เห็นคุณโรส...มักพูดทำนองนี้ประจำ...



ก็เลย...มีคำถามนี้โผล่ขึ่นมา...


อะไรคือวัด?..
โบสถ์คือวัด...กุฏิคือวัด..ที่ดินอาณาบริเวณภายในรั้วคือวัด..หรืออะไรคือวัด

แล้ว...ใครเป็นเจ้าของวัด ?
คนออกเงินสร้างคือเจ้าของวัด...ชุมชนคนอุปถัมภ์วัดคือเจ้าของวัด...ภิกษุสามเณรคือเจ้าของวัด...เจ้าอาวาสคือเจ้าของวัด..หรืออะไรคือเจ้าของวัด?

ใครช่วยบอกที...

วัดเกิดจากผู้ที่ฟังคำสอนเข้าใจเลื่อมใสในคำสอนคือศรัทธาคำสอน
เขาสร้างให้ผู้ที่สละอาคารบ้านเรือนใช้เป็นที่พักโดยไม่ต้องรอนแรม
ศึกษาคำสอนไม่ตรงจึงไม่รู้พฤติกรรมที่ทำสืบต่อกันแบบผิดๆไงคะ
เมื่อไหร่จะเริ่มฟังคำสอนตายแล้วย้อนกลับมาฟังไม่ได้นะคะเพราะ
ทำฟังก็ต้องฟังจริงขณะกำลังฟังเข้าใจเท่านั้นที่มีปัญญาเกิดเพิ่มขึ้นแล้ว
ไม่มีทางที่ใครจะไปนั่งหลับตาเพื่อรู้เห็นที่กำลังเห็นได้หลับทำตาไม่รู้เห็นไง
คือทำเหตุปัจจัยใหม่ที่มีการทำไม่รู้เพิ่มขึ้นไงคะศาสนาคือคำสอนไม่ใช่วัตถุ
เลือกเพศตามคำสอนให้ถูกนะคะบรรพชิตสละทรัพย์สินที่ดินบ้านเรือนเพื่อจำวัด
ขัดเกลากิเลสยิ่งกว่าคฤหัสถ์มีแค่สมบัติใช้สอยคือบาตรจีวรบริขาร8มีเกินเป็นกิเลส
ส่วนชาวบ้านคือคฤหัสถ์มีทุกอย่างโดยไม่มีข้อห้ามอาบัติจับเงินทองได้นอนบ้านนะคะ

ส่วนไหนคือวัด?...จะได้ไม่ไปทำอะไรผิดในที่วัด

ใครคือเจ้าของวัด?...จะได้ฟังคำสั่งของเจ้าของได้ถูกคน..ถูกที่..

วัดเป็นที่สาธารณะชาวบ้านสร้างให้บรรพชิตอยู่ฟรี
บวชตามคำสอนคืออุปสมบทนอกนั้นก็นอนบ้าน
อาวาสคือที่พักสงฆ์
ทุกคนที่บวชล้วน
เป็นเจ้าอาวาส
คือเป็นเจ้าของที่พักร่วมกันไงคะ
คิดว่าเจ้าอาวาสเป็นเจ้าของวัดหรือคะ
พระพุทธศาสนาใครเป็นคนก่อตั้งคนนั้นก็คือเจ้าของวัดแล้วดูตาม้าตาเรือไหมเจ้าของวัดอนุญาตใครจำวัด

นี้คือคำตอบของคุณโรส..ในข้อที่ว่า..ใครเป็นเจ้าของวัด..


คุณโรสบอกว่า..อาวาสคือที่พักสงฆ์..ทุกคนที่บวช...เป็นเจ้าอาวาส..

คุณโรส..ยังไม่ได้บอกว่า..อาวาสนี้มีอะไรเป็นขอบเขต..
ที่คุณโรสรู้มา..ขอบเขตของวัดนี้..ดูได้ที่ไหนครับ? จะได้ไม่เข้าไปทำผิดในอาวาส

นี่กบนอกกะลาขา...
ครั้งพุทธกาลมีกี่วัดคะ
อาวาสคือที่พักสงฆ์ขอบเขตมีไว้ไม่ให้ออกนอกลู่นอกทาง
ทุกคนที่พักในวัดมีส่วนช่วยกันดูแลเป็นเจ้าของร่วมกัน
ทุกคนจึงเป็นเจ้าอาวาสนะคะแต่คนไทยเพี๊ยนไงคะ
มาตั้งเจ้าอาวาสแล้วแปลว่าหัวหน้าวัดผิดปกติ
เพราะคนไทยที่ออกแบบให้มีเจ้าอาวาส
ไม่เข้าใจคำสอนไงคะแล้วออกแบบ
ให้นักเรียนฝึกนั่งสมาธิมันผิด
มันผิดเพี๊ยนทุกอย่างเลย
ที่มีคนมีกิเลสคิดผิด
ไม่เข้าใจคำสอน
อยากทำอะไร
ก็ทำเข้าใจบ่
ดูความหมายที่ภาษาตั้งต้นนะคะเจ้าอาวาสมีความเป็นเจ้าของดูแลซ่อมแซม
ผู้ที่ไม่ใช่เจ้าอาวาสคือบรรพชิตที่มาจากต่างวัดไงล่ะไม่ต้องซ่อมแซมไง555

