ลานธรรมจักร http://www.dhammajak.net/forums/ |
|
เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=49158 |
หน้า 25 จากทั้งหมด 27 |
เจ้าของ: | idea [ 15 มี.ค. 2016, 11:36 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
รวมไปถึงลูกชายคนเล็ก ที่เราคิดว่าเขาคล้าย....เด็กพิเศษๆที่จะต้องพาไปรักษา แต่พระอ.ท่านว่า เขาเป็นเด็กพิเศษ..แต่พิเศษแบบที่หมอไม่เข้าใจหรอก ก็คิดเอาไว้ว่า..7ขวบตั้งใจจะเอาไปบวชที่วัดพระธาตุ และให้ตามพระอ.มาปฏิบัติที่วัดที่นี้ แต่เรื่องนี้ยังไม่ได้ขออนุญาติท่าน(เคยบนบวชตอนขวบปีแรกอ่ะ) ....... ท่านจะพูดว่า..เลี้ยงเขาให้ดี อย่าดุ อย่าใช้อารมณ์กับเขา เขาเป็นบททดสอบเรา ..เรามีบุญ..คริๆ ก็คิดดูนะ...เด็กอายุในเดือนแรก..เวลาอุ้มเขาพาดบ่า เขาสามารถสื่อได้ชัดเจนนะ..ว่าจะให้เราไปทางไหน จำได้ชัดเลย..แต่เราก็แค่รู้สึกว่า..เด็กคนนี้มีพลัง และเขาจะต้องนั่งที่สูงกว่า..ถ้าเขยิบไปนั่งระดับเขา เขาจะย้าย..เคยทดลองแบบหลายระดับติดต่อ แล้วเด็กอายุไม่กี่เดือน..การกระทำเขาดูเป็นธรรมชาติ อีกเรื่องที่ชัด..เป่ามนต์แล้วหาย5555 หายจริง..ไรจริงนะ แต่ยากมากที่เขาจะทำ..ส่วนมากให้เราคนเดียวแหละ แต่ไม่ได้ตื่นเต้นนะ..ไม่ค่อยหรอกถ้าเป็นเยอะ กลัวเขาจะเจ็บแทน.. ....... ขอเงิน อะไร????จะดีปานนั้น5555 แต่ต้องรู้จักประมานนะ..ไม่พร่ำเพรื่อไม่โลภ ........... คือสรุป _โดยรวมทั้งหมด ..คิดเอาว่าเป็นเรื่องเพ้อเจ้อนะ.. แต่พระอ.ท่านเคยทักเสริมมาอีก...อยากได้อะไรให้ขอเขา ไม่เคยเล่าอ่ะ..แต่ท่านทักมาแบบนี้ หลายเรื่องหละ..พระอ.ทั้ง2ท่าน ดูเผินๆก็เป็นพระวิปัสสนาจาย์สอบอารมณ์ปกติ แต่ลูกศิษย์ที่เริ่มใกล้ชิดหลายคนเริ่มรู้สึกว่า ท่านรู้อะไรๆๆ หลายเหตุการณ์แต่ไม่เล่าอ่ะเนาะ..เดียวพิสดารไปอีก ท่านก็วางตัวปกติ..ถ้าท่านเห็นเอามาโม้ เดี๋ยวโดนดุ
|
เจ้าของ: | idea [ 15 มี.ค. 2016, 13:55 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
