ถามก่อนคะ

..ว่าอยากได้คำตอบ แบบคนมีภูมิธรรมในจิต หรือ อยากได้แบบที่เป็ฯตัวของตัวเองของคุณน้ำเมย

เลือกก่อนคะ ถึงจะตอบคำถามได้ตรงได้

เอาตอบแบบที่เราคิดว่า....แบบไหนถูกที่สุดนั่นล่ะ......
ว่าอยากได้คำตอบ แบบคนมีภูมิธรรมในจิต..............อันนี้หมายถึง...ผู้ที่ท่านทำได้...ขั้นสูงสุด...แล้วและรู้แล้วใช่ไหม?????
อยากได้แบบที่เป็ฯตัวของตัวเองของคุณน้ำเมย............อันนี้หมายถึง....ตอบตามสภาวะจิตที่ยูทำได้ตอนนี้ใช่ไหม???


อยากรู้คำตอบที่ยูคิดว่า..ผู้ที่ท่านทำได้ถึงระดับขั้นสูงสุดแล้ว...ท่านจะปฏิบัติ...หรือพิจารณาเกี่ยวกับศีลข้อสองนี้ว่ายังงัย...ตอบในจุดนี้แล้วกัน


เพราะที่ไอ...ถามยูไปนั่น...อันนั้น..ไอก็ยัง..ทำไม่ได้หรอก..แต่พอรู้ว่า..ท่านผู้ที่ถึงขั้นระดับสูงสุดแล้ว..ท่านจะพิจารณาหรือปฏิบัติยังงัยกับศีลข้อสองเท่านั้นเอง

ตอบคุณตะวันในเรื่องของศีลคะ...สามารถใชักับศีลได้ทุกข์อ

-หยาบสุด จะรักษาศีลไม่ได้คะ
-อย่างกลาง..รักษาได้ แต่ไม่ครบห้า
-อย่างกลางกว่า รักษาได้ครบห้าข้อ แต่ด่างคะ ไม่บริบูรณ์ในศีล(อาจด่าง อาจโหว่ อาจทะลุในศีล)
-อย่างละเอียด ทรงศีลห้าได้ผ่องในทุกข้อ
-อย่างละเอียดกว่า คือ สามารถทรงศีลได้ผ่อง ได้เสถียร จนถึงขณะศีลทรงอยุ่ในตัว โดยตนเองไม่ต้องระวังในศีลอีก
-อย่างละเอียดที่สุด คือ ศีลที่ทรงจะรักษาเรา ไม่ให้เราผิดศีล ซึ่งสามารถทำให้เราทรงศีลได้ตลอดเวลาคะ


ส่วนเรื่องความยึึดมั่นถือมั่นในศีล..ต้องพิจารณาให้รอบคะ เพราะการยึดมั่นศีลไปในทางที่ผิด
อาจกลายเป็นสังโยชน์ได้ ในสังโยชน์ข้อ ศีลพรตปรามาส
.
.
.
ขาดตรงไหน บอกนะคะ จะเติมในเต็มในคำตอบที่ถาม เพราะเราอาจลืมไป..

แต่ถ้าตอบอีกแบบนะคะ คุณตะวัน

คือ คุณน้ำเมย ไม่ถนัดในการใช้สังขารและสัญญา ในการปรุงนะคะ

เวลาสนทนาธรรม จะใช้ความรู้สึกลึกๆออกจากใจอย่างเดียว

ฉะนั้นคุณตะวัน อย่าฟุ้งกับสังขารขันธ์ให้มาก คุณน้ำเมยปวดหัว ปวดหัวเวียนหัวหลายๆคะ

ที่ยูตอบมานี่...เป็นแง่ที่บอกว่า..รักษาได้ตลอดเวลาหรือไม่ได้ตลอดเวลาตะหาก...ไม่ได้ถามในแง่นี้...แต่ถามในแง่..ความละเอียดความลึก...ของผู้ที่พิจารณาได้ลึกกว่ากันตะหาก....ยูตอบแบบนี้มันไม่ตรงกับที่ยูบอกไว้แต่แรกเลยนะที่ว่า---->>>>>พระท่านว่า คำสอนและธรรมมีความลึกตื้นต่างระดับกันไป..และลึกยิ่งๆขึ้นไปไม่สิ้นสุด ในคำๆเดียว

ในมุมมองของตัวเอง..มองในเรื่องปล่อยวางในมุมนี้ว่า..

