรือ ที่เราบังคับได้บ้าง

ร่างกายนี้ ตั้งแต่เกิดมา
มีแต่ความเปลี่ยนแปลง อย่างไม่หยุดนิ่ง
ไม่หยุดยั้ง แล้วก็ต้องตายไป
ทำพิธีต่ออายุ สืบชะตาอย่างไร
ก็ต้องตายทุกคน แล้วจะยึดถือว่า
เป็นตัวเราของเรา ได้อย่างไร

ตายแล้ว ไม่เผาไฟก็ฝังดิน เท่านั้นเอง
มันเป็นเพียงธรรมชาติ ที่เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป
เราเพียงยืมใช้ ได้อาศัย ศึกษา รักษาไว้
เป็นพาหนะ ให้ทำความดี เพื่อข้ามวัฎสงสารเท่านั้น"

หลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร





“คุณอาจได้อะไรมากมาย
จากการเห็นแก่ตัว
แต่สิ่งที่คุณไม่มีทางได้เลย
คือ โอกาสเข้าไปนั่งในใจคน”

ท่าน ว.วชิรเมธี





หลักปฏิบัติในการทำบุญหนีบาป

เราอุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวร เขาจะได้รับหรือไม่ได้รับก็ตาม บุญที่เราทำเป็นผลให้เกิดความสุข ไอ้กรรมต่างๆ ที่เป็นอกุศลที่เราได้ทำไปแล้ว เราไปยับยั้งมันไม่ได้ แต่ทว่าถ้าเราทำกรรมดีให้มีกำลังเหนือบาป บาปต่างๆ ก็จะตามเราไม่ทันเหมือนกัน เรียกได้ว่า “เป็นการทำบุญหนีบาป ไม่ใช่ทำบุญล้างบาป”
ทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้ที่ไม่ทำความชั่วเลยน่ะไม่มี ดังนั้น ถ้าเราจะชดใช้บาปก็คงจะชดใช้กันไม่ไหว มีทางเดียวในกิจของพระพุทธศาสนาคือ หนีบาป ด้วยการปฏิบัติดังนี้

1. การคิดถึงคุณพระรัตนตรัยคือ พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ และพระอริยสงฆคุณ
2. ทรงศีล 5 ให้บริสุทธิ์
3. มีพรหมวิหาร 4 ให้ครบถ้วน
4. มีอิทธิบาท 4 ทรงตัว
5. มีการภาวนาให้จิตทรงตัว
6. พยายามรวบรวมบารมี 10 ประการให้มีในจิตให้ครบถ้วน
7. พยายามตัดสังโยชน์ 10 ประการให้หมด
8. จรณะ 15 ปฏิบัติให้ครบถ้วน

เมื่อมีการทรงตัวดังกล่าวมาแล้วนี้ได้ทั้งหมด ก็เป็นอันว่าไม่ต้องเกิดกันอีกต่อไป นั่นคือตายเมื่อใดก็ไปพระนิพพาน อันเป็นแดนที่มีความสุขที่สุด....

----------------------------
จากหนังสือตายไม่สูญ...แล้วไปไหน (หน้า 360)
โดย.. หลวงพ่อพระราขพรหมยาน






ศัตรูของเรา คือ กิเลส ไม่ใช่คนนั้นคนนี้ อย่าให้ความโกรธออกมาทางปาก มันช้าไป

ถ้าความโกรธมันโผล่ออกมา ตีให้มันดับอยู่ในใจเรา อย่าให้มันออกมาทางปากหรือทางกายของเราได้
"อันนี้มันแค่กิเลสอย่างหยาบ"

หลวงพ่ออัครเดช(ตั๋น) ถิรจิตโต
วัดบุญญาวาส อ.บ่อทอง จ.ชลบุรี





อัศจรรย์จิต

“...การดูเข้าไปในจิตเรื่อยๆ มันจะเริ่มวางเสียงลงได้ เสียงจะเบาลงๆ จนกระทั่งดับนิ่ง จึงรู้ว่าจิตเราวางเสียงดังนี้นี่เอง เมื่ออยู่นิ่งๆ นานเข้า ใช้สติปัญญาเข้าไปครองจิตให้นิ่ง มันก็จะสงบลงไปหมด ว่างไปเหมือนไม่มีตัว ไม่มีกาย ว่างอยู่เฉยๆ มันนิ่งสบาย จึงรู้ว่าจิตมาอยู่นี่เอง ร่างกายก็เหมือนไม่มี อยู่ว่างๆ สบาย คอยดูจิตอยู่ มันเหมือนไม่มีใครอยู่ด้วย เหมือนจำพรรษาอยู่คนเดียว การดูจิตของเราไปตลอดเวลา ทำให้หนังสือที่เคยท่องมา เช่น วิสุทธิมรรคที่อ่านอยู่ เกิดตัวรู้ขึ้นมาทันทีตั้งแต่ต้นจนจบ ตั้งแต่บรรทัดแรกจนบรรทัดสุดท้าย เหมือนกับอ่านบาลีและรู้ทั้งหมดในทันทีนั้นเอง”

หลวงพ่อพระอาจารย์เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป