โลกสวย เขียน:
กรัชกาย เขียน:
โลกสวย เขียน:
(๑๑) ฌานุเบกขา เป็นความเฉยต่อความสุขในจตุตถฌาน เมื่อจะขึ้นสู่ ปัญจมฌาน องค์ธรรมได้แก่ ตัตรมัชฌัตตตาเจตสิก
อีกนัยหนึ่งแสดงว่า อุเบกขา คือองค์ฌาน เฉยอยู่ด้วยความเพ่ง ตั้งมั่นอยู่ด้วย สมาธิ ตั้งเฉยอยู่โดยปกติ ไม่เอนเอียงตกไปตามนิวรณ มีกามฉันทะเป็นต้น หมายถึง ตั้งมั่นเฉยอยู่ในอารมณ์ที่ตนพินิจ
(๑๒) ปาริสุทธุเบกขา เป็นความเฉยในปัญจมฌาน ที่ไม่ได้ติดอยู่ในสุข เหมือนจตุตถฌาน คือเฉยเพราะละสุขเสียได้แล้ว ดังมีข้อเปรียบไว้ว่า สติเป็นไป ด้วยกับปัญจมฌานนั้น เป็นสติปาริสุทธิ เพราะเหตุเป็นไปด้วยอุเบกขา ดังนั้น ปาริ สุทธุเบกขานี้จึงได้แก่ปัญจมฌานนั่นเอง องค์ธรรมได้แก่ ตัตรมัชฌัตตตาเจตสิก
คริคริ
สุข สดชื่น
ออกจากสมาธิ มาเขียน มาขับรถ แล้วยังสุขสดชื่น ไม่หายเรย
อีกนัยหนึ่งแสดงว่า อุเบกขา คือองค์ฌาน เฉยอยู่ด้วยความเพ่ง ตั้งมั่นอยู่ด้วย สมาธิ ตั้งเฉยอยู่โดยปกติ ไม่เอนเอียงตกไปตามนิวรณ มีกามฉันทะเป็นต้น หมายถึง ตั้งมั่นเฉยอยู่ในอารมณ์ที่ตนพินิจ
(๑๒) ปาริสุทธุเบกขา เป็นความเฉยในปัญจมฌาน ที่ไม่ได้ติดอยู่ในสุข เหมือนจตุตถฌาน คือเฉยเพราะละสุขเสียได้แล้ว ดังมีข้อเปรียบไว้ว่า สติเป็นไป ด้วยกับปัญจมฌานนั้น เป็นสติปาริสุทธิ เพราะเหตุเป็นไปด้วยอุเบกขา ดังนั้น ปาริ สุทธุเบกขานี้จึงได้แก่ปัญจมฌานนั่นเอง องค์ธรรมได้แก่ ตัตรมัชฌัตตตาเจตสิก
คริคริ
สุข สดชื่น
ออกจากสมาธิ มาเขียน มาขับรถ แล้วยังสุขสดชื่น ไม่หายเรย
พูดกับคนชอบมโนก็แบบนี้แหละ
จะเป็นปัญจมฌาน จตุตถฌาน ก็อันเดียวกัน เพียงแต่ว่า จตุตถฌาน นี่พูดตามพระสูตร แต่อภิธรรมท่านขยายจตุตถฌานให้เป็น ๕ มันก็แค่นี้ คิกๆๆ
แค่นี้ก็ยัง ไม่เป็นอุเบกขาไงคะ
เรยสุข สดชื่น ไม่รู้คลาย
เลิกมโนแระ ไปทำเอาไป
เขาก็บอกอยู่ "อุเบกขา เอกัคคตา" มันข้ามสุขมาแล้ว
ดวงอาทิตย์โผล่จากขอบฟ้าตั้งแต่เช้าถึงเที่ยง กับ ระหว่างดวงอาทิตย์ซึ่งกำลังค่อยๆลับขอบฟ้า มีความแตกต่างกัน. พักไว้ก่อนให้เมโลกสวยเถียง