ตอบในแง่ความหมายที่ยูพูดเอาไว้แต่แรก...ที่เป็นตัวหนังสือสีน้ำเงินนั่นสิ่....ถ้าตอบแบบนี้ก็จะตอบทำนองที่ไอยกตัวอย่างให้ฟังงัยว่า......

2.ลึกขึ้นไปหน่อย....หรือละเอียดเพิ่มขึ้นมา....ก็มีความกลัวบาป...ก็เลยไม่กล้าไปลักของเขา...เพราะกลัวตกนรกอะไรทำนองนั้น

3.ละเอียดขึ้นไปอีก...คือมีความละอาย...ที่จะไปลักของเขา....เห็นว่า...ถ้ามีคนมาลักของๆเรา..เราก็จะเสียใจ...ทำนองเห็นใจเขาเห็นใจเรานั่นแหละ...ไม่อยากให้มีคนมาทำไม่ดีกับตัวเองอย่างไร..ตัวเองก็เลยคิดได้ไม่อยากไปทำให้เขาเสียใจด้วย....นี่น่าจะถือว่าเป็นขั้นที่ละเอียดกว่าสูงกว่าขั้น...กลัวบาป..กลัวตกนรกเพราะไปลักของเขาแหละ

แต่พวกนี้ก็ยังไม่เป็นขั้นลึกสุดล่ะนะ....ไออยากถามยูว่า...ยูคิดว่า...ถ้าคนที่เขามองศีลข้อสอง...แบบลึกสุดนี่....เขาจะ...ปฏิบัติยังงัยกับศีลข้อนี้...คิดยังงัยพิจารณายังงัยกับศีลข้อนี้.....ก็ตอบแบบที่ยูคิดว่าละเอียดสุด...ลึกสุด..ที่ยูพอจะพิจารณาได้แล้วกัน......พอจะตอบได้ไหม?????


เอายกตัวอย่างให้ฟังอีกก็แล้วกัน...เช่นศีลข้อ 3 พรหมจรรย์ของศีลแปด...
1.ถ้ารักษาได้แค่หยาบๆก็จะรักษาแค่ว่า...ไม่ไปสำเร็จความใคร่....แต่ยังอาจมีการไปมองไปเหล่ๆดูรูปผู้หญิงสวยๆอยู่
2.ถ้ารักษาได้ละเอียดมากขึ้น...จะไม่รักษาแค่ฝืนหรืออดกลั้นไม่ไปสำเร็จความใคร่แค่นั้น...แต่จะระวังเพิ่มไปอีก..จะไม่ไปดูรูปผู้หญิงเลย...แต่ขั้นนี้อาจจะยังไปคิดนึกถึงรูปผู้หญิงสวยๆที่ตัวเองเคยเห็นอยู่
3.อันนี้ขั้นละเอียดขั้นลึกเพิ่มไปอีก...นอกจากจะไม่ไปมองรูปผู้หญิงทางภายนอกด้วยตาแล้ว...ยังระวังทางใจ..ไม่ให้ไปนึกไปคิดถึงรูปผู้หญิงที่เคยเห็น...ถ้ามีรูปผู้หญิงสวยๆที่เคยเห็นโผล่ขึ้นมาในจิต...ท่านจะรีบตัดรีบหยุดคิดต่อปรุงต่อทันที
4.ทีนี้เอาขั้นที่เราคิดว่าละเอียดสุดของการถือศีลพรหมจรรย์ข้อ3 เลยแล้วกันนะ...ข้อนี้ไอคิดว่า....ขั้นนี้...ท่านจะทำลายสมมุติหญิงชาย...ให้หมดสิ้นไปจากใจท่าน...จะไม่ไปปรุงไปสมมุติเรื่องหญิงชายอะไรอีก...เห็นเป็นก้อนดินน้ำลมไฟ..เหมือนกันหมด...ไม่เห็นเป็นผู้หญิงผู้ชายอีกต่อไป(ขั้นพระอนาคามี)

ทีนี้เก็ตยัง..คุงเมย...ไออยากได้คำตอบแบบทำนองนี้ตะหาก...ไม่ได้อยากได้คำตอบแบบว่า..รักษาได้ตลอดเวลาหรือไม่ได้ตลอดเวลาอะไรที่ยูว่ามา...เพราะมันต้องรักษาให้ได้ตลอดอยู่แล้วแต่...อยากรู้เรื่องความละเอียดความลึกของการพิจารณาที่แตกต่างกันตะหาก..ระหว่างผู้ที่ยังหยาบๆอยู่กับผู้ที่ละเอียดสุดแล้วว่า...ต่างกันยังงัยลึกกว่ากันยังงัยละเอียดกว่ากันยังงัย

ไม่ต้องใจร้อนรีบตอบก็ได้...เอาไปคิดพิจารณาให้ดีๆแล้วกัน...ตอนนี้ติดงานอยู่...แล้วช่วงเย็นๆจะมาดูอีกทีแล้วกัน

ถ้าตอบไม่ได้ก็...ยกมือยกธงขาวซะเน้อ....5555555555555

บ๊ะ คุณตะวัน ตาลาย..เอาทีละข้อและสั้นๆ เอาเนื้อๆ..

