ไม่ต้องรอถึงวันเรารวย

ต้นไม้แก่ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย เมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่า น้ำฝนมีอยู่น้อย
กลัวว่ามันคงจะไม่พอ...ให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ

วันต่อมา...
เมฆก้อนน้อยก็ยังคงบอกเช่นเดิม มันน้อยไป จึงไม่พร้อมที่จะให้...!!!
เมฆก้อนน้อยจึงเดินทางและพยายามสะสมฝนเพื่อที่จะให้มันมากพอ...!!!
พอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ

เมื่อมีปริมาณมากพอ เมฆน้อยจึงกลับมา... แต่สิ่งที่พบข้างหน้า
มีเพียงซากต้นไม้แก่ ที่ตายแล้ว...!!! เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้
แล้วถามว่า...ทำไม ? ความพยายามของฉัน ไม่มีค่าเลยเหรอ...?
ไม่ต้องรอ
ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้ จึงได้แหงนหน้า........แล้วบอกเมฆน้อยไปว่า...

* การที่เราจะให้อะไร? แก่ใครสักคนที่เรารัก...มันไม่ต้องรอให้มากพอ
หรือรอความพร้อมอะไรหรอก ให้เท่าที่มี.....ก็ทำให้คนรับชื่นหัวใจได้.....
ความพยายามเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข !!!

อย่าไปรอให้รวย !!! ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก
อย่าไปรอให้พร้อม !!! ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก
เพราะคนที่เรารัก........... อาจไม่มีเวลามากพอที่รอเรา !!!

แล้วก่อนที่ต้นไม้แก่จะจากไป เขาฝากบอกเธอไว้ว่า
ถ้าเห็นเธอผ่านมา ให้บอกเธอว่า..เขารักเธอ

เมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตา ออกมาเป็นเม็ดฝนอย่างไม่ขาดสาย...
ให้กับต้นไม้ ที่ไม่มีวันแตกใบให้ได้เห็นอีกต่อไป..ตลอดกาล !!!

*อ่านกี่ทีก็ชอบ..เพราะเตือนสติ ได้ดีมาก...ในสิ่งที่เรามองข้าม

บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง
เขาเขียนขึ้นในวันที่ 11 กันยายน 2001(ตึกเวิรด์เทรดถล่ม)หลังจาก
ที่ทราบว่าภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย..!!!.

ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ !!! ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลง...!!!

เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ ครอบครัวเรากลับเล็กลง...!!!

เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง...!!!

เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น...!!!

เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า.................
แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น...!!!

เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับ
ไม่อาจสัมผัสถึง...!!!

เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง...!!!

เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพแย่ลง...!!!

ทุกวันนี้ ทุกบ้านมีคนหารายได้ ได้ถึง 2 คน
แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น

ดังนั้นจากนี้ไปขอให้พวกเรา...

อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้าง ว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษ...!!!

เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่ คือโอกาสที่พิเศษสุดแล้ว...!!!

จงแสวงหา...การหยั่งรู้ !!! จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อ
ชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ โดยไม่ใส่ใจกับความอยาก
จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น
กินอาหารให้อร่อย....... ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป

ชีวิต คือ โซ่ห่วงของนาที แห่งความสุข ไม่ใช่เพียง
แค่การอยู่ให้รอด...!!! เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย

น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้

เอาคำพูดที่ว่า "สักวันหนึ่ง……" ออกไปเสียจากพจนานุกรม

บอกคนที่เรารักทุกคนว่า เรารักพวกเขาเหล่านั้น แค่ไหน !

อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตาม.....
ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้นทุกวัน..ทุกชั่วโมง..ทุกนาที
มีความหมาย...เราไม่อาจรู้เลยว่าเมื่อไร ? มันจะสิ้นสุดลง !

และเวลานี้…......... ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่มีเวลา
ที่จะ forword ข้อความนี้ ให้คนที่คุณรักอ่าน แล้วคิดว่า
"สักวันหนึ่งค่อยส่ง" ละก้อ...! คุณอาจจะไม่มีโอกาสนั้นก็ได้ ?
ใครจะรู้...ใช่ไหม ?

4Aขออนุโมทนาสาธุการค่ะ