คุณโรส ต้องถอยกลับมาที่คน ที่มนุษย์ ซึ่งประเทศอื่นภาษาอื่น สังคมอื่นเขาบัญญัติเรียกว่าอะไรสุดแท้แต่ แต่ตรงนี้เอาตามที่เข้าใจกันในสังคมบ้านเราว่า "คน" ว่า "มนุษย์" ซึ่งกิน ขี้ pี้ นอน เป็นต้น กันอยู่บนโลกใบนี้นี่ ขั้นต้นทำความเข้าใจแค่นี่้ก่อน เมื่อเข้าใจชัดกระจ่างใจดีแล้ว ค่อยก้าวต่อไป


บ้านเราบัญญัติเรียกกันว่า "คน"

จิตแต่ละ1ขณะเดี๋ยวนี้ใหม่ทั้งหมด
ที่มันเก่าน่ะคือจำอันเก่าปรุงอันใหม่
ลืมว่าต้องฟังอันใหม่คิดตามอันใหม่

โรสกล่าวถึงปัจจุบันขณะใหม่ทั้งหมด
ยังยึดยังจำว่าเป็นโรสบอก555จำผิดไง
ก็บอกแล้วว่าไม่มีคนมีแต่เหตุปัจจัยที่จิต
กำลังรู้หรือไม่รู้ถ้ารู้ก็ตรง1สัจจะไม่รู้ก็ไม่รู้
ก็ไม่รู้ตรง1สัจจะน่ะมันเป็นกิเลสไปแล้วไงคะ
ก็บอกให้ฟังเพื่อเพียรคิดตามตรงคำตรงขณะ
ตรงทางทีละ1ทางที่ตนสะสมตามปัญญาที่คิดได้
ตามทีละ1คำตรง1สัจจะนั่นแหละคือสิ่งที่ทำได้ตรงๆ

คำตถาคตมีตรงจริงที่ตนต้องรู้ชัดสิ่งที่กำลังปรากฏที่กายใจตนเองเดีี๋ยวนี้มีแล้วแค่ขาดการฟัง
ก็ไม่ฟังแล้วเมื่อไหร่จะมีปัญญาคิดไตร่ตรองเข้าใจตรงสัจจะตรงคำตรงขณะที่กำลังปรากฏว่ามีได้หนอ

เมื่อไหร่จะเริ่มฟังทำไรยุ่
คนที่เขาฟังคิดตามแล้ว
รู้ตรงคำตรงขณะใหม่น๊า
อะไรที่คิดว่ารู้แล้วแปลว่าไม่รู้
อะไรที่คิดว่าไม่ใช่นั่นแหละใช่แล้ว
อะไรๆที่ยังลังเลน่านแหละกิเลส555
ฟังเวลาใหม่เพื่อคิดตามได้เวลาใหม่นั่นแหละจริงของตน

คุณโรส เขาเป็นอะไร แล้วจะทำยังไง นี่


จิตสร้างคำหยาบคายลามกกับพระรัตนตรัย ทำไงดีครับ

มันเริ่มจากคำหยาบเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อน แล้วพอมันเกิดขึ้น
ผมจะรู้สึกแย่ แล้วพอเวลาผ่านไป ผมอยากปฏิบัติธรรม
ให้ได้ตามหลักมรรค 8 จิตมันเริ่มรู้ว่าต้องระวังให้มากขึ้น
กลายเป็นเกร็งมากขึ้น มีคำหยาบมากขึ้นกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ ผมก็พยายามทำใจว่าใจจริงเราเคารพ
พระรัตนตรัย กลายเป็นทำศึกสองด้าน ด้านหนึ่งระวัง
ไม่ให้จิตสร้างคำหยาบ ด้านหนึ่งเจริญปัญญา

ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ มันจะทำให้มรรค 8 ด่าง
พร้อยมั้ยครับ ย้ำอีกทีว่าใจผมเคารพพระรัตนตรัย
ในรอบหลายปีมานี่ ไม่เคยมีวาจาหรือการกระทำที่
ลบหลู่พระรัตนตรัยครับ มีแต่คำหยาบที่จิตผลิตมา
หลอกหลอนวันละหลาย ๆ ประโยค

