เห็นคำถามซึ่งเข้ากับสถานการณ์ยุคไอที V

ช่วงหลังๆ ยิ่งเทคโนโลยีทันสมัย มีสิ่งอำนวยความสะดวกเยอะแยะมากมาย ไม่แค่ช่วยทำให้คุณภาพชีวิตของคนเราพัฒนาขึ้น แต่เหมือนกิเลสก็พัฒนา ปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อม ทวีความรุนแรงมากขึ้นเช่นกัน และสิ่งที่กระทบตามมาหลักๆก็คือปัญหาสุขภาพใจ ซึ่งก่อให้เกิดสุขภาพกายที่ไม่ดี ที่ตามมาเป็นเงาตามตัว

ปัญหาที่เจอกับคนรอบข้าง (และบางเรื่องก็เจอกับตัวเอง)

- ปัญหาเรื่องความจำ ขี้หลง ขี้ลืม.. สังเกตเห็นเด็กอายุน้อยๆ เด็กมัธยม มหาวิทยาลัยสมัยนี้ หลงลืมของต่างๆเยอะมากๆ

- อาการ ใจร้อน อยากได้อะไรไวๆ รอกับอะไรไม่ค่อยได้ พอไม่ได้ก็จะหงุดหงิด (สิ่งอำนวยความสะดวกทำให้เราเคยชินกับการที่ทำอะไรได้ง่ายๆไวๆ)

- อาการ ซึมเศร้า เครียด กดดัน (จากการแข่งขันกันในสังคม)

- ปัญหาบุคคลิกภาพ ส่วนบุคคล (อาจจะไม่เกี่ยวกับเทคโนโลยีที่ทันสมัยขึ้น) เช่น ความไม่มั่นใจในตัวเอง ขี้กลัวสิ่งต่างๆมากเกินไป และอื่นๆ

- ปัญหาของอาการติดอบายมุข ต่างๆของคนในสังคม เช่น ติดบุหรี่ ติดเหล้า ติดยาเสพติด

ขอแบ่งหลักๆที่นึกออกได้เท่านี้นะคะ อาจจะมีอีกเยอะแยะมากมายค่ะ.. ขอสรุปคำถามคือ อยากจะทราบว่า การปฏิบัติธรรม จะสามารถช่วยให้อาการเหล่านี้หายไป หรือดีขึ้นได้มั้ยคะ แล้ววิธีปฏิบัติควรจะทำยังไง

โดยรวม-โดยสรุป ท่านอโศกคิดยังไงขอรับ ชัดๆ แบบไม่ต้องนำไปตีความอีก

การปฏิบัติธรรมอย่างเดียว ช่วยไม่ได้ครับ

การศึกษาธรรม ให้เกิดความรู้ถูกต้องที่จะนำธรรมะมาประยุกต์ใช้กับชีวิตโลกปัจจุบันได้ดีที่สุด นั่นเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทำเป็นอันดับแรก

คนรุ่นใหม่ทีใจถึงธรรมที่จะมาเป็นผู้ชี้นำและสั่งสอน หรือวิทยากรที่มีประสิทธิภาพพร้อมคุณภาพจึงจำเป็นต้องหามาให้ได้เป็นอันดับเริ่มต้นครับ ครับ ๆ

ดูแล้วเหมือนอโศกให้คำจำกัดความ "ปฏิบัติธรรม" ว่าทำกรรมฐานตามรูปแบบ

ให้คำจำกัดความ "ศึกษาธรรม" คือการฟังปาฐกถา ใช่ไหมครับ

จำกัดความไว้แคบไป ไม่สมกับความเป็นนักวิชาการใหญ่

ปฏิบัติธรรมไม่ได้มีแค่กรรมฐาน

ศึกษาธรรมใช่แค่การปาฐกถาไม่

จงรอบคอบคิดอ่านมองการณ์ไกล

หากหวังใช้ธรรมแก้โลกย์ ต้องยกกำลัง

เอาอีกๆ ให้ต้องตีความอีก ไหนลองว่าไปสิอโศก

จะให้ตีความว่ายังไงเนี่ย



ว่าปฏิบัติอย่างเดียวก็ช่่วยไม่ได้ แล้วจะให้ทำไงด้วยล่ะ เล่นกีฬาประกอบด้วยใช่ไหม

กรัชกายสรุปยังงี้พอรับได้ไหมขอรับ คุณไม่มีหลัก คิกๆๆๆ

บอกชัดตั้งแต่แรกแล้ว นักวิชาการคิดมากไปเลยมองไม่เห็น สรุปให้สั้นและเห็นชัดเข้ามาอีกหน่อยก็ได้

