มันไม่บาปหรอกครับถ้าเราเป็นเพศฆราวาสหรือพูดว่าถ้าไม่ได้บวช.ศึกษาธรรมะไปดูหนังที่ว่านั้นไปก็ไม่ผิดหรอกครับ ศึกษาพุทธวจนนะครัย ทุกอย่างจะถูกจัดสรรไปเอง ไม่ต้องกังวลมากครับ. สิ่งที่เราเป็นฆราวาสสมควรทำเป็นประประจำคือ การทำทาน รักษาศิล ภาวนอย่าให้ขาด ธรรมะจะจัดสรรทุกอย่างเอง

ที่ว่าไม่บาป..นะ..ก็บอกด้วยซิ...บาปเป็นยังงัย..

ผมแนะนำศึษาพุทธวจนแล้ว. นั้นแหล่ะจะรอบรู้ทุกอย่าง

แค่อ่านแค่ศึกษาแต่ไม่ลงมือปฏิบัติ..ยังไงก็เอากิเลศออกไม่ได้..เถรวาทนั่นหละระวังถกเถียงกันแต่เรื่องพุทธจวนะ..ไม่รู้จักภาวนา..ยิ่งศีล5 ไม่ครบแล้วยังมาโชภูมิว่าตนรู้มาก...ระวังไว้ตอนจิตสุดท้ายก่อนตาย..จะหาว่าคุนน้องไม่เตือน

รู้มั้ย12ขั้นตอนของการบรรลุธรรมเขาเริ่มอย่างไร.ไม่มีใครหรอกที่เขาเรียนรู้แล้วไม่ปฎิบัติ. แต่เขาทำตามตถาคต. สะสมสุตตะให้มากจะได้รู้รอบ ไม่ติดดี

ผมแนะนำศึษาพุทธวจนแล้ว. นั้นแหล่ะจะรอบรู้ทุกอย่าง

แนะนำให้ศึกษาพุทธวจน...แล้วไฉนจึงตอบใครต่อใครด้วยวิสุทธิมรรค์..หน่อ!!!!




เอางัย..แน่...

รึ..แค่...พุทธวจนแค่ทำเท่...แต่จริงๆ..ตนก็ไม่ได้อะไรมากนักหรอก

การเราดูหนัง X หลายคนก็บอกว่าไม่บาป เพราะไม่ได้ล่วงละเมิดศีล ถ้าเราตัดสินว่า
ไม่บาปเสียแล้ว ในสิ่งนั้นก็ต้องเป็นบุญจริงไหม? เพราะเราจะเสพได้เพียงบุญกับบาปเท่านั้น
คือ พ้นจากบุญกับบาปเราไปสามารถที่จะเสพได้ เพราะเรายังไม่ได้อยู่เหนือบุญเหนือบาป จริงไหม?

แต่ทุกคนจะพูดเหมือนกันหมดว่าเป็นสื่อลามก แต่คำว่าลามกก็หมายความว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรเสพ
ไม่ว่าจะเป็น ทางหู ทางตา เป็นต้น ซึ่งเป็นช่องทางเป็นที่มาของกิเลสตัณหา เมื่อใครได้ยินได้เห็น
จะมีสักกิ่คน ที่ไม่เกิดมีอารมณ์ร่วม เมื่อตัณหาเกิดขึ้นแล้วที่ใจจะบอกได้ไหมว่าเป็น กุศล หรือ อกุศล

พระองค์ตรัสไว้อย่างชัดเจน ว่า ตัณหา คือตัว สมุทัย เป็นสิ่งที่ต้อง ละ เป็นตัวก่อ ทุกข์
ทั้งในภพนี้และภพหน้า พระองค์ยังตรัสอีกว่าเมื่อตัณหาเกิดขึ้นที่ไหนก็ให้ละที่นั่น เมื่อเกิดขึ้นตา
ก็ให้ละที่ตา เมื่อเกิดขึ้นที่หูก็ให้ละที่หู เหล่านี้ เป็นต้น เราจะต้องพิจารณาในหลายๆ ที่ ว่า
พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้ตรงไหนบ้างเอามาประกอบกัน จะเอาแต่เรื่องศีลมาเป็นตัวตัดสินว่าบาป
หรือไม่บาปคงไม่ได้

การเราดูหนัง X หลายคนก็บอกว่าไม่บาป เพราะไม่ได้ล่วงละเมิดศีล ถ้าเราตัดสินว่า
ไม่บาปเสียแล้ว ในสิ่งนั้นก็ต้องเป็นบุญจริงไหม? เพราะเราจะเสพได้เพียงบุญกับบาปเท่านั้น
คือ พ้นจากบุญกับบาปเราไปสามารถที่จะเสพได้ เพราะเรายังไม่ได้อยู่เหนือบุญเหนือบาป จริงไหม?

