ความจริงตามคำสอนเป็นอย่างไรก็จริงอย่างนั้นไม่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา
รู้จักทศพลญาณไหมคะมีได้แค่1คนทั้งจักรวาลที่รู้ความจริงของทุกอย่าง
คำว่าไม่รู้เนี่ยคือความปกติของจิตทุกดวงที่ยังไม่ถึงนิพพานมีอวิชชาอยู่
จะมาขัดแย้งอะไรคะฝึกหัดดัดตนจากการฟังจึงจะตรงตามคำสอนค่ะ
ทุกๆคำคือความจริงตรงจริงถ้าตนคิดไม่ตรงทีละ1ก็อวิชชาตนไหล
ไหลแบบฝนตกไม่มีอะไรรองรับไงคะจะรับทันได้บ้างต้องกำลังฟัง
แล้วกำลังคิดตรงคำที่กำลังได้ยินถูกตัวตนว่ามีจริงที่ตรงหรือยัง
คนอื่นจะมารู้ว่าคุณตรงหรือยังไม่ได้เพราะเป็นการคิดของคุณ
ที่ตรงกับความรู้สึกชัดตรงตามเสียงที่ฟังที่คุณกำลังรู้สึกตัวตรงๆ
ถ้าคุณรู้สึกไม่ตรงคำจริงๆที่กายใจคุณกำลังมีแสดงว่าฟุ้งเกินไง
ตรงสัจจะที่เป็นปรมัตถะสัจจะธัมมะตรงจิตคิดนึกแค่1คำ
คือจริงของคุณเองที่ฝึกมาจากคิดตามช้าๆจนตรงจริง
แล้วฟังบ่อยๆฝึกคิดตามการฟังบ่อยๆจนวสีชำนาญ
จนรู้ทั่วตัวไงคะแต่ต้องพึ่งคิดตามคำวาจาสัจจะน๊า
https://youtu.be/bxplaiFY6gA

พุทธการกธรรม ธรรมที่ทำให้เป็นพระพุทธเจ้า ตามปกติหมายถึง บารมี ๑๐ นั่นเอง (ในถาคาบางทีเรียกสั้นๆว่า พุทธธรรม)

บารมี คุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด เพื่อบรรลุจุดหมายอันสูงยิ่ง, บารมีที่พระโพธิสัตว์ต้องบำเพ็ญให้ครบบริบูรณ์ จึงจะบรรลุโพธิญาณ เป็นพระพุทธเจ้า มี ๑๐ คือ

๑. ทาน การให้ การเสียสละเพื่อช่วยเหลือมวลมนุษย์สรรพสัตว์

๒. ศีล ความประพฤติถูกต้อง สุจริต

๓. เนกขัมมะ ความปลีกออกจากกามได้ ไม่เห็นแก่การเสพบำเรอ, การออกบวช

๔. ปัญญา ความรอบรู้ เข้าถึงความจริง รู้จักคิดพิจารณาแก้ไขปัญหา และดำเนินการจัดการต่างๆ ให้สำเร็จ

๕. วิริยะ ความเพียรแกล้วกล้า บากบั่นทำการ ไม่ทอดทิ้งธุระหน้าที่

๖. ขันติ ความอดทน ควบคุมตนอยู่ได้ในธรรม ในเหตุผล และในแนวทางเพื่อจุดหมายอันชอบ ไม่ยอมลุอำนาจกิเลส

๗. สัจจะ ความจริง ซื่อสัตย์ จริงใจ จริงจัง

๘. อธิษฐาน ความตั้งใจมั่น ตั้งจุดหมายไว้ดีงามชัดเจนและมุ่งไปเด็ดเดี่ยวแน่วแน่

๙. เมตตา ความรัก ความปรารถนาดี คิดเกื้อกูลหวังให้สรรพสัตว์อยู่ดีมีความสุข

๑๐. อุเบกขา ความวางใจเป็นกลาง อยู่ในธรรม เรียบสงบสม่ำเสมอ ไม่เอนเอียง ไม่หวั่นไหวไปด้วยความยินดียินร้ายชอบชังหรือแรงเย้ายวนยั่วยุใดๆ


