น้ำที่มันเต็มแก้วเอาไปตั้งไว้กลางสายฝน
ต่อให้ฝนกระหน่ำทั้งคืนก็ไม่อาจจะเก็บน้ำฝนได้
คนที่จิตใจคับแคบจะไม่ยอมเปิดใจให้กว้าง
ต่อให้อยู่คลุกคลีกับนักปราชญ์ ทั้งวันทั้งคืนก็โง่เท่าเดิม

เราคงจะต้องมาคิดใหม่ว่าอะไรที่มันเกิดกับเรา
เราก็ต้องใช้ตัวที่เกิดนั้น นำพาเราออกจากทุกข์

ทำตัวเหมือนน้ำเต็มแก้วไม่ยอมรับสิ่งใหม่ๆ เหมือนน้ำที่เทใส่ก็ไหลออกหมด

น้ำเต็มแก้ว

ความสะอาดในน้ำเปรียบเหมือนศีล
ใสไม่ใสหากสะอาดก็ไม่มีพิษกับคนที่ดื่ม

ปริมาณน้ำในแก้วเปรียบเหมือนทิฏฐิ
ยิ่งเต็มยิ่งทิฎฐิสูง หากเป็นสัมมาทิฏฐิ ก็ก่อประโยชน์แก่ตนเองและบุคคลอื่น
แต่ถ้าเป็นมิจฉาทิฎฐิ โลกทั้งใบก็สามารถฉิบหายลงไปได้ด้วยบุคคลแค่คนเดียว

น้ำเต็มแก้ว. ก็เป็นสิ่งเลิศประเสริฐอยู่.
ถ้าน้ำในแก้ว. เป็นน้ำบริสุทธิ์. และแสนวิเศษ.

น้ำในแก้วจะคือตัวปัญหา. ถ้าน้ำนั้น ยังไม่ใช่สิ่งบริสุทธิ์แท้และมั่นคง

ในทุกแก้วของทุกคน. มีบ้างแก้วใหญ่ มีบ้างแก้วเล็ก. ในทุกแก้วล้วนมีน้ำ

แต่น้ำในแต่ละแก้ว. ย่อมบริสุทธิ์ และทรงคุณค่าแตกต่างกัน

น้ำดีย่อมควรรักษาให้มีไว้. น้ำเสียต้องเห็นโทษภัยแล้วเทออก

แล้วอะไรคือน้ำดี. อะไรคือน้ำเสีย. ยากเหลือเกินที่ใครสักคนจะรู้ตนและรู้ทัน

ตรงนี้ก็แล้วแต่บุญวาสนา. และการศึกษาที่มาถูกทาง. และมากพอ

แก้วบางคนพร่องเพราะรับมาน้อย

แก้วบางคนพร่องเพราะก้นรั่ว

แก้วบางคนพร่อง. เพราะแก้วใหญ่เติมเท่าไรก็ไม่เต็ม

และอื่นๆอีกมากมาย

เพราะมองเห็นแต่มุมเดียวจึงมีแต่เรื่องน้ำเต็มแก้ว น้ำพร่องแก้ว

แต่ถ้ามองต่างมุมหรือมองสองมุมจะพบว่าขณะที่น้ำเต็มแก้ว
อากาศกลับหมดแก้ว ในทางกลับกันถ้าน้ำพร่องแก้วอากาศกลับเต็มเพิ่มขึ้นมาในแก้ว

ถ้าเปรียบน้ำเป็น อัตตา ความเห็นผิดยึดผิด

อากาศเป็น อนัตตา ความเห็นถูกต้องและหมดความยึดถือ

เราจะได้รู้หรือเห็นว่า ถ้าเราลดปริมาณน้ำหรือ อัตตา ในแก้วลงมากเพียงใด อากาศหรือ อนัตตาก็จะเพิ่มมากขึ้นในแก้วใจใบนี้

เมื่ออนัตตาเต็มแก้ว ก็หมดกิจเสร็จการ ผ่านพ้นความเวียนว่ายตายเกิด

สาธุ....ครับ