บ้านธัมมะนำโดยบริหารสุวรรณภูมิ ล้มล้างพระรัตนตรัย

คคห.นี้ คุณโรสก็ตามหาจิต

คคห. นี้ คุณโรสก็ตามหาจิต

ทูรงฺคมํ เอกจรํ - อสรีรํ คุหาสยํ
เย จิตฺตํ สญฺญเมสฺสนฺติ - โมกฺขนฺติ มารพนฺธนา.

คำแปล: บุคคลเหล่าใด จักสำรวมจิต อันไปในที่ไกล เที่ยวไปดวงเดียว ไม่มีรูปร่าง มีถ้ำคือกายนี้เป็นที่อาศัย บุคคลเหล่านั้น จะพ้นจากบ่วงแห่งมาร.

นี่ก็ของฟรี สติปัฏฐาน ๔ (สั้นๆ) ได้แก่

@ กายานุปัสสนา

@ เวทนานุปัสสนา

@ จิตตานุปัสสนา (จิตต์ + อนุปัสสนา)

@ ธัมมานุปัสสนา

ถ้าใช้ภาษาสมมติ ก็ว่า นี่เท่ากับคนๆหนึ่งๆ

เบื้องต้นต้องเข้าใจว่า อันว่า การปฏิบัติธรรมแนวสติปัฏฐาน ๔ อย่างนั้น ไม่ใช่ไปนั่งคิดนั่งทำกันทีละข้อๆตามลำดับ ไม่ใช่ ไม่ใช่ นั่งอยู่ตรงนี้ตรงนั้น 5 นาที 10 นาที มีหมดเข้าหมด ส่วนตัวจะเข้าใจ ไม่เข้าใจวิธีปฏิบัตินั่น จะไปโทษอินทร์ พรหม ยม ยักษ์ ไม่ได้ ต้องโทษตัวเอง

ตรงนี้เข้าใจเลยครับ เมื่อมีกี่วันก่อนนี้ หากผมไม่หลงผิดไป ก็แสดงว่าผมได้เห็นจริง เป็นสภาพที่จิตรวมอยู่ภายใน ซึ่งแรกที่รู้สึกมันมืด สงบไม่มีอะไร สภาวะแวดล้อมเหมือนอยู่ในถ้ำ ซึ่งถ้ำนั้นเป็นคือรูปกายทั้งหมดเหมือนกายมันใหญ่มากที่จิตเราอาศัยอยู่นี้ ในขณะเกิดก็เปิดไฟเปิดโทรทัศน์ไป จิตไม่สนใจภายนอกแต่รู้อยู่

โดยผมทำเหมือนว่าเราตายแล้ว เพราะร่างกายเจ็บป่วยมีแต่โรค มันเอือมระอากับกายนี้ที่เจ็บป่วยอยู่ตลอดเวลา กายนี้ไม่ใช่ที่อาศัยของเราอีกต่อไปแล้ว จักจรไปจากกายที่เจ็บป่วยประชุมไปด้วยโรค ภัย ไข้ เจ็บทั้งสิ้นนี้แล้ว จิตรวมไว้ในภายในไม่ทำความยึดกาย ไม่ทำเจตนาอื่นทางกาย ทิ้งความรู้สึกทางกาย เราตายแล้ว ไม่มีเราในกายนี้อีกแล้ว เมื่อจิตสงบได้เป็นสมาธินิดหน่อยก็เกิดอาการนี้ขึ้น เรา คือตัวรู้อยู่ในโพรงถ้ำมืด ซึ่งถ้ำนั้นเรารู้ว่าเป็นกายที่เราอาศัยอยู่ แต่จิตมันไม่รับสัมผัสทางกายแล้วนิ่งรู้อยู่ที่อาการที่อยู่ในโพรงถ้ำ

