ทุกอย่างที่กำลังประจักษ์ซึ่งหน้าอยู่เดี๋ยวนี้เลยค่ะคือเห็นแจ้งคือกำลังเห็นและกำลังรู้แจ้งชัด
ว่าตนกำลังเห็นอย่างไรคลาดเคลื่อนจากจิตเห็นรูปของสีสันวรรณะอย่างไรไม่รู้ทุกอย่างเลย
จะไปไหนจะไปทำอะไรไม่พ้นกิเลสเพราะไม่พึ่งคิดถูกเข้าใจถูกตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
เพราะมีแต่คิดเองตามที่ไปอ่านจดจำเอามาทำแต่ความจริงตามคำสอนรู้ตรงจริงตอนฟังก็จบ
แต่ที่คิดต่อเองคือมีตัวตนจะไปเร่งให้เกิดเหตุปัจจัยถึงนิพพานเร็วแต่ลืมว่าข้ามสุตะไม่ได้ไงคะ
ทุกอย่างกำลังเกิดดับตามเหตุตามปัจจัยมีแล้วไม่ต้องทำมีแต่ต้องเพียรฟังเพื่อเพิ่มปัญญาอีกนาน
ยิ่งคิดอยากมากเท่าไหร่ยิ่งปิดกั้นสำคัญคือทำเหตุปัจจัยปิดกั้นมรรคผลนิพพานแล้วที่ลืมพึ่งศาสดา

ลืมไปไหมคำสอนแทนศาสดาไม่ใช่ตัวบุคคลเพราะศาสดายกพระธรรมวินัยคือคำสอนขึ้นแทนพระองค์
เชื่อตำราไม่ได้ตัวบุคคลยิ่งเชื่อไม่ได้ยิ่งตาตัวเองยิ่งไม่ได้ใหญ่ใครไม่ฟังไม่ได้ทำเหตุเกิดปัญญาน๊า
ไม่มีคนมาบอกให้ฟังเลยน๊าแต่เป็นกรรมในอดีตที่เคยฟังมาแล้วถ้าไม่ฟังแปลว่าไม่มีปัญญาเพิ่ม

อ่ะนะ อิอิ คุณโรสเชื่อแม่สุจินไหม

พูดหลายครั้งแล้วว่า คุณโรสมีความคิดอย่างนิครนถ์

ก็ถ้าฟังไม่เข้าใจก็คือไม่รู้ไงว่าตถาคตสอนอะไร
ถ้าฟังเข้าใจนั้นแหละตรงชนิดกะพริบตายังเอากิเลสไม่ทัน
ขนาดกำลังฟังอยู่ยังเผลอสติคิดไม่ตรงแล้วปัญญาจะเกิดได้อย่างไรคะ
สติเจตสิกเป็นโสภณเจตสิกไม่เกิดขณะที่กำลังนึกชื่อตัวเองจำเรื่องราวชื่อคนนั้นที่ตนรู้จักได้หมด
เหมือนตอนนี้เลยไหมอ่านเรื่องราวจำว่าตถาคตชื่ออะไรพ่อแม่เป็นใครจำบัญญัติคำสอนต่างๆเอาไว้หมด
แล้วคิดว่าเป็นปัญญาตนแล้วคริคริคริไม่รู้เลยว่าตนไม่รู้และไม่รู้ว่าตนไม่รู้อีกต่างหากแปลว่ามีกิเลสอวิชชา
จนกว่าจะเริ่มสะสมอริยสัจจะคือเจริญอบรมปัญญาจากการฟังเพื่อสะสมอริยทรัพย์เริ่มต้นที่ฟังทุกครั้งคร่า

ที่อยากไปไหนๆตามที่อยากไปนั้นน่ะไปตามกิเลสพาไป
คนเขาฟังกันทำไมคะฟังเพื่อให้โง่หรือคะประมาทไหมว่ารู้
การฟังทำให้เข้าใจความจริงทั้งถูกและผิดโดยไม่หวังสิ่งใด
นอกจากฟังเพื่อดับความเห็นผิดเพราะทุกคนกำลังเห็นผิดจำผิด
คลาดเคลื่อนไปจากสัจจะเพราะนิมิตที่ปรากฏกลายเป็นคนสัตว์วัตถุแล้ว
โดยไม่รู้ว่าเห็นแค่สีก็มีแค่สี1สีอย่างเดียวไม่มีได้ยินได้กลิ่นไม่ร้อนไม่เย็นแค่เห็นแล้วดับทันทีไม่มีเราแล้ว
เมื่อไหร่จะคิดได้ว่าทุกอย่างมันเกิดดับทีละ1ตัวธัมมะสลับกันแต่ดูเดี๋ยวนี้สิคะตัวตนเต็มๆเมื่อไหร่จะเริ่มฟัง
https://youtu.be/Ucgs0GXEoEY

