พระพุทธพจน์ ๖๒

ผู้ปรารถนาอายุ วรรณะ ยศ เกียรติ สวรรค์ ความเกิดในตระกูลสูง
และความเพลินใจ พึงทำความไม่ประมาทให้มากยิ่งขึ้น
บัณฑิตที้งหลายย่อมสรรเสริญความไม่ประมาท
ในการทำบุญ(คือความดี)

(อัง.แัญจ.๔๓)

พระพุทธพจน์ ๖๓


ความรักมีความพอใจเป็นเหตุ ความโลภที่มีอยู่ในโลก
ก็มีความพอใจเป็นเหตุ ความหวังเเละความสำเร็จ
แม้สัมปรายภพของคน ก็มีความพอใจเป็นเหตุ

(ขุ.สุตต.๔๑๘)

พระพุทธพจน์์ ๖๔

เมื่อใด ท่านพึงรู้ได้ด้วยตนเองว่า สิ่งเหล่านี้เป็นอกุศลมีโทษ
วิญญูชนติเตียน สมาทานแล้ว เป็นไปเพื่อสิ่งมีประโยชน์
เกื้อกูลและเพื่อทุกข์เมื่อนั้น ท่านทั้งหลายพึงละเสีย

(อัง.จตุก.๑๙๓)

พระพุทธพจน์ ๖๕

ภูเขาแท่งทึบย่อมไม่สั่นสะเทือน ด้วยแรงลม ฉันใด
บัณฑิตทั้งหลายย่อมไม่เอนเอียงไป
เพราะนินทาและสรรเสริฐ ฉันนั้น

(ขุ.ธัม.๑๖)

พระพุทธพจน์ ๖๖

คนใด ประทุษร้ายคนที่ไม่ประทุษร้าย ผู้บริสุทธิ์
ไม่มีกิเลส บาปย่อมกลับมาตกที่คนนั้นนั่นเอง
ซึ่งคนเขลา เหมือนฝุ่นละอองที่ละเอียด
ที่คนซัดทวนลม(ก็ย่อมกลับมาตกที่ตนเอง) ฉะนั้น

(ขุ.ธัม.๑๙)

พระพุทธพจน์ ๖๗

ผลกล้วยฆ่าต้นกล้วย ขุยไผ่ฆ่าต้นไผ่ ขุยอ้อฆ่าต้นอ้อ
ลูกม้าอัสดรฆ่าแม่ม้าอัสดร ฉันใด
ลาภสักการะก็ทำลายล้างคนชั่ว ฉันนั้น

(อัง.จตุก.๖๘)

พระพุทธพจน์ ๖๘

การกระทำ ๓ อย่างนี้ คือ การงานที่ยาอหย่อน
วัตรปฏิบัติที่เศร้าหมอง พรหมจรรย์ที่ระลึกถึงเ้วย
ความรังเกียจ(คือตำหนิจนเอง)ย่อมไม่มีผลมาก
บุคคลกระทำสิ่งใด ควรตั้งใจกระทำสิ่งนั้นให้จริง
ควรกระทำด้วยความบากบั่นมั่นคง

(ขุ.ธัม.๓๒)

พระพุทธพจน์ ๖๙

เมื่อตรวจตราด้วยจิตดูทั่วทุกทิศแล้ว ก็ไม่พบว่าใครเป็นที่รักยิ่ง
ไปกว่าตน(ของตน)ในที่ไหนๆ ตนก็เป็นที่รักยิ่งของคนทั้งหลาย
อื่นเช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้น คนที่รักตนจึงไม่ควรเบียดเบียนผู้อื่น

(ขุ.อุ.๑๑๐)

พระพุทธพจน์ ๗๐

ปัญญาพึงรู้ด้วยการสนทนา และต้องใช้เวลานานมิใช่เวลาเล็กน้อย
ต้องพิจารณาจึงรู้ ไม่พิจารณาก็ไม่รู้ และคนมีปัญญาจึงรู้
คนทรามปัญญาก็ไม่รู้

(อัง.จตุก.๑๙๒)

พระพุทธพจน์ ๗๑

พึงชนะคนโกรธด้วยความไม่โกรธ พึงชนะคนไม่ดีด้วยความดี
พึงชนะความตระหนี่ด้วยการให้ พึงชนะความเหลวไหลด้วยความจริง
บุคคลควรกล่าวคำสัตย์ ไม่ควรโกรธ แม้เขาขอน้อย ก็พึงให้(มาก)
บุคคลพึงไปสู่สำนักของเทวดาทั้งหลาย ด้วยฐานะทั้งสามเหล่านี้

(ขุ .ธัม. ๒๗)

พระพุทธพจน์ ๗๒

บัณฑิตพึงได้ประโยชน์ในที่ใด ๆ ด้วยประการใด ๆ
เพราะการสรรเสริญ เพราะความรู้ เพราะกล่าวคำสุภาษิต
เพราะการบำเพ็ญทาน หรือเพราะประเพณีของตน
ก็พึงบากบั่นในที่นั้น ๆ ด้วยประการนั้น ๆ

(อัง.ปัญจ.๔๘)

พระพุทธพจน์ ๗๓

ถ้ารู้ว่า ความต้องการอย่างนี้ อันเราหรือผู้อื่นไม่พึงได้แล้วไซร้
ก็ไม่ควรเศร้าโศก ควรตั้งใจ ทำงานโดยเด็ดขาดว่า
บัดนี้ เราทำอะไรอยู่

(อัง.ปัญจ.๔๘)

พระพุทธพจน์ ๗๔

บัณฑิตพึงรู้พร้อมด้วยศีล เป็นคนละเอียด
และมีไหวพริบ มีความประพฤติเจียมตน
ไม่ดื้อกระด้างได้ยศ

(ที.ปาฏิ.๒๐๕)

พระพุทธพจน์ ๗๕

การเลี้ยงบิดามารดาก่อให้เกิดสุข
การเลี้ยงเกิ้อกูลสมณพราหมณ์ก่อให้เกิดสุข
ศีลนำสุขมาให้ตราบเท่าชรา ศรัทธาที่ตั้งที่นก่อให้เกิดสุข
การได้ปัญญาก่อให้เกิดสุข การไม่ทำชั่วทั้งปวงเป็นสุขมี่สุดในโลก

(ขึ.ธัม.๓๓)

พระพุทธพจน์ ๗๖

ตระกูลที่มั่งคั่งด้วยโภคทรัพย์ย่อมตั้งอยู่ได้นาน
เพราะเหตุ ๔ อย่าง หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง คือ
แสงงหาของที่หาย ๑
ซ่อมแซมของเก่าที่ชำรุด ๑
รู้จักประมาณการใช้สอย ๑
ตั้งหญิงหรือชายทีีมีศีลธรรม ให้เป็นพ่อบ้าน แม่เรือน ๑

(อัง.จตุก. ๒๕๘)