อาการแบบไหน..ที่บ่งบอกว่า...ภาวนามยปัญญา...กำลังเกิดในใจของคุณ?..

เน้นจัง..ตรงไหนบอกว่าเกลียดสัญญาคะ..พูดบ่อย..จนรู้สึกว่าโดนยัดเยียดให้ละ มันยาว ตอบตรงไหนก่อนดี ความจำเรามันสั้นเสียด้วย...แต่ความรู้สึกแรกที่อ่านจบ มันรู้สึกว่า...ที่อ่านทั้งหมดจนจบนี่แหละ...สัญญา...ส่วนรายละเอียดทุกตัวอักษรอื่นๆ สมองเออเร่ออยู่คะ...ไม่พร้อมตอบละเอียด...ขอเวลาสักสามวัน หนึ่งอาทิตย์ ไม่ก็หนึ่งเดือนจะมาตอบ ถ้าใจพร้อม...ถ้าลืม ก็ขอโทษไว้ล่วงหน้าแล้วกันคะ

ลืมเห็นข้อความนี้..ไว้ก่อนนะคะ..ไม่รู้สึกว่า มันเป็นคำถามที่ต้องเร่งรัดตอบ

ใช่แล้วครับ..สัญญา...

สิ่งที่ผ่านไปแล้ว..แล้วกลับมาพูดอีกครั้ง...มีอะไรบ้างที่ไม่ใช่..สัญญา...

เมื่อเป็นสัญญา อย่าใส่ใจคะ รับรู้ รู้ ทราบ แล้วก็วาง..ถึงเวลาใช้เอามาใช้ ไม่ใช้ ก็เฉยๆไป..แค่นั้น..สัญญา

สำหรับเรา ภาวนามยปัญญา คือ ปฏิเวธ สุตตมยปัญญา เป็นปริยัติ จิตนมยปัญญาก็เป็นปฏิบัติ เพราะต้องปฏิบัติ ญาณรู้ จึงเกิดขึ้นมาได้ สุตตมยปัญญาและจินตมยปัญญา เป็นสัญญา ภาวนามยปัญญา เป็นปัญญาญานที่แท้จริง

อาการที่เรา รุ้สึกในใจคือ การไม่ติดข้อง..ไม่ติดข้องกับสิ่งที่เรากำลังอยู่กับมัน ไม่ติดข้องแม้เรากำลังใช้มันอยู่ และไม่ติดข้อง เมื่อเราไม่ได้ใช้มัน

อาการที่เราไม่ติดข้องแม้อยู่กับมัน..นั้น...

ไม่ติดข้องเพราะใจสงบได้เร็ว...กับ..ไม่ติดข้องเพราะรู้ด้วยปัญญาที่เกิดจากการภาวนา...พอจะแยกกันออกมั้ยครับ...แยกแยะหรือสังเกตได้จากอะไร?

สนทนากันเรื่องอุดรูรั่วของเรือ
V
ก็ขึ้นอยู่กับ
วัสดุของการอุด และวิธีอุด
สองอย่างนี้ มันก็ไปด้วยกันนะ
เรื่อถึงจะแล่นไปตลอดรอดฝั่งได้
V
สัญญาทั้งหลายอันเป็นกุศลสัญญาก็มีหลายๆ คุณภาพ
ปัญญา ก็มีหลายๆ คุณภาพ
ซึ่งต่างก็เกื้อกูลกันและกัน
V
การเรียนรู้วัสดุต่างๆ และทักษะการใช้วัสดุต่างๆ
เป็นการฝึกฝน
เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด ในการอุดรูรั่วครับ

ถ้าจะถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดจากจิตวิญญาณ ซึ่งมันเป็นนามธรรมสัมผัสไม่ได้ ด้วยการพูดโต้ตอบกันนั่นๆนี่ๆ ไม่มีวันจบไม่มีวันสิ้นสุดคือเราตายก่อน อิอิ เรื่องนามธรรมเราต้องลงมือทำคือปฏิบัติตรงไปที่ตัวนามธรรมเองเลย แล้วมันจบ ตย. (นำมาจากพันทิพ)

หลังจากนั่งสมาธิเป็นประจำ แล้วดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้