หรืออยากให้ตอบให้ถูกใจคุณตะวัน มันถึงจะจบเรื่องได้?

แต่

เรื่องนี้มันคงจะไม่ได้นะ เพราะใจใครใจมัน

เรา ยกธงขาว...

ลึก..ลก...หยาบ..กลาง..ละเอียด...อะไรกาน...

ที่ยกมา...ไม่ได้เรื่อง..สักนิด.

แฮ่ม...ละเอียดอีกนิด...ช่างพูดไปได้..

กบ ไปเหยียบเบรค เฮ็ดหยังล่ะ

มาโพสแบบนี้นี่...แสดงว่า..อยากระลึกความหลัง...ที่เคยปะทะกันแบบซาดิสม์ๆกับผมเปล่าล่ะนี่..คุงกบ..เอ๊ย...
กับคุงกบนี่...ไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าได้เคยปะทะเดือดกันเปล่า...แต่กับนายโฮฮับนั่น..อันนั้นชัวร์แหละว่าปะทะกันสารพัดรูปแบบเลย...ทั้งตีเข่้ากระจับ...เอานิ้วทิ่มตา...กัดหู...เล่นกันทุกรูปแบบเลย..5555555555
เพื่อไม่ให้คุงกบ..ผิดหวัง..ที่มาโพสแบบ...ลองของ...แบบนี้ก็จะ..ตอบแบบที่เคยปะทะกันล่ะนะ

ลึก..ลก...หยาบ..กลาง..ละเอียด...อะไรกาน...
ที่ยกมา...ไม่ได้เรื่อง..สักนิด.
หึหึ....ก่อนจะพูดอะไรออกมานี่...คิดดีแล้วหรือยัง..คุงกบ...
เคยได้อ่านธรรมะเรื่อง...หิริ..โอตัปปะ..ไหม...

ข้อ2ที่ผมยกตัวอย่างไปนั่น...ไม่ไปขโมยเพราะ..โอตัปปะ..กลัวบาปกลัวตกนรก...
ส่วนข้อ3...ไม่ไปขโมยเพราะมี...หิริ...มีความละอายใจ...เลยไม่อยากไปลักของเขา

แล้ว...หิริ...นี่มีความสูงกว่าละเอียดกว่า...โอตัปปะ...ไม่ใช่เหรอ??...คุงกบ...
ผมว่าผมยกตัวอย่างได้....เยี่ยม...แล้วนะนี่ ที่บอกให้คุงเมยเขายกตัวอย่างให้สูงขี้นเรื่อยๆกว่าเดิมแบบนี้
โดยยกเอาเรื่อง..หิริ..โอตัปปะ...มาไตเติ้ลยกเป็นตัวอย่างให้เขาดูนี่...เพราะผมอยากดูขั้นที่สูงกว่าระดับ...หิริ..โอตัปปะ...ขึ้นไปอีกงัย

ถ้าคุงกบว่า....ไม่ได้เรื่องหรือไม่เข้าท่านั่น...ผมอยากจะดูตัวอย่างที่คุงกบว่า...ได้เรื่องหรือเข้าท่า...ที่คุงกบ..จะช่วยยกมาให้ผมดูหน่อยจะได้ไหม?????ไม่ใช่ดีแต่พูดว่า...ไม่ได้เรื่อง...
แต่พอบอกให้ยกตัวอย่างมาให้ดูบ้าง....ก็ทำไม่ได้....

