"ภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลาย เพราะอาศัยปฐมฌานก็ได้ อาศัยทุติยฌานก็ได้ ตติยฌานก็ได้ จตุตถฌานก็ได้ อากาสานัญจายตนะ ก็ได้ วิญญาณัญจายตนะก็ได้ อากิญจัญญายตนะก็ได้ เนวสัญญานาสัญญายตนะก็ได้ (สัญญาเวทยิตนิโรธก็ได้) * (ฌานสูตร ในองฺ.นวก. 23/240/438; ข้อความในวงเล็บ ไม่มีในพระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐของไทย แต่มีในฉบับอื่นบางฉบับ เช่น ฉบับของพม่า)

ฌานสมาบัติทั้งหลาย นอกจากจะเป็นพื้นฐานที่ดีในการปฏิบัติเพื่อบรรลุนิพพานแล้ว บางครั้งท่านยังเรียกเป็นนิพพานโดยปริยาย คือ โดยอ้อม หรือโดยความหมายบางแง่บางด้านอีกด้วย เช่น
มีพุทธพจน์ตรัสเรียก ฌาน ๔ อรูปฌาน ๔ และสัญญาเวทยิตนิโรธ แต่ละอย่างๆ ว่าเป็นตทังคนิพพาน บ้าง ทิฏฐธรรมนิพพาน บ้าง สันทิฏฐิกนิพพาน บ้าง เช่น ข้อความในบาลีว่า

"ภิกษุผู้สงัดจากกาม สงัดจากอกุศลธรรม ฯลฯ เข้าถึงปฐมฌาน แม้เท่านี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ตรัสเรียกว่า เป็นทิฏฐธรรมนิพพาน โดยปริยาย (โดยอ้อมหรือแง่หนึ่ง); ฯลฯ

"ภิกษุก้าวล่วงเนวสัญญานาสัญญายตนะโดยประการทั้งปวง เข้าถึงสัญญาเวทยิตนิโรธอยู่ เพราะเห็นด้วยปัญญา อาสวะทั้งหลายของเธอก็หมดสิ้นไป แม้เพียงเท่านี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าก็ตรัสเรียกว่า เป็นทิฏฐธรรมนิพพาน โดยนิปริยาย (โดยตรง) " (องฺ.นวก.23/237, 251,255/425,475,476)


ผู้ที่ (กำลังเจริญวิปัสสนา) มองเห็นขันธ์ ๕ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีอันจะต้องผันแปรไปเป็นธรรมดา ละความโศกเศร้าเป็นต้นเสียได้ หมดความร่านรนกระวนกระวาย อยู่เป็นสุข ท่านก็เรียกว่าเป็นผู้ตทังคนิพพาน * (สํ.ข.17/88/54)

มีพุทธพจน์น่าสนใจแห่งหนึ่ง ตรัสว่า คนที่ถูกราคะ โทสะ โมหะ ครอบงำ ย่อมคิดในทางที่จะทำตนเองให้ลำบากเดือดร้อนบ้าง ทำคนอื่นให้ลำบากเดือดร้อนบ้าง ทำทั้งตนเองและผู้อื่นให้ลำบากเดือด ร้อนทั้งสองฝ่ายบ้าง ย่อมเสวยทุกขโทมนัสทางใจบ้าง
ครั้นเขาละราคะ โทสะ โมหะ ได้แล้ว เขาก็ไม่คิดในทางที่จะทำตนเองหรือทำผู้อื่น หรือทั้งสองฝ่ายให้ลำบากเดือดร้อน ไม่ต้องเสวยทุกขโทมนัสทางใจ อย่างนี้แหละเป็นสันทิฏฐิกนิพพาน
เมื่อใดบุคคลผู้นี้เสวยภาวะปลอดราคะสิ้นเชิง ภาวะปลอดโทสะสิ้นเชิง ภาวะปลอดโมหะสิ้นเชิง อย่างนี้แล คือ นิพพานที่เป็นสันทิฏฐิกะ อกาลิกะ เอหิปัสสิกะ โอปนยิกะ ปัจจัตตัง เวทิตัพพัง วิญญูหิ (ซึ่งวิญญูชน พึงทราบจำเพาะตน) * (องฺ.ติก.20/495/202)

เท่าที่เห็นตอนนี้ มีช่องทางเดียวคือการกำจัดกิเลสในจิตในใจให้เบาบางลงๆ จนถึงหมดไป แต่อย่างว่า กิเลสมันก็มีกำลังของมัน เปรียบให้เห็นภาพก็เหมือนคนอันธพาล ใครไปยุ่งไปวุ่นวายกะเขานี่มีสวนกลับ คิกๆๆ ดังตัวอย่างที่นำมาให้ดูบ่อยๆ นั่นแหละกิเลสมันสวนกลับ ถ้าพูดตามภาษาธรรมก็เรียกว่า สภาวะ (สภาวธรรม)

ไม่เชื่อก็ดูตัวอย่าง



นี่แค่นักเลงคุมซอยนะ

เทียบดูกะอ้างอิงนี้ใครรู้ความจริงที่สุด



ตถาคตตรัสทุกคำเพื่อต้องการให้ทุกคนพึ่งหูตนเองฟังคำจริงและดูความจริงด้วยตาเนื้อตรงตามที่กำลังมีน๊า
https://youtu.be/2yHyI_hD0oQ

สติ แยก กุศล อกุศล เจริญ รักษา กุศล ระงับ กำจัด อกุศล
สมาธิ ตั้งมั่นในกุศล จนเข้าถึงอัพยากตาธรรมา
ปัญญา ไตรลักษณ์ อิทิปปัจยตา อริยสัจ 4 ปฏิจสมุปปบาท

