คริคริ

เพราะคนไทยจิตใจยังไม่โหดเหี้ยมพอ

ประชาธิปไตย แบบอเมริกา เกิดจากการฆ่ากันเองเหนือไต้ ตายทั้งประเทศ

ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนฯ ทรงแนะ เร่งแก้ปัญหาปากท้องด่วน ห่วงคนไทย “ตายก่อนรวย” หลังเข้าสู่สภาวะสังคมสูงวัย

เมื่อวันที่ 29 ก.ค. ทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี ทรงโพสต์อินสตาแกรมส่วนพระองค์ ความว่า Good morning วันจันทร์ค่ะ ได้เห็นบทความที่บลูมเบิร์ก (Bloomberg) เขียนถึงประเทศไทย ในประเด็นที่ว่า

ไทยเรากำลังเข้าสู่สภาวะสังคมสูงวัย หรือ Aging Society ซึ่งเขาว่าประเทศไทยเป็นประเทศที่กำลังพัฒนา (Developing Country) แต่เกิดไปมีปัญหาของประเทศที่พัฒนาแล้ว อย่างญี่ปุ่นและเกาหลี ซึ่งเศรษฐกิจเขารองรับได้ แต่เรามีคนจนมากกว่าคนรวย และเรากำลังมีปัญหาเศรษฐกิจถดถอยด้วย

เพราะเขาว่าภายใน 10 ปี ประชากร 25% ของไทยจะมีอายุมากกว่า 60 ปี คนรุ่นใหม่ซึ่งมีน้อยลงทุกทีก็ต้องแบกภาระทางสังคมและการคลัง ฝรั่งเขาเลยว่า “คนไทยตายก่อนรวย” คือ “แก่และจน” ฟังแล้วเศร้านะ ทั้งแก่ทั้งจน การแก้ปัญหาก็ค่อนข้างยาก เพราะประชาชนส่วนใหญ่ฐานะลำบากและไม่ค่อยมีโอกาส สภาพสังคมก็มีปัญหา และเมื่อคนเข้ามาทำงานในเมืองหลวงก็มีลูกน้อย ทำให้จำนวนประชากรรุ่นใหม่มีน้อยลงทุกที

การแก้ก็คงต้องมองไปในหลายๆประเด็นพร้อมๆกัน ทั้งในการพัฒนาการศึกษาในทุกระดับ reskill แรงงาน และการสร้างงาน ถ้าจะสนับสนุนให้คนมีลูกเยอะๆเราก็ต้องช่วยพวกเขาในเรื่องปากท้องและการศึกษา…ด่วน!!!! แรงงานก็ใช้ Robots แทนได้ แต่เราก็ต้อง train คนของเราให้เข้าใจ Technology ใหม่ๆ เช่น AI, Robots, Internet of Things และ Big Data เป็นต้น

https://www.sentangsedtee.com/today-news/article_121859

คนยากคนจนซึ่งไม่มีที่อยู่ที่ทำกินเป็นของตนเองในอาณาเขตนี้เยอะ แต่ไม่เป็นข่าว แต่พอเป็นข่าวเข้าเท่านั้นคนก็แห่กันไปช่วย
รัฐบาลก็ได้แต่ให้ความหวังว่าเมื่อนั้นเมื่อนี้ประชาชนจะมั่งมีศรีสุข ประชาชนก็ได้แต่ตั้งความหวัง ได้แต่หวังตำรวจไม่จับ

คริคริ

ลุงกรัชกายคงหวังแค่ตำรวจไม่จับ

ประชาชนอีกมากมาย ไม่สนว่าจะปกครองระบบใด กลับดีใจ ที่ประเทศนี้ มีพุทธศาสนา

และประชาชนอีกมาก ยังฉลาดมีปัญญามีความศรัทธา ที่หวังพบพระพุทธศาสนาอีกไปเกิดแดนพระศรีอารยะเมตไตร

นั่นก็ได้แต่หวัง ตำรวจไม่จับ อยู่กับความหวัง หวังว่าจะเกิดเป็นนั่นเป็นนี่พบนั่นพบนี่