หรืออยากให้ตอบให้ถูกใจคุณตะวัน มันถึงจะจบเรื่องได้?
แต่
เรื่องนี้มันคงจะไม่ได้นะ เพราะใจใครใจมัน
ต้องให้ถูกใจสิ่...ธรรมแท้แล้วจะตรงกันนะ...ไม่ใช่คนนั้นคิดแบบนั้น....คนนี้คิดแบบนี้...ไม่ใช่ว่าจะคิดไปยังงัยก็ได้...แบบนั้นมัน...ธรรมมั่ว...แล้ว..ไม่ใช่ธรรมะ....
ผู้ที่ท่านได้ธรรมแท้เหมือนกัน..จะพิจารณาตรงกันหมดนะ...ให้เข้าใจซะใหม่..
ไม่งั้นท่านจะมีการ..ถามเพื่อทดสอบภูมิธรรมกันเหรอ
...ตอบมาได้งัย...ว่าจะตอบยังงัยก็ได้แล้วแต่....ใจใครใจมันนี่.....

เรา ยกธงขาว...
จะยกธงขาวดีๆก็ไม่ยกเนาะ....ยังมี..กั๊ก...ทำเป็นมาบอกสงวนท่าทีก่อนว่า.....หรืออยากให้ตอบให้ถูกใจคุณตะวัน มันถึงจะจบเรื่องได้?
แต่
เรื่องนี้มันคงจะไม่ได้นะ เพราะใจใครใจมัน
เรื่องนี้ตอบตามใจไม่ได้เว๊ย...ต้องตอบแบบตามหลักธรรมที่แท้จริงระดับสูง...จะมาตอบมั่วๆแบบตามใจฉันไม่ได้.....

เฉลยให้ฟังก็แล้วกัน
ก่อนเฉลยก็เอาที่ตอบแบบหยาบๆยกมาให้ฟังก่อนแล้วกัน

พระท่านว่า คำสอนและธรรมมีความลึกตื้นต่างระดับกันไป..และลึกยิ่งๆขึ้นไปไม่สิ้นสุด ในคำๆเดียว

ในมุมมองของตัวเอง..มองในเรื่องปล่อยวางในมุมนี้ว่า..

เอาเรื่องการมอง...ความลึกในการมอง....ศีลข้อสอง(อทินนาทานาฯ)แล้วกัน
1.ตื้นสุดหรือหยาบสุด....ก็น่าจะ...ยึดมั่นถือมั่น..จนต้านความอยากของตัวเองไม่ได้จนต้องไปขโมยสิ่งที่ตัวเองอยากได้...จากผู้อื่น..จนผิดศีลข้อสอง

2.ลึกขึ้นไปหน่อย....หรือละเอียดเพิ่มขึ้นมา....ก็มีความกลัวบาป...ก็เลยไม่กล้าไปลักของเขา...เพราะกลัวตกนรกอะไรทำนองนั้น

3.ละเอียดขึ้นไปอีก...คือมีความละอาย...ที่จะไปลักของเขา....เห็นว่า...ถ้ามีคนมาลักของๆเรา..เราก็จะเสียใจ...ทำนองเห็นใจเขาเห็นใจเรานั่นแหละ...ไม่อยากให้มีคนมาทำไม่ดีกับตัวเองอย่างไร..ตัวเองก็เลยคิดได้ไม่อยากไปทำให้เขาเสียใจด้วย....นี่น่าจะถือว่าเป็นขั้นที่ละเอียดกว่าสูงกว่าขั้น...กลัวบาป..กลัวตกนรกเพราะไปลักของเขาแหละ

แต่พวกนี้ก็ยังไม่เป็นขั้นลึกสุดล่ะนะ....ไออยากถามยูว่า...ยูคิดว่า...ถ้าคนที่เขามองศีลข้อสอง...แบบลึกสุดนี่....เขาจะ...ปฏิบัติยังงัยกับศีลข้อนี้...คิดยังงัยพิจารณายังงัยกับศีลข้อนี้.....ก็ตอบแบบที่ยูคิดว่าละเอียดสุด...ลึกสุด..ที่ยูพอจะพิจารณาได้แล้วกัน......พอจะตอบได้ไหม?????


บอกใบ้ให้หน่อยแล้วกัน....ระดับ 1-3 ที่ว่านั่น...ที่ไอว่ายังหยาบอยู่ยังไม่ละเอียด...เพราะยังคิดจะมาเอาสิ่งที่ตัวเองรักตัวเองชอบตัวเองอยากได้อยู่...เพียงแต่วิธีการต่างกันเท่านั้นเอง...ข้อ1หยาบที่สุดเพราะไปทำเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองอยากได้แบบผิดวิธีด้วยการไปลักขโมย...
ส่วนข้อ 2-3 ก็ดีขึ้นละเอียดขึ้นเพราะไม่ได้ไปลักไปขโมยสิ่งที่ตัวเองอยากได้...แต่ไปทำงานเก็บเงินซื้อเอาอะไรทำนองนั้น....ก็ละเอียดขึ้นแต่ก็ยังหยาบอยู่