เห็นต่างกัน แต่ผมเข้าใจสิ่งที่คุณพูด ถ้าคุณไม่เข้าใจที่ผมพูดก็ข้ามไปครับ

เล่นแยกกันแบบนั้นแล้วไปนิพพานนะ ก็เอาสะทีเดียวให้ถึงนิพพานไปเลยหมดเรื่อง จบข่าว คิกๆๆ ขำๆขอรับอย่าคิดหลาย ปวดหัวเปล่าๆ เถียงกันเรื่องนามธรรมโดยเฉพาะนิพพานด้วยแล้ว ต่อให้ถกเถียงกันตายกันไปข้างก็ไม่ตรงกัน เขาเถียงกันเรื่องค้างคาวเห็นๆยังเห็นไม่ตรงกันเลย

บ้างก็ว่า นก อีกฝ่ายว่าหนู นกทำไมมีหู แกว่าหนูทำไมมีปีก หนูบ้านพ่องเอ็งรึ คิกๆๆ เกือบมีเรื่อง

นี่คิดอะไรไม่ตรงจริง(ปัญญา ก็เห็นภาพแล้วว่ามีสมาธิอยู่ด้วย)ปัญญาเป็นเห็นไม่ได้และไม่ใช่รูปของเห็น
แต่เป็นจิตเห็นรูปของสีที่กำลังปรากฏไม่ใช่สัตว์บุคคลตัวตนเลยปัญญาไม่เห็นแต่เป็นจิตเห็นคือจักษุวิญญาณ

ศีลคือเจตสิก,สมาธิคือเจตสิกเกิดได้ทุกขณะจิตไม่ว่าจะเป็นกุศลหรืออกุศล
ปัญญาคือเจตสิกเกิดกับกุศลจิตเท่านั้นและพร้อมกับมีสติเจตสิกเกิดร่วมด้วย
สติเป็นเจตสิกฝ่ายดีที่ไม่เกิดตอนมีอกุศลตอนที่ไม่ระลึกตรงตามคำตถาคตอยู่
สติเจตสิกเกิดโดยไม่มีปัญญาได้ย้ำสติเกิดโดยไม่มีปัญญาได้แต่ถ้าปัญญาเกิดไม่ขาดสติ
สติแปลว่าระลึกตามคำสอนได้ตรงความจริงที่กำลังมีและปัญญารู้และเข้าใจความจริงของสิ่งที่กำลังปรากฏ
ตอนกำลังมีเป็นปัจจุบันขณะเดี๋ยวนี้พอจะคิดออกไหมว่ามจิตกำลังเกิดดับฟังให้เข้าใจว่าอะไรเป็นอะไรก่อน

ที่แยกไม่ออกเนี่ยไปไม่ได้นิพพานน่ะ

แยกไม่ออกเพราะมีความไม่รู้ไงคะ
แปลว่าความจริงกำลังปรากฏแต่ตัวเองมีอวิชชาไงคะ
ปัญญาจะเริ่มเกิดตอนที่เริ่มฟังพระพุทธพจน์แล้วคิดถูกเข้าใจถูกตามทีละน้อย
ต้องพึ่งคิดตามคำจริงของตถาคตทีละคำเพื่อเปิดทางกิเลสที่มันแออัดยัดเยียดไหลมาให้ดูไม่ขาดสายนั้นน่ะ

งั้นก็อย่าแก่นะอย่าเจ็บนะอย่าตายนะ
ทำเห็นได้ไหมคะคนตาบอดก็มีตา
ลูกกะตาไม่เห็น...แต่เป็นจิตเห็น
เมเห็นน่ะคือเห็นผิดหรือเห็นสี
ความจริงของเห็นคือกำลัง
มองดูทุกสิ่งที่กำลังปรากฏ
ต่อสายตาเดี๋ยวนี้มีสีไหม
หรือจำเป็นชื่อกรัชกายคริคริคริ
กบนอกกะลาลุงหมานเช่นนั้น
หลงจำแต่สมมุติบัญญัติอยู่ไงโมเมโลกสวย

หาคนเกาหรา Rosarin

สมมติบัญญัติ เป็นกุศล หรืออกุศล หรืออัพยากตธรรม

สมมติบัญญัติมีสภาวะแท้จริงของมันเองรองรับหรือไม่

อธิบายมาสิ ว่าสิ่งที่ฟังทีละคำสั่งสมเป็นสุเตะสุตะ สุกๆดิบๆ นั่น เข้าใจว่าอย่างไร

คนไม่รู้ไม่มีใครมาพยายามบอกเหตุผลให้ไต่ตามน๊า
เดี๋ยวนี้ที่กะพริบตาแล้วรู้ไม่เท่าเอาไม่ทันเลยสัก1ทางน่ะ
แปลว่าเป็นผู้มีกิเลสหนาแน่นไม่รู้อะไรเลยและไม่รู้ด้วยว่า
ไม่รู้ว่าสะสมจิตครบ4ชาติแล้วเพราะไม่พึ่งคำตถาคตเพื่อคิดถูกตามไงคะ

ไหนถ้าแยกรายละเอียดได้คุณเช่นนั้นก็เรียงมาให้ดูหน่อยสิคะ
แบบตถาคตแจกแจงนะทั้ง6ทางคุณเช่นนั้นอะไรเกิดก่อนหลัง
ตถาคตแจกแจงไว้ละเอียดแล้วเมื่อไหร่จะเริ่มฟังเพื่อเข้าใจถูกตาม