จะเห็นวิธีคิดวิถีชีวิตของบุคคลชัดต่อเมื่อเทียบหลัก ดังนี้


ในพระไตรปิฎก แสดงหลักการสร้างเสริมสัมมาทิฏฐิไว้ ดังนี้

“ภิกษุทั้งหลาย ปัจจัยเพื่อความเกิดขึ้นแห่งสัมมาทิฏิฐิ มี ๒ ประการ ดังนี้ คือ ปรโตโฆสะ และโยนิโสมนสิการ” * (องฺ.ทุก. 20/371/110 ฯลฯ )

ปัจจัยแห่งสัมมาทิฏฐิ ๒ อย่าง ตามพุทธพจน์ที่ตรัสไว้นี้ คือ

๑. ปรโตโฆสะ = เสียงจากผู้อื่น การกระตุ้นหรือชักจูงจากภายนอก เช่น การสั่งสอน แนะนำ การถ่ายทอด การโฆษณา คำบอกเล่า ข่าวสาร ข้อเขียน คำชี้แจง อธิบาย การเรียนรู้จากผู้อื่น ในที่นี้ หมายเอาเฉพาะส่วนที่ดีงามถูกต้อง เฉพาะอย่างยิ่งการรับฟังธรรม ความรู้ หรือคำแนะนำจากบุคคลที่เป็นกัลยาณมิตร (hearing or learning from others; inducement by others)

ข้อแรกนี้ เป็นองค์ประกอบฝ่ายภายนอก ได้แก่ ปัจจัยทางสังคมอาจเรียกง่ายว่า วิธีการแห่งศรัทธา

๒. โยนิโสมนสิการ = การทำในใจโดยแยบคาย = การใช้ความคิดถูกวิธี ความรู้จักคิด คิดเป็น หรือคิดอย่างมีระเบียบ หมายถึง การรู้จักมอง รู้จักพิจารณาสิ่งทั้งหลาย โดยมองตรงตามที่สิ่งนั้นๆ มันเป็นของมัน และโดยวิธีคิดหาเหตุผล สืบค้นถึงต้นเค้า สืบสาวให้ตลอดสาย แยกแยะสิ่งนั้นๆ หรือปัญหานั้นๆออกให้เห็นตามสภาวะ และตามความสัมพันธ์สืบทอดแห่งเหตุปัจจัย โดยไม่เอาความรู้สึกด้วยตัณหาอุปาทานของตนเข้าจับ (analytical reflection; reasoned or systematic attention)

ข้อสองนี้ เป็นองค์ประกอบฝ่ายภายใน ได้แก่ ปัจจัยในตัวบุคคล อาจเรียกง่ายๆว่า วิธีการแห่งปัญญา

.......

ที่อ้างอิง *

* ส่วนปัจจัยให้เกิดมิจฉาทิฏฐิ ก็มี ๒ ตรงข้ามจากนี้ คือ ปรโตโฆสะ ที่ไม่ถูกต้อง และอโยนิโสมนสิการ (องฺ.ทสก. 24/93/201)

viewtopic.php?f=1&t=56220

คุณโรสต้องรีบออกจากบ้านธัมมะโดยเร็ว หยุดฟังคลิปแม่บริหารฯ โดยเด็ดขาด แล้วกลับไปเริ่มต้นเกี่ยวกับเรื่องศาสนาใหม่ เช่น ทำบุญตักบาตรพระเณรตอนเช้า


ถวายสังฆทาน มีโอกาสก็ไปบวชชีพราหมณ์ (เนกขัมมะ) บ้าง กวาดวิหารลานเจดีย์ ล้างห้องน้ำวัด ถวายจตุปัจจัย วัดใกล้บ้านมีงาน เช่น งานกฐิน ผ้าป่า ก็ไปช่วยขวนขวาย มีโอกาสอีกก็ให้อภัยทาน เช่น ปล่อยปลาลงแม่น้ำลำคลอง เอาแค่นี้ก่อนนะ

คิดช้าๆทีละคำถ้ายังโลภอยู่ต้องลาสิกขา
ถ้าตัดสิ่งอำนวยความสะดวกที่สังคมใช้อยู่
เพื่อการติดต่อสื่อสารค้าขายมีมือถือมีเงินได้

บริโภคอย่างขโมยคือเพื่อมาทำตามวินัยทำไม่ได้แปลว่า
มาบวชเพื่อขโมยปัจจัยสี่ของผู้ที่ประพฤติตามได้โดยชอบไงคะ
แถมยังใช้สิ่งอำนวยความสะดวกแบบตอนเป็นคฤหัสถ์เหมือนเดิม
ก็ยังมีนิสัยชอบสังคมใช้เงินทองอยู่ไม่ใช่อุปนิสัยของภิกษุตามธรรมวินัย
เข้าใจไหมคะว่าบิณฑบาตด้วยปลีแข้ง1บาตรเพื่อฉันพอยังอัตภาพให้มีชีวิต
มักน้อยสันโดษตัดสังคมออกนะคะมีแค่จีวร3ผืนบาตร1ใบและอัฐบริขาร8ต้องใช้ไฟฟ้าไหมคะ
เป็นผู้ตรงต่อพระธรรมและพระวินัยต้องจริงใจทำผิดมีคนชี้โทษให้รู้ตัวเป็นบุญไหมคะหรืออยากไปนรก

ขาดคลิปวิดีโอประกอบอ่ะดูซะจะได้ตาสว่างนะคะ

https://youtu.be/6vqYyD4BHAc

คิกๆๆ เจ้าสำนักบ้านธัมมะ

รู้จักสำนักไหมล่ะ
สำนักแปลว่าที่อยู่
ครั้งพุทธกาลหาช่างหม้อ
ก็ต้องไปหาที่สำนักช่างหม้อ

บ้านก็ที่อยู่

ก็ถูกต้องแล้วค่ะคิดให้ตรง
บ้านคือที่อยู่ของชาวบ้าน
วัดเป็นที่อยู่ของบรรพชิต
บรรพชิตต้องอุปสมบท
ชีพรหมณ์ให้ชาวบ้านไปมั่วปน
ดังนั้นไม่ใช่บรรพชิตก็กลับไปนอนบ้านสิคะ
บรรพชิตที่ไม่เข้าใจคำสอน
ก็สอนทำตามๆกันแบบผิดๆ

วัดก็ที่อยู่ที่อาศัยนะคุณโรส

โรสก็อยู่บ้านทำมาหากินปกติไปกทม.ไประยองไปอุดรหนองคายไปทั่วประเทศไทยเลย
แค่คลิกเข้าไปดูคลิปวิดีโอรายการบ้านธัมมะก็ได้เรียนบาลีทุกวันที่เขาแปลตรงภาษาบาลี
ให้เราเข้าใจตรงภาษาไทยทุกคำในพระไตรปิฎกกำลังเป็นไปตามที่ทรงตรัสแสดงทุกคำค่ะ
ตนตรงกับคำสัจจะไหนที่กำลังปรากฏที่กายเดี๋ยวนี้ต้องรู้ค่ะไม่ตรงแปลว่าสะสมอวิชชาแล้วไง

