"...คลอดออกมาก็ยึดถือหละ! ลืมตาเห็นโลกใหม่ โลกใหม่ก็โลกเก่า ของตนเองนั่นแหละ! โลกเกิด โลกแก่ โลกเจ็บ โลกไข้ โลกตาย ถ้าไปเกิดในประเทศใด ก็ยึดถือว่าประเทศนั้นเป็นประเทศของตน แผ่นดินนั้น ก็เป็นแผ่นดินของตน
ตัวอุปทานมันยึดมันถือ คือมัน“หาบหิน”เป็นผีบ้าหาบหิน หาบไปจนเฒ่าจนแก่จนตาย ตายแล้วก็ว่าจะแล้ว มันก็ไม่แล้ว ก็เกิดมาอีก วนเวียนอยู่อย่างนี้แหละ เพราะมันหลง..."
โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่สิม พุทธาจาโร


"...บารมียังไม่แก่กล้าก็ฝึกหัดเกิด-ตายไปก่อน จนกว่าจะเบื่อหน่ายการเกิด-ตาย จึงมาฝึกหัดให้รู้จักทุกข์ จนเบื่อหน่ายในทุกข์ เบื่อหน่ายในสุข ก็จะละสุขทิ้งทุกข์ไปได้ จึงจะพ้นจากการเป็นสุขเป็นทุกข์ได้..."
โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ


ฝากให้ฝึกจิต
"...ในทางพุทธศาสนา การทำจิตให้สงบระงับนี้ ท่านเรียกว่า การทำกรรมฐาน ฐานคือเป็นที่ตั้ง กรรมคือการงานที่เราจะต้องทำขึ้นให้มีกายเราเป็นส่วนหนึ่ง จิตเราเป็นอีกส่วนหนึ่ง มีสองอย่างเท่านั้นแหละ กายนี้เป็นสภาวธรรม เป็นรูปธรรมที่เรามองเห็นได้ด้วยตาของเรา จิตเป็นสภาวธรรมอันหนึ่ง เป็นนามธรรมซึ่งไม่มีรูป มองด้วยตาไม่ได้ แต่เป็นของมีอยู่ ตามภาษาสามัญก็เรียกว่า กายกับใจ กายเรามองเห็นได้ด้วยตาเนื้อ จิตมองเห็นได้ด้วยตาใน คือตาใจ มีอยู่สองอย่างเท่านั้น มันวุ่นวายกัน
ฉะนั้น การฝึกจิตที่จะฝากโยมวันนี้ ก็คือเรื่องกรรมฐาน ให้ไปฝึกจิต เอาจิตพิจารณากาย จิตนี้คืออะไร? จิตมันก็ไม่คืออะไร มันถูกสมมติว่า คือ ความรู้สึก ผู้ที่รู้สึกอารมณ์ ผู้ที่รับรู้อารมณ์ทั้งหลายในที่นี้เรียกว่าจิต ใครเป็นผู้รับรู้ ผู้รับรู้นั้นถูกเขาเรียกว่า "จิต" รับรู้อารมณ์ที่สุขบ้าง อารมณ์ที่ทุกข์บ้าง อารมณ์ดีใจบ้าง อารมณ์เสียใจบ้าง ใครมีภาวะที่จะรับรู้อารมณ์เหล่านี้ ท่านเรียกว่าจิต
อย่างเช่น อาตมาพูดให้ฟังขณะนี้ จิตเรายังมี จิตรับรู้ว่า พูดอะไรอย่างไร มันเข้าไปทางหู รู้ว่าพูดอะไร เป็นอย่างไร ก็รู้จัก ผู้รับรู้นี้เรียกว่าจิต จิตเป็นผู้รับรู้อารมณ์
จิตไม่มีตัวจิตไม่มีตน จิตไม่มีรูป จิตเป็นผู้รับรู้อารมณ์เท่านั้นไม่ใช่อื่น ถ้าหากว่าเราสั่งสอนจิตอันนี้ให้มีความเห็นที่ถูกต้องดีแล้ว จิตนี้ก็จะไม่มีปัญหา จิตก็จะสบาย จิตก็เป็นจิต อารมณ์ก็เป็นอารมณ์อารมณ์ไม่เป็นจิต จิตไม่เป็นอารมณ์
เราพิจารณาจิตกับอารมณ์นี้ให้เห็นชัด จิตเป็นผู้รับรู้อารมณ์ที่จรเข้ามา จิตกับอารมณ์สองอย่างนี้มากระทบกันเข้า ก็เกิดความรู้สึกทางจิต ดีบ้าง ชั่วบ้าง ร้อนบ้าง เย็นบ้าง สารพัดอย่าง ทีนี้เมื่อเราไม่มีปัญญาแก้ไข ปัญหาทั้งหลายเหล่านี้ก็ทำจิตของเราให้ยุ่ง..."
โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงพ่อชา สุภัทโท
วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี