“การรัก อีกอย่างหนึ่งเรียกว่า เมตตาตัว
คือ หมั่นประกอบบุญกุศล และคุณงามความดี
ให้มีขึ้นในตน

ขณะใดที่จะเกิดประโยชน์จาก ตา หู
จมูก ปาก มือ เท้า ของตนเองแล้ว
ก็ไม่ยอมปล่อยโอกาส ให้เสียไป

มือของเรา ที่จะให้ทาน ก็ไม่ถูกตัด
ตาที่จะได้พบเห็นของดีๆ ก็ไม่ถูกปิดมิด
เราก็จะได้รับผลรายได้อันดี จากตัวของเรา
อย่างเต็มที่ อย่างนี้เรียกว่า เมตตาตัว
เป็นการรักที่ถูกทาง ผู้นั้นจะมีแต่ความสุข”

-:- ท่านพ่อลี ธมฺมธโร -:-




บรรดาสัตว์ทั้งหลายนั้น
เมื่อไม่มีทุกข์ มาถึงตัว
มักไม่เห็น คุณพระศาสนา

มัวเมาประมาท ปล่อยกาย ปล่อยใจ
ให้ประพฤติทุจริต ผิดศีลธรรม
อยู่เป็นประจำนิสัย เห็นผิดเป็นถูก
เห็นกงจักรเป็นดอกบัว

ต่อเมื่อได้รับทุกข์เข้า ที่พึ่งอื่นไม่มี
นั่นแหละ จึงได้คิดถึงพระ คิดถึงศาสนา
แต่ก็เป็นเวลาที่สายไปแล้ว"

-:- หลวงปู่แหวน สุจิณโณ -:-





“ระลึกถึงความตาย บ่อยๆ
ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า

ก็จะทำให้บุคคลนั้น
ได้สร้างคุณงามความดีได้มาก
ตามกำลังความสามารถของตน

จึงจะเป็นผล เป็นประโยชน์แก่ชีวิต
ของบุคคลนั้น ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์”

-:- หลวงปู่เปลี่ยน ปัญญาปทีโป -:-






"ความอยาก เป็นทุกข์
อยากน้อย ทุกข์น้อย
อยากมาก ทุกข์มาก
ไม่อยาก ไม่ทุกข์
ผู้มีสุข คือ ผู้หมดความอยาก"

-:- หลวงปู่สาย เขมธัมโม -:-




"เราเกิดมาเพื่อประสบกับความทุกข์
คนที่เกิดมาแล้วทุกคน จะไม่มีทุกข์ เป็นไม่มี
ถ้าหากว่าเรา ยังยึดถือว่าร่างกายเป็นของเรา
ทรัพย์สินเป็นของเรา ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง
เป็นของเรา อารมณ์ทุกข์มันก็เกิด

เกิดเพราะว่าเราเกาะ ที่เรียกว่า อุปาทาน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โลกธรรม 8 ประการ คือ

มีลาภดีใจ ลาภสลายตัวไปเสียใจ
มียศดีใจ ยศสลายตัวไปเสียใจ
มีความสุขในกามดีใจ ความสุขหมดไปร้อนใจ
ได้รับคำนินทาเดือดร้อน ได้รับคำสรรเสริญมีสุข

องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
แนะนำให้พวกเรา ใช้อารมณ์คิดอยู่เสมอว่า
ทุกข์ นี้เป็นกฎธรรมดาของโลก”

-:- พระราชพรหมยาน (วีระ ถาวโร) -:-





"ความผูกพันนั่นแล
พาให้โลกเป็นทุกข์กันมากน้อย
ถ้าความผูกพันในใจไม่มี ก็ไม่เป็นทุกข์
ธรรมท่านจึงสอนให้รู้เท่าทัน
และปล่อยวางความผูกพัน
อันเป็นตัวการ ให้ทุกข์ทั้งหลายเกิด"

-:- หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน -:-