แต่ทุกคนจะพูดเหมือนกันหมดว่าเป็นสื่อลามก แต่คำว่าลามกก็หมายความว่าเป็นสิ่งที่ไม่ควรเสพ
ไม่ว่าจะเป็น ทางหู ทางตา เป็นต้น ซึ่งเป็นช่องทางเป็นที่มาของกิเลสตัณหา เมื่อใครได้ยินได้เห็น
จะมีสักกิ่คน ที่ไม่เกิดมีอารมณ์ร่วม เมื่อตัณหาเกิดขึ้นแล้วที่ใจจะบอกได้ไหมว่าเป็น กุศล หรือ อกุศล

พระองค์ตรัสไว้อย่างชัดเจน ว่า ตัณหา คือตัว สมุทัย เป็นสิ่งที่ต้อง ละ เป็นตัวก่อ ทุกข์
ทั้งในภพนี้และภพหน้า พระองค์ยังตรัสอีกว่าเมื่อตัณหาเกิดขึ้นที่ไหนก็ให้ละที่นั่น เมื่อเกิดขึ้นตา
ก็ให้ละที่ตา เมื่อเกิดขึ้นที่หูก็ให้ละที่หู เหล่านี้ เป็นต้น เราจะต้องพิจารณาในหลายๆ ที่ ว่า
พระพุทธองค์ได้ตรัสไว้ตรงไหนบ้างเอามาประกอบกัน จะเอาแต่เรื่องศีลมาเป็นตัวตัดสินว่าบาปหรือไม่บาปคงไม่ได้

หลักๆก็พุทธวจนนั้นแหล่ะครับ. ถ้าไม่เข้าใจอะไรใครจะช่วยได้ ก็ต้องอาจารย์ผู้ทรงความรู้ต่างๆ. หรือว่าท่านกบฟังคำพระพุทธเจ้าแทงตลอดได้ทุกคำ. ขนาดอบายมุขยังเข้าใจกันผิดคิดว่า. อะไรนิดหน่อยก็เป็นอบายมุข6 ผิดถนัด. บางท่านเอาไปจัดลงศิลห้าซะงั้น. ก็ต้องอาศัยความรู้บริบทอื่นด้วย.

การที่จะเป็นโสดาบันได้นั้นจะต้องละ อปายคมนิยธรรม(กรรมที่พาไปอบาย)ปฏิบัติถึงขั้นโสดาปัตติมัคคญาณเป็นต้น จนถึง อรหัตตมัคคญาณ จึงจะละอกุศลกรรมบถเหล่านี้ได้ โดยเด็ดขาด ดังมีหลักฐานในวิสุทธิมรรค ภาค ๓ หน้า ๓๓๘ รับรองไว้ว่า

กมฺมปเถสุ ปาณาติปาโต อทินฺนาทานํ กาเมสุ มิจฉาจาโร มุสาวาโท มิจฺฉาทิฏฐีติ อิเม ปฐมญาณวชฺฌา

บรรดากรรมบถทั้ง ๑๐ นั้น ปาณาติบาต ๑ อทินนาทาน ๑ กาเมสุมิจฉาจาร ๑ มุสาวาท ๑ มิจฉาทิฏฐิ ๑

อกุศลกรรม ทั้ง ๕ ข้อนี้ ละได้โดยเด็ดขาด ด้วยอำนาจ โสดาปัตติมัคคญาณ. (สุราไม่เห็นมี)



ปิสุณาวาจา ผรุสวาจา พฺยาปาโทติ ตโย ตติยญาณวชฺฌา

ปิสุณาวาจา ๑ ผรุสวาจา ๑ พยาบาท ๑

อกุศลกรรมบถทั้ง ๓ นี้ ละได้โดยเด็ดขาดด้วยอำนาจ อนาคามิมัคคญาณ


สมฺผปฺปลาปาภิชฌา จตุตฺถญาณวชฺฌา สัมผัปปลาปะ ๑ อภิชฌา ๑

อกุศลกรรมบถทั้ง ๒ ข้อนี้ ละได้โดยเด็ดขาด ด้วยอำนาจอรหัตตมัคคญาณ ดังนี้.