รอบนี้ขออนุญาติเล่าเรื่องราวดีที่มีเข้ามานะ เพราะต้นๆกระทู้โดยมาก...บ่นมาเยอะ เรื่องความยากลำบากในการจะได้ปฏิบัติ จึงอยากแสดงในด้านของคำว่า..ธรรมะจัดสรร.. ว่าเมื่อเราฝ่าฟันอุปสรรคโดนไม่ทิ้งเป้าหมาย วันหนึ่งก็ผ่านพ้นมาได้พร้อมทั้งแรงสนับสนุนจากคนรอบข้างก็เป็นไปด้วยดี ตอนนี้คุณสามี..แม้ยังแข็งเรื่องเข้าปฏิบัติ ประมานว่า"ผมจะเอากำลังสมถะก่อน" จริงๆเขาไม่ค่อยมีพื้นฐานมามากหรอก แต่เรียนจบแค่มหาเปรียญ4มั้งนะ..ก็พอมีความรู้มาบ้างนิดๆหน่อยๆ แต่เขาก็ยอมเปิดใจรับฟังซ้ำเคารพพระอ.มาก เข้าๆออกๆวัด..ดูแลอุปัฐากพระอ...ทั้งผู้ปฏิบัติ ซ่อมนั่นเตรียมนีีในสิ่งที่ขาดอย่างไม่คิดเหน็ดเหนื่อย ทั้งๆที่เราทิ้งลูกไว้ให้ดูบ้านตั้ง2คน ก็ภูมิใจนะ..ศีล5เริ่มพยายามรักษา แต่ก่อนแค่เราไม่ตบยุงยังงอนละ5555 ส่วนแม่...จากที่ต้องแอบเข้าปฏิบัติแล้วค่อยออกมาบอกบุญ เดี๋ยวนี้เริ่มกล้าที่จะชวนไปด้วยกัน คนสนิทที่รับเราไม่ได้ที่เรากลายเป็นธัมมะธัมโม เริ่มกลับมาคุย คนที่บอกบุญไป..เริ่มเข้ามาปฏิบัติ ที่สำคัญเรื่องการงานเลี้ยงชีพ จากที่งานเงียบเชียบมาหลายปี..ยิ่งดิ้นยิ่งเจ็บ คิดออกแบบวิ่งเสนองาน..เป๊กหมด จนเริ่มเข้าปีใหม่วันที่1มา การเปลี่ยนแปลงหลังมือเป็นหน้ามือทันทีทันใด คือจนหยุดอยู่กะที่แล้ว..ไม่คิดแล้ว ไหง...คนจากทั่วสารทิศ...พากันติดต่อเข้ามา จนน่าเหลือเชื่อนะ ตั้งรับไม่ทันเลยอ่ะ มันเยอะมากมาย..มาไงไปไง..รู้จักฉันได้ไง..จนงง!!!!
|
เจ้าของ: | idea [ 15 มี.ค. 2016, 14:19 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
จำได้ก่อนเข้าปฏิบัติรอบวันพ่อที่ผ่านมา พระอ.ตามให้กำหนด แต่สภาพที่เหมือนคนกำลังจะล้มละลายอ่ะนะ คิดนู่นนั่นนี่วางแผนงานคำนวน..บลาๆๆๆๆ ให้กำหนดปัจจุบันต่อเนื่อง..มันเป็นไปไม่ได้ดดดดด ทั้งวันทั้งคืน..มันต้องวางความคิดแล้วชีวิตจะเป็นยั งไง?? ตามหลักธรรมที่ได้ยินกันมา..เป็นไปได้..อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดฯลฯ แต่เวลาจะได้จริงๆต้องใช้ปัญญานะ มันเห็นกระทั่งความเสียดายที่จะไม่ให้คิด มันจนน้ำตาไหลอีก..ไตร่ตรองจนยอมได้นะ นั่น1เหตุการณ์ก่อนเข้าปฏิบัติ เหตุการณ์ที่2....คุณสามีตามไปถวายน้ำปานะพระอ.และผู้ปฏิบัติ ช่วงหัวค่ำ..คืนอธิษฐานคืนสุดท้าย ไปตอนทุกคนนั่งสมาธิพอดี ซึ่งกำลังสมาธิตอนนั้นก็พอสมควรนะ สภาวะคนอื่นเราไม่รู้..แต่ของเราเอง รู้ว่าอยู่ในสมาธิระดับไหน ลืมตาขึ้นมา..ก็ฉันน้ำ ปานะกัน เหนื่อยอ่อนด้วยปฏิบัติยาวเลยตอนนั้น หลายท่านมาฝากโมทนากะเรากันมากเลย เขาก็ช่างมาของเขาได้จังหวะพอดีเชียว ก็คิดเอาเองว่า..อานิสงค์จากบุญที่เขาสร้างไว้ด้วย ปาฏิหารย์จึงบังเกิด ปีนี้..สถานธรรมเปิดปฎิบัติทุกเดือน จากที่มีปีละ2-3ครั้ง^^