เวลาคิดตามคำสอนนี่ต้องคิดตามทีละ1ทาง
จะคิดพร้อมกันทั้ง6ทางไม่ได้ไงคะเฉพาะทางตา
ที่เป็นใหญ่ในการเห็นเท่านั้นที่มีแสงพอหลับตาเห็นก็ไม่มี
คิดจำเอาไว้ว่ายังมีแต่แท้ที่จริงจักขุปสาทะรูปไม่มีตอนหลับตา
จำและคิดผิดว่ายังคงมีเห็นหลงผิดไงคะหลับตาไม่มีจักขุวิญญาณน๊า

จิตเกิดดับทีละ1ขณะมันสั้นมากๆเกิดดับเร็ว
ทุกอย่างดับไปพร้อมจิตทีละ1ขณะหลงจำผิด
หลงจำรูปที่ปรากฏที่อายุยืนกว่าจิตถึง17ขณะ
จิต6ทางเกิดดับสลับกันแต่ละทางตรงทางมั่นคง
จิตแต่ละทางไม่เกิดปนทางกันทุกขณะแม้แต่ทางเดียว
แต่ดูสิ่งที่ตนกระทบความรู้สึกสิคะครบ6ทางเหมือนพร้อมกัน

มีขยายความเพื่อให้เกิดความเข้าใจยิ่งขึ้นค่ะ

เมื่อไหร่จะเริ่มฟังทำไรยุ่...เพราะปัญญาแรกคือสุตมยปัญญา

คนที่เขาฟังคิดตามแล้ว...คือคิดตามได้ตรงคำเข้าใจเฉพาะคำที่ฟังตรงๆทีละคำ

รู้ตรงคำตรงขณะใหม่น๊า...มีแต่เสียงตรงคำที่ฟังเวลาใหม่ที่เข้าใจเพิ่มขึ้นเป็นเดินจิตตามคำสัจจะเวลาใหม่

อะไรที่คิดว่ารู้แล้วแปลว่าไม่รู้...เช่นท่องจำบัญญัติคำเป็นบาลีได้แต่ไม่เข้าใจความจริงที่กายใจตนมีคือไม่รู้

อะไรที่คิดว่าไม่ใช่นั่นแหละใช่แล้ว...เพราะใช่แล้วที่กำลังมีไม่รู้คือตนมีอวิชชาสะสมใหม่แล้วเพราะไม่เข้าใจ

อะไรๆที่ยังลังเลน่านแหละกิเลส555...คิดแต่ว่าคนอื่นบอกผิดแต่ไม่พยายามในการเพียรฟังด้วยตนเองไงคะ

ฟังเวลาใหม่เพื่อคิดตามได้เวลาใหม่นั่นแหละจริงของตน...กำลังเข้าใจสะสมปัญญากำลังสงสัยสะสมอวิชชา

ปัจจุบันเท่านั้นที่คิดถูกตรงตามได้...อดีตผ่านไปแล้วเป็นอวิชชาแล้ว...อนาคตรู้ไม่ได้เพราะยังไม่เกิดไงคะ
https://youtu.be/aH2z_9H2Qos

เมื่อไร..จะเข้าทางธรรมซะที...ทำไรอยู่..

ขยายยังไง ก็คิดไปเอง สร้างความเข้าใจไปเองคือเดิม

ปรุงแต่งไปรู้เกิดดับควบคู่กับชวนจิตอยู่ทุกขนะ
ปรุงแต่งตามการฟังอยู่ทุกขณะ
สอน/ชักนำ/ชักชวนให้สร้างการปรุงแต่งไปเรื่อย
ด้วยอุบายที่โจมตีผู้อื่นเอาดีเข้าตน

สอนแต่ทำให้เกิดการปรุงแต่งอยู่ตลอด

แต่การดับ ไม่สอน
เส้นทางนี้ เดินตามไป ก็ได้แต่รู้ไหลไปตามการเกิด

ทำให้หลงไปในการเกิดอย่างแนบเนียนคิดว่าเป็นการรู้วิชา
แต่การดับไม่เห็น เพราะนยังเห็นแค่การดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง
เพราะสอนได้แค่เพียงขณะๆที่ต่อเนื่องกัน

เหมือนสอนให้นั่งดูตู้รถไฟ ที่ขบวนจะมีตู้มาเรียงต่อกันไม่มีสิ้นสุด
เห็นแค่นั้น ไม่ใช่เห็นอนัตตา
มันเป็นแค่การเห็นความไม่เที่ยง ที่ต่อเนื่อง
เห็นแค่นี้อัตตาจริงจะยังไม่รู้ตัว
หมายถึงจิตจริงๆเขายังไม่รู้
เพราะเขายังมีการเข้าไปเป็นอย่างต่อเนื่อง
และอาบด้วยขนมหวานเข้าไปว่ารู้วิขา
คนกินก็อร่อยติดหนึบ ยิ่งกินยิ่งหนึบ

