Rosarin เขียน:
กรัชกาย เขียน:
Rosarin เขียน:
Kiss
ลืมเสมอไม่เคยระลึกตามคำสอนตรงตามเป็นจริง
วิบากกรรมทำให้เกิดมาเป็นแบบนั้นแล้ว
ไม่มีใครทำให้ทำมาเองแล้วก็มารับผลเอง
จะสุขจะทุกข์จะวุ่นวายเดือดร้อนสาหัสก็เป็นไปตามการปรุงแต่ง
เป็นไปตามกิเลสที่ตนส่งออกทำมาเองทั้งนั้นเลยค่ะ
ถ้าตรงตามคำสอนไม่มีใครทำมีแต่จิตเกิดดับสืบต่อแต่ละ1หลากหลายตามการสะสม
เป็นไปตามอุปาทานขันธ์ยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นเราทำทุกอย่างที่อยากทำนั่นเองลืมฟังคำสอน
ลืมเสมอไม่เคยระลึกตามคำสอนตรงตามเป็นจริง
วิบากกรรมทำให้เกิดมาเป็นแบบนั้นแล้ว
ไม่มีใครทำให้ทำมาเองแล้วก็มารับผลเอง
จะสุขจะทุกข์จะวุ่นวายเดือดร้อนสาหัสก็เป็นไปตามการปรุงแต่ง
เป็นไปตามกิเลสที่ตนส่งออกทำมาเองทั้งนั้นเลยค่ะ
ถ้าตรงตามคำสอนไม่มีใครทำมีแต่จิตเกิดดับสืบต่อแต่ละ1หลากหลายตามการสะสม
เป็นไปตามอุปาทานขันธ์ยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นเราทำทุกอย่างที่อยากทำนั่นเองลืมฟังคำสอน
นั่งฟังอยู่นั่นแหละ ลุกขึ้นมาเดินจงกรม ซ้าย ย่าง หนอ ขวา ย่าง หนอ เป็นต้นบ้าง เดินแล้วก็กลับมานั่งกำหนดอารมณ์อีก พองหนอ ยุบหนอ คิดหนอ ฟุ้งซ่านหนอ คันหนอ เป็นต้นไปอีก เป็นยังไง รู้สึกยังไง กำหนดยังงั้น ตามที่มันเป็น
มิใช่ไปนั่งฟังแม่สุจินแล้วมโนไปตามเรื่อง เออ
ยืนเดินก็ฟังได้ไม่ได้ใช้ขาฟังไม่ได้ใช้ตัวตนฟังเพราะใช้หูฟัง
ขณะเดิน ซ้าย ย่าง หนอ ขวา ย่าง หนอ ไปนะ ไม่ใช่ก้มดูขาซึ่งกำลังก้าวๆไปนะ ใช้ความรู้สึก (เข้าใจไหม) เมื่อได้ยินเสียงปัง (ทางหูนะ ไม่ใช่ขานะ) ให้กำหนดด้วย เสียงหนอ คิกๆๆ แล้วก็เดินต่อไป