|
เจ้าของ: | idea [ 17 มี.ค. 2016, 22:57 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
มาต่อ^^ เล่าถึงสภาวะในรอบนี้นะ ..ไม่ดีเลย.. เหอะๆ..เอาไรมาวัดอ่ะเนาะ???? ประมาน5-6วันแรก..okนะ..ปกติ การเดินการนั่ง..มีสมาธิดี..เรื่อยๆ..เบากายเบาใจ การกำหนดรู้มีความตั้งมั่นต่อเนื่องมีการขาดตอนน้อย มีอยู่รอบหนึ่ง..การเดิน..ยกย่างเหยียบ..มีความรู้ตัวชัด ชัดแบบการกำหนดรู้มันเบาทั้งกายทั้งใจ แต่ควบคู่ไปนั้น..การกำหนดรู้ไปแต่ละจุดที่เคลื่อนไหว มันเหมือนระลึกถึงภาพซ้อนขึ้นมาทั้งที่ลืมตาเคลื่อนไหวตามปกติ ต่อเนื่องทั้งช.มเลย คือภาพจุดที่รู้สึกตัวอยู่...เดินอ่ะนะ... ภาพก็เลยเป็นระหว่างแข้งขาเท้าส่วนมาก มันลอกมันเน่ามันดำมันอืดมันหลุดลุ่ยมันน่าขยะแขยง การกำหนดรู้..มีไปเรื่อยๆต่อเนื่องแน่วแน่พอประมาน เพราะภาพที่ผ่านไปก็เหมือนวิวข้างหน้าเวลาขับรถ ไม่ได้ไปสนใจจับจุดภายนอกแต่รู้ที่ประสาทการเคลื่อนไหวในกายใจ เป็นส่วนมาก มีวับๆแว๊บๆ..ที่รู้สึกสะอิดสะเอียน..ประมาน..อินไปกะมัน บางที่มันจนอยากจะอ๊วกเป็นพักๆ ยิ่งตอนหยุดกำหนดหยุด..กำหนดยืนที่ผ่านทั้งร่างกาย มันก็เห็นไปตามนั้น คือ..รอบนี้เป็นบ่อยๆๆๆที่กำหนดความรู้สึกตัวแล้วมันเหมือนจะเห็น ทะลุทะลวงไปข้างใน มันวับๆแว๊บ....เพราะไม่ได้ตั้งใจไปรู้ให้เป็นอย่างไร แค่กำหนดความรู้สึกตัวไปปกติ เช่นท้องพองยุบ..มันก็แว๊บภาพข้างในขึ้นมาแบบรวดเร็ว
|
เจ้าของ: | idea [ 17 มี.ค. 2016, 23:30 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
มีคิดว่า...แย่นะๆ เฮ้อ!!!..สติไม่ดีเลย เวลานั่งนะยิ่งชัดเจน กำหนดอะไรไม่ได้เลย ดูท้องพองยุบก็ไม่ค่อยได้ คือเหมือนเป็นฐานที่ตั้งแค่นั้นเอง เริ่มต้นก็รู้ไปแป๊ป...ก็หลากหลายอารมณ์ไปเลย ก็กลับมารู้แป๊ปๆ..ก็ไปอีก แต่ไปรู้อารมณ์อื่นก็..กำหนดไม่ได้ กำหนดๆๆก็เลือนไปต่อหน้าต่อตา คือตอนนั้นเข้าใจว่าลืมเลือน..สติไม่ดีเลย กำหนดไรก็ไม่ได้..เลือนไปซึ่งๆหน้าอ่ะ รู้ตัวมา..ก็เอ๊ะ..สติมันก็ชัดใสแจ๋วอยู่นะะ..เมื่อกี้ลืมไปได้ยังไง เริ่มกำหนดใหม่่พักเดียวไม่ทันไรก็เลือนไปอีก เป็นอยู่หลายวันต้นๆ จนมีวันหนึ่ง..