เอา "เรา" ค้นหา "เรา" จนพบว่าไม่มี "เรา" ก็หมด "เรา"

ทุกอย่างเป็นความจริงเป็นสิ่งที่มีจริง
เป็นจิตเป็นประธานรับทราบทุกอย่าง
ผ่านอายตนะหกที่ลวงให้คิดว่ามีทุกสิ่ง
ที่เป็นคน/วัตถุ/สิ่งของ/สิ่งแวดล้อมรอบๆ
รับรู้ตามสมมติเป็นตัวตนที่จัดการทุกอย่าง
โดยไม่รู้ความจริงของสิ่งที่มีจริงที่เรียกว่าธัมมะ
หากศึกษาถูกทางจะเริ่มเข้าใจเริ่มรู้ว่าเป็นความรู้สึก
ที่หลงคิดว่ามีตัวตนที่จดจำชื่อคนสัตว์สิ่งของวัตถุที่มี
การรับรู้ที่สามารถสัมผัสแตะต้องได้เป็นความจริงแท้ๆ
ของโลกในความคิดของแต่ละคนเข้าไปเกี่ยวข้องทุกสิ่ง
สนใจแต่สิ่งรอบตัวและลืมว่ามีจิตคอยรับรู้เข้าใจว่าเป็นตัวตน
ตราบใดที่ไม่เข้าใจความจริงว่าไม่มีตัวตนก็คือปกติจิตเป็นอกุศลศีล
http://www.youtube.com/watch?v=8xWvD6PLBA8

ผู้ที่ไม่ต้องปฏิบัติธรรมคือ ผู้ที่เข้าถึงนิพพานแล้ว หมดกิเลส ไม่ต้องมาเกิดอีก
ส่วนพวกเราๆนี้ ยังต้องปฏิบัติอีกมากๆๆ ยังต้องเกิดอีกหลายพัน หลายหมื่นชาติ
จิตเปนตัวรู้ รู้มากกว่าเดิม รู้ในขันธ์5 รู้ในเกิดแก่เจ็บตาย เห็นความไม่เที่ยงเกิดขึ้น เรียกว่า วิปัสสนา
จิตตัวเดียวคงจะมาปฏิบัติไม่ได้ ต้องอาศัย รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นองค์ประกอบ
จึงจะปฏิบัติในทิศทางเดียวกันได้ ก้เหมือนกับอะไรคือต้นไม้ ราก? เปลือก? แก่น? หรือยอดไม้? หรือดอกกับผลมัน? เราที่ว่าเปนผู้ปฏิบัติ ต้องอาศัยกายทำ จิตสั่ง อย่ตลอดเวลาเพราะจิตตั้งอย่ได้ เพราะอาศํยกาย กายพร้อม จิตสงบ ก้น้อมจิตเพื่อเข้าไปรู้ในไตรลักษณ์ในขันธ์5 จะมีแต่กาย หรือ จิตอย่างเดียว คงไม่มีใครได้ปฏิบัติธรรม

อนุโมทนาครับ