26 ม.ค.วันชาติอินเดียจัดขบวนแห่ชื่นชมพระพุทธศาสนา

วันที่ 26 มกราคมของทุกปี คือวันชาติของอินเดีย หรือที่เรียกว่า Republic Day of India ซึ่งถือเป็นวันที่สำคัญที่สุดทางประวัติศาสตร์ของประเทศอินเดีย ซึ่งเป็นวันที่รัฐธรรมนูญของอินเดียได้ประกาศใช้เป็นครั้งแรก และอินเดียได้รับการสถาปนาเป็นสาธารณรัฐ ถือว่าอินเดียก็ได้กลายเป็นเอกราชโดยแท้ สานฝันของมหาตมะ คานธีและนักต่อสู้เพื่อเอกราชของอินเดีย โดยรัฐบาลได้จัดพิธีเฉลิมฉลองทุกปี และที่พิเศษกว่าทุกปีที่ผ่านมาคือมีขบวนที่แสดงถึงสัญลักษณ์ชื่นชมพระพุทธศาสนาซึ่งเป็นสมบัติดั้งเดิมของบรรพบุรุษมากว่า 2600 ปีด้วย





http://thebuddh.com/?p=40621&fbclid=IwA ... jfFTFdPZrg


ถ้าอยู่แถวๆนี้ไม่ได้ ก็กลับปิตุภูมิเถอะ แล้วก็รักษาเอาไว้ให้ดี อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

พระพุทธศาสนากำลังเจริญงอกงามที่นครดูไบ

วันที่ 31 ม.ค.เฟซบุ๊ก JYOTI – জ্যোতি ได้เผยแพร่ภาพเกี่ยวกับการเผยแผ่พระพุทธศาสนาที่นครดูไบ ประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์

http://thebuddh.com/wp-content/uploads/ ... 1248_n.jpg

http://thebuddh.com/?p=40703&fbclid=IwA ... smjg2QDQ-o

สาธุ ขอให้เจริญๆ

ผมคิดว่าการแก้ปัญหาของพระพุทธศาสนาในประเทศไทยที่ถูกต้องและยั่งยืน คือการให้ความรู้
ความเข้าใจที่ถูกต้องแก่ประชาชน ในเรื่องหลักคำสอน หน้าที่ของพุทธบริษัท ๔

ให้ประชาชนเข้าใจอย่างถูกต้องว่า พระสงฆ์คืออะไร บรรพชาในพุทธศาสนาเพื่ออะไร มีกิจใดที่
ควรทำเป็นกิจของสงฆ์ มีกิจใดที่ไม่ควรทำไม่ใช่กิจของสงฆ์ จุดมุ่งหมายของการบวชคืออะไร

เมื่อประชาชนมีความรู้ความเข้าใจอย่างถูกต้องในพระภิกษุ ก็จะรู้หน้าที่ของอุบาสก อุบาสิกา อย่าง
ถูกต้อง รู้ว่าการบำรุงพระพุทธศาสนาที่ถูกต้องทำอย่างไร สิ่งใดควรให้แก่ภิกษุ สิ่งใดไม่ควรให้ สิ่ง
ใดควรเชื่อ สอดคล้องตามคำสอน สิ่งใดไม่ควรเชื่อ ขัดกับหลักธรรมคำสอน

เมื่อประชาชนส่วนใหญ่หรือส่วนมาก มีความรู้ความเข้าใจถูกต้อง มีศรัทธาที่ประกอบด้วยปัญญา รู้
หลักธรรมคำสอน ไม่หลงงมงายพวกคนที่อาศัยหากินกับผ้าเหลืองก็จะอยู่ยากขึ้น ๆ และค่อย ๆ หมด
ไปเอง

ปล. คำถามคือ จะทำอย่างไรให้ประชาชนคนไทยเข้าถึงหลักธรรมคำสอน หน้าที่ของพุทธบริษัท ๔
อย่างถูกต้อง