โหย..ตายเลย..กำหนดอะไรก็ไม่ได้ มันเลือนหายไปหมด..นี่ตัวสติมันไม่มี?ไม่ทำงานเลยเหรอ? จนมีรอบหนึ่ง ก็ลักษณะเดียวกัน..แต่เผอิญเห็นชัด มันต่อเนื่อง..ต่อหน้าต่อตา..ซื่อๆตรงๆเลย ตั้งใจกำหนด..หายๆๆๆๆๆๆๆในเวลาสั้น หมดเวลา..ลืมตา ชักท้อ..โห..กำหนดอะไรก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นนี่ เหมือนความคิดหนึ่งแว๊บมา...ให้เห็นช่วงเวลาที่ผ่านไปในขณะจิตเดียว เอ้...เมื่อกี้มันเหมือนมีตัวตั้งใจกำหนด1..เห็นสลายไป1.. และสำคัญ..มันมีเหมือนผู้ดูแยกออกมาคอยสังเกตุไม่ได้ขาดไปไหน ไม่ได้สลายไปตาม..ดูอยู่ต่อเนื่อง.. มันแบ่งเป็นส่วนๆชัดเจนมากในความรู้สึกตอนนั้น ...ณ เวลานั้น เหมือนรู้ถึงคำว่า..อนัตตา.. คือเวลานึกถึง..เป็นทุกข์..ไม่เที่ยงนี้จะพูดบ่อย เพราะอนัตตามันไม่ค่อยซึ้งเท่าไหร่ แต่มันคิดขึ้นมาได้ในตอนนั้น ว่า..อนัตตา..มันไม่มีตัวตน มันสลายไปหมดอย่างนี้เอง
|
เจ้าของ: | idea [ 19 มี.ค. 2016, 11:01 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
หลายวันเข้ามาก็ไม่ดีขึ้นนะ ยิ่งแย่...กลายเป็นว่าเวลาเดินเหมือนไม่ไหวเลย ขาสั่นๆจนต้องเดินเหมือนคนแตะฝุ่น เดินๆลากๆเรื่อยๆ..ตลกอ่ะ..มันบอกไม่ถูกเลย เดินจงกลม..เดินแทบไม่ได้..จะบอกว่าไงดี5556 เดินเตาะๆแตะๆเหมือนเด็กหัดเดิน ยิ่งตั้งใจก็กลายเป็นไปเพ่งซะ..เฮ้อ.. เป็นอย่างนี้ไปจนถึงก่อนคืนสุดท้ายเลยทีเดียวหละ คืนสุดท้ายมันเปลี่ยนแปลงนิด คือระหว่างเดิน...มันเหมือนมีพลังไหลเวียนไปทั้งกาย มีความอิ่มเอิบซาบซ่านดื่มด่ำไปทั้งร่าง เดินไป..หยุดไปเอง..ออกมาเอง..แต่แม้ระหว่างหยุด แต่ความตื่นรู้ภายในมันสว่างโล่งดี บางทีความรู้สึกค่อยวูบไปพัก..มืด.. แต่ความรู้ตัวยังเหลืออยู่ แล้วก็คลาย ก็..ดูมันไปเรื่อย
|
เจ้าของ: | idea [ 19 มี.ค. 2016, 11:23 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม |
ช่วงที่ไม่ดี...รู้สึกแย่มั้ย???? อืมนะ...มันเริ่มเฉยๆ แต่ก่อนตั้งแต่เริ่มพูดว่า...ดีก็ไม่เอา ไม่ดีก็ไม่เอา...มันก็เป็นของมันอย่างนั้น!!! แต่ความเสียดายอาลัยอาวรณ์ หงุดหงิดรำคาญใจ...อยากให้เป็นอย่างนั้น ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้... ยังมีมาก่อกวนให้ขุ่นใจอยู่บ้าง..เป็นทุกข์ แต่มาครานี้...มันเริ่มวาง ดีก็ช่าง...ไม่ดีก็ช่าง...จะเป็นยังไงก็ช่าง หน้าที่คือ..คอยรู้ไปตามที่มันเป็น อยาก/ไม่อยาก...ชอบ/ไม่ชอบ มันไม่เกิดขึ้น...มันก็ไม่ทำให้เกิดทุกข์ในใจ ไม่ใช่ว่าพ้นจากมันแล้วนะ ก็แค่สังเกตุถึงความเปลี่ยนแปลง มันก็วกกลับไปมีรู้สึกบ้าง..แต่ก็เห็นมันสลายไปเร็ว ไม่ต้องถึงกลับเกิดการกระวนกระวายใจ เมื่อไม่เป็นดั่งใจ แล้วค่อยใช้ปัญญาไตร่ตรองก่อนจะยอม ก็แค่เริ่มเปลี่ยนแปลงไปเล็กๆน้อยๆ..อีกนิ๊ดดด |
เจ้าของ: | idea [ 20 มี.ค. 2016, 19:42 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
จริงๆนะ...การเข้าปฏิบัติรอบนี้ เวลานั่งสมาธินี่ มี...ความเปลี่ยนแปลงไป...ชัดมาก ... ชัดในเรื่อง...?????55555 ในเรื่อง...ความไม่ชัด กำหนดอะไร..มันไม่ชัดเลย คือ..ไม่ชัดเลยก็ไม่ใช่ แต่ฉันกำหนดมีความรู้ตัวอยู่ดีๆรู้ชัดในระดับปกติทั่วไป มันก็ขาดหาย... ทุกทีที่ผ่านมา... มันเบลอๆเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น... เคลิ้มๆแบบสติไม่ค่อยดีนี่ทั้งช.มก็มี... ออกมาก็รู้สึกว่าหลงๆเลือนสติกำหนดไม่ทัน... แต่นี่กำหนดชัดๆอยู่ดีๆ มันขาดไปเลย..รู้สึกตัวอีกที เผลอไปได้ไง???? มันเป็นอยู่หลายวันเลยนะ ท้องพองยุบ...ยังกำหนดได้แป๊ปเดียว แต่พอกลับมารู้ตัว... คำกำหนดก็มาเองด้วยเลยอีก... กำหนดอยู่ เดี๋ยวก็ไปอีก... ก็กลับคืนกำหนดขึ้นมา... ก็หายไปอีก... นั่ง1ช.มนี่เป็นๆ10รอบแบบนี้ก็มี... คือ..มันดับอ่ะนะ แต่ดับแบบไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ...
|
เจ้าของ: | idea [ 20 มี.ค. 2016, 20:06 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
คือ..เดี๋ยวนี้เริ่มกล้าพูดคำว่าดับไปละ555.. มันมีเป็นปกติอ่ะนะ.. ดับก็คือดับ..ดับมีหลายดับอ่ะ..เรื่องแยกแยะยังไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ.. เรียบเรียงมะถูก.. แต่จากที่ปฏิบัติมา.. ก่อนดับมันก็มีหลายสาเหตุ.. เดี๋ยวถ้าพอเข้าใจขึ้นอีกคงจะเรียกชื่อบัญญัติแต่ละแบบได้55.. ดับ..ที่ว่า..ก็คือมันขาดไป ความรู้สึกมันขาดไปนะ..เราเรียกว่าดับ.. เช่นรอบนี้อย่างที่เล่าอยู่.. กำหนดอยู่ดีๆมันก็ขาดไป.. แต่ขาดไปตอนไหนไม่ทันเห็น.. ดับมิดเลย..