แล้วแบบละเอียดสุดล่ะ....ท่านผู้ที่ทำได้แบบละเอียดสุด....ท่านถือกันยังงัย???...ศีลข้อสองนี่????
ตอบได้ไหม?????
.....ก็ตอบแบบที่ยูคิดว่าละเอียดสุด...ลึกสุด..ที่ยูพอจะพิจารณาได้แล้วกัน......[/quote]


ทีนี้จะเฉลย...ล่ะนะ
ขั้นละเอียดสุด....ที่ไอพิจารณาได้นี่...(หรือใครที่คิดว่าพิจารณาได้ละเอียดกว่านี้..ก็ให้มา..เพิ่มเติมได้นะ...
ได้ยินเปล่าคุณกบ(แต่อย่าแค่มาบอกว่า...ไม่ได้เรื่อง...แล้วกลับไม่ยกตัวอย่างที่คุณกบคิดว่า...ได้เรื่อง....มาให้กันอ่านบ้างอีกนะ...ถ้าบอกว่าไม่ได้เรื่องแล้วต้องเอาสิ่งที่ได้เรื่องมาพูดให้กันฟังด้วยสิ่...ถึงจะไม่โดนหาว่า...ดีแต่พูดเฉยๆ...หึหึ)

ขั้นละเอียดสุด....ที่ไอพิจารณาได้นี่...ก็คือ.....ท่านที่รักษาศีลข้อสองได้แบบละเอียดสุดนี่....ท่านจะ...ไม่เอาอะไรเลยทั้งนั้นในโลกนี้....นี่แหละที่ไอคิดว่าละเอียดสุดล่ะ.....
ไม่อยากจะได้ไม่อยากจะเอาอะไรทั้งหมดทั้งสิ้นในโลกนี้....เพราะพิจารณาทางปัญญาแล้วเห็นโทษของการอยากได้อยากเอาอะไรต่างๆในโลกใบนี้ได้ชัดเจนแล้ว

ถ้ามีความคิดที่อยากจะได้อันนั้นอันนี้โผล่ขึ้นมาในใจท่านแล้ว...นั่นล่ะท่านถือว่าผิดศีลข้อสองแบบละเอียดสุดของท่านแล้ว ท่านรักษาศีลถึงระดับใจโน่นเลยล่ะ ไม่ให้มีความคิดปรุงแต่งอยากจะได้อันนั้นอันนี้อยากจะไปหาความสุขจากสิ่งนั้นสิ่งนี้...ท่านจะรักษาใจท่านให้บริสุทธิ์...ไม่ให้มีความคิดที่อยากจะไปหาความสุขจากสิ่งนั้นสิ่งนี้ในโลกนี้เลย

ถ้ายังคิดอยากจะได้โน่นนี่นั่น...ในโลกนี้อยู่...ก็เหมือนกับว่า...ยังอยากจะขโมยอะไรๆในโลกนี้อยู่อีกงัย...ซึ่งส่งผลให้มาเกิดอีกนั่นเอง...ตรงกับหลักธรรมเรื่องอิทัปปัจจยตา(ไม่รู้สะกดถูกเปล่า)เหตุอันหนึ่งไปสะเทือนทำให้เกิดผลอีกอันหนึ่ง...

เหตุคือยังอยากได้โน่นนี่นั่นอยุ่แล้วก็ส่งผลให้มาเกิดอีกนั่นงัยล่ะ

.....หรือภาษาโลกที่เขาพูดกันว่า...เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว...อะไรนั่นอันนี้ก็เข้ากันได้กับกฎเรื่องอิทัปปัจจยตา...เหมือนกัน...เมื่อยังอยากได้โน่นนี่นั่นอยู่...อะไรล่ะเป็นผู้อยากได้...ก็อัตตาตัวตนงัย..เป็นผู้อยากได้...

