" ธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้านั้นเป็นเรื่องชำระ
ไม่ใช่เรื่องสะสม
ทุกๆ วิถีทางที่ทรงสอน
มีแต่เรื่องสละทั้งนั้นสละสมมุติ
ที่ยุ่งเหยิงวุ่นวายกันอยู่ในโลกอันนี้
สละสมมุติหมู่นี้ให้มันหมดไป หมดไป
เข้าถึงของจริงของเดิม
ถ้ามันเข้าถึงของจริงของเดิมแล้ว
ทุกข์ทั้งหลายมันก็ค่อยหมดไปโดยลำดับ "

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

คำพูดคำสอนเหล่านี้ ล้วนเกิดจากความเข้าใจพุทธธรรมคลาดเคลื่อน

โดยเฉพาะความหมายคำว่า "สมมติ"

เฮอะๆๆๆๆๆๆ

กรัชกายนี่หลงตัวตนหลงความรู้มากในบัญญัติ จนอาจหาญที่จะจาบจ้วงว่าหลวงปู่เทสก์ เข้าใจพุทธธรรมคลาดเคลื่อน

อันตรายมากนะกรัชกายเรื่องอย่างนี้

รีบขอขมาทันที
มิฉะนั้นจะกั้นมรรคผลนิพพานของคุณเองเชียวนะ
อริยุวาตันตราย

สมมติ บัญญัติ นำมาพูดกันบ่อย แต่หาเข้าใจไม่ คิกๆๆ

ท่านอโศกลองยกตัวอย่าง สมมติ บัญญัติ ให้ดูสิ

อนุโมทนาครับ

สิ่งใดๆตั้งอยู่ระดับหนึ่ง

สิ่งที่ตั้งอยู่คือสมมุติ

แต่สมมุตินั้น ก็ไม่อาจคั้งอยู่ได้ ต้องถึงคราวเสื่อมลง

แต่คนที่ยึดถือสมมุติ ก็ไม่อาจเห็นความจริง จึงมีแต่ความทุกข์ เพราะไม่เข้าใจในสัจธรรม

ไหนใครอธิบายความหมายสมมติที เอาชัดๆ

ลองทำโจทก์ง่ายๆดูนะครับ

คิดว่าคงเคยดูลิเก (หรือดูละคร) กันมาแล้ว ...เริ่มเรื่องก็สมมติกันก่อน ข้าพเจ้ามีนาม...ว่า...นี้เป็นพระราชา นี่เป็นมเหสี นี้เป็นพระเอก นี้เป็นตัวโกง นี้เป็นนางเอก นี้เป็นนางอิจฉา....เพื่ออะไร? เพื่อสื่อให้ผู้ชมผู้ดู ดูรู้เรื่อง ... ถ้าไม่สมติกันอย่างนี้ ดูกันไม่เข้าใจไม่รู้เรื่อง ....แล้วเขาก็เล่นไปตามบท (บัญญัติ) ที่เขียนเป็นเรื่องนั้นๆ ยังไงก็ว่าไปจนจบเรื่อง

ถ้าแม่ยกพ่อยกอินกับบทที่เขาสมมติตามท้องเรื่อง ดูไปก็คิดโกรธนางอิจฉา โกรธตัวโกง แม้ง...เอ้ย ร้ายนัก ดูสิเตะพระเอกจนล้มลุกคลุกคลาน ตบนางเอกจนร้องห่มร้องไห้ ....ดูไปเราก็ร้องไห้ตามไปสงสารนางเอกจัง เกลียดตัวโกงตัวอิจฉา.... เดี๋ยวลงมาเถอะจะตบสักทีว่า นี่หลงสมมติแล้ว

ลิเก (ละคร) เลิกแล้ว นางร้ายนางอิจฉาซื้อของกินจำได้ แนะๆยังด่าเขาอีกแน่ นี่หลงสมมติยึดติดสมมติแล้ว

ในการดำเนินชีวิตประจำวันของผู้คนก็ทำนองนั้น ใช้สมมติทั้งนั้นแต่ให้รู้เท่าทัน ใช้สมมุติเป็น ไม่หลงสมมติ นาย ก. นาง ข. ดช.ค. ดญ.ง.เป็นต้น นี่ก็สมมติสำหรับหมายรู้ร่วมกัน มองให้ทะลุสมมติก็เห็นธรรมะเห็นสภาวธรรม

ไหนลองว่าไปสิทำยังไงจิตถึงจะปริโยทะปะนัง

ยื่นหัวมา....จะสะให้..

