กาม..ไม่ต่างกับใยแมงมุม ที่เส้นเล็ก

แต่แน่นและเหนียว...ปุถุชนละได้ยาก

ปุถุชนที่เป็นปกติ อยู่ด้วยความปกติ

ไม่สามารถเห็นโทษของกามคุณห้าได้เลย

เพราะหลงในความเพลิน


เมื่อเพลินย่อมไม่รู้ตัวว่าตนติดข้องอยู่

แม้เราพูดธรรมดีประการใด

แต่เรายังทรงให้สเถียรไม่ได้เป็นปกติ ก็ถือว่า

เราเป็นปุถุชนพูดธรรม ที่เพลินไปด้วยสังโยชน์อยู่


เราเดินอริยมรรคเพื่ออะไร..?

เราเดินในทางสายกลางเพื่ออะไร..?

รู้เป้าหมายในการเดินไหม..?

เคยถามย้อนเข้าไปในใจของตนบ้างไหม..?


การมาฝึกสติปัฏฐานสี่ไม่ว่าจะทำหมวดใดๆ

หรือทำกรรมฐานสี่สิบรู้ไหมว่า

เป้าหมายในการทำเพื่ออะไร

รู้เป้าหมายในการทำไหม

เราต้องย้อนถามเข้าไปในใจตน


ถ้าเพียงเพื่อกามาวจร

เอาแค่ศีลและทานก็พอนะ..ถึงแน่นอน

ไม่จำเป็นต้องมาเดินอริยมรรคเลย


การเพียรฝึก

และเพียรเดินในทางสายกลางของอริยมรรคนั้น

เพื่อให้จิตเดินได้ถูกทาง เมื่อเดินถูกทาง

สัมมาทิฏฐิก็เกิด..

อริยมรรคข้ออื่นๆก็ค่อยๆเกิด..ขึ้น

และเมื่อผลเกิด.. โสดามรรคก็ตามมา..โสดาผลตามมา..

นี่คือเป้าหมายของการเดินอริยมรรค..เดินทางสายกลาง


กรรมฐานสี่สิบและมหาสติปัฏฐานสี่

เป็นแค่เครื่องมือในการปฏิบัติ

เพื่อให้เป็นไปตามอริยมรรคเท่านั้น