เมื่อเราเดินทางธรรม ต้องหาสาระให้เจอ..
สาระที่พระสัมมาได้บอกกล่าวเราไว้ว่า
อริยสัจจ์ไปได้..ไปถึง..ด้วยอริยมรรค
และใช้กรรมฐานสี่สิบและมหาสติปัฏฐานสี่
เป็นเครื่องมือในการเดินทาง


ถ้าเราลำดับความสำคัญให้ตรง
เราถึงจะเดินได้ตรงทาง
เหมือนเราที่กำลังต้องการจับปลา..
ตอนนี้เราจับปลาผิดตัวอยู่หรือเปล่า...
ลองย้อนถามตนเองนะ


ปริยัติเรียนเพื่อกั้นมิจฉาทิฏฐิเท่านั้นไม่มีมากกว่านี้
ปริยัติเป็นเพียงแผนที่บอกทางเดินเท่านั้นไม่มีมากกวานี้
ปริยัติเรียนรู้เพื่อให้ศรัทธาเกิดเท่านั้นไม่มีมากกว่านี้
ลำดับความสำคัญก่อนหลังให้เจอ
อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุด อะไรเป็นสิ่งที่รองลงมา
อะไรเป็นฐาน อะไรเป็นแกนนำให้เราไปถึงเป้าหมาย
ปริยัติคือฐาน ปฏิบัติคือแกนนำ
เพื่อให้เราถึงเป้าหมายคือปฏิเวธ


อ่านแผนที่เราจะอ่านทั้งชีวิตเลยหรือ...
น่าเสียดาย..เสียดายเวลาและเสียดายชาตินี้
ที่ได้เกิดมาแล้วได้เจอพระพุทธศาสนา


การโต้เถียงกันเรื่องฐานเรื่องปริยัติ
มันไม่ต่างกับการเป็นนักปาด
ปาดกันไป ปาดกันมา..ตายทั้งคู่
เลยไม่ได้นำฐานมาใช้ประโยชน์ในการปฏิบัติ
นำฐานหรือปริยัติที่เรียนรู้มา
นำมาให้เกิดประโยชน์แก่ตนเองสิ
ทำให้มันเกิดประโยชน์สูงสุดเพื่อตนเองนะ

สาธุ ครับ

สิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสสอน อย่าประมาณในบุคคล และอย่าได้ถือประมาณในบุคคล

ดูกรอานนท์ พวกคนผู้ถือประมาณ ย่อมประมาณในเรื่องนั้นว่า
ธรรมแม้ของคนนี้ก็เหล่านั้นแหละ ธรรมแม้ของคนอื่นก็เหล่านั้นแหละ

เพราะเหตุไรในสองคนนั้น คนหนึ่งเลว คนหนึ่งดี
ก็การประมาณของคนผู้ถือประมาณเหล่านั้น
ย่อมเป็นไปเพื่อมิใช่ประโยชน์เกื้อกูล เพื่อทุกข์ ตลอดกาลนาน

ดูกรอานนท์ เพราะเหตุนั้นแหละ
เธอทั้งหลายอย่าประมาณในบุคคล และอย่าได้ถือประมาณในบุคคล
เพราะผู้ถือประมาณในบุคคล ย่อมทำลายคุณวิเศษของตน

ที่เห็นปาดกันมาก..น่าจะปาดเรื่องการปฏิบัติ..เรื่องผลการปฏิบัติ...นะครับ..แม้ใครจะเอาปริยัติมาอ้างอิง..ยังไม่ยอมจะลงเลย..

เห็นคุณ วิไลพร ตามไปคุยทุกกระทู้เลย

ตอนแรกว่าจะหยุดโพสแล้ว ในทุกกระทู้ที่ผ่านมา..

เนื่องจาก มันเริ่มไม่เกี่ยวข้องกับตนเองแล้ว


งั้นมาแจ้ง หรือ มาคุยที่กระทู้นี้นะคะ

เรา ไม่ได้มองในมุมมองที่คุณ วิไลพร พูดมาเลย เรื่องการประมาณบุคคล

เพราะ เราไม่มองในมุมมองของบุคคล

เรามองในมุมของ กรรม กิเลส ความดี

จริงๆ บทความที่ลง มันมีลำดับขั้นตอนของมันคะ

บทความที่ลงก่อนบทความนี้คือ เรื่อง

อย่าประมาทในความดี อย่าประมาทในกรรม อย่าประมาทในกิเลส

เมื่ออ่านบทความ อย่าประมาทแล้ว มันถึงจะมาถึงบทความนี้


ขอโทษด้วยนะคะ ที่เราไม่ได้ลำดับขั้นตอนให้ละเอียดดีก่อน

ก่อนที่จะนำมาลงในกระทู้ให้อ่าน

..เลย ขอเอาบทความอย่าประมาทนี้ มีแทรกไว้ทั่กระทู้นี้ให้อ่านนะคะ

................................


อย่าประมาทในกรรม


อย่าคิดว่า ทุกการกระทำที่เราทำไป จะไม่ส่งผล ทุกการกระทำ

มีวิบากเสมอ เมื่อลงมือทำกรรมใด วิบากเกิด ชาติเกิด ภาพ

เกิด ตามมาทุกครั้งไป


อย่าประมาทในความดี


อย่าคิดว่าความดีที่เราทำนั้น เพียงพอแล้ว ความดีที่เราทำนั้น

ถูกต้องแล้ว สมบูรณ์แล้ว หาข้อพร่องในการกระทำดีของเรา

ทุกครั้งเสมอๆ เพื่อแก้ไขตนเอง โดยดำเนินไปตามธรรมที่

เรียกว่าอิทธิบาทสี่


อย่าประมาทในกิเลส


อย่าคิดว่า กิเลสในตนเองพร่องไปมาแล้ว แล้วลืมในการ

สำรวมกายวาจาและใจ แม้กิเลสเพียงน้อยนิด ก็สามารถทำให้

กิเลสกำเริบ งอกงามเป็นกรรมได้ เมื่อใดยังมีตัณหาในจิต

เมื่อนั้นย่อมต้องระมัดระวังกิเลสในจิตตนเสมอ



.................

ทุกบทความ...เน้น...เพื่อย้อนกลับมาที่ตนเอง...เพื่อแก้ไขตน....มองรอบกายภายนอกแล้ว

คิดพิจารณาแล้ว...เอาสิ่งรอบกายที่เห็นนะแหละ...ย้อนกลับมาเป็นครูสอนตน

ไม่ได้มีประเด็น ที่จะไปมองแล้วจับผิดใคร


....ถ้ารู้สึกว่า..โดนกระทบ..หรือ..รู้สึกระคายจิต...กับ บทความในทุกๆบทความ.....


เราขอโทษนะคะ

ตรงนี้เป็นเรื่องของเหตุปัจจัยในแต่ละคน
ไม่จำเป็นต้องมีรู้หรือเห็นเหมือนๆกัน

หากลงรอยเดียวกันแล้ว
เป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย คลายกำหนัด
ไม่ใช่เป็นอย่างอื่น









ไม่ได้รู้สึกโดนกระทบ หรือทำให้เกิดความรู้สึกระคายแต่อย่างใดทั้งสิ้น

เพียงบอกในสิ่งที่ควรบอก ควรกระทำ ควรสำรวม สังวร ระวัง

บอกแล้วก็แล้วกัน
เกินจากนั้น เป็นเรื่องของเหตุปัจจัยในแต่ละคน

ขอบคุณคะ