สิ่งที่เห็นนี้ก็คงมีทั้งจริงและไม่จริง หรือของปลอมทั้งหมด แต่ก็เอามาโยนิโสในขณะนั้นได้ว่า กายไม่ใช่จิต จิตไม่ใช่กาย จิตเราแค่จรมาอาศัยถ้ำ คือกายที่พ่อแม่ให้มานี้ เมื่อเอาใจเข้ายึดครองก็จึงเกิดเป็นตัวตนสืบต่อขึ้นมา แต่มีันทำให้เข้าใจความหมายของประโยคที่คุณ กรัชกาย ยกมาได้ครับ

ปริยัติธรรม เรียนรู้เอาไว้พูดคุยสนทนากัน คือ ทำให้มีข้อมูลพูดถกเถียงกันได้กว้างขึ้น พูดไปน้ำลายเต็มกะโถน คิกๆๆ
แต่ภาคปฏิบัติ ให้พับเก็บไว้ก่อน ขืนเอาไปนั่งนับเป็นหมวดๆ กายมี 14 หมวด อะไรก็น้บไป
เวทนา มี 9 หมวด อะไรก็นั่งนับไป
จิตต์ มี 16 หมวด มีอะไรบ้างนั่งนับไป
ธัมม์ มี 5 หมวด อะไรก็นั่งนับไป
ถ้านั่งคิดแบบนี้นะ อย่าปฏิบัติเลย เสียเวลาฟุ้งซ่านเปล่าๆ เชื่อไอ้เรืองเหอะ คิกๆๆ


อ้อ นึกได้ ถ้าจะนับ โบราณท่านให้นับตัวเลขพร้อมกับลมหายใจ ถ้าอยากรู้จะนำมาให้ดู ถ้าไม่อยากก็แล้วไป

...ดีใจเจอคนปฏิบัติ...

เอกอนก็ไปอยู่ในถ้ำพอสมควรนะ ตอนที่เริ่มลงมือศึกษาเข้าไปภายใน
จนเข้าไปอยู่ในถ้ำ ก็ยังไม่รู้จะไปไหนต่อ
สมัยนั้นหาหนังสืออ่านยาก ครูบาอาจารย์ก็อยู่ไกล

เมื่อเข้าไปถึงในถ้ำแล้วจะทำอะไรต่อ ก็ยังไม่รู้
จะหยิบธรรมขึ้นมาพิจารณาอะไร ก็ดูไม่ค่อยถนัด
เพราะความคิดมันไม่น้อมไป แม้เราพยายามจะลากมันไปพิจารณาธรรม
มันก็กลับมาตั้งอยู่ในถ้ำเหมือนเดิม มารู้แบบโพร่ง ๆ อยู่อย่างนั้น
ตอนนั้น ใครได้สัมผัสสภาวะนั้น จะค่อนข้างรู้ไปโดยสภาวะว่า กายไม่ใช่เรา
เพราะเราในตอนนั้นได้เข้าไปตั้งมั่นอยู่ที่การเป็นอะไรบางอย่างที่ รู้โพร่ง ๆ อยู่

เมื่อลากมันไปคิดอะไรไม่ได้ ก็เลยนั่งมองอาการรู้โพร่ง ๆ อยู่อย่างนั้นแหละ ...
จนกระทั่ง ความว่างที่ไม่มีขอบเขตก็ค่อย ๆ ปรากฏ และก็เรื่อย ๆ ไปเป็นลำดับ
...

เอกอนคิดว่าคุณควรมีครูบาอาจารย์ให้คำแนะนำในการปฏิบัติต่อไปนะคะ...