1.ทำให้คนรุ่นใหม่ รู้ถูกต้องในเรื่องพุทธศาสนาและวิธีนำธรรมะมาประยุกต์ใช้กับชีวิตประจำวัน

(จะทำยังไงบ้างในรายละเอียดก็ไประดมสมองระดมกำลัง กาย ใจ ทรัพย์ ฯลฯ มาช่วยกันทำ)

2.หาคนรู้จริงถึงจริงเข้าใจเทคนิคการถ่ายทอดพุทธธรรมสู่คนยุคใหม่ ที่มีเมตตา กรุณาและศรัทธาจะช่วย มาช่วยสอน มาเป็นวิทยากร มานำการอบรม มาเป็นอาจารย์ผูถึงพร้อมทั้งภาคทฤษฏีและปฏิบัติ

ดูเหมือนเป็นงานใหญ่ ก็เพราะคนถามถามใหญ่

ภาคทฤษฎี และปฏิบัติ

ภาคปฏิบัติคือการปฏิบัติกรรมฐานใช่ไหม ท่านก็ตอบว่า

ภาคทฤษฎี คือการฟังปาฐกถา (การสนทนาธรรมใช่ไหม) ท่านก็เล่าเป็นบทกลอน



พอถามเข้าอีก ท่านก็ว่า




ตกลงท่านจะเอายังไงแน่

ตราบใด มนุษย์ยังไม่สามารถจัดการกับ ปัญหาพื้นฐานแห่งชีวิตของตน ยังวางตัววางใจหาที่ลงไม่ได้กับทุกข์ถึงขั้นสภาวะ ตราบนั้น มนุษย์ก็จะยังแก้ปัญหาไม่สำเร็จ ยังหลีกไม่พ้นการตามรังควานของทุกข์ ไม่ว่าจะพบสุขขนาดไหน และจะยังไม่ประสบความสุขที่แท้จริง ซึ่งเต็มอิ่ม บริบูรณ์ในตัว และจบบริบูรณ์ลงที่ความพึงพอใจอย่างไม่คืนคลายไม่กลับกลาย

ก็เอาตาม 2 ข้อที่บอกนี่แหละถึงจะแก้ปัญหาของคนในสังคมรุ่นใหม่ได้

กรัชกายกลับไปพิจารณาคำถามของผู้ถามดีๆซิ เขาทำขอบเขตไว้กว้างมากเชียวนะ

ถ้าจะทำให้เจาะลึกเฉพาะกิจที่คุยกันรู้เรื่องได้ในกระทู้ต้องทำขอบเขตใหม่ ตั้งคำถามใหม่

การปฎิบัติธรรมนั้น ช่วยทำให้อาการเหล่านี้หายไปแน่นอนครับ

หันมาให้ความจริงจัง ลงมือทำอย่างจริงจัง ไม่ใช่วันนี้ทำดีแล้ว พรุ่งนี้พักสักหนึ่งวัน

เห็นประโยชน์ของการปฎิบัติตั้งแต่ การรักษาศีล ทำสมาธิ วิปัสสนา

ใผ่หาธรรม หากัลยาณมิตร

ครั้งพุทธกาล เมื่อพระพุทธเจ้ายังทรงพระชนม์อยู่ มีอริยสาวกมากมาย มีอุบาสกอุบาสิกาซึ่งมีทรัยพ์สมบัติที่ให้การสนับสนุนในการเผยแผ่ธรรมะของท่านหลายตระกูล ถึงกระนั้น ท่านยังสั่งสอนให้คนเป็นคนดีศรีสังคมได้ไม่หมด

