ก็เรื่องของเขา..
เขาเป็น...ก็เขาเป็น....เราไม่ได้เป็นกะเขา
เขาไม่เป็น...ก็ไม่ได้ดึงเราให้ไม่เป็นด้วยกะเขา

อย่าได้เอาเหตุภายนอก...ไปตัดสิน..ตัดสิทธ์อะไรเลย...เป็นการส่งจิตไปหาเวรภัยเปล่า ๆ..
จะเป็นเหมือนแบกตำรา....ไปให้คะแนน..ไปตัดคะแนน..คนนั้นคนนี้...ซะนี้

เราจะไปพยากรณ์ใครไม่ได้ดอก...(คนเป็นเขาก็ไม่ไปพยากรณ์ใครเพราะ...ไม่ได้ประโยชน์)

ให้เรามุ่งมาที่ตัวเอง..พยากรณ์ตัวเอง..ให้ได้..มีประโยชน์กว่า

และ พระองค์ก็ไม่ได้บอกว่า..อาการเหล่านี้..เช่น ทำพิธีเปิดพระเนตร. บรวงทรวงเทวดา. แจกพระเครื่องและของขลัง. รดน้ำมนต์..เป็นอาการของผู้เข้าถึง..หรือเข้าไม่ถึง...ความเป็นโสดาบัน

แต่พระองค์กล่าวว่า...ผู้เวรภัย5 สงบแล้ว...ประกอบด้วยธรรมเป็นองค์แห่งโสดาปัตติ ๔ อย่าง....และญายธรรมอย่างประเสริฐ...เป็นโสดาบัน

นะครับ

ก็เห็นว่าอริยะนั้นหยั่งลงมั่นในพระรัตนตรัย. และสิ่งนั้นคงไม่ใช่พระรัตนตรัยนะ

หากมีใครห้อยคอด้วยพระเครื่อง....จะสามารถตัดสินว่าเขาผู้นั้น...ยังไม่หยั่งลงในพระรัตนไตรได้รื?

แล้วทำไม..ต้องไปตัดสินเขา...ด้วยละคับ?

ผมไม่ตัดสินใครหรอก. แต่ที่ถามนะอยากรู้เขาคิดอะไรกันถึงทำอย่างนั้น ความคิดเหล่านั้นนำไปสู่อะไรหรือ

ถ้าอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงทำอย่างนั้น...ก็ต้องถามเขาตรงๆ..ละคับ

ถ้าเรามานั่งคิดวิเคราะห์กันเองนี้...มันเป็นสังขารปรุ่งแต่งของเรา...เป็นวิชาการเทียบเคียง...ซึ่งจะเอาไปวัดคนจริงๆ..ไม่ได้นะครับ

ลองดูซิ...ว่าถ้าเรามีพระรัตนไตรมั่นคงดีแล้ว(คิดว่ามั่นคงดีแล้ว)..แล้วเอาพระเครื่องมาห้อยคอ...เอาน้ำมารดหัว...ลองดูซิ..ว่า..ความมั่นคงในพระรัตนไตรของเรามันหลุดลอยไปที่อื่นมั้ย??

ถ้าไม้หลุดลอยไป...ก็แสดงว่า..อาการนั้นๆ..มันไม่เกี่ยวกับความเห็นภายใน...นะครับ

งั้นถามตรงคุณยังทำสิางเหล่านั้นอยู่มั้ย. พวกบรวงทรวง. รดน้ำมนต์. เข้าพิธีแก้กรรม. ห้อยพระเครื่องของขัง. หรืออาจจะมีการท่องคาถาขอพรพระอะไรแบบนี้ยังทำอยู่ไม๊. ถ้ายังทำอยู่คิดอย่างไรถึงทำ. ถ้าไม่ทำแล้วคิดอย่าวไรถึงเลิกทำแล้ว

ถามผม..แล้วได้ประโยชน์อะไรมั้ย..

ไม่ลองถามตัวเองว่า..ตัวเองไม่ทำ...แล้วสำเร็จมรรค์อะไรไปบ้าง?

บอกแล้ว...ให้ไปลองทำดูว่า..ห้อยพระเครื่องแล้ว...ธรรมที่ตนมีนั้น..มันกระเด็นออกไปมั้ย?

ทำดู..ยังจะเกิดปัญญาแกตน..มากกว่า..คือ..รู้ตรงแกตนเลย...นะ

ไหนๆเราก็สนทนากันอยากรู้ตอบหน่อยซิอยากรู้ว่าทำเพราะอะไร. ไม่ทำเพราะอะไร

ไม่ได้ห้อยพระ..เพราะไม่มีให้ห้อย...

พระจะรดน้ำให้ก็เอา...ไม่รดให้ก็ไม่เรียกร้อง..ไม่วิ่งหา

ดูฤกษ์...ผู้ใหญ่อยากให้ดู..ก็ดู...ถ้าดูแล้วไม่สะดวกก็หาอันที่สะดวกๆ...