เพราะเอกอนไปแบบมั่ว ๆ ไปแบบดุ่ม ๆ ไปตามประสา
ไปตามที่จิตจะพาไปน่ะ

คือ ... มันเป็นความแปลก
ตอนนั้นที่เอกอนติดอยู่ตรงนั้น ในถ้ำ ทำสมาธิทีไรก็มาจบอยู่ตรงนี้
ยังไม่รู้จะทำไงต่อไป ไม่มีครูบาอาจารย์ที่ใกล้ ที่พอจะให้ได้เข้าไปปรึกษาถามไถ่

แต่ ... เอกอนรู้สึกอยู่ราวกับว่าเอกอนกำลังมองตากับสิ่งที่เอกอนจับตาอยู่
และสิ่งนั้นเหมือนจะมองตอบกลับมา และสื่อออกมาว่า

"ถ้าอยากรู้จักเขาให้มากกว่านี้ เธอต้องวางใจ และเชื่อใจเขา
แล้วเขาจะแสดงให้เห็นเอง
เพียงแค่เชื่อใจ ไว้ใจ วางใจ"

มันจะฝืนสักนิดในตอนแรก เพราะเราคิดว่าเราเป็นจิต และจิตเป็นเรามาตลอด
เหมือนว่าเราขับรถแล้วเรากุมพวงมาลัยรถไว้ในมือตลอด
แต่...มาตอนนี้ มีบางสิ่งบอกให้เราปล่อยพวงมาลัย

และ...ผนังถ้ำก็หายไป และอะไร ๆ มันก็ดำเนินไป ...

สภาวะนี้ ถ้าหากว่าผู้ปฏิบัติเข้าถึงเรื่อย ๆ จะรู้ได้โดยกสภาวะที่ปรากฎเป็นลำดับๆ

ว่า "จิตไม่ใช่เรา..."

แต่คุณควรมีครูบาอาจารย์นะคะ
เพราะสำหรับเอกอน กับสิ่งที่เอกอนสบตาด้วย
ตอนแรกเอกอนก็กังวล กับสิ่งที่จะดำเนินไป เพราะในสภาวะธรรมที่ละเอียด
กิเลสถือว่าเป็นภัยอย่างมาก ๆ
เพราะ ในธรรมหยาบ
เมื่อลูกบอลหล่นลงพื้น ลูกบอลยังคงเป็นลูกบอล
เมื่อจานข้าวตก ข้าวก็กระจายอยู่ในบริเวณที่จำกัด
เมื่อน้ำหก น้ำก็ไหลกระจายไปในขอบเขตที่จำกัด

แต่กับสภาวะธรรมที่ละเอียด มันเริ่มจะเบาเหมือนอากาศ ก๊าซ มันจะฟุ้งงงงงงง

สิ่งนั้นเขาบอกเอกอนให้สำรวมอย่างมาก ๆ ในเรื่องของกิเลส

แต่เราไปทำอะไรตรง ๆ กับกิเลสไม่ได้
สิ่งที่ทำได้คือ การเจริญพรหมวิหาร 4
เป็นธรรมที่มีความชุ่มชื่น ส่งให้จิตมีความเบา มีความแผ่กว้างออกไป
ความอหังการ มมังการ ... ต้องเบาบางลง

คือ ในการปฏิบัติ เราไม่มีทางละอะไรอย่างตรง ๆ ได้
ผู้ปฏิบัติเพียงแต่ทำได้ก็คือ เจริญธรรมอันเป็นคู่ปรับ



ขอคุยแบบไม่อิงหลักการ ไม่อิงตำรา คุยแบบสบาย ๆ นะคะ

เป็นกำลังใจให้การเดินทางในทางธรรม(ปฏิบัติ)ของคุณประสบผลสำเร็จให้เห็นได้ในเร็ววันนะคะ

หมอเอธิโอเปีย เจอตะปูในท้องคนไข้ 112 ตัว ของมีคมอีกเพียบ เผยเหตุป่วยจิตเลยกินเข้าไป

“คนไข้มีปัญหาเจ็บป่วยทางจิตมาเป็นเวลานานถึง 10 ปีแล้วและได้หยุดเข้ารับยาไปเมื่อประมาณ 2 ปีก่อน บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขาเริ่มกินพวกวัตถุสิ่งของเข้าไป”

