เท่าที่ผมเจอ และสังเกตดูแล้ว คนโดยส่วนมากจะเน้นและ
ชื่นชอบลูกที่เก่งมาก และจะเน้นเป็นหลักว่าลูกเราจะต้องเก่ง
อย่างนี้ เก่งอย่างนั้น เก่งแบบนี้เก่งแบบนั้น ทำอันนั้นได้ ทำอัน
นี้ได้ เน้นเรื่องการเรียนหนังสือเป็นหลัก ให้เรียนสูงเท่าที่จะส่งเรียน
ได้เป็นต้น แล้วคุณล่ะครับมีความคิดเห็นอย่างใดต่อเรื่องนี้ ไม่ว่าจะ
เป็นลูก เป็นหลาน เป็นน้องชายหรือหญิงครับ

สาธุครับ ทำตัวเช่นไรก็จะได้ลูกเช่นนั้น อยากได้
ลูกดีก็ควรเริ่มจากตัว และคู่ครองทำตัวดีแล้วก็ย่อมจะ
มีลูกที่ดีมาเกิด เพราะกรรมเป็นแดนเกิด ของเด็กนั้นเอง

คนเก่งมีมาก คนขยั่นมีน้อย คนดีมีน้อยที่สุด

คนสวยมีมาก คนมักมากมีเยอะ ความเลอะเทอะมีทั่ว

เก่งแล้วเกียจคร้านเอาไปทำไม?
เก่งแล้วเอาแต่ใจเอาความคิดตนเป็นใหญ่ ใครชอบบ้าง?
เก่งแล้วดื้อด้านไม่ฟังความพ่อแม่จะเอาไหม
เก่งแล้วเห็นแก่ใครชอบบ้าง?
เก่งแล้วแล้วสร้างแต่ปัญหาทุกวีวันตามแก้กันไม่จบ
เก่งแล้วไม่มีดีคือ ศีล ธรรมประจำใจก็ไร้ค่ายิ่ง

มีพ่อแม่บางท่านก็เน้นเรื่องเพศของลูกอยากได้
หญิงบ้างแต่ก็ได้ออกมาเป็นชาย บางท่านได้ลูกชาย
ก็ไม่ใช่ หญิงก็มีใช่ ไม่ว่าจะเพศอะไร เพศไหนๆ หาก
เป็นลูกที่ดี รู้คุณของพ่อแม่ เชื่อฟังช่วยเหลือพ่อแม่เลี้ยง
ดูท่านเท่านั้นก็ดีแล้วครับ

ถ้ามีลูก ก็อยากให้เป็นคนดี
ความเก่งก็ขึ้นอยู่กับตัวลูก
แต่ความขยันดีกว่าความเก่งอีก
ความขยันเป้นทางแห่งความสำเร็จ
ความเก่งเป็นผลจากความขยัน

ดังนั้น ความดี แล้วก็ขยัน ทำงานการตนเองให้สำเร็จ
และก้ทำประโยชน์ให้คนอื่นด้วยความดีที่เรามี

สาธุครับ ความขยันนั้นต้องการในทุกการงาน
ไม่ว่าเล็กน้อยจนกระทั่งงานใหญ่โตล้วนแล้วแต่
ต้องอิงอาศัยความขยัน ความขยั่นหาชื้อก็มิได้
ให้กันก็มิได้ แล้วความขยันได้จากไหน ความ
ขยันได้จากกระทำการงานโน้นนี่อยู่บ่อยๆ ทำอะไร

ก็ได้ความขยันในสิ่งนั้นๆ พ่อแม่ยุคนี้มักจะมอง
ข้ามตรงนี้เน้นแต่ให้ลูกเรียน ขาดการให้ลูกทำการ
งานในบ้าน เช่นกวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างชาม ชักผ้า
หุงต้มทำกับข้าว ช่วยการงานครอบครัว ทำให้ความ
ขยันของลูกน้้นมีน้อยมาก

ความขยันยังความสำเร็จให้ง่ายขึ้น
ผู้มีความขยันมากย่อมยังความปราถนาให้สำเร็จได้ง่ายขึ้น