การเกิดในภพภูมิไหนๆ ล้วนแล้วก็เป็นการกระทำของผู้นั้นทั้งสิ้น
จึงได้กล่าวว่า บุคคลทำกรรมเช่นใดผู้นั้นก็รับผลของกรรมอันนั้น หรือ หว่านพืชเช่นใด
ย่อมได้รับผลเช่นนั้น ทำกรรมดี ย่อมได้รับผลดี ทำกรรมชั่ว ย่อมได้รับผลชั่ว

นี่คือถ้อยคำอมตะของพระบรมศาสดาแห่งพระพุทธศาสนา ซึ่งได้กล่าวไว้ให้สาธุชน
คนทั้งหลายได้รู้ถึงสัจธรรมความจริงของธรรมชาติ เรื่องของเหตุและผลที่เป็นปรากฏการณ์จริง
เสมอในทุกเวลาและสถานที่ไม่มีข้อยกเว้น เป็นกฎของธรรมชาติ
ที่พระพุทธศาสนาเรียกว่ากฎแห่งกรรม

ดังนั้นทางปฏิบัตินั้น จำแนกเป็น ๗ สาย คือ
๑.ทางไปนรก ได้แก่ โทสะ
๒.ทางไปเปรตและอสุรกาย ได้แก่ โลภะ
๓.ทางไปสัตว์เดียรฉาน ได้แก่ โมหะ
๔.ทางไปมนุษย์ ได้แก่ ศีล ๕ และกุศลกรรบถ ๑๐
๕.ทางไปสวรรค์ ได้แก่ มหากุศล ๘
๖.ทางไปพรหมโลก ได้แก่ สมถกรรมฐาน
๗.ทางไปนิพพาน ได้แก่ วิปัสสนากรรมฐาน

คุณลุงหมาน



ความเห็นนี้เป็นสัสสตทิฐิ พระพุทธองค์ไม่ได้สอนอย่างนั้นครับ

อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่ครับ

http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.p ... =431&Z=505

พระพุทธองค์ท่านมีญาณหยั่งรู้ว่าจะไปเทศนาโปรดผู้ใด ควรจะต้องใช้ธรรมบทไหน
ที่จะคู่ควรแก่การบรรลุธรรมของผู้นั้น ดังนั้นธรรมบทที่คุณโกเมศวร์ยกมาอ้างนั้น
เป็นธรรมที่ละเอียดลึกซึ้ง ซึ่งเหมาะสำหรับกับบุคคลที่มีปัญญามาก
จึงยกหมวดในพระอภิธรรมมาเทศนาสอน (ปฏิจจสมุปบาท) ซึ่งจะเป็นปรมัตถธรรมล้วนๆ
เป็นธรรมาธิษฐาณ จะไม่ใช้บุคคลาธิษฐาณ จะมีรูปกับนามเท่านั้น

ส่วนที่ลุงหมานยกมากล่าวเป็นธรรมที่พระองค์จะใช้แสดงกับผู้ที่มีปัญญาน้อย
แต่ก็คู่ควรแก่การเห็นธรรมบรรลุธรรมได้ จะยกบุคคลาธิษฐาณขึ้นมาอ้างอิงด้วย
ธรรมเหล่านี้จะอยู่ในพระสูตร อย่าเพิ่งด่วนตัดสินว่าของใครผิดอาจเป็นโทษกับเราเองได้
ยังไงๆเราก็ควรศึกษาทั้ง ๓ สูตร ซึ่งจะมีทั้ง พระวินัย พระสูตร พระอภิธรรม ไว้ให้ศึกษาให้ชัดแจ้ง