(คำตอบ) วิธีปฏิบัติสติปัฏฐาน 4 ข้อ ของคุณ student นั่นบอกอะไร คือ บอกว่า

แบบที่คุณ student ว่านี้ เรียกว่าคิดนึกเอา...ว่าสิ่งทั้งหลายทั้งปวงมันไม่เที่ยง เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เป็นอะไรก็ว่าไป

แต่ตัวอย่างที่กรัชกายนำมาที่นี่ที่นั่น เป็นการลงมือทำทำสติปัฏฐาน 4 ภาคสนาม รบกับข้าศึกคือกิเลส จะออกชื่อโลภะ โทสะ โหะหรือชื่ออะไรสุดแล้วแต่ เป็นการเผชิญหน้ากับมัน

สรุปสั้นๆว่าทั้งสองวิธีนี้ต่างกันเหมือนสัญลักษณ์เหรียญอยู่คนละด้านคือ ด้านหัวด้านหนึ่ง ด้านก้อยด้านหนึ่งคนละด้านกันแล.

หรือเปรียบให้ชัดอีก ก็วิธีของคุณ student เหมือนคนนั่งคิด นอนนึกถึงสัตว์ร้ายในดงใหญ่มีเสือ เป็นต้นอยู่ที่ห้อง อืมมมรึงๆอย่าให้กรูเจอะนะ เจอะที่ไหนจะจับฆ่าเสียที่นั่น ....พอเข้าป่าได้ยินเสือร้อง ยังมิทันตั้งสติมิทันตั้งนะโมเลยตัวสั่นงันหงกขนลุกขนพองแล้ว (เสือเปรียบได้กับกิเลสน้อยใหญ่)

แต่ ตย. ที่กรัชกายนำมาเหมือนคนที่เข้าป่าล่าเสือ (เสือคือกิเลสน้อยใหญ่) เจอะแล้วก็สู้กับมัน ทำลายมัน แต่กว่าจะฆ่ามันได้แต่ละตัวๆ ก็เล่นเอาเราเกือบแย่ หรือท้อถอยไปเหมือนกันแล.

เพื่อให้เห็นภาพวางตัวอย่างเทียบไว้ใกล้ๆ


ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป

วันแรกๆก็ไม่เป็นอะไร พอวันที่สามนั่งไปซักพักประมาณสิบนาทีเริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจน เวียนหัวจึงนั่งต่อไม่ได้ ลืมตาขึ้นมานั่งดูพระรูปอื่น

เป็นอย่างนี้อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก

จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก

จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเองจนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ หายใจตอนแรกก็ยาว ก็ตามไปซักพัก เริ่มพิจารณาตามสติปัฐฐาน คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย

ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วก จนถอนสมาธิออกมา ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีก ซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น

คำถามครับ

1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง

2. จุดมุ่งหมายจริงๆ คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรมพิจารณาตามขันธ์ 5 ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนาทำให้เราเข้าใจว่าทุกอย่างมีเกิดดับของมัน เป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด

แต่

ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการ กระทำ

หลังสึกออกมาทุกวันนี้ เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน

ผมอยู่ในลานธรรมจักรมานานหลายปี

คุณกรัธกายก็ยังไม่รู้จักแนวปฎิบัติผม

แล้วคุณกรัธกายกำลังจะบอกว่า

เข้าไปอ่านบทความสั้นๆ 1หน้ากระดาษแล้วสามารถสอบอารมณ์ บุคคลคนนั้นได้

ถึงขั้นเข้าวิปัสสนา อย่างนั้นเหรอครับ?

ก็คุณพูดอยู่ คคห.บนนั่นไง

แล้วกรัชกายก็พูดว่า วิธีปฏิบัติสติปัฏฐานตามนัยคุณ student กับ วิธีปฏิบัติสติปัฏฐานกับตัวอย่างที่ยกมา ว่าต่างกัน เหมือนอยู่กันคนละด้าน แค่นี้

ที่คุณ student ว่า




หรือคุณมีแนวปฏิบัตินอกจากที่กล่าวแล้วอีก ก็ยินรับฟังนะครับ ว่ามา

จริงๆ
ตั้งแต่เริ่มต้น

จะปฎิบัติในทางอานาปานสติ

แล้วมีเรื่องของอริยสัจ4ในเรื่องทุกข์ แล้วมาพิจารณาพระไตรลักษณ์
จนเริ่มเข้ามาในทางมรรคมีองค์8

ไปเรื่อยๆจนมาเรื่องโพธิปักขิยธรรม

มาพิจารณาในทางปฎิบัติ

การที่เราจะเจ้าไปกำหนดรู้สภาวะทุกข์ที่เป็นปัจจัยแห่งขันธ์5

ก็ต้องมีพื้นฐานการปรับตัวเอง

นั่นคือหลักโพธิปักขิยธรรม คือธรรมที่หนุนให้เกิดการบรรลุธรรม

บรรลุธรรมในที่นี้คือการที่วิชชาเกิด

แต่ในขั้นต้นคือการกำหนดรู้ทุกข์

พุทธบริษัท4ไม่ค่อยมีปัญหาในเรื่องความเห็น ความเห็นเรื่องทุกข์นั้นพุทธทั้งหลายรู้ดี ไม่มีข้อคัดค้าน