ผู้ปฎิบัติได้หมายรู้หมายจำควบคู่ไปด้วยแล้วว่าอนัตตา
นี่คือกำแพงที่เข้ามากันขวางทางไปต่อของจิต

...สำนักนี้ จึงสอนธรรมได้เพียงเท่านี้...
เพราะทัศนะทางปัญญาถูกกันขวางไว้เพียงแค่นี้

นั่นเพราะกรรมจากการที่ลงหลักปักฐานกันมาแค่นี้

เขาถามว่า ไปไหนมา ?

เข้าสิ่ เอกอนพอจะเข้าใจแล้ว

เพราะ ธรรมสายนี้ เขาตายทุกขณะ เกิดใหม่ทุกขณะ

ดังนั้น เรื่องราวต่าง ๆ กรณีต่าง ๆ พระเป็นโจร โน่น นี่ นั่น ที่ออกมาจากปาก

สิ่งออกจากปากนั้น ก็ได้ตายในขณะนั้นไปแล้ว และเกิดใหม่เป็นคนละสิ่งไปแล้ว

มันเป็นคนละตัว ...

...ก็เลยตีเป็นบทสรุปฝั่งใจว่าไม่มีตัวไม่มีตนแบบ ชิล ชิล
ชิล เพราะ สรุปปัญญาได้ว่าตนนั้นตายไปแล้วทุกขณะที่เกิด...

ธรรมเป็นภาษาบาลีอ่านว่าทำ-มะแปลไทยว่าสิ่งที่มีจริง
ไม่ใช้คำว่าธรรมเพราะเป็นคนไทยพูดว่าสิ่งที่มีจริงมีจริงๆไง
สิ่งที่มีจริงกำลังมีจริงๆและมีแล้วที่คิดว่าเป็นคนทั้งตัวนี่แหละไม่ใช่
คนทั้งตัวเป็นสมมุติสัจจะแต่สิ่งที่มีจริงกำลังมีจริงๆคือปรมัตถะสัจจะไงคะ
เพราะเป็นจิตเจตสิกรูปนิพพานกำลังปรากฏกับปัญญาให้เข้าใจถูกตั้งแต่เริ่มฟังและคิดถูกตามได้
ส่วนความจริงตามปกติเป็นปกติกำลังปรากฏกับอวิชชาของผู้ไม่รู้ที่ขาดการฟังคำสอนไงคะเดี๋ยวนี้เลยค่ะ
https://youtu.be/L2NrmFKfaTM

อุชุปะติปัตติคืออุชุปฏิปัณโณ
ตรงไหมล่ะอุชุแปลว่าตรงๆไม่มีอ้อม
คิดตรงคำเป็นไหมปะติปัตติแปลว่ถึงเฉพาะตัวจริงธัมมะคือปรมัตถะสัจจะไงคะ
จะคิดตามทางเกิดของจิตคิดตามประโยคไหนก็กำลังมีและคิดตามได้ไม่พร้อมกันไงคะเช่น
กำลังเห็นเป็นธัมมะ...ลืมตาดูอะไรอยู่ล่ะตาไม่บอดก็กำลังเห็นนี่
กำลังได้ยินเป็นธัมมะ...จะตั้งใจฟังไม่ตั้งใจฟังก็ได้ยินเสียงมีเสียงอะไรบ้างล่ะ
เอาแค่2ทางนี่เป็นคนละขณะจิตคิดตรงทางได้ทีละทางทีละประโยคถูกไหม
เวลาอ่านก็เริ่มแต่พยางค์แรกเรียงลำดับไปจนครบพยางค์จำอักษรตีความ
น่านน่ะคือจิตคืดนึกตามเสียงอ่านตนเองเกิดหลังจิตเห็นดับรู้ไม่ตรงทาง
ทางเกิดสติปัญญาตามคำสอนได้คือระลึกตามเสียงตรงปัจจุบันขณะ
จิตได้ยินเสียงคำวาจาสัจจะของตถาคตที่ทำได้คิดตรงถูกตัวตนไง