คุณโรส..ยังไม่ได้บอกว่า..อาวาสนี้มีอะไรเป็นขอบเขต..
ที่คุณโรสรู้มา..ขอบเขตของวัดนี้..ดูได้ที่ไหนครับ? จะได้ไม่เข้าไปทำผิดในอาวาส

มีตาเนื้อและตาไม่บอดเห็นนิมิตไหมล่ะ
ก็ดูให้มันแจ่มแจ้งทางตาเนื้อเห็นไงคะ
หรือจะไปนั่งหลับตาดูก็เชิญตามสะดวก
สมมุติบัญญัติ สัจจะบัญญัติ แยกให้ออกนะคะกบ
อะไรคือจริงของตน อะไรคือจำแต่ไม่จริงของตนต้องรู้น๊า

มั่วได้ใจจริงๆศิษย์แม่สุจิน คุณโรสไปถามวัดใกล้ๆบ้านนะ เจ้าอาวาสวัดนั้นมีกี่รูป แล้วก็เดินสายถามทั้งประเทศเลยว่าแต่ละวัดๆมีเจ้าวาสกี่รูป

นี่คือตัวอย่างของคนซึ่งพูดอะไรโดยขาดความรู้ (ขาดปัญญา) พอๆกับนกหวีดสวนลุมที่ปฏิลูปศาสนานั่นแหละ

เจ้าอาวาส สมภารวัด, หัวหน้าสงฆ์ในวัด มีอำนาจและหน้าที่ปกครองดูแลอำนวยกิจการทุกอย่างเกี่ยวกับวัด

อธิการ มีหลายนัย ให้ดูเฉพาะที่พูดถึง คือ นัยที่ ๔. 4. อำนาจ, ตำแหน่ง, หน้าที่, กิจการ, ภาระ

มีธรรมเนียม เรียกเจ้าอาวาสที่ไม่เป็นเปรียญและไม่มีสมณศักดิ์อย่างอื่นว่า พระอธิการ และ
เรียกเจ้าคณะตำบลหรือพระอุปัชฌาย์ ที่เป็นไม่เป็นเปรียญและไม่มีสมณศักดิ์อย่างอื่นว่า เจ้าอธิการ ทั้งนี้สืบเนื่องมาจากความในวรรคสุดท้ายของมาตรา ๑๒ แห่งพระราชบัญญัติลักษณะปกครองคณะสงฆ์ ร.ศ. ๑๒๑ ว่า “อนึ่ง เจ้าอาวาสทั้งปวงนั้น ถ้าไม่ได้อยู่ในสมณศักดิ์ที่สูงกว่า ก็ให้มีสมณศักดิ์เป็นอธิการ” ซึ่งมีเชิงอรรถใต้มาตรา อันเป็นพระนิพนธ์ของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส กำกับไว้ด้วยว่า “(๑๕) เจ้าอาวาส เป็นอธิการ รองแขวงที่เรียกอีกโวหารหนึ่งว่าเจ้าคุณหมวด เป็นเจ้าอธิการ ในบัดนี้ พระอุปัชฌาย์ก็เป็นเจ้าอธิการเหมือนกัน”

เจ้าหน้าที่ทำการสงฆ์ ภิกษุผู้ได้รับสมมติ คือแต่งตั้งจากสงฆ์ (ด้วยญัตติทุติยกรรมวาจา) ให้ทำหน้าที่ต่างๆ เกี่ยวกับการของส่วนรวมในวัด ตามพระวินัยแบ่งได้เป็น ๕ ประเภท คือ
๑. เจ้าอธิการแห่งจีวร
๒. เจ้าอธิการแห่งอาหาร
๓.เจ้าอธิการแห่งเสนาสนะ
๔. เจ้าอธิการแห่งอาราม
๕. เจ้าอธิการแห่งคลัง

เจ้าอธิการ 1. ดู อธิการ 2. เจ้าหน้าที่, ผู้ได้รับมอบหมายหรือแต่งตั้งให้มีหน้าที่รับผิดชอบในเรื่องราวหรือกิจการนั้นๆ