ไม่เหมือนลัทธิอื่นที่ต้องมาเริ่มปรับความเห็นใหม่ตั้งแต่ต้น

ดังนั้นพุทธทุกคนมีความเห็นในเรื่องทุกข์ว่าเป็นสัจธรรมตามอริยสัจ4 ความเห็นในเรื่องอัตตานั้นยังต้องแก้ไขจึงต้องมีธรรมะที่เป็นเครื่องประกอยความเพียร

พูดไปทำไมมี นี่ทุกข์ไหม เป็นทุกข์ในอริยสัจไหมว่า =>



ผมก็นั่งตามลมหายใจพุทโธไป

วันแรกๆก็ไม่เป็นอะไร พอวันที่สามนั่งไปซักพักประมาณสิบนาทีเริ่มมีอาการเหวี่ยงแบบเหวี่ยงหมุนจน เวียนหัวจึงนั่งต่อไม่ได้ ลืมตาขึ้นมานั่งดูพระรูปอื่น

เป็นอย่างนี้อยู่เกือบตลอด กลับมาที่กุฏิก่อนจะจำวัดก็นั่งก็เป็นอีก

จนมาถามพระพี่เลี้ยงท่านบอกเหมือนจิตกำลังจะได้เข้าสู่ความสงบให้ผ่านจุดนี้ไปให้ได้ แต่มันก็ได้แบบแปปๆแล้วก็หมุนอีกหมุนอีก

จนลาสิกขามาก็เริ่มมาหาอ่านเองจนได้อ่านบันทึกกรรมฐานของเจ้าพระคุณสมเด็จพระสังฆราช ให้พิจารณา กาย เวทนา จิต ธรรม

คราวนี้ก็ทำตามหนังสือ หายใจตอนแรกก็ยาว ก็ตามไปซักพัก เริ่มพิจารณาตามสติปัฐฐาน คราวนี้หมุนเร็วเลยหมุนแรงมากจนรู้สึกจะอาเจียนเลย

ผมก็พิจารณาว่าเป็นทุกขเวทนา ก็ดีขึ้นแปปก็หมุนอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้ยังแก้ไม่ได้เลยครับ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ล่าสุดเมื่อคืนหมุนจนจะอ้วก จนถอนสมาธิออกมา ยังมีอาการเวียนหัวจะอ้วกมาอีก ซักสิบห้านาทีค่อยดีขึ้น

คำถามครับ

1. ผมควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี ฝืนนั่งไปเรื่อยๆจนหายหรือต้องกำหนดอะไรยังไง

2. จุดมุ่งหมายจริงๆ คือวิปัสสนากรรมฐานคืออะไรครับ ไม่ได้โอ้อวดว่าตัวเองเก่งนะครับ พอดีผมเรียนแพทย์เลยเข้าใจพวกสรีระร่างกายมนุษย์อยู่แล้ว เมื่อมาเรียนรู้ทางธรรมพิจารณาตามขันธ์ 5 ก็เข้าใจว่ามันไม่ได้มีตัวตนจริงๆของเรา เหมือนเท่าที่อ่านการฝึกวิปัสสนาทำให้เราเข้าใจว่าทุกอย่างมีเกิดดับของมัน เป็นธรรมดา ไม่ให้เรายึดติด

แต่

ถ้าผมอ่านแล้วเข้าใจแล้วจะทำไปเพื่ออะไร หรือว่าให้จิตเราแข็งแกร่ง จะได้มีสติรู้เท่าทันทุกการ กระทำ

หลังสึกออกมาทุกวันนี้ เวลาจะโกรธใครก็เหมือนมีสติมาห้ามทัน แต่ก็ยังมีหลุดบ้าง ซึ่งก่อนหน้านี้จะตอบโต้แทบจะทันทีเพราะเป็นคนใจร้อน

ผู่ปฎิบัติมีความเห็นว่าเป็นทุกข์

ก็นี่แหละพุทธ ไม่ต้องไปปรับความเห็นในเรื่องนี้

ถึงได้ยกโพธิปักขิยธรรมมาให้พิจารณา จุดมุ่งหมายแห่งโพธิปักขิยธรรมคือวิชชา

ในเมื่อยังไม่เข้าใจ ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่รู้ว่ามันทุกข์ แต่หาเหตุดับทุกข์ยังไม่เจอ

หัวข้อว่าทุกข์เป็นสภาวะด้านหนึ่งของชีวิต (สภาวะทุกข์)
ทุกข์เป็นสภาวะที่เกิดจากความไม่รู้เป็นหนึ่งในอริยสัจจ์สี่
พระพุทธเจ้าประกาศพระศาสนาเพื่อให้รู้ว่าไม่รู้จักทุกข์ค่ะ
เพราะถ้ารู้จักทุกข์แล้วจะไม่ทุกข์ไปตามความไม่รู้ของตน
เข้าใจความจริงตามคำสอนตรงเหตุปัจจัยที่มีทำให้รู้ทุกข์
ทุกข์มีสภาวะเดียวตามคำสอนคือทุกข์เพราะไม่รู้ว่าไม่รู้ค่ะ
ก็กิจในอริยสัจจ์สี่คือรู้ทุกข์ ละสมุทัย ถึงมรรค ผล นิพพาน