แล้วอะไรทำให้อโศกมั่นใจวิธีแก้ปัญหา 2 ข้อของตนว่าจะช่วยแก้ปัญหาสังคมคนรุ่นใหม่ได้ อะไร

วิธีการวิเคราะห์ปัญหา กระบวนการแก้ไขปัญหาที่ตั้งใจทำกันจริงๆอย่างมีระบบและสอดคล้องกับเหตุการณ์ปัจจุบันจึงจะแก้ไขทั้งสังคมส่วนใหญ่ได้

คิดเล่นๆ ถามเล่นๆ เอาสนุกสะใจไปวันๆ แก้ไขปัญหาสังคมส่วนใหญ่ไม่ได้หรอกครับ มันจะเหมือนพรรคการเมืองไทย ใครใหญ่ได้ครองเมืองก็เปลี่ยนนโยบายที ไม่สืบต่อนโยบายดีๆที่คนดีๆเห็นการไกลเขาท ำไว้ ในที่สุดเมืองไทยก็ล้มลุกคลุกคลานอย่างที่เห็น ยังไม่เคยได้ยินนโยบายที่ช่วยกันทำสืบรุ่นหลูกหลานอย่างที่ญี่ปุ่น เกาหลี อเมริกาเขาทำกัน บ้านเมืองเขาฝึกกันมาดีตัวอย่างง่ายๆ บอนไซต้นอายุเป็นร้อยๆปี นี่ก็ทำสืบลูกสืบหลาน

แผนศึกษา ตำราเรียนชาติไทยนีเปลี่ยนไปไม่รู่กี่สมัย จนทุกวันนีเด็กจบมหาวิทยาลัยท่องสูตรคูณไม่เป็นมีเต็มบ้านเต็มเมือง

กรัชกายจะช่วยแก้ปัญหา พุทธศาสนากับสังคมไทยรุ่นใหม่ตามที่น้องเขาถามจริงๆเหรอ ได้บุญเยอะนะ แล้วจะช่วยเชียร์และเป็นกองหนุนให้

อโศกนี่พูดไม่อยู่กับร่องกับรอยเลยนิ ก่อนยืนยันเป็นมั่นเหมาะว่าแก้ปัญหาได้เนี่ยะ



พอเราถาม อะไรทำให้มั่นใจยังงั้น แน่ะๆไปน้ำขุ่นๆอีก ลื่นเป็นปลาไหลทาจารบีนะขอรับ คิกๆๆ




ก่อนประเทศเขาจะก้าวมาถึงจุดที่อโศกว่านี้ได้ คนในชาติเขาผ่านบทเรียนที่เจํ็บปวดมาก่อน เช่น สงครามชนชั้น ประเทศตกอยู่ภาวะสงคราม ฯลฯ หันมามองไทยเรายังเรียนไม่ถึงบททดสอบนั้น ก็ยังทำอะไรตามใจคือไทยแท้อย่างว่า แต่ตอนนี้ดูๆเหมือนจะกอดคอกันโดดเข้าสู่บทเรียนนั้นนะ คือ ไม่มีใครยอมใคร คิกๆ สมมุตินะว่า พวกเราพากันเดินเข้าโหมดตีกันฝุ่นตลบสักพักหนึ่ง รอฝุ่นจางสำรวจดูทรัพย์สินบ้านเรือนพินาศหมด ก็จะโผกอดคอกันร้องห่มร้องไห้ (เห็นโลงศพจึงหลั่งน้ำตา) ก็เริ่มเข้าโหมดสามัคคีปรองดองกัน ทีนี้ก็เข้าสู่โหมดจัดระเบียบวินัยวางกติกากันใหม่ ลูกหลานรุ่นต่อๆไปก็จะเหมือนชนในชาติดังกล่าว สังคมมนุษย์ก็เป็นเช่นนี้แหละ เจริญแล้วก็เสื่อม เสื่อมแล้วก็เจริญ

http://www.youtube.com/watch?v=Z6Z9uhnL4Sw