เจ้าอธิการแห่งคลัง ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือ แต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับคลังเก็บพัสดุของสงฆ์ มี ๒ อย่าง คือ ผู้รักษาคลังที่เก็บพัสดุของสงฆ์ (ภัณฑาคาริก) และผู้จ่ายของเล็กน้อยให้แก่ภิกษุทั้งหลาย (อัปปมัตตวิสัชกะ)

เจ้าอธิการแห่งจีวร คือ ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือ แต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับจีวร มี ๓ อย่าง คือ ผู้รับจีวร (จีวรปฏิคาหก) ผู้เก็บจีวร (จีวรนิทหก) ผู้แจกจีวร (จีวรภาชก)

เจ้าอธิการแห่งเสนาสนะ คือ ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือ แต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับเสนาสนะ แยกเป็น ๒ คือ ผู้แจกเสนาสนะให้ภิกษุถือ (เสนาสนคาหาปก) และผู้จัดตั้งเสนาสนะ (เสนาสนปัญญาปก)

เจ้าอธิการแห่งอาราม คือ ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือ แต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับกิจการงานของวัด แยกเป็น ๓ คือ ผู้ใช้คนงานวัด (อารามิกเปสก) ผู้ใช้สามเณร (สามเณรเปสก) และผู้ดูแลการปลูกสร้าง (นวกัมมิก)

เจ้าอธิการแห่งอาหาร ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือ แต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับอาหาร มี ๓ อย่าง คือ ผู้จัดแจกภัต (ภัตตุเทศก์) ผู้แจกยาคู (ยาคุภาชก) และผู้แจกของเคี้ยว (ขัชชกภาชก)

ศึกษาคำสอนตั้งต้นให้ตรงกับครั้งองค์ปฐมเมื่อพุทธกาลนะคะ
ศาสดามีพระองค์เดียวในการตรัสร๔้แต่ละครั้งไม่มีหลายสำนัก
ขึ้นต้นว่าพระพุทธเจ้ามีพระองค์เดียวคำสอนมีแบบเดียวนะคะ
นิกายต่างๆที่แยกออกมานั้นเป็นไปตามกิเลสของเกจิอาจารย์
เพราะกรรมไม่ได้เลือกนิกายชนชาติหรือศาสนาหรือภพภูมิเลย
ความตรงของการตรัสรู้มีหนึ่งเดียวคือเอกายโนมัคโคหนทางเอก
คือรู้สัจจะตรงความจริงที่กำลังปรากฏตรงปัจจุบันธรรมเท่านั้น
ที่ปรากฏเห็นมีชาติต่างๆประเทศต่างๆศาสนาต่างๆนั้นเป็นเพียง
นิมิตหรือเงาของตัวธัมมะที่ดับไปมากมายเป็นแต่ละ1ปรมัตถสัจจะ
ที่ดับไปแล้วไม่มีใครกลับไปเกิดเป็นคนเดิมนั้นเพื่อรู้ความจริงได้อีก
มีแต่ตายด้วยความไม่รู้เกิดใหม่ถ้าไม่สะสมปัญญาจากฟังก็เกิดไม่หยุดไงคะ

อธิการนี่มีไหมสมัยพุทธกาล
ทุกอย่างต้องตรงตั้งต้น
ตรงกับครั้งพุทธกาล
เริ่มฟังสะสมปัญญา
ไม่ใช่มาดัดแปลง
ตามยุคหลังๆค่ะ
กรรมไม่เปลี่ยน
เพราะเป็นสัจจะ
มันจะเพี๊ยนนะจ๊ะ
ถ้าตามสมัยก็จะ
ไม่ทันสมัยเลย
การบวชคือสละ
ไม่สะสมเกินคือ
จีวรมีแค่3ผืน
บาตร1ใบ
บริขาร8
นะคะนะ
เกินคือ
โลภไงค๊ะ
บรรพชาคือตัดโลกภายนอกหมดเลย
เพราะบวชไม่เกี่ยวข้องกับสังคมแล้วค่ะ
ต้องห่วงความประพฤติของตนเพราะชาวบ้าน
เขาก็ศึกษาคำสอนเหมือนกันไม่ใช่แค่งูๆปลาๆด้วยค่ะ
ประมาทการฟังเมื่อใดเมื่อนั้นไม่รู้คุณของพระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว

เอกายโนมัคโค อะไรหรือขอรับ เอาชัดๆ

สำนักบ้านธัมมะของแม่สุจิน เป็นสำนักไหม

หนทางเดียวหนึ่งไม่มีสอง
ปัญญาเริ่มต้นที่ฟังทุกครั้ง
จนกว่าจะเจริญขึ้นไปเองไง
ไม่มีทางอื่นคือใช้จิตได้ยินทำฟัง
เพื่อรู้ตามคำตถาคตตรงทีละคำคือหนทางละไม่รู้