นายแพทย์ดาวิทบอกอีกว่า ตนคิดว่าคนไข้เริ่มกินวัตถุสิ่งของเข้าไปด้วยการดื่มน้ำช่วย แต่เขายังโชคดีที่วัตถุมีคมเหล่านี้ไม่ได้แทงกระเพาะเขาเข้า ที่อาจนำไปสู่การติดเชื้อร้ายแรงและอาจทำให้เสียชีวิตได้

นายแพทย์ดาวิทยังบอกอีกว่าตนเคยเจอกรณีแบบนี้มาแล้วหลายรายที่คนไข้ซึ่งมีอาการป่วยทางจิตมักชอบกลืนวัตถุมีคมเข้าไป แต่ก็ยังไม่เคยพบกรณีไหนที่มีการกลืนวัตถุมีคมเข้าไปมากมายอย่างรายนี้ อย่างไรก็ดีคนไข้รายนี้กำลังมีอาการฟื้นตัวดีขึ้น

https://www.prachachat.net/world-news/news-238372

ลงตัวกับกระทู้ตามหาจิต ให้ดูภาพรวมไม่ต้องแยกเป็นเจตสิกอีก เพราะรวมอยู่ด้วยกันแล้ว

สาธุครับ ขอบพระคุณ คุณ eragon_joe ที่ชี้แนะครับ ยินดีอย่างยิ่งครับ

ตถาคตบอกให้รู้ที่กายใจตนนี่
จักขุนทรีย์เพ่งไปว่ามีคนทำไม่ดี
ที่คิดอย่างนี้เป็นใครไม่ดีเหรอคะ
มีแต่ตัวเองคิดไปตามที่ตัวเองเห็น
ไม่ได้คิดตามคำตถาคตบอกเอาไว้
ว่าไม่มีสัตว์บุคคลตัวตนมีแต่ธัมมะนะ
ที่คิดอย่างนี้คงคิดว่าตัวเองดีกว่ามีอะไรนะ
ทิฏฐิมานะถือตนว่าดีกว่ารู้ดีรู้ชั่วมากกว่างั้นหรือ
ที่คุณกรัชกายว่านั้นน่ะตรงคำไหนในพระไตรปิฎกหรือคะ

นี่ธัมมะมั้ย


ครั้งหนึ่ง อุชชัยพราหมณ์ได้ไปเฝ้าพระพุทธเจ้า และกราบทูลว่า ตนจะไปอยู่ต่างถิ่น จะขอให้พระพุทธองค์แสดงธรรม ที่เป็นไปเพื่อประโยชน์สุขปัจจุบัน และธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์สุขภายหน้า

พระพุทธเจ้าได้ตรัสว่า

“ดูกรพราหมณ์ ธรรม ๔ ประการนี้ เป็นไปเพื่อประโยชน์เพื่อความสุขปัจจุบัน กล่าวคือ อุฏฐานสัมปทา อารักขสัมปทา กัลยาณมิตตตา สมชีวิตา

๑) อุฏฐานสัมปทา เป็นไฉน ? คือ กุลบุตรหาเลี้ยงชีพด้วยความขยันในการงาน ไม่ว่าจะเป็นกสิกรรม ก็ดี พาณิชยกรรม ก็ดี โครักขกรรม ก็ดี ราชการทหาร ก็ดี ราชการพลเรือน ก็ดี ศิลปะอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็ดี เธอเป็นผู้ขยัน ชำนิชำนาญ ไม่เกียจคร้าน ในงานนั้น ประกอบด้วยปัญญาเครื่องสอบสวนตรวจตรา รู้จักวิธีปฏิบัติในเรื่องนั้นๆ สามารถทำ สามารถจัดการ นี้เรียกว่า อุฏฐานสัมปทา