บารมี ๑๐ นั้น จะบริบูรณ์ต่อเมื่อพระโพธิสัตว์บำเพ็ญแต่ละบารมีครบสามขั้นหรือสามระดับ จึงแบ่งบารมีเป็น ๓ ระดับ คือ

๑. บารมี คือ คุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด ขั้นต้น

๒. อุปบารมี คือ คุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด ขั้นจวนสูงสุด

๓. ปรมัตถบารมี คือ คุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด ขั้นสูงสุด


เกณฑ์ในการแบ่งระดับของบารมีนั้น มีหลายแง่หลายด้าน ขอยกเกณฑ์อย่างง่ายมาให้รู้พอเข้าใจ เช่น ในข้อทาน สละทรัพย์ภายนอกทุกอย่างได้ เพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่น เป็นทานบารมี สละอวัยวะ เพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่น เป็นทานอุปบารมี สละชีวิต เพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่น เป็นทานปรมัตถบารมี

บารมีในแต่ ละชั้นมี ๑๐ จึงแยกเป็น บารมี ๑๐ (ทศบารมี) อุปบารมี ๑๐ (ทศอุปบารมี) และปรมัตถบารมี ๑๐ (ทศปรมัตถบารมี) รวมทั้งสิ้น เป็นบารมี ๓๐ เรียกเป็นคำศัพท์ว่า สมดึงสบารมี (หรือ สมติงสบารมี) แปลว่า บารมีสามสิบถ้วน หรือบารมีครบเต็มสามสิบ แต่ในภาษาไทย บางทีเรียกสืบๆ กันมาว่า "บารมี ๓๐ ทัศ"

นี่เธอแกล้งโง่หรือว่าโง่จริงนะลองนับดูนะ1ขณะจิตมี7ชวนะเดี๋ยวนี้ครบ6ทางคูณ7ชวนะ=42ชวนะ
แค่กระพริบตาดับนับไม่ถ้วนไหนลองเรียงลำดับชวนะที่เธอรู้ทันมาสิให้ครบนะทางไหนเกิดก่อนหลัง

ใครไม่ฟังไม่ต้องสนใจเขาแล้วล่ะค่ะ
ทุกท่านที่ยังไม่เคยฟังจำเป็นมาก
ที่ควรเริ่มฟังเพราะความจริง
เป็นความรู้ชัดเดี๋ยวนี้ค่ะ
ตามปกติเป็นปกติ
ที่รู้ตัวตอนฟัง
คนไม่ฟัง
ไม่มีปัญญาค่ะ
เพียรฟังเพื่อคิดถูกตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนให้เปิดฟังซ้ำนะคะ
https://youtu.be/ibRhlaOrE18
ทุกท่านต้องฟังด้วยหูและดูความจริงที่ตนเองเห็นตอนกำลังฟังค่ะ
โดยใช้หลักกาลามสูตร10ฟังใหม่คิดใหม่ทุกคำตอนกำลังฟังนะคะ

พระพุทธเจ้าตรัสไว้อย่างนี้ว่าดีแล้วสำหรับพระอรหันต์เท่านั้น
ที่เหลือคือไม่ดีถึงเกิดมาถ้าคิดว่าตนเองดีน่ะแสดงว่าไม่ดี
เพราะทุกคำในพระไตรปิฎกทำให้รู้ตัวว่าไม่ดีค่ะทุกท่าน
คนที่ไม่รู้จักตนเองตามคำสอนน่าสงสารที่สุดเลยนะคะ

เบื้องต้นทุกท่านต้องทำความเข้าใจว่า
พระพุทธเจ้ายกพระธรรมวินัยขึ้นแทนพระองค์
และพระพุทธเจ้ายังกราบพระธรรมและพระวินัย
หมายความว่าไม่มีใครเหนือกว่าพระธรรมและพระวินัย
และหากมีผู้บรรลุเป็นอริยบุคคลท่านจะไม่ทำผิดแม้แต่น้อย
ยิ่งถ้าเป็นบรรพชิตที่บรรลุเป็นอริยบุคคลจะยอมตายไม่ยอมทำผิดค่ะ
ควรพิจารณาว่าผู้ที่บวชในยุคนี้รับเงินทองเป็นว่าเล่นเคารพคำสอนหรือไม่ต้องไตร่ตรองค่ะ

