@ เว้นจากสุราเมรัยและของมึนเมาอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท คือ ไม่เสพของมึนเมา; จับเอาสาระว่า ความประพฤติหรือการดำเนินชีวิต ที่ปราศจากความประมาทพลั้งพลาดมัวเมาเนื่องจากการใช้สิ่งเสพติดที่ทำให้เสียสติสัมปชัญญะ


อาชญากรรมที่ร้ายแรงแทบทั้งหมด เป็นเรื่องของการละเมิดศีล ๕
ในสังคมที่มากด้วยการสังหารผลาญชีวิต การปองร้าย การทำร้ายกัน
การลักขโมย ปล้นแย่งชิง
การทำความผิดทางเพศ มีคดีฆาตกรรม โจรกรรมการ ข่มขืน หลอกลวง
การเสพของมึนเมา และสิ่งเสพติด ตลอดจนการก่อปัญหา และอุบัติเหตุต่างๆ เนื่องมาจากของมึนเมา และสิ่งเสพติดเหล่านั้น ระบาดแพร่หลายทั่วไป

ชีวิตและทรัพย์สินไม่ปลอดภัย จะอยู่ไหนหรือไปที่ไหน ก็ไม่มีความมั่นใจ เต็มไปด้วยความห่วงใย วิตกกังวล จิตใจหวาดผวาบ่อย ๆ
ผู้คนพบเห็นกัน แทนที่จะอบอุ่นใจ ก็หวาดระแวงกันอยู่กันไม่เป็นปกติสุข
สุขภาพจิตของประชาชน ย่อมเสื่อมโทรม ยากที่จะพัฒนาคุณภาพ และสมรรถภาพของจิต

ในเวลาเดียวกัน สังคมเช่นนั้น ก็ไม่เป็นสภาพแวดล้อมที่เกื้อกูลสำหรับการสร้างสรรค์สิ่งดีงาม และการพัฒนาใดๆ เพราะมัววุ่นวายระส่ำระสาย ยุ่งแต่กับการแก้ปัญหา และมีแต่กิจกรรมที่บ่อนทำลายสังคมให้เสื่อมโทรมลงไป

โดยนัยนี้ การขาดศีล ๕ จะเนื่องมาจากเหตุใดก็ตาม จึงเป็นมาตรฐานวัดความเสื่อมโทรมของสังคม

ส่วนสภาพพฤติกรรม และการดำเนินชีวิตที่ตรงข้ามจากนี้นั่นแหละ คือ การมีศีล ๕

ดังนั้น ศีล ๕ จึงเป็นเกณฑ์มาตรฐานอย่างต่ำที่สุดของความประพฤติมนุษย์ สำหรับรักษาสภาพแวดล้อมทางสังคม ให้อยู่ในภาวะเกื้อกูล เป็นพื้นฐานของการดำเนินชีวิตที่ดีงาม และการพัฒนาที่สูงขึ้นไป

(ศีล=>เพื่อสมาธิ => สมาธิเพื่อปัญญา => ปัญญาเพื่อวิมุตติ)


มรรคมีองค์ ๘ ย่อเข้าใน ศีล สมาธิ ปัญญา ซึ่งเรียกว่า ไตรสิกขา

คนร้าย มีประวัติถูกจำคุกในคดีฆ่าคนตายมา 2 ครั้ง เมื่อสมัยอายุ 16 ปี เคยยิงเพื่อนนศ.ตายในท้องที่ จ.ราชบุรี และเมื่อออกจากคุกมา ก็ก่อคดีฆ่าอีก 1 ศพและถูกจับติดคุกอีก เมื่อพ้นคุกมา นายรณกรได้เดินทางมาเยี่ยมแม่ที่ จ.ชุมพร และได้ก่อคดีฆ่าในครั้งนี้ เรียกได้ว่ามีความเหี้ยมโหดในจิตใจแล้ว สามารถฆ่าคนได้อย่างสบายๆ
https://www.khaosod.co.th/special-stories/news_961526

อบายมุข ๖ (เหตุเครื่องฉิบหาย ๖ อย่าง)

อบายมุข คือเหตุเครื่องฉิบหาย ๖ อย่าง

๑.ดื่มน้ำเมา

๒. เที่ยวกลางคืน

๓. เที่ยวดูการเล่น

๔. เล่นการพนัน

๕. คบคนชั่วเป็นมิตร

๖. เกียจคร้านทำการงาน

ทั้งหมดนี้เป็นทางเสื่อม เป็นทางที่ใครเดินแล้วเสื่อมลงไปเรื่อยๆ

เช่น ดื่มน้ำเมา เป็นทางเสื่อมทั้งกาย ทั้งใจ เสื่อมทรัพย์ เสื่อมชื่อเสียง เสื่อมหมดทุกประการ เพราะดื่มน้ำเมามีโทษ คือ