สำหรับบรรพชิตเท่านั้นพักค้างคืน
คนอื่นพระพุทธเจ้าไม่ได้อนุญาต
บรรพชิตที่ไม่เข้าใจคำสอนนั้น
สละสังคมแล้วแต่เอาสังคม
เข้าไปวุ่นวายอีกไม่สำนึก
ในคุณของพระพุทธเจ้า
สำหรับบรรพชิตนั้น
เงินคืออสรพิษ
สตรีคือภัย
ให้เข้าไปค้างในวัดทำไม
มีกิจอะไรที่ต้องเกี่ยวข้องกันคะ
สนทนากับสีกาเกิน6คำก็ต้องอาบัติแล้ว
ประมาทไหมแค่ห่มผ้าเหลืองแล้วย่ำยีสิกขาบท
ทำร้ายตนเองพาตนต้องไปอบายภูมิรู้ตัวหรือเปล่า
บรรพชิตคือผู้เห็นภัยของการครองเรือนจึงสละเรือน
เพราะเข้าใจคำสอนและรู้อุปนิสัยตนว่าไม่ใช้เงินทองแล้ว
เพราะบรรพชามีแค่บาตรจีวรบริขาร8เพื่อทำตามสิกขาบท
จะทำอะไรต้องสำเหนียกว่าตนเป็นภิกษุไม่ใช่คฤหัสถ์แล้วค่ะ
บวชแล้วรับเงินแสดงว่าสละเพศบรรพชิตแล้วที่อาบัตินั้นน่ารู้ยัง
แค่โล้นห่มผ้ากาสาวพัตรตายแล้วมีอบายภูมิเป็นที่ไปแน่นนอนแล้วค่ะ
ทำตามสิกขาบทไม่ได้ตนเท่านั้นที่รู้ว่าทำตามได้ไหมต้องจริงใจต่อเพศสูงสุด
ถ้าทำไม่ได้ควรลาสิกขาไงคะเข้าใจหรือยังขืนล่วงสิกขาบทไปเรื่อยๆอยู่ต่อไป
ก็คือโจรในคราบห่มจีวรหลอกชาวบ้านขโมยสักการะของผู้ที่ทำตามสิกขาบทได้ไงคะ

เพียงแค่พูดนั่นก็มั่วแล้ว บ้านธัมมะสำนักบาลีเถือน

เจ้าอาวาส สมภารวัด, หัวหน้าสงฆ์ในวัด มีอำนาจและหน้าที่ปกครองดูแลอำนวยกิจการทุกอย่างเกี่ยวกับวัด

อธิการ มีหลายนัย ให้ดูเฉพาะที่พูดถึง คือ นัยที่ ๔

4. อำนาจ, ตำแหน่ง, หน้าที่, กิจการ, ภาระ

มีธรรมเนียม เรียกเจ้าอาวาสที่ไม่เป็นเปรียญและไม่มีสมณศักดิ์อย่างอื่นว่า พระอธิการ และ
เรียกเจ้าคณะตำบลหรือพระอุปัชฌาย์ ที่เป็นไม่เป็นเปรียญและไม่มีสมณศักดิ์อย่างอื่นว่า เจ้าอธิการ ทั้งนี้สืบเนื่องมาจากความในวรรคสุดท้ายของมาตรา ๑๒ แห่งพระราชบัญญัติลักษณะปกครองคณะสงฆ์ ร.ศ. ๑๒๑ ว่า “อนึ่ง เจ้าอาวาสทั้งปวงนั้น ถ้าไม่ได้อยู่ในสมณศักดิ์ที่สูงกว่า ก็ให้มีสมณศักดิ์เป็นอธิการ” ซึ่งมีเชิงอรรถใต้มาตรา อันเป็นพระนิพนธ์ของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส กำกับไว้ด้วยว่า “(๑๕) เจ้าอาวาส เป็นอธิการ รองแขวงที่เรียกอีกโวหารหนึ่งว่าเจ้าคุณหมวด เป็นเจ้าอธิการ ในบัดนี้ พระอุปัชฌาย์ก็เป็นเจ้าอธิการเหมือนกัน”

เจ้าหน้าที่ทำการสงฆ์ ภิกษุผู้ได้รับสมมติ คือแต่งตั้งจากสงฆ์ (ด้วยญัตติทุติยกรรมวาจา) ให้ทำหน้าที่ต่างๆ เกี่ยวกับการของส่วนรวมในวัด ตามพระวินัยแบ่งได้เป็น ๕ ประเภท คือ ๑. เจ้าอธิการแห่งจีวร
๒. เจ้าอธิการแห่งอาหาร
๓.เจ้าอธิการแห่งเสนาสนะ
๔. เจ้าอธิการแห่งอาราม
๕. เจ้าอธิการแห่งคลัง

เจ้าอธิการ 1. ดู อธิการ 2. เจ้าหน้าที่, ผู้ได้รับมอบหมายหรือแต่งตั้งให้มีหน้าที่รับผิดชอบในเรื่องราวหรือกิจการนั้นๆ