๒) อารักขสัมปทา เป็นไฉน ? คือ กุลบุตรมีโภคทรัพย์ ที่หามาได้ด้วยความขยันหมั่นเพียร เก็บรวบรวมขึ้นด้วยกำลังแขน อย่างอาบเหงื่อต่างน้ำ เป็นของชอบธรรม ได้มาโดยธรรม เธอจัดการรักษาคุ้มครองทรัพย์เหล่านั้น โดยพิจารณาว่า ทำอย่างไร ราชาทั้งหลายจะไม่พึงริบโภคะเหล่านี้ของเราเสีย พวกโจรไม่พึงลักไปเสีย ไฟไม่พึงไหม้เสีย น้ำไม่พึงพาไปเสีย ทายาทอัปรีย์ก็จะไม่พึงเอาไปเสีย นี้เรียกว่า อารักขสัมปทา

๓) กัลยาณมิตตตา เป็นไฉน ? คือ กุลบุตรเข้าอยู่อาศัยในคามหรือนิคมใดก็ตาม เธอเข้าสนิทสนมสนทนาปราศรัย ถกถ้อยปรึกษา กับท่านที่เป็นคหบดีบ้าง บุตรคหบดีบ้าง พวกคนหนุ่มที่มีความประพฤติเป็นผู้ใหญ่บ้าง คนสูงอายุที่มีความประพฤติเป็นผู้ใหญ่บ้าง ผู้ประกอบด้วยศรัทธา ประกอบด้วยศีล ประกอบด้วยจาคะ ประกอบด้วยปัญญา เธอศึกษาเยี่ยงอย่างความเพียบพร้อมด้วยศรัทธา ของท่านผู้เพียบพร้อมด้วยศรัทธา ศึกษาเยี่ยงอย่างความเพียบพร้อมด้วยศีล ของท่านผู้เพียบพร้อมด้วยศีล ศึกษาเยี่ยงอย่างความเพียบพร้อมด้วยจาคะ ของท่านผู้เพียบพร้อมด้วยจาคะ ศึกษาเยี่ยงอย่างความเพียบพร้อมด้วยปัญญา ของท่านผู้เพียบพร้อมด้วยปัญญา นี้เรียกว่า กัลยาณมิตตตา

๔) สมชีวิตา เป็นไฉน ? คือ กุลบุตรเลี้ยงชีวิพอเหมาะ ไม่ให้ฟุ่มเฟือยเกินไป ไม่ให้ฝืดเคืองเกินไป โดยรู้เข้าใจทางเพิ่มพูนและทางลดถอยแห่งโภคทรัพย์ ว่าทำอย่างนี้ รายได้ของเราจึงจะเหนือรายจ่าย และรายจ่ายของเราจึงจักไม่เหนือรายได้ เปรียบเหมือนคนชั่งตาชั่งหรือลูกมือคนชั่งยกตาชั่งขึ้นแล้ว ย่อมรู้ว่าหย่อนไปเท่านั้น หรือเกินไปเท่านี้

“ถ้าหากกุลบุตร นี้ รายได้น้อย แต่เลี้ยงชีวิตอย่างฟุ้งเฟ้อ ก็จะมีผู้กล่าวว่าเอาได้ว่า กุลบุตรผู้นี้ ...กินใช้ทรัพย์สมบัติเหมือนคนกินมะเดื่อ ถ้ากุลบุตรนี้มีรายได้มาก แต่เลี้ยงชีวิตอย่างฝืดเคือง ก็จะมีผู้กล่าวว่าเอาได้ว่า กุลบุตรผู้นี้ คงจะตายอย่างคนอนาถา แต่เพราะกุลบุตรนี้เลี้ยงชีวิตพอเหมาะ...นี้เรียกว่า สมชีวิตา