ไม่เหลือความรู้สึก.. ออกมาก็กำหนดบริกรรมขึ้นมาเองเลย.. แต่มันก็เหมือนแบบว่า..ไม่ได้แปลกอะไร.. มันเหมือนรู้สึกว่าสติไม่ทันแบบนี้มากกว่า.. เป็นหลายๆรอบในการนั่ง1ช.ม มาๆไปๆ ต่างนะ..จากที่เคยเล่าว่า..กำหนดแล้ววูบๆๆๆๆ ลักษณะแบบนี้เวลาเกิดขึ้น..มันเป็นลักษณะของความไม่เที่ยง(เข้าใจเอาเอง) เพราะมันเป็นลักษณะที่..ถ้าหาคำเทียบเคียงได้ในตอนนั้น มันคงร้องว่า.. เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
|
เจ้าของ: | idea [ 20 มี.ค. 2016, 20:23 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
เป็นแบบนี้อยู่หลายวันทีเดียว...เวลานั่ง กำหนดแป็ปๆ...ความรู้ตัวเดี๋ยวหายเดี๋ยวมา จนคิดขำๆว่า..ฉันมาครั้งนี้เพื่อมาทำความไม่รู้สึกตัว..หลับอย่างเดียว แต่หลับแบบมีสเต็ปเท่ห์ๆ..ไม่ต้องนอน555 แต่..หลายวันเข้าเริ่มทันสังเกตุ เพราะนิวรณ์ค่อยจางละ กำหนดไป..มันหยุดกำหนด..มันนิ่งๆแบบกำหนดรู้ในใจ.. นิ่งแบบตรึงกันอยู่เหมือนถูกดูดเข้าหาเหมือนกลืนเป็นอันเดียวกัน เหมือนถูกล็อคค้างไว้ นิ่งแบบอันสุดท้ายนี้หละ..ที่พอจะทันเห็นก่อนหมดความรู้สึกตัวไป และรู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนถอยทีละสเต็ปออกมา ก็เริ่มทันเห็นสภาวะชัดขึ้นบ้าง ก็แค่ทำความรู้ตัวอ่ะนะ..รู้ทันแล้วก็ ไม่ใช่ไปฝืนอะไร..ฝืนมะได้ค่ะ ก็ดูๆมันไป..มันเข้าก็เข้า..ออกก็ออก มันจะหมดความรู้สึกตัวไปยังไงเดี๋ยวมันก็กลับคืนมา
|
เจ้าของ: | idea [ 20 มี.ค. 2016, 20:45 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
วันท้ายๆมาเริ่มชิน เริ่มเห็นละเอียดขึ้นมาอีกนิด เริ่มกำหนดพองยุบไม่กี่ครั้ง มันก็....ชะวืบ......ชะวืบ........ชะวืบ..........ชะวืบ เปลี่ยนสเต็ปไปเลย ชะวืบนี่คือ..เหมือนเราเปลี่ยนเกียร์รถอ่ะ เราจะรู้ระดับแรงของมัน เหมือนกัน..นี่เราจะรู้ถึงความละเอียดของจิต.. ใหม่ๆช่วงเปลี่ยนเกียร์เหมือนมีแรงกระตุก แต่คล่องแล้วก็เนียนๆ แถมตอนก่อนคำกำหนดจะปล่อยหายไป..แล้ว..ชะวืบ1.. ตอนพองหรือยุบมันก็รู้ชัด แต่หลังจากชะวืบ4..คือนิ่งจังงัง.. คือชะวืบ3นี่มันนิ่ง..นิ่งรู้..รู้ว่านิ่ง.. แต่ชะวืบ4นี่..มันนิ่งจังงัง.. นิ่งแบบกลืนเป็นอันเดียว.. ความรู้ตัวจะเหมือนริบหรี่.. มันจะขาดความรู้ตัวไปรึเปล่าก็ตอนนี้แหละ..