เจ้าอธิการแห่งคลัง ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือ แต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับคลังเก็บพัสดุของสงฆ์ มี ๒ อย่าง คือ ผู้รักษาคลังที่เก็บพัสดุของสงฆ์ (ภัณฑาคาริก) และผู้จ่ายของเล็กน้อยให้แก่ภิกษุทั้งหลาย (อัปปมัตตวิสัชกะ)

เจ้าอธิการแห่งจีวร คือ ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือ แต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับจีวร มี ๓ อย่าง คือ ผู้รับจีวร (จีวรปฏิคาหก) ผู้เก็บจีวร (จีวรนิทหก) ผู้แจกจีวร (จีวรภาชก)

เจ้าอธิการแห่งเสนาสนะ คือ ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือ แต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับเสนาสนะ แยกเป็น ๒ คือ ผู้แจกเสนาสนะให้ภิกษุถือ (เสนาสนคาหาปก) และผู้จัดตั้งเสนาสนะ (เสนาสนปัญญาปก)

เจ้าอธิการแห่งอาราม คือ ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือ แต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับกิจการงานของวัด แยกเป็น ๓ คือ ผู้ใช้คนงานวัด (อารามิกเปสก) ผู้ใช้สามเณร (สามเณรเปสก) และผู้ดูแลการปลูกสร้าง (นวกัมมิก)

เจ้าอธิการแห่งอาหาร ภิกษุที่สงฆ์สมมติ คือ แต่งตั้งให้เป็นเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับอาหาร มี ๓ อย่าง คือ ผู้จัดแจกภัต (ภัตตุเทศก์) ผู้แจกยาคู (ยาคุภาชก) และผู้แจกของเคี้ยว (ขัชชกภาชก)

ดูสำนักบ้านธัมมะเขาทำ ไปเอามาแต่ไหน สติ แปลว่า ยังไม่ถึงกุศล คิกๆๆ แล้วบอกว่าเขาสอนแปลทุกวัน

ในหนังสือนวโกวาท ซึ่งหนังสือเรียนชั้นต้น ก็มีโด่ๆว่า สติ ความระลึก สัมปชัญญะ ความรู้ตัว

ทั้งสติ กับ สัมปชัญญะ มักมาคู่กัน แต่สำนักบ้านธัมมะไปแปลว่าว่า สติ แปลว่า ยังไม่ถึงกุศล นำพื้นที่ขุดเป็นบ่อเลี้ยงปลาเถอะขอรับ เสียของ

กิเลสตนเองกำลังเป็นข้าศึกต่อคำตถาคต
ก็บอกว่าเราคือศิษย์ตถาคตฟังคำตถาคต
เข้าใจความจริงที่กำลังปรากฏกำลังมีแล้ว
ครบตาหูจมูกลิ้นกายใจไม่ไปไหนก็มีแล้ว
ตรงตามที่ทรงตรัสรู้และทรงตรัสแสดงไว้
มีแล้วตรงความจริงเดี๋ยวนี้ค่ะกำลังเกิดดับ
ที่ไปไหนๆเพื่อทำนั่นน่ะไม่รู้มีแต่อยากไป
ไม่อยากฟังไงคะปัญญาต้องสะสมตรงจริง
ปัญญาแรกคือฟังสิ่งที่กำลังมีเดี๋ยวนี้ให้เข้าใจ
สะสมปัญญาแล้วพอหยุดฟังเป็นกิเลสตนพาไป
เพื่อทำตามมิจฉามรรคไงคะไม่มีกาลามสูตร10
ตถาคตกล่าวตรงภาษาที่เขาใช้อยู่สมัยพุทธกาล
ไม่ต้องมาแปลต่ออีกไงคะฟังแล้วเข้าใจถูกทันทีเลย
ไม่ต้องไปเอาดิกชินนารี่มาเปิดแปลก่อนไงคะคริคริคริ
คำสอนต้องศึกษาโดยการฟังจากผู้ที่กล่าวตรงความจริง
ตรงที่กำลังเห็นเดี๋ยวนี้ได้ยินเดี๋ยวนี้ทุกอย่างคือเดี๋ยวนี้ทั้งหมด
จะรอให้หมดลมหายใจก็หมดโอกาสได้ฟังเพื่อสะสมปัญญาแน่นอน