๑.เสียทรัพย์ ไม่ได้รับประโยชน์ตอบแทน

๒. เกิดโรคในร่างกายจิตใจ

๓. มักก่อการทะเลาะวิวาทกัน

๔. ไม่รู้จักละอาย ทำอะไรแปลกๆ

๕. คนดีเขาดูหมิ่น ว่าเป็นทาสน้ำเมา

๖.สมองเสื่อม ปัญญาเสื่อม

นี่โทษของการดื่มน้ำเมา มีถึง ๖ อย่าง

๓. มักก่อการทะเลาะวิวาทกัน

สลด อิเหนาซดเหล้าเถื่อนผสมยาฆ่าแมลง ตายเกิน 50 ศพ ป่วยอีกอื้อ

ทั้งนี้ ชาวอินโดนีเซียจำนวนหนึ่ง มักหันไปต้มเหล้าเถื่อนบริโภคเอง เพราะมีราคาถูกกว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ถูกกฎหมาย ที่รัฐบาลตั้งภาษีไว้สูงมาก และทำให้ในช่วงที่ผ่านมา มีข่าวการเสียชีวิตเพราะบริโภคเหล้าเถื่อนในอินโดนีเซียหลายครั้ง

https://www.thairath.co.th/content/1253431

ไม่ว่าจะนับถือศาสนาไหน ก็ดื่มเหล้า อยู่ที่ตนเองจะดื่มไม่ดื่ม หลักศาสนาไม่ห้ามไม่ได้บังคับ เพียงแต่ชี้บอกคุณบอกโทษของมัน

หากดื่มเหล้าเบียร์ที่เสียภาษีก็ว่าไม่ผิดกฎหมาย แต่ดื่มเหล้าป่าต้มกันเองว่าผิดกฎหมาย เพราะไม่เสียภาษีให้รัฐตำรวจจับ

เส้นแบ่งระหว่างศีลธรรม กับ กฎหมาย เมาแล้วนอน ไม่ผิดกฎหมาย แต่ผิดศีล เมาแล้วเที่ยวอาละวาดตีหัวหมาด่าแม่เจ๊ก นี่ผิดกฎหมายด้วย ผิดศีลด้วย สองเด้ง

สงกรานต์เดินทางกลับ ตจว. เมาแล้วขับรถ ผิดกฎหมายตำรวจจับ แต่ถ้าเมาแล้วนอนอยู่ในรถตำรวจไม่จับ แม้จะผิดศีลก็ตาม

:b12:
อะไรที่เป็นปัญญาตรงขณะที่ตนสะสมบ้างคะ

ปัญญา ปัญญา ปัญญา ท่องอยู่นั่นแหละ ไหนเอาชัดๆสิปัญญาที่คุณโรสว่าเนี่ยต้องยังไง เอาชัดๆ

เข้าใจเห็นถูกตามได้ไง
เอ้าลองคิดตามนะตรงคำ
เห็นเป็นธัมมะเห็นเป็นเห็น
เห็นดับแล้วเป็นเราเห็นแล้ว
คิดเป็นคนสัตว์วัตถุสิ่งของแต่
ตถาคตตรัสว่าเห็นไม่ใช่เราและ
เห็นแค่สี1สีดับและกิเลสเกิดต่อทันที
เพราะยังไม่ใช่ผู้ตรงต่อสัจจะที่กำลังมี

เข้าใจเห็นถูกตามได้ไง
เอ้าลองคิดตามนะตรงคำ
เห็นเป็นธัมมะเห็นเป็นเห็น
เห็นดับแล้วเป็นเราเห็นแล้ว
คิดเป็นคนสัตว์วัตถุสิ่งของแต่
ตถาคตตรัสว่าเห็นไม่ใช่เราและ
เห็นแค่สี1สีดับและกิเลสเกิดต่อทันที
เพราะยังไม่ใช่ผู้ตรงต่อสัจจะที่กำลังมี

ผมเป็นคนนั่งสมาธิมาตั้งแต่อายุประมาณ 6 ขวบ ก็นั่งมาเรื่อยครับ จนปัจจุบันอายุ 40 ปี ลองศึกษาหลายๆ แนวทาง จนรู้สึกแนวอานาปานสติ น่าจะเหมาะกับตัวเราก็เลยปฏิบัติแนวนนี้มาตลอดครับ

เคยมีอยู่ครั้งนึง ผมนั่งสมาธิไปได้ประมาณ 30 นาที จิตนิ่งจนหูไม่ได้ยินเสียง จมูกไม่ได้กลิ่น อยู่ดีๆ ก็เห็นตัวเองออกมายืนดูเราที่กำลังนั่งสมาธิอยู่ ผมก็มองดู เอ..หรือเราตายแล้ว ก็ยังกลัวๆครับ
แต่ก็ตกใจสุด ตอนดูตัวเองนั่งสมาธิไปเรื่อยๆ ผิวหนังมันถูกถลกออกครับ จะเห็นเป็นกล้ามเนื้อ เส้นเลือด แล้วก็โดนถลกออกอีก จนเห็นเป็นโครงกระดูก แล้วค่อยๆ หายไป
แล้วเหมือนใครเอาน้ำเย็นมากๆ มาสาด แล้วก็ประกอบร่างใหม่กลับมาเป็นตัวเราที่นั่งสมาธิอยู่
แล้วก็โดนถลกออกอีกครับ หนัง เนื้อ กระดูก ภาพมันซ้ำๆแบบนี้ จนนั่งไป 3 ชม. พอดีนาฬิกาปลุกดังขึ้น ผมเลยลืมตาออกจากสมาธิ ใจนึงก็กลัว
แต่ใจนึงก็รู้สึกเบื่อขึ้นมาในกายสังขารนี้
เพื่อนๆ เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มั้ยครับ มันคืออะไรครับ เราควรจะปฏิบัติเช่นไรต่อเพื่อให้เกิดปัญญา ตามแนวทางวิปัสสนากรรมฐานครับ