ส่วนนี้ต้องเป็นหน้าที่ของผู้เป็นใหญ่ที่สุดในประเทศ
หรือรองลงมาหน่อยก็พอได้เป็นผู้ทำหน้าที่ ส่วนเราๆตัว
กระจ้อยพูดไปใครเขาจะเชื่อจะฟังกัน เมื่อไม่เชื่อไม่ฟังก็
ไม่ทำตาม

ไปทางตะวันตกบ้าง



https://www.facebook.com/48807023505018 ... =3&theater



https://www.facebook.com/48807023505018 ... =3&theater

พุทธในเมืองไทยอิ่มตัวแล้ว เปรียบก็เหมือนตะวันที่ตรงหัวแล้ว ชั่วโมงต่อๆไปก็จะคล้อยๆลงต่ำ แล้วก็ลับขอบฟ้าไป

นี่ก็คล้ายๆเมืองไทยในอดีต ที่ชาวบ้านในหมู่บ้านนั้นๆร่วมแรงแข็งขันกันสร้างวัดประจำหมู่บ้านของตน

ชาวพุทธบางกลุ่มบางคณะมองพุทธธรรมเกินกำลังสติปัญญาของตัว เช่น ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น มันเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทั้งๆที่ตนเองเข้าไม่ถึงความเป็นอย่างนั้น เลยกลายเป็นความคิดที่เลื่อนลอยไป

น่าจะเป็นที่ลาว



https://www.facebook.com/photo.php?fbid ... =3&theater

ในมุมมองผม พุทธศาสนาในไทยมีศักยภาพพอที่จะเป็นเสาหลักให้พุทธศาสนาในโลกสืบต่อไปกาลนาน
เพราะบ้านเรามีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข และพระมหากษัตริย์ของเราอุปถัมถ์ค้ำชูพระพุทธศาสนา แต่
จะหวังให้คงอยู่ตลอดไปคงเป็นไปไม่ได้ ก็หวังให้ดำรงไว้ให้นานที่สุด

เห็นแล้ว น่าอนุโมทนา นี้เพียงแค่ทานยังความ
น่ายินดีให้เกิดขึ้นแล้วแก่ใจ

โลกนี้จะสวยงามยิ่ง หากใจของทุกคนงอกงามไปด้วยศีล ธรรม

รักศีลธรรม ทำชีวิตให้สดใจ
รักศีลธรรม ทำให้กาย วาจา ใจ งาม
รักศีลธรรม ทำตัวให้เรียบร้อย
รักศีลธรรม ทำจิตให้ผ่องใส
รักศีลธรรม ความทรงจำย่อมจะดีขึ้น
รักศีลธรรม นำสิ่งที่ดีๆมาสู่ชีวิต
รักศีลธรรม ทำให้ชีวิตสว่างแจ้ง
รักศีลธรรม นำตนสู่แดนพระนิพพาน

อินเดียในอดีตตามที่ว่ามามีครบหมด ทั้งพระเจ้าพิมพิสาร พระเจ้าปเสนทิโกศล กษัตริย์ลิจฉวี มีมหาวิทยาลัยใหญ่ที่สุด คือ นาลันทา เรียบโร้ย ปัจจุบันต้องฟื้นฟูพุทธศาสนากันขึ้นมาใหม่

ประเทศไทยปัจจุบันยุครุ่งเรื่อง ชาวบ้านพากันสร้างวัดวาอาราม สร้างสำนักสงฆ์ ตอนนี้ไปดูทางภาคอีสาน ภาคเหนือ วัดร้างสำนักร้างมากมาย ภาคใต้ก็ด้วย ภาคกลางก็มี

ข้อสังเกต



https://www.facebook.com/photo.php?fbid ... =3&theater

มีคนพูดได้ยินกับหู คือ เขามีเพื่อนต่างความเชื่อต่างลัทธิศาสนา อยู่บ้านไม่กินหมู แต่ออกนอกบ้านอยู่กับเพื่อนฟาดเรียบ