คุณเหมือนมีหูอย่างเดียว เห็นแต่ฟังสุตะๆๆๆ อย่างเดียว หรือยังไง

ทีนี่เขาตั้งกระทู้ถาม กดดูดิ

https://pantip.com/topic/38001354

น่าเสียดายเวลา 7-8 ปีที่ทุ่มเทฟังคลิป เสียเวลาเปล่า

สาวกเข้าใจถูกตามได้ไม่ไช่คิดเองแม้แต่คำเดียว
แต่เป็นความเข้าใจถูกที่เพิ่มขึ้นจากฟังเสียง
ตรงคำไม่ได้กะเกณฑ์เจาะจงเลือกทำแต่
เป็นการประจักษ์ซึ่งหน้าสิ่งที่กำลังมี
ตรงตามที่กำลังฟังจนรู้ชัดตามได้
ทีละน้อยมีขันติวิริยะสมาธิฟัง
คำสอนทำไงจะฟังได้คะ
เพราะต้องคิดถูกตาม
ตรงคำตรงขณะน๊า
ตถาคตไม่อยู่แล้ว
อ่านออกเสียงเอง
พูดเองคิดเอง
เออออเอง
ว่าคิดถูก
เลยคิด
ไปทำ
หรือ

ดูตาตัวเองเห็นสิคะตอนนี้มันกลายเป็นคนสัตว์วัตถุแล้ว
แค่จิตเห็นสี1สีดับ3ขณะยังไม่ครบ6ทางเลยกิเลสไหล
ไปตามอารมณ์ที่จิตรู้ครบ6ทางแล้วสะสมอวิชชาแล้ว
แค่เห็นเฉยๆยังไม่ไปไหนยังไม่ทำอะไรเลยเดี๋ยวนี้ที่
กำลังอ่านอยู่นี้น่ะคือจิตคิดนึกหลังเห็นดับจำผิดไง
คิดจำตัวอักษรแปลความหมายตามที่ตนเห็นผิด
ไม่ได้กำลังมีสติระลึกตามสัทบัญญัติทีละคำ
ตรงตามเสียงที่ไม่มีการกวาดตามองอักษร
หลายๆตัวอักษรตามที่อ่านจำเงาตัวธัมมะ
ตัวธัมมะจริงๆต้องอาศัยฟังเสียงตรงคำ
คิดตามเสียงนั้นเข้าใจตามไม่ใช่คิดเอง
หรือคิดคำยาวๆที่ไม่ตรงสัจจะที่ตนมี
คำที่ตถาคตบัญญัติเป็นทศพลญาณ
เพื่อแยกความต่างของตัวจริงธัมมะ
ละเอียดให้ชัดเจนเพื่อไม่แต่งเพิ่ม
ทุกชาติเข้าใจได้ในภาษาตนที่
ใช้ในชีวิตประจำวันเมื่อเข้าใจ
ตัวจริงของธัมมะแล้วเวลามา
อ่านพระไตรปิฎกจึงคิดถูก
อ่านแค่คิดถูกตามคำได้
แต่ฟังคือปรุงสังขารถูก
ตามคำสอนตรงสัจจะ
ทางรู้มีทางเดียวค่ะ
จิตได้ยินที่ทำให้
จำได้ว่าใครคือ
พระพุทธเจ้า
ทางอื่นไม่มี
ต้องฟังน๊า

ถามหลายเทื่อแล้วแต่ไม่เคยตอบชัดๆสักทีว่า ที่พูดนั่นน่าคุณโรสจำมาจากไหน หรือเห็นเอง
ทีนี้เอาชัดๆสักทีเถอะน่า

1. เห็นเอง
2. เปล่าหรอกจำเขามา

ข้อไหน 1 หรือ 2

ไม่ตอบหรอกค่ะคำถามที่ไม่มีเหตุผล
ตำราไม่ตามไปชาติหน้าถ้าคุณไปเกิด
ที่เอธิโอเปียคุณก็อ่านตำราที่มีตอนนี้ไม่ได้
ตอนนี้คุณยังมีตาไม่บอดและหูไม่หนวกยังดู
สิ่งที่ปรากฏต่อสายตาได้เป็นปกติธรรมดาเห็น
คิดให้ตรงตามปกติเช่นที่กายรู้ตรงสัจจะจริงๆคือ
กระทบเย็น-ร้อนหรืออ่อน-แข็งหรือตึง-ไหวมีแค่นั้นค่ะ
คิดตรงสัจจะที่กระทบที่กายตลอดเวลานั้นแหละคือพึ่งคำตถาคตเพื่อคิดถูกตัวตนไงคะทีละคำ
นั่นแค่รู้ธาตุ3ตามที่คุณยังมีลมหายใจครองร่างอยู่ถึงจะคิดตามตรงความจริงที่กระทบนั้นได้
จนกว่าคุณจะจำถูกว่ามีธัมมะแต่ละ1ปรากฏจริงๆไม่มีคนทั้งตัวคริคริคริจำอะไรต้องรู้ตัวค่ะ