.เมื่อยังอยากได้อะไรๆในโลกนี้อยู่..แม้ไม่ได้ไปลักไปขโมยของเขา..แต่มันก็ยังเป็นขั้นหยาบอยู่งัย...เป็นเหตุที่ทำให้ต้องได้มา...เกิดแก่เจ็บตาย..อยู่ต่อไป

การที่อยากได้อันนี้อันนั้นในโลกนี้อยู่ก็คือ...อยากจะไปหาความสุขจากสิ่งนั้นที่มีอยู่ในโลกนั่นเอง
....ไอถึงพิจารณาว่า...ศีลข้อสองระดับสูงสุดนี่...ท่านจะพิจารณาด้วยปัญญาท่านจนเห็นโทษของการไปหาความสุขจากสิ่งที่อยากได้นั้นว่าทำให้เกิด...อัตตา...ขึ้นมา....แล้วปล่อยวางความอยากได้ในสิ่งนั้นที่มีอยู่ในโลกนั้นเสีย...จนถึงขั้นสูงสุด..เป็นระดับที่...ไม่อยากได้ไม่อยากเอาอะไรๆทั้งนั้นในโลกนี้...นี้ล่ะศีลข้อสองระดับสูงสุด...ที่ไอพอจะพิจารณาได้

ซึ่งจะว่าไปแล้วศีลข้อสองกับข้อสามนี่ก็สัมพันธ์กันอยู่นะ....เพราะส่วนมากที่ยังอยากได้อะไรกันอยู่ในโลกนี่..ก็คืออยากได้...ผัวอยากได้เมียนั่นแหละ...น่าจะเยอะสุดมากสุด....

เห็นหรือยังว่า...หลักธรรมต่างๆจะสัมพันธ์กันเชื่อมโยงกัน
การจะเห็นแบบนี้ได้...รักษาศีลได้ละเอียดสุดแบบนี้ได้...ก็ต้องมีปัญญาระดับสูง...
จะมีปัญญาระดับสูงขนาดนี้ได้...ก็จะต้องมี...สมาธิระดับสูง....เช่นกันมาสนับสนุนเกื้อหนุนปัญญานี้..

ไม่งั้นถ้าไม่มี...สมาธิ...มาหนุน...ก็จะได้แค่...สัญญา..เฉยๆ..ตัดกิเลสไม่ได้..ปล่อยวางไม่ได้..ปล่อยวางความอยากได้วัตถุสิ่งของอะไรต่างๆในโลกนี้ไม่ได้...

ธรรมะแต่ละข้อจะสัมพันธ์เชื่อมโยงกัน....คุณอย่าแยกธรรมะให้ออกจากกันเหมือนกับเป็นคนละเรื่องแบบที่เคยทำนะ...คุงเมยเอ๊ย....แยกไปว่า..ศีล..ควบคุมแค่กาย..วาจา..อะไรที่คุณเคยพูดบ่อยๆนั่น...ศีลขั้นละเอียดขั้นสูง..ท่านรักษากันถึง...ระดับใจ...เลยจำเอาไว้...ซึ่งการจะรักษาศีลให้ได้ถึงขั้น..ระดับใจนั่น..ต้องได้อาศัย...สติ..สมาธิ...ปัญญา..มาช่วย...ไม่งั้นจะรักษาศีลถึงขั้นละเอียดสุด..ถึงระดับใจ..ไม่ได้หรอก...

ถ้าอยากเข้าใจธรรมะให้ถูกต้องละเอียดลึกซึ้งก็ให้พยายามพิจารณาธรรมะเรื่องต่างๆให้เชื่อมโยงเป็นเหตุเป็นผลกันให้ได้เน้อทุกๆท่าน

คุณตะวันคะ

ในมุมของ คุณน้ำเมย มองว่า คุณตะวัน กำลัง น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรงคะ

น้ำเยอะมาก เนื้อไม่มี มีแต่สังขารทำงานตามสัญญา..แล้วท่องออกมา

ด้วยการตรอง ปรุง และ อนุมานไปเองด้วยสังขารและสัญญาของตนคะ
.
.
.
ท่องให้ฟังทำไมคะ..

ถ้าจะอ่านคำท่องของคุณตะวัน สู้ไป ฟัง อ่าน คำสอนของครูบาอาจารย์ที่เป็นอริยสงฆ์

ที่ท่านปฎิบัติได้ ปฎิบัติถึงดีกว่า
.
.
.
ปรุงน้อยๆ..รู้สึกไปใน กายใจในตัวเองให้เยอะๆ

มองตัวเองให้มากๆ มองคนอื่นให้น้อยๆคะ

เมื่อใดเราดูตนเอง ขณะนั้นเราจะไม่ดูคนอื่น และขณะใดที่เราดูคนอื่น เราไม่ได้ดูตัวเองคะ
.
.
.
ทำให้มาก ฟุ้งให้น้อยๆ หรือ พูดให้น้อยๆนะคะ คุณตะวัน..ผลถึงเกิดได้