เพิ่งเริ่มนั่งสมาธิได้ประมาน 2 เดือน เป็นคนที่นั่งสมาธิ เป็นประจำ ช่วงหลังๆมา ดื่มแอลกอฮอล์ เบียร์ หรือเหล้า 1 แก้ว จะมึนปวดหัว ดื่มต่อไม่ไหว เป็นมาหลายครั้งแล้ว เลยคิดว่าจะไม่ดื่มแอลกอฮอล์อีกแล้ว ดื่มได้แค่นิดหน่อย ได้จ้า จากเป็นคนที่ดื่มได้เยอะอยู่ กลายเป็นคนคออ่อน ดื่มไม่ค่อยได้ งงเลย เราเป็นอะไร (เขาคงไม่ให้เราดื่มแล้ว) คนที่นั่งสมาธิประจำ คงไม่มีคนไหนที่จะดื่มเหล้าเยอะ ใช่มั้ยค่ะ เพราะมันไม่เข้ากัน มันสวนทางกัน ขัดกันมาก นังเมรีขี้เมา ชอบนั่งสมาธิ (ขำ ขำ) ต่างกัน คือ บุญ และ บาป มีใครที่ชอบนั่งสมาธิ แล้วยังดื่มเหล้า เบียร์ อยู่บ้างค่ะ
.........เพื่อนๆ นั่งสมาธิ แล้วเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ หรือเหตุการณ์แปลกๆอะไรบ้าง มีใครเชื่อเรื่องพวกนี้บ้างมั้ย
.........ใครไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร ปล่อยผ่านค่ะ

อีกตัวอย่างหนึ่ง


แฟนเป็นคนที่เสเพลมาก กินเหล้า แบบว่าไม่ได้เรื่องน่ะค่ะ
แต่มีหมอดูหลายท่านทักว่าถ้าแฟนได้ศึกษาธรรมะอย่างจริงจังจะบวชไม่สึกตลอดชีวิต
ตอนแรกดิฉันคบกับแฟนก็ไม่ทราบหรอกนะคะว่ามีหมอดูเคยทักไว้กับพ่อแม่แฟน

ดิฉันเป็นคนชอบทำบุญทำทาน นั่งสมาธิและสวดมนต์ แฟน ก็ทำตามดิฉันเพราะดิฉันบังคับแรกๆเมื่อไม่กี่วันนี้พาแฟนไปนั่งสมาธิมา (แบบยุบหนอพองหนอ) แค่ไม่กี่ชั่วโมง แฟนดิฉันก็ผิดปกติไปค่ะ

เค้าตื่นมาจากสมาธิ เค้าถามดิฉันว่า รู้สึกถึงลมหายใจที่ชัดเห็นเค้ารู้สึกว่าส่วนท้องเค้ามันยุบลงไปแค่ไหนอย่างไรเวลาหายใจเข้าออก เวลาเดินจงกรม เค้ารู้สึกถึงเท้าที่ย่ำลงพื้นว่าส่วนไหนที่กระทบพื้นชัดเจน

เค้าถามดิฉันว่ามันคืออะไร ดิฉันได้แต่นั่ง ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยค่ะ

กลับมาจากวัดเค้าพูดว่า เค้าสดชื่น จับพวงมาลัยรถรู้ว่า มือเค้าจับพวงมาลัย รู้สึกชัดเจนมากๆ มีสติ
เค้าบอกเค้าเข้าใจถึงคำว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานว่ามันมีจริงๆ เหมือนคนใส่เเว่นมัวๆมาแล้วเช็ดจนมันใสชัดเจน

เค้าพูดแต่เรื่องนั่งสมาธิ กลับมาเค้าไม่ดื่มเหล้า สวดมนต์ นั่งสมาธิ ยิ้ม ใจเย็นและดูจะอิ่มบุญมากมาหลายวันแล้วค่ะ

ดิฉันดีใจค่ะที่เค้าเป็นแบบนี้ เค้าบอกเค้ากลัวที่ไปสูบบุหรี่ หรือ กินเหล้าอีกความรู้สึกแบบนี้จะหายไป
เค้ากำลังเข้าถึงสมาธิใช่ไหมคะ ดิฉันจะพาเค้าไปนั่งบ่อยๆเค้าจะได้เป็นคนดี

ดิฉันอยากนั่งได้แบบเค้าจังเลยค่ะ ทำมาตั้งนานก็ยังไม่เป็นเหมือนเค้า เค้านั่งแป๊บเดียวเองไม่เคยสนใจเรื่องนี้ด้วย
มันน่าน้อยใจนัก!!

เรื่องชีวิตสองตัวอย่างนั้น บางคนอาจคิดว่ามันง่ายๆ (คิดๆนึกๆพูดๆเอาไม่ถึงมันหรอก) ถ้ายังงั้นให้ดูชีวิตจิตใจอีกมุมหนึ่ง

ขณะสวดมนต์แล้วได้เอนตัวลงนอนอย่างมีสติ...ได้บริกรรมพอง กับ ยุบ ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้คิดอะไร...จนหลับไปไม่รู้ตัว...ระยะหนึ่ง...จิตได้เกิดกลางดึก คือ มีสติรู้ขึ้นมาทันทีของการพองยุบของท้อง และรู้สึกว่ามีนิ้วมือมากดที่สะดือแรงมาก เวลาที่พองออก ท้องก็จะพองออกมาก มือที่กดก็จะแรงไปตามการพองและยุบ จนรู้สึกกลัวมากเหมือนไส้จะหลุดออกมา.. แต่ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับคำบริกรรมพอง ยุบอีก แต่พยายามแล้วจิตก็ทนไม่ได้ จิตสั่นไปหมดเหมือนท้องจะแตก จิตคิดตอนนั้นครับ

อ่านทุกโพสของคุณกรัชกายแล้วคะ

คือ เราเพิ่งเข้ามา..เราอ่านแล้ว คุณกรัชกายต้องการสื่ออะไรคะ หรือ เล่าให้ฟังเฉยๆ

ถ้าต้องการสื่อ ต้องการสื่ออะไรคะ บอกให้ชัดกว่านี้จะขอบคุณมากคะ

ถ้าพูดลอยๆ อยากบอก เราก็จะตอบว่า เราอ่านแล้ว

ขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่า..เป็นคำถามที่ยากมาก

สำหรับเด็กหัดโต และพร้อมเติบโต อย่างเรา

มันยากในการสื่อความ เพื่อให้เข้าใจได้ง่าย ไม่วกวน และครบแบบไม่ตกหล่น

ถ้าไม่เข้าใจ ก็ขอโทษล่วงหน้านะคะ

เราอาจจะผิดเอง ที่ไม่สามารถสื่อความหมายออกมาให้มันง่ายกว่าที่ได้พิมพ์มา

.............................................




การไม่ติดข้อง มันไม่ติดข้องเหมือนกัน แต่การเข้าถึงความไม่ติดข้องมันต่างกัน

การไม่ติดข้องด้วยสมถะ เป็นการที่จิตมีสมถะมีกำลังสมาธิมีกำลังฌานอยู่ในจิต

ซึ่งมีกำลังมากและกำลังเสถียร เมื่อ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส

ได้มากระทบมันไม่สามารถส่งต่อเข้าไปถึงจิตได้

เพราะจิตภายในเต็มไปด้วยความตั้งมั่น ที่เต็มไปด้วยกำลังสมาธิ

มันจึงสะท้อนออกทันที..

เมื่อ รูป รส กลิ่นเสียง สัมผัส เมื่อเข้ามาแล้วไม่ไปถึงมโนทวาร

เพื่อเสพรส แสดงอาการ ตามกลุ่มของจิตเจตสิกที่ต้องทำงาน

ตามผัสสะที่ได้กระทบมา มันเลยมีอาการไม่ติดข้องเกิดขึ้น

..........................................



ส่วนการ ไม่ติดข้องด้วยปัญญา จิตจะไม่ต่อต้าน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส

ที่เข้ามากระทบ เมื่อเข้ามากระทบ ตรงไปสู่จิต จะมีการเสวยอารมณ์

ตามรสและอาการของกลุ่มจิตเจตสิกนั้นๆ..

เมื่อเสพแล้ว รู้รสแล้ว แสดงอาการตามเหตุปัจจัยที่ได้รับมาแล้ว

เมื่อเหตุปัจจัยหมด ก็วางมันลง ด้วยความไม่ติดข้อง

เพราะเข้าใจ การทำงาน ของขันธ์ทั้งห้า

หรือ เข้าใจ การทำงานของ รูป จิต เจตสิก อย่างถ่องแท้แล้ว


เมื่อเข้าใจแจ้งชัดในจิต เมื่อจิตเจตสิกทำงาน ตามเหตุปัจจัย

เมื่อเหตุปัจจัยดับ ก็วางมันลง..ผลของการเข้าใจและปล่อยวางออก

ทำให้ไม่ติดข้องกับ สิ่งที่มากระทบนั้นๆ

.................................




จุดสังเกต การกระทบแล้วไม่ติดข้อง

ถ้าเป็นสมถะ จิตจะเต็มไปด้วยกำลังสมถะอยู่ภายใน

จน กามคุณห้าที่มีเหตุปัจจัยมากระทบ มันส่งไม่ถึงจิต


แต่ถ้าเป็นแบบปัญญา กามคุณห้าที่เป็นเหตุปัจจัยที่เข้ามากระทบ

จะไปถึงจิตหรือมโนทวารได้เลย และเกิดอาการเสพรส แสดงอาการ

ที่เกิดจากกลุ่มของเจตสิกที่เกิดขึ้นตามเหตุปัจจัยนั้น

เราจะรู้สึกตัวทุกขณะ ทุกรสที่เข้ามากระทบ

อาจแสดงอาการหรือไม่แสดงอาการก็ได้

แต่จะรับรู้ได้ทุกขณะ ในทุกเหตุปัจจัยที่เข้ามา

ภาวนาแล้วตัวหายค่ะ เรียนปรึกษา

1.เราถือศีลเป็นปกติ

2.เราภาวนาเป็นปกติ (มีแว่บบ้างอะไรบ้างตามสไตล์ฆราวาส ยิ่งตอนนี้หย่อนมากค่ะ)