ให้นึกทำลายทิฏฐิยังนี้สิ จะกินอะไรไม่กินอะไรก็ตาม กินเข้าไปแล้วเป็นขี้ เวลาถ่ายออกมาเหม็นเหมือนกันหมด ตอนกินเขาเรียกว่าหูฉลาม เป๋าฮื้อ หมู เห็ด เป็ด ไก่ ตอนขี้ออกมาไม่เห็นสภาพนั้นอีกเลย จะกินกลับเข้าไปอีก ทีนี้อ้วกแตกอ้วกแตนเลย จริงไม่จริง

ข้างบนพูดถึงทิฏฐิไว้ ดูความหมายมันหน่อย


ทิฏฐิ คือ ความเห็น ความเข้าใจตามแนวความคิดของตน * เป็นขั้นตอนสำคัญในกระบวนการพัฒนาปัญญา

เพราะความรู้ ความเข้าใจ ของมนุษย์ปุถุชน ที่ต่อจากขั้นขึ้นต่อผู้อื่นด้วยศรัทธา ก้าวมาสู่การมีความคิด ความเข้าใจ หรือมีสิ่งที่เรียกว่า เหตุผลของคนเองประกอบ พอจะนับได้ว่าเป็นความเข้าใจของตนเอง ก็คือ ทิฏฐิ

บางครั้งทิฏฐิ ก็สัมพันธ์กับศรัทธาอย่างใกล้ชิด หรือถึงกับเป็นคนละแง่ของเรื่องเดียวกัน กล่าวคือ แง่ที่เป็นการมอบความไว้วางใจในความรู้ของผู้อื่น ยอมไปตามปัญญาของเขา (แล่นออกหรือพุ่งไปหา) เป็นศรัทธา

ส่วนแง่ที่เป็นการรับเอาความรู้นั้น หรือสิ่งที่เขาบอกให้นั้นมายึดถือทำเป็นของตน (รับมาถือหรือเอาเข้ามา) เป็นทิฏฐิ ลักษณะสำคัญของทิฏฐิ คือการยึดถือเป็นของตน *


ความรู้ที่เป็นทิฏฐินี้ มีได้ตั้งแต่ ขั้นไม่มีเหตุผลเลย จนถึงมีเหตุผลบ้าง และมีเหตุผลมาก

เมื่อใดทิฏฐินั้นพัฒนาขึ้นไปจนเป็นความรู้ ความเห็น ความเข้าใจ ที่ถูกต้องตรงตามความเป็นจริง คือ ตรงตามสภาวะ ก็เรียกว่าเป็นสัมมาทิฏฐิ และจัดเป็นปัญญา * (เช่น อภิ.วิ.35/240/164ฯลฯ)

เมื่อปัญญานั้น เจริญขึ้น จนมองเห็นสภาวะนั้นด้วยตนเองอย่างชัดแจ้งสมบูรณ์ แล้ว ก็ไม่ต้องยึดถือความรู้นั้นเป็นของตน เพราะความจริงแท้ดำรงอยู่อย่างเป็นกลางๆ ไม่ต้องมีที่อ้างที่ยัน เป็นอันเลยพ้นขั้นของทิฏฐิไปเอง
แต่เพราะทิฏฐิพ่วงอยู่กับความยึดถือเป็นของตน ทิฏฐิจึงมักก่อให้เกิดผลเสีย
ถ้ายึดถือเหนียวแน่น แม้จะเป็นทิฏฐิที่ใกล้เคียงความจริงอย่างมาก แต่ก็กลายเป็นเครื่องปิดบังขวางกั้นไม่ให้เข้าถึงความจริงนั้น

ที่อ้างอิง *

* ไม่พึงปะปนกับคำว่า ทิฏฐิ ที่หมายถึงความดื้อดึงในความเห็น ตามที่ใช้ในภาษาไทย (ทิฏฐินี้ รูปสันสกฤตเป็นทฤษฎี แต่ก็มีความหมายไม่ตรงกันนักกับคำว่าทฤษฎีที่ใช้ในภาษาไทย)

* ไวพจน์บางคำของทิฏฐิ คือ อภินิเวส ปรามาส และอุปาทาน (ซึ่งลึกลงไปย่อมมีตัณหาเป็นปัจจัย) อภิ.วิ.35/312/200