"ดูกรพราหมณ์ โภคะที่เกิดขึ้นโดยชอบอย่างนี้แล้ว ย่อมมี อบายมุข (ช่องทางเสื่อม) ๔ ประการ คือ เป็นนักเลงหญิง เป็นนักเลงสุรา เป็นนักเลงการพนัน มีมิตรชั่วสหายชั่ว ฝักใฝ่ในคนชั่ว เปรียบเหมือนอ่างเก็บน้ำแหล่งใหญ่ มีทางไหลเข้า ๔ ทาง มีทางไหลออก ๔ ทาง หากคนปิดทางน้ำเข้าเสีย เปิดแต่ทางน้ำออก อีกทั้งฝนก็ไม่ตกต้องตามฤดูกาล เมื่อเป็นเช่นนี้ อ่างเก็บน้ำใหญ่นั้น เป็นอันหวังได้แต่ความลดน้อยลงอย่างเดียว ไม่มีความเพิ่มขึ้นได้เลย...


“ดูกรพราหมณ์ โภคะที่เกิดขึ้นโดยชอบอย่างนี้แล้ว ย่อมมี อายมุข (ช่องทางเพิ่มขึ้น) ๔ ประการ คือ ไม่เป็นนักเลงหญิง ไม่เป็นนักเลงสุรา ไม่เป็นนักเลงการพนัน มีมิตรดี มีสหายดี ใฝ่ใจในกัลยาณชน เปรียบเหมือนอ่างเก็บน้ำใหญ่ ใหญ่ มีทางไหลเข้า ๔ ทาง มีทางไหลออก ๔ ทาง หากคนเปิดทางน้ำเข้า ปิดทางน้ำออก และฝนก็ตกต้องตามฤดูกาล เมื่อเป็นเช่นนี้ อ่างเก็บน้ำใหญ่นั้น เป็นอันหวังได้แต่ความเพิ่มพูนอย่างเดียว ไม่มีความลดน้อยลงเลย...

“ดูกรพราหมณ์ ธรรม ๔ ประการ เหล่านี้แล ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขปัจจุบัน แก่กุลบุตร”

จากนั้น ตรัสแสดงธรรม ๔ ประการ ที่เป็นไปเพื่อประโยชน์สุขเบื้องหน้า หรือประโยชน์ล้ำเลยตาเห็น (สัมปรายิกัตถะ) คือ สัทธาสัมปทา ศีลสัมปทา จาคสัมปทา และปัญญาสัมปทา * (องฺ.อฏฺฐก.23/145/294)

คุณไม่เข้าใจความเป็นปกติที่กำลังมีหรือคะ
คิดให้ตรงว่าคุณมีจิตครบ6ทางแล้วนี่คะ
เห็นหรือได้ยินหรือได้กลิ่นหรือลิ้มรส
หรือรู้สิ่งที่กระทบสัมผัสหรือคิดนึก
มีครบแล้วกำลังเกิดดับสลับกัน
คุณไม่รู้ว่าไม่รู้ความจริงที่มีแต่
จะไปทำเพื่อให้รู้สิ่งที่คุณไม่มี
การทำสมถภาวนาเป็นการทำ
ไม่รู้เพิ่มขึ้นไม่รู้เป็นภาษาไทย
แปลเป็นบาลีว่ามีกิเลสชัดเจนว่า
มีไม่รู้สิ่งที่มีจริงที่กำลังปรากฏเดี๋ยวนี้
การศึกษาไม่ตรงสัจจะที่ปรากฏว่ามีแล้ว
มันเลยปัจจุบันขณะตลอดเวลาเมื่อไหร่จะเข้าใจคะ
ไม่มีใครทำทุกสิ่งที่กำลังเกิดดับเพราะทุกอย่างมีตามเหตุปัจจัย
คำสอนสำหรับฟังเพื่อคิดถูกตามได้เท่านั้นจนกว่าปัญญาเจริญขึ้น
จนประจักษ์ความจริงตรงตามที่กำลังฟังตามปกติเป็นปกติ
ที่รู้ว่าขณะที่มีกุศลที่ประกอบปัญญาเป็นขณะที่ไม่มีกิเลส
ที่คุณอยากไปทำเพราะไม่รู้คือมีกิเลสไงคะ