เราเริ่มการภาวนาจากการสวดมนต์ค่ะ เริ่มวันแรกตัวสั่นถามอาจารย์ท่านบอกว่าเป็นปิติ เราก็ยังภาวนาต่อทีนี้เริ่มนั่งสมาธิด้วย

หลังจากนั้นประมาณ 5-6 เดือน เรานั่งสมาธิและถือศีลแปดด้วยทำเป็นประจำ รวมทั้งนอนสมาธิด้วยค่ะ จนกระทั่งวันหนึ่ง...
เราภาวนาอยู่ทุกอารมณ์ ทุกลมหายใจ เราล้มตัวลงพักผ่อนขณะมองดูลมหายใจไปตัวก็หายไปค่ะ ตอนนั้นเราตกใจแล้วหลุดออกมา

เราก็ถามรุ่นพี่นะคะ ท่านบอกว่าคราวหน้าให้ดูย้อนตรงๆไปเลย แต่ใจเราบอกว่ามีอะไรบางอย่างที่ทำไม่ได้แน่นอน ก็ละไปแต่รักษา ศีล สวดมนต์เอาค่ะ

วันหนึ่ง เราหลับเห็นแสงสว่างมากๆ ตั้งอยู่รอบข้างกว้างไพศาล พูดไม่ถูก เราก็มอง มันพูดยากมาก แต่เหมือนเราพิจารณาแสงนั้นแล้วมันทวนย้อน (อธิบายไม่ถูกจริงๆค่ะ) ตื่นมาก็อิ่มมาก ทุกอย่างกระจ่างไปหมด เบา สบาย

หลังจากนั้นเราได้งาน ก็เลยละภาวนาไปเยอะ แต่ก็ยังรักษาศีลอยู่

ต่อมาก็ยังมีอีกช่วงหนึ่ง เรามีเรื่องในชีวิตให้คิดไม่ตก รู้สึกเหมือนมีอะไรปั่นอยู่กลางอกแล้วดีดออก ปั่นๆแล้วดีดออก นอนก็ปั่นๆอยู่ทั้งคืน นอนไม่ได้เลย จนกระทั่งมันปิ๊ง! เหมือนตัดเรื่องนั้นขาดเห็นต้นเหตุ-การแก้ไข-การวาง (ตอนนั้นก็น้อมมาพิจารณาแหล่ะค่ะ) อะไรบางอย่างถึงจะยอมลงให้แล้วจะรู้สึกปลง ปล่อย

จนเมื่อเร็วๆนี้ ที่ทำงานพาเราไปวัดค่ะ เพื่อบำเพ็ญสาธารณะประโยชน์ ท้ายกระบวนการเขาก็ให้ขึ้นนั่งสมาธิเราก็นั่งข้างๆพัดลมเหล็กๆค่ะ

เราไม่ได้นั่งเอาจริงเอาจังเลยนะคะ ก็สักแต่นั่งตามลมไปแต่กลับรู้สึกว่าร่างกายใจหาย ทุกอย่างนิ่ง ตอนแรกได้ยินเสียงพัดลมแล้วเสียงพัดลมก็หายไป ดับนิ่งสนิท ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากเราก็ตกใจหลุดออกมา...แบบวู้บ...ทีนี้ร่างกายเราสั่นแบบควบคุมไม่ได้เลย นั่งสะท้าน จนเราไปขอให้หลวงพี่เล่าธรรมะให้ฟังถึงคลายลง

ขออนุญาตสอบถามค่ะว่าเราควรทำอย่างไรต่อไปดี ตอนนี้ตัวเราเค้าไม่เอาแล้ว...กลัว...แหยงๆ...ไม่แตะเลย รักษาศีลยังรักษาอยู่ แต่พอจะนั่งเหมือนเขาร้องว่าไม่เอาๆกลัว อยากให้ทราบว่ามันทรมานจริงๆค่ะ เคยปฏิบัติได้ แต่ปฏิบัติไม่ได้กลัวอะไรก็ไม่รู้

เราอยากปฏิบัติต่อมากๆ...เราควรไปหาพระอาจารย์สักคนไหมคะเพื่อขอแนวทาง

รบกวนขอความกรุณาด้วยนะคะ อาจจะยาวแล้วก็คำประหลาดๆ แต่เราไม่รู้จะอธิบายยังไงดี

https://pantip.com/topic/37070740

ไม่มีอะไรมากดอกวางไว้ให้ดูกัน ทุกตัวอย่างคือการอุดรูรั่วนาวาชีวิตน่าครับ