โห......! อ้างบาลีมาประกอบเสียจนเท่เลยนะกบ

ธรรมที่ยกอดีตขึ้นมาพิจารณามันไปดีในส่วนของธัมมวิจัยและการใคร่ครวญธรรมช่วยให้เข้าใจและแตกฉานในธรรมมากขึ้น แต่ยังอ้อมค้อมและอาจทำให้เนิ่นช้าเพราะไปทำงานกับอดีตซึ่งแก้ไขเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

ทำไมพระบรมศาสดาจึงทรงเน้นปัจจุบันธรรม ปัจจุบันอารมณ์ ก็เพราะมันแก้ไขและสามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมได้จริงๆ ไม่ใช่คิดนึกเอา

ธรรมเฉพาะหน้าหรือปัจจุบันอารมณ์นั้นเขาต้องเกิดเองเป็นเองโดยธรรมชาติตามกำลังแห่งเหตุและปัจจัยเมื่อไปสังเกตพิจารณาจึงจะได้พบธรรมตามความเป็นจริง

ถ้าเป็นธรรมที่กำหนดสั่งตั้งหยิบยกขึ้นมาหรือใส่เจตนาทำขึ้นมันจะกลายเป็นปัจจุบันหลอกตามแบบของพวกนักสมถะมันจึงได้ผลหลอกๆเป็นมรรคผลนิพพานหลอกดังเราจะได้พบเห็นในปัจจุบันทั่วไปนี้เยอะมาก. โสดาบันอรหันต์อริยบุคคลผู้บรรลุธรรมโดยคิดเอาเอง เชื่อเอาตามหลักในตำราหรือเหตุผล

ยิ่งชัดเจนมากเลยว่า..อโสกะเข้าใจ..ธรรมเกิดเฉพาะหน้า..หรือ...ปัจจุบันธรรม...น้อยนิดเหลือเกิน...คือ..พอมีคำว่า..อดีต...เมื่อไร...ก็ไม่ใช่ปัจจุบัน..ทันที

หมดคำจะเว้า..เลยนิ

ธรรมที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า...นะคราบอโสกะ...ไม่ใช่...เรื่อง(ที่นำมาพิจารณา)นั้นต้องเกิดตรงหน้า....

ธรรม...ไม่ใช่..เรื่อง

เข้าใจ..ปะ

นี้แหละหน่า...ทำหัวล้านเกินครู....คงเพราะไปแปลว่า..ปัจจุบันอารมณ์...ก็เลยทำให้หลงได้ง่าย
(จริงๆก็ไม่หน้าหลง..นะ...ปัจจุบันอารมณ์..อารมณ์ปัจจุบัน..ก็ไม่ใช่...เรื่องปัจจุบัน...ซะหน่อย)

อโสกะ..นะอโสกะ...

ออกนอกทางไปเลยน้า กบ ถ้าคิดอย่างกบ

ธรรมเฉพาะหน้า หรือปัจจุบันอารมณ์นั้น เป็นอนัตตาธรรมต้องเป็นธรรมที่เกิดขึ้นมาโดยอำนาจแห่งเหตุและปัจจัยโดยธรรม ไม่ใช่โดย กู หรือ อัตตา ปรุงแต่ง สร้าง กำหนดมา

จึงจะเป็นอารมณ์ให้พิจารณาด้วยวิปัสสนาปัญญาอันบริสุทธิ์
และมีสัมฤทธิผลในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของผู้ปฏิบัติ

ชั่วโมงบินยังน้อย ค่อยๆทำไปสังเกตพิจารณาไป อย่ามโนเอาตามใจ ตามทฤษฎีที่เรียนรู้มาแต่เพียงอย่างเดียวนะกบ

พระบรมศาสดาไม่ตำหนิปริยัติ แต่ทรงสรรเสริญ ปฏิบัติบูชา
อันจะนำพาให้เกิดปฏิเวทได้จริงๆ

....ธรรมเฉพาะหน้า หรือปัจจุบันอารมณ์นั้น เป็นอนัตตาธรรมต้องเป็นธรรมที่เกิดขึ้นมาโดยอำนาจแห่งเหตุและปัจจัยโดยธรรม ไม่ใช่โดย กู หรือ อัตตา ปรุงแต่ง สร้าง กำหนดมา.....

อโสกะ..ไม่มีอะไร..นอกจากโวหารไปวันวัน...
น่าเศร้า...

รู้ไม่ถึงจึงไม่เข้าใจ

น่าเวทนา

เข้าใจ....
จึงรู้ว่าอโสกะเข้าใจตรงไหนถูก...ตรงไหนผิด...จึงชี้จุดผิดให้อโสกะได้รู้


ต้องผ่านจากจุดที่อโสกะเป็นอยู่....นี้ก่อน...ละมั้ง...ถึงจะฟังเข้าใจ

อิอิ...

รู้ไปตามระดับที่จะพึงรู้ได้ก่อนนะกบ อีกหน่อยจะค่อยรู้ลึกซึ้งจริงๆเรื่องปัจจุบันอารมณ์

จำไว้คร่าวๆก่อนว่า ถ้าสติไม่ทันปัจจุบันอารมณ์จริงๆ จะได้เห็นแต่ธรรมหลอกจากสัญญาและบัญญัติ จะไม่ได้เห็นธรรมจริงจากภาวนามยปัญญาและปรมัตถ์

ไปพิสูจน์จากการทำจริงเอาเองนะกบ

ผมว่า..อโสกะยังเข้าไม่ถึงธรรมเฉพาะหน้าจริงๆ..ซะละมัง...ถึงแค่สติ...ก็เข้าใจว่าตนถึงแล้ว...จึงไม่เข้าใจ..อะไรคือธรรมเฉพาะหน้า...อะไรคือเรื่องราว....เลยพาล...ไม่รู้ว่าอะไรคืออดีต..อะไรคือปัจจุบัน...แค่เห็นว่าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้วในอดีตมาพิจารณาก็เข้าใจว่า..ตกไปในอดีตซะแล้ว

ชัดเจนเลยว่า..อโสกะ..ยังเข้าใจปัจจุบันธรรมผิดไปเยอะ...ยิ่งไปแปลว่าเป็นปัจจุบันอารมณ์ก็ยิ่งทำให้อโสกะหลงทางเข้าไปใหญ่...แต่ถ้าเข้าใจแล้วนะ...ใครจะแปลว่าอะไร..แปลยังงัย..ก็ไม่หลง

ชัดเจนนะ....

ถ้าอโสกะยังไม่เข้าใจ...ตรงไหนก็ถามได้นะ...
แต่ถ้าคิดว่าตนเข้าใจแล้ว..ก็ไม่ต้องแกล้งถาม....เพราะบอกไปยังงัย...มานะมันบังธรรมหมดนั้นแหละ

กบพล่ามโวหารอ้อมไปอ้อมมาตั้งนาน ยังไม่สามารถให้คำจำกัดความของคำว่า ธรรมเฉพาะหน้า หรือปัจจุบันอารมณ์ให้ชัดเจนเข้าใจง่ายได้เลย ซ้ำยังจะมาพูดให้ผู้คนสับสนไขว้เขวในเรื่องของปัจจุบันอารมณ์มากขึ้น บาปนะโยม

โยนบาป..ให้คนอื่น..ดีจัง...

ความรู้ทางธรรมที่ถูกต้อง เพื่อแก้ไขความเห็นผิดของคนนั้นเขาถือว่าเป็นบุญไม่ใช่บาปนะกบ

นี่ก็ยังมองโดยเอาจิต ลบ เป็นที่ตั้งอยู่อีกนั่นแหละ ปรับปรุงเสียนะ

Possitive Thinking ให้เป็นนิสัยให้ได้นะ จะได้พบแต่ความสุขความเจริญ

มีชีวิตอยู่กับปัจจุบันอารมณ์ให้ได้มากขึ้นๆนะ จะก้าวหน้าในธรรมและมีสุข

ฝึกเทียบธรรมจากผลปฏิบัติจริงบ้าง อย่าเอาแต่เทียบตัดสินจากตำรา สัญญาบัญญัติ ที่มีแต่คิดเอา ไม่ได้พิสูจน์จากการปฏิบัติจริง

"ผู้ใดเห็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้า ในที่นั้นๆอย่างแจ่มแจ้งไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน เขาควรพอกพูนอาการเช่นนั้นไว้"

"ธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้า"

"เกิดขึ้นเฉพาะหน้า"

ไม่ใช่ "ปรุงแต่งมาไว้เฉพาะหน้า" ที่กบเข้าใจว่าเป็นปัจจุบันธรรม ปัจจุบันอารมณ์ เลยต้องหลงงมอยู่กับอดีตและอนาคต ลดเลี้ยววกวนอยู่ในวังวนแห่งกระแสของความคิดและเหตุผล จนยึดติดแน่นวางไม่ลง คงต้องปลงว่าเป็นกรรมของหมู่สัตว์ ย่อมผูกมัดปิดหูตาชั่วกาลนาน

คงป่วยการชี้แนะและสนทนา ตัดสินว่าทางใครมันหมั่นทำไป
จนกว่าผลประจักษ์ใจด้วยตนเอง

ยัง...ยังไม่เข้าใจ...ไม่เลิก
ไม่มีเวลา...แต่สั้นๆ...คนที่มีปัญญาจะเข้าใจ..นัยที่จะแสดง

ผู้ใดเห็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้า ...แยกให้ชัดอ่านทีละตอนจะได้ไม่งง..
คือ..เห็นธรรม..กับ...อันเกิดขึ้นเฉพาะหน้า

..มีอะไรเกิดขึ้น...ไม่ว่าต่อหน้าภายนอก...ต่อใจภายใน..ก็สามารถเห็นธรรมจากสิ่งนั้นได้

เริ่มที่
.อันเกิดขึ้นเฉพาะหน้า...นี้มีได้สองทาง...
เหตุการณ์ที่เกิดเองเป็นภายนอก..เช่นเห็นชาวบ้านร้านตลาดด่าทอทะเลาะกัน...เห็นคนเกิด..คนแก่..คนเจ็บ..คนตาย
กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายใน...เช่นการพิจารณาใคร่ครวญที่เรียกว่าโยนิโสนี้แหละ...เห็นคนแก่ก็อ่อคนแก่เป็นอย่างนี้เองลำบากอย่างนี้เอง..เห็นคนเจ็บก็อ่อคนเจ็บเป็นอย่างนี้ทุกข์อย่างนี้เอง....เป็นต้น
และ...แม้การเห็นภายนอกแต่ไม่พิจารณา...ก็เหมือนอายตนภายนอกไม่เกิดผัสสะกับอายตนภายใน...ก็ไม่เห็นอะไรแม้สิ่งนั้นอยู่ตรงหน้า...

รวมความว่า..ยังงัย..ยังงัย..ก็ต้อง...โยนิโส...อยู่วันยันค่ำ..จักทำให้เห็นธรรม..ละ

เห็นธรรม....
ธรรม..ที่ควรเห็น..หรือนักภาวนาต้องเห็น (...ไม่งั้นคงไม่มาปฏิบัติธรรมเพื่อออกจากทุก์...ไม่ใช่ท่องจำทำข้อสอบ)...เป็นต้นว่า..เห็นกฎของกรรม...เห็นกฎของอนิจจัง...เห็นทุกข์โทษภัยของกรรม..เห็นทุกข์โทษภัยของวัฏฏะสงสารอันตกอยู่ภายใต้ไตรลักษณะ..เห็นวิปัสสนาญาณทั้งหลาย.นั้นแหละ..คือ..การเห็นธรรม... อันนี้ให้จิตเขาเห็นเอง..เป็นส่วนที่เป็นเอง...การเห็นแล้วเข้าใจแบบนี้เป็นมนสิการ

นี้แหละ....การโยนิโสมนสิการ

ผู้มีปัญญา...คงพิจารณาต่อได้เอง...ละทีนี้

เพราะคิดเอา จึงเห็นเป็นอย่างที่กบเห็น

แต่ถ้าทำเอา จะได้พบธรรมที่เป็น อนัตตาธรรม ที่เกิดเองเป็นเองตามกำลังแห่งเหตุและปัจจัย หาใช่ใครมาลิขิต สั่ง บอก ปรุง เอาไม่

ปฏิบัติจริงๆต่อไป ไม่ช้าก็จะรู้เองนะกบ