นั่นแหละคือธรรมะในจินตนาการดังกล่าวไว้นี่

viewtopic.php?f=1&t=56647

คือว่า คุณโรส เป็นต้น ฟังแม่สุจินพูดก็ดี ผู้เรียนผู้ศึกษาก็ดี หนังสือเรียนว่าอย่างนั้นจำไว้จำได้ เพื่อเอาไว้สอบเลื่อนชั้น เวลาเข้าสนามสอบ เขาถาม ตอบได้ สอบผ่าน จำไม่ได้ สอบตก คิกๆๆ

แต่ขณะปฏิบัติทางจิตเนี่ยนะ ไม่มีใครหรอกจะไปนั่งนับได้ตามหนังสือเรียน ไม่มี คิกๆๆ มีแต่หลงความคิดหัวปักหัวปำ มันง่วงก็หลับหัวทิ่ม อิอิ

ดังนั้นที่คุณโรสพูด เขียนนั้น เป็นธรรมะในจินตนาการ นี่ว่าถึงธรรมะระดับตามที่คุณโรสพูดอ้างอิงทุกๆครั้งนะ

แต่ธรรมะระดับพื้นๆเบื้องต้นซึ่งเหมาะสำหรับทุกคน ก็คือการเอาธรรมะมาใช้ดำเนินชีวิต เช่น การทำตามหน้าที่ของตนๆตามฐานะ ซึ่งมีมากมาย แม้การทำบุญทำทานทั่วๆไปนี่ก็ใช่

ทุก1ขณะจิตใหม่ทั้งหมดในสังสารวัฏฏ์กำลังจากคุณไปทุกขณะคิดถูกตามเดี๋ยวนี้ตรง1รูปหรือนามปรมัตถ์
ที่กายใจมีทำไมไม่ฟังเพื่อเข้าถึงความจริงตรงขณะเพราะความจริงรู้ที่ปัจจุบันขณะเท่านั้นอย่างอื่นคือไม่มี

ที่ขีดเส้นใต้ เห็นพูดหลายเทื่อแล้ว น่าจะเข้าใจความหมายสับสนมั่วพัวพันกัน ระหว่าง รูป, นาม, กาย, ใจ

คุณโรสตอบคำถามตรงๆ เพื่อให้ไอ้เรืองตายตาหลับที ทุกวันนี้ ยังนอนตายตาไม่หลับ คิกๆๆ

รูป กับ กาย เหมือนกันหรือต่างกัน

นาม กับ ใจ เหมือนกันหรือต่างกัน

ตอบตรงๆ โดยไม่ต้องชักแม่น้ำ ๕ สาย ปิง วัง ยม น่าน เจ้าพระยา

กิเลสอยู่ที่จิตใช่ไหม
แล้วตอนนี้จิตคุณอยู่ที่ไหน
ถ้าคุณไม่รู้ว่าจิตคุณอยู่ตรงไหน
แปลว่าคุณไม่รู้จักจิตตนเองไงคะ
มีแต่ไปท่องจำบัญญัติคำที่ตถาคตบัญญัติ
ไม่มีปัญญาจำเพื่อรู้จักจิตตนเองตรงขณะเดี๋ยวนี้ตรงไหนที่รูปหรือนามถ้าไม่รู้แปลว่าไม่ทันกิเลสตนเอง
เพราะรู้ตรง1รูปหรือ1นามตามปกติตามเป็นจริงคือสติปัญญาตรงสัจจะที่รู้ทัน1ตัวจริงธัมมะจะไปทันตอนไหน
เดี๋ยวนี้ที่ไม่ทันเลยคือความจริงที่กำลังเกิดดับปรากฏกับอวิชชาแล้วนับไม่ได้คือไม่ทัน1คือไม่รู้ทั้งหมดที่มีเลย