..ก้แค่นี้แหละ..

อ้อ!แบบว่าอะไรก็ได้ใช่มั้ยครับ. น่าจะมีความสุขดีนะครับ

"แล้วคุณศิริพงษ์เป็นโสดาบันหรือยังครับ"



ไม่บอกหรอกครับ
555555555
ผมคืนความรู้สึกเมื่อถูกถามว่า "เป็นโสดาบันหรือยัง" มาให้คุณศิริพงษ์ ได้สัมผัสไว้บ้างจะเป็นประสพการณ์ที่ดีนะครับ



ก็แค่ความเห็นของคนยึดตำราแน่น ประยุกต์และอธิบายขยายความธรรมะไม่เป็น

การนำข้อธรรมคำพูดมาเขียนเป็นแผนผัง ไดอะแกรม เพื่อให้ศึกษาง่าย เข้าใจง่าย เห็นภาพรวมทั้งหมดได้นั้นมันเป็นศิลปะการถ่ายทอดธรรม อรรถาธิบายธรรมของพ่อแม่ครูบาอาจารย์ที่ฉลาดและมีเมตตากรุณาสูง กบยังไม่เคยไปศึกษาปฏิจจสมุปบาทตามเทคนิคการสอนทางพม่า ก็อย่าเพิ่งไปตัดสินความ ถ้าไม่ดีไม่ใช่ในพม่าเขาคงไม่เอามาใช้สอนผู้คนจนได้เข้าใจธรรม บรรลุธรรมมากมาย นับร้อยๆปีแล้ว

ส่วนเรื่องเรื่องปลุกเศกลงเลขยันต์เดรัจฉานวิชา ไหว้ผีไหว้สางหรือแม้แต่แขวนพระเครื่องรางของขลังต่างๆเหล่านั้น พระโสดาบันท่านทิ้งหมดแล้วแล้วจะไม่ทำตัวเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีในทางนั้นให้โลกเห็นด้วย ทั้งนี้เพราะท่านได้สรณะอันประเสริฐสูงสุดในโลกไว้ในใจแล้วคือพระไตรรัตน์ จึงไม่พึงถกเถียงกันในเรื่องอย่างนี้

ผมเตือน..นะครับ...ว่าอย่าไปมีส่วนร่วมกับครที่อาจทำสัทธรรมปฏิรูป...หรือบิดเบือนพระธรรม

แต่มันอยู่อีกกระทู้..นะครับ..ไม่ใช่กระทู้นี้..
viewtopic.php?f=1&t=50959&start=30




นี้งัย..ผลของแผนภาพ...ทำให้อโสกะเชื่อแล้วว่า..ปฏิจจะวนเป็นวงกลม
เห็นมะ...

หากอโสกะเชื่อปฏิจจสมุปบาทตามภาพนี้..เท่ากับว่า...การกระทำสัทธรรมปฏิรูปมีผลแล้ว...บิดเบือนพระธรรมสำเร็จแล้ว...นะ

ทำไมถึงจะไม่พึงถกเถียงในเรื่องอย่างนี้ครับ. ในเมื่อนั้นคือทางที่ถูกต้อง. ทุกวันนี้มีแต่ทำเรื่องแบบนั้นมากมาย. เราเป็นพุทธแท้ก็ควรถกกันเพื่อความถูกต้องสมบูรณ์แก่ธรรมนะ

วงกลมนั้นคือการชี้ให้เห็นว่า สิ่งนี้ทำให้เกิดสิ่งนี้.เพื่อจะได้เข้าใจง่ายว่ามันวนกลับมาเป็นอย่างนี้อีกถ้าอวิชาไม่ถูกกำจัดไปก็แค่นั้น. ไม่ได้ทำให้ความหมายของธรรมะเปลี่ยนไป. เป็นการเอาสมมุติบัญญัติมาใช้อธิบายไม่ใช่สัทธรรมปฎิรูป. สัทธรรมปฎิรูปคืการบิดเบือนพระธรรมแต่ก็ยังอาศัยชื่อพระธรรมนั้นอยู่แต่สาระธรรมนั้นถูกทำลายลงหมดแล้ว. อย่างเช่นเอาคาถาพระองค์ไปท่องเพื่อการอ้อนวอนขอให้ประสบความสำเร็จดั่งใจหมาย. อย่างนี้มีอยู่ในพิธีกรรมมากมาย

อวิชชาคือการยังมิดับกายหยาบ
วิชชาเกิดธรรมที่ไร้ตัวตน
เป็นอนัตตาทุกอิริยาบท
เหลือแต่จิตล้วนๆ
คือผู้รู้แจ้งอริยสัจจธรรม