คริคริ

แต่ๆ ความหวังที่คนเหล่านั้น ต้องการพบพระพุทธศาสนา

เป็นความหวังอันประเสริฐยิ่งกว่าใดๆ

เรื่องราวของผู้หญิงอีกคนหนึ่งนั้น กลับไม่เป็นที่รู้จักมักจี่กันอย่างแพร่หลาย ทั้งที่ชีวิตของเธอนั้นแสนเศร้าอย่างยิ่ง สะท้อนให้เห็นอย่างชัดเจนถึงความโหดร้ายของสงคราม ซึ่งไม่ว่าเราจะเลือกข้างหรือไม่เลือกข้าง เราต่างเป็นผู้สูญเสียทั้งสิ้น เราต่างเป็นผู้พ่ายแพ้โดยเท่าเทียมกัน เธอชื่อ เจนนี่ เวด (Jenny Wade) สตรีสามัญชนแห่งเมืองเก็ตตี้สเบิร์ก รัฐเพนน์ซิลเวเนีย

พอดีผู้เขียนเพิ่งกลับจากเมืองเก็ตตี้สเบิร์ก อันเป็นเมืองประวัติศาสตร์ที่สำคัญเมืองหนึ่งในอเมริกา เป็นเมืองที่เป็นจุดกำหนดชัยชนะและความปราชัยของสงครามกลางเมืองที่ยืดเยื้อยาวนาน ซึ่งต้องเล่าย้อนหลังเล็กน้อย สำหรับผู้อ่านที่ไม่มีพื้นประวัติศาสตร์อเมริกามาก่อน

ก่อนที่อเมริกาจะกลายเป็นประเทศอย่างทุกวันนี้ แรกเริ่มเดิมทีมีสภาพเพียงอาณานิคมกระจอกงอกง่อยที่กระจายตัวกันอยู่หลวมๆ ตามพื้นที่ชายฝั่งตะวันออก ชาวยุโรปหลายประเทศมาสร้างบ้านแปงเมืองกันอยู่เป็นกลุ่มๆ โดยไม่แยแสอินเดียนแดงเจ้าของแผ่นดินเดิมแม้แต่น้อย แต่ผู้อพยพจากยุโรปที่หลั่งไหลเข้ามาลงหลักปักฐานบนแผ่นดินแปลกหน้าจำนวนมากที่สุดก็เห็นจะเป็นชาวอังกฤษนี่แหละ
ต่อมา อังกฤษตั้งตัวเป็นขาใหญ่ในบรรดาอาณานิคมทั้งหลาย ด้วยการกำจัดอิทธิพลของฝรั่งเศสและสเปนออกไปจากแผ่นดินใหม่ จากการก่อตั้ง ๑๓ อาณานิคมเรียงรายเหนือจรดใต้ตลอดชายฝั่งตะวันออกของประเทศ

ในช่วงเวลานั้น ก็มีการนำทาสจากแอฟริกามาใช้งานแล้วในหมู่อาณานิคม ซึ่งกระจายตัวอยู่ในบริเวณชายฝั่งตะวันออกของประเทศ และรวมตัวกันเรียกว่า “สิบสามอาณานิคม” จะว่าไปก็นับว่าหากินบนหลังคนมาตั้งแต่ยังเป็นอาณานิคมเลยก็ว่าได้

ต่อมาจอร์จ วอชิงตัน นำกองกำลังเข้าตะลุมบอนกับทหารอังกฤษจนอังกฤษพ่ายแพ้แล้วประกาศอิสรภาพในวันที่ 4 กรกฎาคม 1776 เมื่อขึ้นดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีคนแรกนั้น อาณานิคมทั้งสิบสามแห่งได้พลอยแต่งหน้าทาปากเลื่อนขั้นขึ้นเป็น ๑๓ รัฐแรกในอเมริกา โดยแบ่งเป็นรัฐที่ห้ามค้าทาสหรือรัฐเสรีจำนวน ๕ รัฐ และรัฐที่อนุญาตให้ค้าทาสได้มีอยู่ ๘ รัฐ ซึ่ง ๘ รัฐที่มีการค้าทาสนี้ เรียกว่า รัฐทาส

หลังจากนั้น ก็มีการขยายขอบเขตออกไปเรื่อยๆ จนมีทั้งหมด ๓๔ รัฐ และแบ่งเป็นรัฐเสรี ๑๙ รัฐ อยู่ทางตอนเหนือของประเทศ และรัฐทาส ๑๕ รัฐ ทางตอนใต้ ที่เป็นเช่นนี้เพราะในยุคนั้น ชาวอเมริกันทางตอนเหนือเป็นที่ตั้งของอุตสาหกรรมขนาดหนัก มีการก่อสร้างโรงงานมากมาย
ส่วนรัฐทางตอนใต้เป็นโซนของการเพาะปลูก โดยเฉพาะการปลูกฝ้ายและยาสูบ จึงอ้างว่าจำเป็นต้องใช้แรงงานทาสมาช่วยในการทำงาน

