แรงขับเคลื่อน หรือแรงบันดาลใจที่จะทำให้เกิดการปฏิบัติธรรมนั้นมีมาได้หลายรูปแบบหลายทิศทางแล้วแต่บุญวาสนาบารมี สิ่งที่ได้สร้างสะสมมาของแต่ละท่านแต่ละคน

บางท่านศรัทธาแล้วปฏิบัติ บางท่านเห็นทุกข์ชัดแล้วปฏิบัติ บางท่านเห็นอนิจจังชัดแล้วปฏิบัติ บางท่านเห็นอนัตตาชัดแล้วปฏิบัติ บางท่านเกิดความเบื่อหน่ายคลายจางแล้วปฏิบัติ บางท่านกลัวตายแล้วปฏิบัติ บางท่านเห็นภัยแล้วปฏิบัติ บางท่านเห็นอสุภะ ความไม่ดีไม่งามแล้วปฏิบัติ.....บางท่านเกิดความสลดสังเวชแล้วปฏิบัติ.....ฯลฯ

ไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัวครับ

บางท่านเห็นอนัตตาชัดแล้วปฏิบัติ

อโศกไม่เข้าใจถ้อยคำความหมาย "แรงจูงใจ" ตัวอย่างที่อโศกยกมาอ้างทั้งหมดผิดครับ เขาเกิดแรงจูงใจก่อนแล้วจึงลงมือทำลงมือปฏิบัติครับ อย่างหนึ่ง

อีกอย่างหนึ่ง อโศกพูดกลับหัวกลับหาง ระหว่างคำว่า ปฏิบัติ กับ การรู้เห็น ตัวอย่างนี้





ผูดผิดขอรับ ต้องปฏิบัติ (ถูกต้องด้วย) จึงจะเห็นความเป็นอนัตตา คือต้องลงมือทำลงมือปฏิบัติก่อนจึงจะเห็นความเป็นอนัตตา อนิจจา ทุกขา จริงไหมขอรับ ม่ายช่ายเห็นแล้วปฏิบัติ ปฏิบัติก่อนแล้วจึงปฏิเวธ

กรัชกายก็คงไม่เข้าใจคำว่า "แรงบันดาลใจ" หรือศัพท์วัยรุ่นว่า "ปิ้ง" เพราะถ้ามันเกิดขึ้นแล้วจะก่อให้เกิดความเพียรอย่างแรงกล้าที่จะทำหรือปฏิบัติ

เรื่องของการเห็นอนิจจัง ทุกขัง หรืออนัตตาชัดนั้นเป็นพรสวรรค์เฉพาะตัวที่สร้างสมมาของแต่ละท่านแต่ละคนเรียนแบบกันไม่ได้

ตัวอย่างบางท่านบางคนไปพิจารณาเห็นว่า หมดทั้งกายทั้งใจนี่ไม่มีอะไรบังคับบัญชาให้เป็นไปดั่งใจได้เลย(เห็นอนัตตา) แล้วเกิดธรรมสังเวชเบื่อหน่ายกายใจธาตุขันธ์มุ่งมั่นทำความเพียรเพื่อความหลุดพ้น

ไม่ใช่ต้องศึกษาปฏิบัติธรรมมาจนช่ำชองแล้วจึงจะเห็นอนัตตาเสมอไป

ตัวอย่างบางท่านบางคนไปพิจารณาเห็นว่า หมดทั้งกายทั้งใจนี่ไม่มีอะไรบังคับบัญชาให้เป็นไปดั่งใจได้เลย

:b12:
มีผู้สนใจพุทธธรรมหลายท่านมาสนทนาธรรม เลยบอกให้เขาลองนั่งพิจารณาเพื่อพิสูจน์ว่าหมดทั้งเนื้อทั้งตัวทั้งใจนี่มีอะไรที่บังค้บบัญชาได้บ้าง โดยเบื้องต้นให้พิจารณาจากลมหายใจเข้าออก ท่านั่ง ที่นั่งอยู่ สิ่งที่กำลังดูหรือฟังอยู่ การกระทบสัมผัสของผิวหนัง

ให้เขาทรงอยู่ในอิริยาบท อารมณ์ ความรู้สึกนั้นๆให้ได้นานที่สุด

หลังจากให้พิสูจความจริงกันอยู่ไม่นาน มีหลายคนที่พูดออกมาว่า อ๋อ!....ไอ้ที่ว่ากายใจบังคับไม่ได้นี่มันเป็นอย่างนี้นี่เอง นี่หรือที่เรียกว่า "อนัตตา" หลังจากนั้นเขาก็เกิดศรัทธา แรงบันดาลใจใคร่ศึกษาพุทธธรรมด้วยการปฏิบัติจริง

:b16:
ลอกตำรา สร้างเรื่องตุ๊กตามาเป็นอุปมัย มันจะสู้พิจารณาลมหายใจจนเห็นอนัตตาจากของจริงได้รื้อ

ดิฉันเริ่มทำสมาธิได้สองเดือนกว่าๆแล้ว...พยายามทำสมาธิให้ได้วัน
ละ สาม ซม. แรกๆก็จะบริกรรม ดูลม (เรียนทำสมาธิจากเวปต่างๆ และคลิปที่ยูทูป อยู่ต่างประเทศคะ) จนเห็นจิตเด่นชัด ก็จะบริกรรมไม่ได้แล้ว แต่หากฟุ้งก็จะบริกรรมอีก ตอนนี้แยกร่างกายกับจิตได้บ้างแล้ว เห็นว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา เห็นตัวรู้ จนเมื่อวานนี้และวันนี้ ได้เกิดการสั่นขึ้นที่ร่างกายส่วนตัวขึ้น มันเริ่มจากตุบๆ เหนือก้น แรกๆเห็นไม่ชัด จนมันตุบๆๆๆ แรงขึ้นๆ จนกลายเป็นสั่น และสั่นรุนแรงขึ้น เหมือนแผ่นดินไหว แต่ก็พยายามประคองจิตเอาไว้ ให้นิ่งดูเฉยๆ ในระหว่างนั้น เริ่มฟุ้งซ่านขึ้นมานิดๆ แต่ก็ประคองไว้ จนรู้สึกเหนื่อย ปวดหัว เพราะสั่นแรงมาก มาแล้วก็หาย แล้วก็มาอีก จน
ถึงวันนี้ๆ ลองลืมตาดูว่ามันเป็นอย่างไร พอลืมตาดูก็เห็นว่าร่างกายสั่นจริง สั่นแต่ช่วงตัว ก็หลับตาประคองสติต่อ ให้เห็นการเกิดดับ (บางทีนอกจากเหนือก้นจะตุบๆ แล้ว ที่บริเวณกลางอก ก็ตุบๆๆ สังเกตได้ชัด บริเวณหัวด้วย แต่ไม่มากเท่าไหร่) ไม่ทราบว่ามีท่านใดเคยทำสมาธิแล้วเป็นแบบนี้บ้างคะ ขอรบกวนให้คำปรึกษาด้วยนะคะ....อยู่ต่างประเทศจะไปวัดขอคำปรึกษา
จากพระไม่ได้เลย