กบเอ้ยกินยาถ่ายสะม้างนะ

ทีตัวเองพูด...ฝ่ายมี..ฝ่ายหมด...กลับพูดได้...
viewtopic.php?f=1&t=53276




พอครูบาอาจารย์พูดว่าชำระ....ทะลึ่งอวดรู้ว่า..เข้าใจคลาดเคลื่อน..



ทู..เรส..สิ้นดี

ยังมีอีกนะ....อะไรของแม่..นะ..ไม่มี..ไม่มี...

ถ้ามันไม่มี..แล้วเอ็งจะเอาอะไรมาอยู่ฝ่ายมี...
ถ้ามันไม่มี..แล้วเอ็งจะเอาอะไรไปอยู่ฝ่ายลบ...

เอ็งคิดว่าเอ็งอ่านมามาก....พอพระบ้านๆพูดสอนชาวบ้าน..เอ็งก็มาว่าเข้าใจคลาดเคลื่อน..นี้อะนะ..

อ้าย..ทุ..เรส...เอ้ย

นี้คือ..การ..สะ..หัวของเอ็งละ...กักกาย..
ขอบใจที่ยื่นหัวมา..

ชี้ให้เห็นในเรื่องที่เป็นโทษอย่างยิ่งของนักปฏิบัติ คือการจ้วงจาบคำสอนของครูบาอาจารย์หรือพระอริยะเจ้าแล้ว ยังไม่สำนึก ยังไม่มองเห็น ยังไม่สำเหนียก ยังไม่ยอมรับผิด แถมยังดันทุรังแฉลบไปถามเรื่องบัญญัติเรื่องโน้นเรื่องนี้อีกตามวิสัยของคนบ้าวิชาการที่เห็นแต่โทษผู้อื่น ไม่เห็นโทษของตนเอง

ยอมรับว่าผิดไปแล้วขอขมาหลวงปู่เทสก์ แล้วขอโทษคุณรสมนพร้อมกับผู้อ่านทุกท่านทุกคนเสียเดียวนี้ อย่าดิ้นอย่าแฉลบต่อไปอีกในกระทู้อันมีค่าเช่นนี้ นะกรัชกาย โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา

ผมเองก็ถือโอกาสขอโทษท่านผู้อ่านกระทู้ทุกท่านในที่นี้ด้วยว่าช่วงนี้ต้องช่วยกันกำหราบกรัชกายให้คลายพยศ ลดมานะ ละทิฏฐิ และหันมาเอาใจใส่พัฒนาการปฏิบัติธรรมของตนเองอย่างจริงจังให้มากขึ้น จะได้มีคำพูดข้อธรรมที่ชี้ตรงไปสู่ความหลุดพ้นตามแนวทางที่พระพุทธเจ้าทรงแนะนำให้มากขึ้น ไม่ใช่ฟุ้งไปเรื่อยตามบัญญัติธรรม นะครับ

ที่ต้องตีกันแรงๆเช่นนี้เพราะมีสัญญานอันตรายชี้ชัดที่บังอาจไปประมาทจ้วงจาบธรรมที่ครูบาอาจารย์ท่านสั่งสอนครับ

ย้ำอีกที นักศึกษาธรรมบ้านเรา ส่วนใหญ่จะฟังตามๆกันมา พูดเอาแต่ได้ แต่ไม่เข้าใจความหมายคำที่ตนเองพูด นี่จริงๆนะ

อย่างคำ สมมติ บัญญัติ ปรมัตถ์ นี่แหละ ชอบพูดกันนัก