@ คนส่วนมากมักคิดว่า แนวคิดเรื่องการเลิกทาสนำไปสู่สงครามการเมืองในอเมริกา แต่จริงๆ แล้วยังมีประเด็นทางการเมืองซ่อนเร้นอยู่อีกมากมาย โดยเฉพาะเรื่องการตั้งกำแพงภาษีระหว่างอเมริกากับยุโรปและเรื่องการชิงดำบนแผ่นดินตะวันออกอันหอมหวาน


ในเวลานั้น รัฐบาลกลางต้องการขยายฐานการผลิต และการค้าด้านอุตสาหกรรมในประเทศ จึงตั้งกำแพงภาษีเพื่อป้องกันสินค้าอุตสาหกรรมจากยุโรปเข้ามาตีตลาดในสหรัฐ ฯ แต่อย่าคิดว่า ยุโรปจะยินยอมถูกไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างอเมริกากระทำแต่เพียงฝ่ายเดียว เพราะหลายประเทศในยุโรปก็ตอบโต้แบบตาต่อตาฟันต่อฟัน คือ ตั้งกำแพงภาษีกับสินค้านำเข้าจากอเมริกาเช่นกัน เรื่องนี้ สร้างความเดือดร้อนให้กับผู้ประกอบธุรกิจการเกษตรในรัฐทางใต้มาก เพราะทำให้ขายสินค้าได้น้อยลง
ส่วนรัฐทางเหนือนั้น ได้รับผลกระทบน้อยกว่ารัฐทางใต้ เพราะเน้นไปทางอุตสาหกรรม

ต่อมาอเมริกาซื้อหลุยส์เซียน่าจากฝรั่งเศส ในยุคนั้นถือว่าเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส และมีคนฝรั่งเศสอพยพเข้าไปอาศัยเป็นจำนวนมาก มรดกตกทอดของฝรั่งเศส ยังส่งอิทธิพลต่อประชากรในรัฐหลุยส์เซียน่ามาจนทุกวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นสถาปัตยกรรม หรือภาษา แถมอเมริกายังดันรบชนะสเปน กับ เม็กซิโก เลยทำให้ได้แผ่นดินใหม่ๆมาไว้ในกำมืออย่างเป็นกอบเป็นกำ เพราะได้รับดินแดนทางตกเฉียงให้ของทวีปอเมริกาเหนือมาแทนค่าปฏิกรรมสงคราม แผ่นดินใหม่ๆ หอมๆ นี่แหละคือปมปัญหาของสงครามอย่างแท้จริง

แผ่นดินที่ได้มาใหม่นั้นถูกเรียกว่า ดินแดนตะวันตก และเป็นจุดที่เกิดกรณีขัดแย้ง เพราะรัฐทางเหนือ ซึ่งเป็นรัฐเสรี ไม่อยากให้รัฐที่จะเกิดขึ้นใหม่ในดินแดนตะวันตกเป็นรัฐที่มีทาส แต่ขณะเดียวกัน รัฐทางใต้ ซึ่งเป็นรัฐค้าทาส ก็อยากให้แผ่นดินตะวันตกกลายเป็นรัฐค้าทาสไปด้วย เพราะความไม่อยากตกเป็นเบี้ยล่างรัฐทางเหนือ เพราะหากรัฐเกิดใหม่ในดินแดนตะวันตกกลายเป็นรัฐเสรีไม่มีทาส อาจจะทำให้เกิดไอเดียว่า ควรยกเลิกการค้าทาสในทุกรัฐ นั่นหมายถึงความล่มสลายของรัฐทางใต้ที่มีการค้าทาสนั่นเอง เพราะทาสที่คนครอบครองจะกลายเป็นไท หากทาสยังอยากทำงานในฟาร์มอยู่ นายทาสก็ต้องจ่ายค่าจ้าง ซึ่งหมายถึงค่าใช้จ่ายในการผลิตจะเพิ่มมากขึ้นเป็นเงาตามตัว

เมื่อเป็นเช่นนี้ ลุงแซมฝ่ายใต้จึงถลกแขนเสื้อแล้วถ่มยาเส้นดังปริ๊ด ก่อนเท้าสะเอวบอกรัฐทางเหนือว่า กู เฮ้ย ไอไม่ยอมนะเว้ย

ต่อมา เมื่อ อับราฮัม ลินคอล์น ได้รับเลือกให้เป็น ปธน. แห่งสหรัฐอเมริกา ทำให้รัฐทางใต้ ๑๓ รัฐ ไม่พอใจจนถึงขั้นแยกตัวไปเป็นอิสระ และตั้งรัฐบาลใหม่ในนามว่า สมาพันธรัฐอเมริกา และประกาศแยกตัวออกจากสหรัฐ ฯ ทันที พูดง่ายๆว่า เรียกว่า ลองของประธานาธิบดีคนใหม่ ตั้งแต่ก้นยังไม่ทันแตะเก้าอี้เลยทีเดียว แถมมีการแต่งตั้ง เจฟเฟอร์สัน เดวิด อดีตวุฒิสมาชิกรัฐมิสซิสซิปปี้ เป็นประธานาธิบดีซ้อนขึ้นมาโดยทำหน้ามึนไม่ยอมรับอำนาจของรัฐทางเหนืออีกต่อไป มิหนำซ้ำยังประกาศใช้รัฐธรรมนูญของตัวเองอีกต่างหาก

รัฐบาลของรัฐฝ่ายเหนือ ซึ่งเรียกตัวเองว่า สหภาพ หรือ Union ก็ประกาศปังอย่างโกรธจัดว่า ไม่ยอมรับการแยกตัวเป็นอิสระของสมาพันธรัฐอเมริกา แล้วประกาศทันที ว่า สมาพันธ์ฝ่ายใต้เป็นกบฏ ในขณะที่ฝ่ายใต้เองก็อ้างว่าพวกตนมีสิทธิ์อย่างเต็มที่ในการแยกประเทศ เมื่อไม่พอใจที่จะอยู่ร่วมกัน ก็คอนเวิร์สออลสตาร์ หรือ ทางใครทางมันไปสิวะ ดังนั้นสมควรที่จะได้รับสิทธิ์ในการแยกตัวได้เช่นกัน
นี่เอง คือ ที่มาของสงครามกลางเมือง ช่วงที่อเมริกันฝ่ายเหนือ และฝ่ายใต้จับอาวุธรบกันเอง

ทั้งสองฝ่ายรบพุ่งกันอย่างต่อเนื่องยาวนานหลายปีในทุกสมรภูมิก็ว่าได้ แต่มารู้ผลแพ้ชนะแตกหักกันในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งในรัฐเพนน์ซิลเวเนีย ชื่อเมือง เก็ตตี้สเบิร์ก โดยรบกันในสมรภูมิแห่งเก็ตตี้สเบิร์ก ทั้งหมด ๓ วันเต็มๆ และเป็นสามวันที่นองเลือดที่สุดในประวัติศาสตร์อเมริกา ทุกตารางนิ้วในเมืองนั้นเต็มไปด้วยซากศพชุ่มไปด้วยเลือดแดงฉานไปทุกหย่อมหญ้า การปะทะเริ่มต้นขึ้นในวันที่ 1 ก.ค. 1863 และจบลงในวันที่ 3 กรกฎาคม

ยังไม่พร้อมเป็นประชาธิปไตย ก็อย่างนี้แหละ

http://www.baterk.com/post0621864101162 ... hYaSFU22gc

หนึ่งในเจ้าสัว ซึ่งถูกขนาดนามยาวเป็นทางรถไฟ

https://www.facebook.com/photo.php?fbid ... =3&theater

เจ้าสัวเหล่านั้น เค้ารวยมาก่อนที่ด๊อกเตอร์จะเรียนจบซะอีกมั๊งคะ

เค้าค้าขายมาหลายสิบปี ไม่ใช่แค่หกปีค่ะ
ก่อนเรียลเอสเตทอีกค่ะ

อ่านหนังสือไม่แตก อ่านใหม่อีกรอบหนึ่ง

คริคริ อ่านไปแระค่ะ
ครั้งเดียวก็รู้แหละ ว่าเรียลเอสเตท คนทิ้งห้องเพียบ
จนต้องออกมาอิจฉา คนทำมาค้าขึ้น

ทาลิทฺทิยํ ทุกฺขํ โลเก

ขวัญเอ๊ย ขวัญมานะคะ
ลุงทุกข์มาหลายกระทู้แระ
จะได้หมดทุกข์ซะที

อกิญฺจนํ นานุปตนฺติ ทุกฺขา ทุกข์ ย่อมไม่ตกถึงผู้หมดกังวล

เมโลกสวยเถียงพระพุทธเจ้าตกนรก

ความหิวเป็นโรคอย่างยิ่ง (หิวน้ำก้มดื่มน้ำในโคลน)



ความจนเป็นทุกข์ในโลก