อะน่ะ ว่าไม่มีเหตุผล คิกๆๆ แล้วอย่างไหนถึงจะมีเหตุผลล่ะ

ได้ตั้งกระทู้บอกว่า

กังขาวิตรณวิสุทธิ ความบริสุทธิ์ด้วยหมดสงสัยในนามรูป คือ กำหนดรู้ปัจจัยแห่งนามรูปได้ว่า เพราะอะไรเกิด นามรูปจึงเกิด เพราะอะไรดับ นามรูปจึงดับ

ชื่อ "สิ่งที่ทำให้คุณ Rosarin ศิษย์บ้านธัมมะทุเลาฟุ้งซ่านธัมม์ได้"

viewtopic.php?f=1&t=56409

อันที่จริงก็ถามไปงั้นแหละ รู้ๆอยู่ว่าฟุ้งซ่าน ดังนั้น จึงได้แนะนำคือว่าจะหายฟุ้งได้ก็ต้องปฏิบัติกัมมัฏฐาน จนจิตถึงเห็นชีวิตคือรูปนามระดับหนึ่ง คือ อย่างน้อยๆก็กังขาวิตรณวิสุทธิ

นามรูปก็เดี๋ยวนี้มีแล้วไม่ต้องไปทำ
นามคือจิตเห็น(คนตายไม่มีจิตทั้ง6ทาง)
รูปคือสี
อ่ะนะดูตาตัวเองสิมีจิตแล้วก็มีเห็นมีแค่สีไหมที่กำลังเห็นเดี๋ยวนี้แหละจำผิด
เป็นจิตคิดนึกเห็นคนสัตว์วัตถุทันทีนี่แหละเรียกว่ามีมิจฉาทิฎฐิ
ไม่เข้าใจตอนมีสิ่งที่ตนกำลังมีก็คิดแต่จะไปทำจริงไหมคะ
https://m.youtube.com/watch?v=WloApoX-VDw

โลภะคือโลภมากแค่ปรุงรสอาหารก็คือโลภค่ะติดข้องทุกอย่างแต่บวชสละ
ชาวบ้านทำมาหาเงินมาใช้คือมีโลภะติดข้องต้องการเงินเพิ่มเพื่อเลี้ยงดูผู้อื่นค่ะ
แต่สมณะคือบรรพชิตที่บวชตามธรรมวินัยไม่ได้มีหน้าที่เลี้ยงดูใครค่ะชีวิตมีอยู่ได้
แค่ปัจจัย4พอยังอัตภาพเลี้ยงชีพและวัดไม่ใช้ไฟฟ้าได้ก็มีเทียนไม้ขีดที่ชาวบ้านบริจาค
บิณฑบาตด้วยปลีแข้งมีเพียงบาตร1ใบฉันแค่อิ่มเก็บไว้ฉันได้ไม่เกินเที่ยงปรุงอาหารเองไม่ได้
ชงกาแฟฉันเองยังไม่ได้เลยเกลือก็เก็บไม่ได้แล้วชวนคนไปนอนวัดมากๆหวังอยากได้อะไรคนรับใช้หรือ

ตรวจทานความเข้าใจจากการฟังคลิปแล้วนะคะ
ต้องเข้าใจก่อนว่าอำนาจสงฆ์คืออะไรเพราะอริยสงฆ์คือ
คฤหัสถ์และพระสงฆ์ทุกคนที่บรรลุตั้งแต่โสดาบันขึ้นไปค่ะ
สมมุติสงฆ์ไม่ใช่สังฆะรัตนะต้องทำตามสิกขาบทได้ต้องจริงใจ
คำว่าสงฆ์เป็นภาษาบาลีแปลว่าหมู่คณะเกิน1ขึ้นไปมด1ฝูงก็คือสงฆ์
เพราะฉะนั้นสิกขาบททุกข้อถ้าไม่ใช่อริยบุคคลย่อมคิดเปลี่ยนแปลงอยู่แล้ว
อนาคตคำสอนอันตรธานแน่นอนเพราะมีพระไตรปิฎกคือตำราแต่ไม่เข้าใจความจริง

คำสอนของพระพุทธเจ้าบอกว่าอย่างนี้
แก้กิเลสที่กายใจตนเองดูที่ตนเองค่ะ
และศีลตามคำสอนคือเจตสิกค่ะ
เกิดดับพร้อมจิตทีละ1ขณะ
ถ้าบวชแล้วมีโทษอาบัติ
แม้เพียงสิกขาบทเล็กๆ
ขณะที่ยังไม่ปลงอาบัติ
ทุศีลทุกครั้งที่กะพริบตา
แสดงว่าทุศีลตลอดเวลาที่ยังไม่ปลงอาบัติ
การไม่ปลงอาบัติแต่นุ่งห่มจีวรคือทำนิสัยคฤหัสถ์แล้วค่ะหลอกตาชาวบ้านไงคะ
ต้องปลงอาบัติจึงพ้นโทษอบายภูมิและคำสอนเพื่อทำตามไม่ใช่แก้คำสอนต้องแก้ที่ตนเองลาสิกขาได้