|
เจ้าของ: | idea [ 21 มี.ค. 2016, 00:28 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
คือ..หน้าที่..คือเรียนรู้กายกะใจอ่ะนะ ไม่ฝืนไม่แต่ง..ค่อยๆเรียนรู้ไป พยายามให้ตรงตามความเป็นจริงที่ปรากฎ เพราะฉะนั้น จะเกิดอะไรขึ้นก็ให้มันเกิด มารอบนี้ที่ว่า..สภาวะเหมือนไม่ดี..แต่นี่แหละ ถึงได้วัดใจกัน..เวลาเกิดเหตุการณ์เฉพาะหน้าขึ้นจริงๆแบบนี้ ทดสอบจิตใจดี ดี/ไม่ดี...ก็เป็นแค่ตัวสภาวะ... ใจมันยอมรับได้ ความไม่ยึดไม่ถือ..ทำให้อยู่เหนือคำว่าดี/ไม่ดี.. เพราะจิตใจมันยอมเข้าใจแล้วนี่ มันก็ผ่านไปได้.. มันเกิดขึ้นได้มันก็ดับได้ ดีเดี๋ยวมันก็ไม่ดีได้ ไม่ดีเดี๋ยวมันก็ดีได้ จบ..ใช่ป่ะ^^
|
เจ้าของ: | idea [ 21 มี.ค. 2016, 00:47 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
ประมาน2คืนท้ายสุด เวลานั่ง..กำหนดแล้ววูบหายไปบ่อยๆมีเป็นปกติ ตามกำลังสมาธิที่ค่อยสั่งสมมาหลายวัน(คิดว่านะ) แต่ทีนี้ความเปลี่ยนแปลงอยู่ตรงที่ว่า เวลาที่จะวูบลงไปมีความรู้ตัวชัดขึ้นกว่าเดิม คือเห็นตั้งแต่ตอนที่กายมันมันจะวูบลง แต่เป็นบางครั้ง แต่เกือบทุกครั้งที่รู้ตัวกลับมาก็จะกำหนดต่อได้เป็นปกติ กำหนดขึ้นหนอ.. แต่ก่อนจะดึงตัวเองขึ้นเลยแล้วค่อยกำหนด ครานี้ความรู้ตัวต่อเนื่องขึ้นกว่าเดิมมาก จริงๆเกือบทุกสภาวะ...ก็เดิมๆแหละ แต่การเห็นมันชัดเจนขึ้น...มันจึงเหมือนจะแตกต่างกัน
|
เจ้าของ: | idea [ 21 มี.ค. 2016, 01:01 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
สรุป.. รอบนี้ความเจ็บปวดมีเป็นปกติ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก..ชิลล์ๆๆ เพราะมันมี..แต่ความรู้สึกเหมือนมันแยกกันคนละส่วน เป็นทุกข์ร้อนกะมันบ้างพักๆ..แต่ เท่าที่เล่า..จิตมันดิ่งเข้าๆออกในลำดับขั้นสมาธิอ่ะนะ มันจึงไม่ค่อยไปสนใจอะไรด้วย แต่ก็ยังมี..เจ็บระหว่างลำตัวจากคอถึงช่วงเอว มันมีหนักๆเสมอ... เข้าใจแล้วว่ามันเป็นวิบากกรรม เคยทำเขาไว้มาก เจ้ากรรมนายเวรเขามาทวงเอา มาให้เห็นทางนิมิตบ้างก็แผ่บุญไป บางท่านก็รับบางท่านก็ยังไม่รับ ระวังกันน๊า... สัตว์เล็กสัตว์น้อยก็เหอะ ยิ่งเราเคยทำเขาด้วยความสะใจเมามันอ่ะนะ..เขาก็แค้นมากเลย มาทวงกันเป็นขบวน ขนาดกรรมมาทวงให้ผลเล็กๆน้อยยังขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่า..ถ้ามาให้ผลเต็มๆหรือไปใช้กรรมในทุคติจะขนาดไหน
|
เจ้าของ: | idea [ 21 มี.ค. 2016, 01:12 ] | ||
หัวข้อกระทู้: | Re: เรื่องเล่าการเข้าร่วมปฏิบัติธรรม | ||
ส่วนเรื่องที่ว่าไม่ชัด มันก็แค่ความรู้สึก เอาผลสรุปจริงๆ....มันกลับรู้สึกว่า การเห็นมันชัดเจนขึ้น การนั่งสมาธิจนถึงเดี๋ยวนี้..สภาวะมันแปลกไป มันเหมือนแยกเป็นส่วนๆได้ชัดเจน ยังไม่เข้าใจนัก แต่มันเหมือนมีผู้ดูอยู่... คือไอ้ตัวที่รู้มันเหมือนเห็นผู้ดูที่อยู่แบบสงบ5555 งงมั้ย..เรายังงงๆเลย เข้าใจว่าเป็นตัวสติรึเปล่า คือตอนนี้ถ้าย้อนคิดย้อนเล่าไปถึงสภาวะ ความเป็นตัวตนไม่มีนะ คืออย่าว่าแต่กายมันถูกชำแหละแยกส่วนได้เลย จิตใจคือความรู้ความคิดภายในมันก็เหมือนแยกเป็นส่วนๆได้เลยหง่ะ
|
หน้า 25 จากทั้งหมด 27 | เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง |
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |